ตอนนี้ผมลังเลระหว่างแพทย์กับวิศวะ ซะแล้ว
ผมชอบเคมี ฟิสิกส์กับชีวะ พอได้ (ฟิสิกส์ดีกว่าชีวะหน่อยนึง) เลขไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เลือกอะไรดีครับ
อยากให้เลือกอย่างที่ชอบมากกว่า เพราะหมอถ้าใจไม่รักจริงๆ เรียนแล้วก็จะไม่มีความสุข จบมาก็ยิ่้งแล้วใหญ่ เพราะงานหนัก เวลาส่วนตัวน้อยลง
ผมชอบเคมี ฃีวะดีกว่าฟิสิกส์มาก
ถ้าจะเรียนหมอน่ะ แบบผมอ่ะ ตัดใจ ไม่เทพชีวะจริงไม่รอดแน่นอน พฐ.ปีหนึ่งเกรงไม่ไหว
เริ่มชอบทางวิศวะ ผมว่ามันต้องดีกว่าหมอแน่นอน
ผมคิดอย่างนี้ถูกมั้ยครับ
ปล.อยากเข้าสถาปัตย์ ด้วยอ่ะ ชอบออกแบบ
ในความคิดเห็นส่วนตัว วิชาพื้นฐานที่เรียนตอน มปลาย ไม่พิสูจน์ความถนัดจริงๆ เกี่ยวกับอาชีพสักเท่าไหร่ เพราะว่าพอได้เข้ามาเรียนเนื้อหาในมหาลัยจนจบออกมาแล้ว และทำงานในสายงานนี้ทำให้ค้นพบว่า เนื้อหาที่เรียนตอนมปลาย นั้นเพียงผิวมาก เหมือนอยู่คนหล่ะจักรวาล อยากให้ค้นพบตัวเองให้ได้มากกว่า ว่าชอบทำงานแบบนั้นหรือเปล่า เช่น
หมอ - เรียนหนัก ทำงานหนัก (สังคนคนเก่งไม่ได้มีแต่คนเห็นแก่ตัวอย่างที่ใครๆ พูดกัน แต่เราต้องผลักดันตัวเองตลอดเวลา เพราะทุกคนเก่งพอๆกัน) เวลาส่วนตัวน้อย ต้องเสียสละ เป็นคนของส่วนรวม มากกว่าคนของส่วนตัว ยิ่งเมื่้อเข้าช่วงที่ต้องเริ่มฝึกปฎิบัติจริงๆ ยิ่งต้องอยู่ในโรงพยาบาลตั้งแต่เช้ายันค่ำ ต้องแบกรับความทุกข์ และความหวังของคนอื่นตลอดเวลา พลาดไม่ได้ เพราะพลาดหมายถึงชีวิตของคนไข้ ข้อดีก็คือ เป็นอาชีพที่ดี ได้ช่วยเหลือคนอื่น ถ้าทำแล้วมีความสุขก็ถือว่าดีมาก
วิศวะ - เรียนหนัก งานเยอะ เน้นเชิงระบบความคิด และคำณวนสูง มีอารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้องน้อย โลกของความเป็นจริง จะล่อหลอมให้เป็นคนมีกรอบความคิดสูง ไม่อยากแหก กรอบของตัวเอง ต้องมีจินตนาการในการประดิษฐ์ คิดค้น และประยุกต์ใช้ ควรจะมีสาขาเฉพาะในใจ ไม่งั้นจะตัดสินใจได้ยากว่าอยากเรียนสาขาไหน เช่น ไฟฟ้ากำลัง สื้อสาร ควบคุม Computer เครื่องกล พลังงาน สิ่งแวดล้อม ฯลฯ
สรุปคือ ถ้าคุณเลือกวิชาเรียนไปแล้ว เกิดคุณไม่ชอบ แล้วคุณมีทิฐิไม่อยากมาสอบใหม่ คุณต้องทนไปจนเรียนจบ แล้วตอนนั้นเกิดอยากจะเปลี่ยนงานก็ิยิ่งยาก เพราะว่าคุณจบมาทางนั้นแล้วก็ยิ่งแย่
อยากให้รักในสิ่งที่เรียน และเรียนในสิ่งที่รัก
