มาละครับ ใกล้จะจบ
...
... ฮึ ...
...อ๊ะ เราหลับไปเมื่อไหร่เนี่ย ...
แคทเธอเรียตื่นขึ้นมาท่ามกลางแสงเลกๆในห้องจำนวนมากมาย
กลางคืนอันมืดสนิท ถ้าจะทวนลำดับเหตุการณ์ ซอเฟียก็จะจำได้ว่าล่าสุดมีชายแปลกหน้ามาที่บ้านและคุณแม่ก็
สั่งให้อยู่ในห้อง และเธอก็คงจะเผลอหลับไป ...
แสงมากมายเริ่มเลือนลางหายไปจนเหลือแค่แสงแสงเดียวกลางห้อง
" ซอเฟียหรอ " เด็กสาวเอ่ย ด้วยเสียงงัวเงียหลังจากที่ตืนขึ้นมา
" โถ เด็กน้อย ... โฮซานนาของเจ้าจะถึงเบื้องบนสวรรค์ฤาไม่ ..." แฟรี่สามกล่าวตาละห้อยก่อนจะลดแสงลง
แล้วบินเข้าไปใช้มือน้อยๆแตะไปที่หน้าของแคทเธอเรีย ...
" แคทเธอเรีย ตามฉันมานะ " จากนั้นซอเฟียแฟรี่สาวก็หมุนรอบตัวเองแล้วเปล่งประกายแสงสว่างจ้า
เธอบินไปใกล้กับหน้าต่าง ทันทีที่เธอใช้มือแตะ หน้าต่างก็ค่อยๆเปิดออก
ซอเฟียเป็นราวแสงนำทางบินออกไปข้างนอกผ่านพงหญ้าบริเวณกะท่อมออกไปเรื่อยๆ
แคทเธอเรียเองก็พยายามปีนหน้าต่างออกไปและวิ่งตามไปติดๆ
ผ่านพงหญ้าที่เต็มไปด้วยน้ำค้างที่เย็นจับใจ แค่เพียงวิ่งผ่านน้ำค้างก็กระเซ็นขึ้นมาสู่อากาศ
เธอวิ่งตามแสงไปเรื่อยๆจนเข้าเขตชายป่า จนซอเฟียเปล่งแสงขึ้นอีกและหยุดลง
... แฮ่ก ๆ ๆ ... ๆ ...
" ซอเฟีย ... เราเหนื่อย ... จะ ... พาเราไปไหนเนี่ย ..." เด็กสาวกล่าวพลางทรุดลงไปนั่งอยู่ที่พื้น
ไม่นานนัก แสงสว่างดวงใหญ่ก็เกิดขึ้น ปรากฎเป็นภูตสาวในชุดเกราะพร้อมดาบอยู่ในมือ
" ภูตแสงอรุณ เวลานี้ควรกลับไปที่รังพักผ่อนให้ถึงเช้า เหตุใดเจ้าถึงยังออกมาพร้อมพามนุษย์สาวมาด้วย "
แฟรี่ตัวนั้นกล่าวขึ้นด้วยเสียงที่เฉียบขาด ...
" ข้ามีเหตุจำเป็น ... ข้าต้องพาเด็กผู้นี้ไปพบผู้เก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืช " ซอเฟียกล่าว
" เจ้าแน่ใจหรือ .. " ภูติสาวพาลาดินลดเสียงต่ำลง
" ข้าแน่ใจ " ซอเฟียก่าวด้วยเสียงสั่นๆแต่ดูมั่นใจมาก
แฟรี่พาลาดินตัวนั้นก็บินลงมาพินิจดูรอบๆตัวเด็กสาวแคทเธอเรียได้สัก 2-3 รอบ ก่อนจะเอ่ยขึ้น
" ถ้าเจ้ามั่นใจ ก็เชิญ ... เถิด ... แต่หากมีเหตุการณ์อะไรจะเกิดขึ้นข้าไม่รู้ด้วยนะ "
เธอหลีกทางให้ ลดแสงต่ำลงและจางหายไป ..
ซอเฟียซึ่งค่อยๆหายเหนื่อยถามภูตสาวด้วยความฉงน
" ทำไมเค้าให้เราเข้าไปง่ายจังเลยละ แล้วภูติเก็บเมล็ดพันธุ์คือใครหรอซอเฟีย "
" เดี๋ยวไปถึงเธอก็รู้เองนะ " ซอเฟียเปล่งแสงอีกครั้งก่อนจะบินนำไป
แคทเธอเรียก็พยายามก้าวตามไปติดๆ เพราะเธอวิ่งไม่ได้เนื่องจากเธอก็พึ่งรู้ตัวว่าไม่ได้ใส่รองเท้า - -...
อีกทั้งยังมีรากไม้และพงหญ้ารกเกะกะอยู่มาก นั่นทำให้เธอกลัวอยู่ลึกๆแต่วางใจในซอเฟียและตามต่อไป
ผ่านระยะทางที่ดูยาวนาน ระหว่างทางเสียงที่เป็นทำนองอันเศร้าส้อย เงียบเหงาในยามกลางคืน
ดังขึ้นก้องทั้งป่า แต่เป็นเสียงเล็กๆที่เงียบๆ
เมื่อเธอมองหาต้นเสียงก็จะพบภูตสาวที่เล่นขลุ่ยอยู่เนืองๆ แต่เป็นการเป่าขลุ่ยที่ดูนิ่งและเยือกเย็น
ภายในป่าก็ยังมีภูตทั้งที่นั่งเกาะอยู่ใกล้น้ำค้าง
และที่นั่งเล่นอยู่กับนกฮูก
หรือแม้แต่ที่เปล่งแสงได้คล้ายหิงห้อย
ไม่นานที่เธอวิ่งมาถึงลานว่างๆที่มีดอกไม้อยู่ ซอเฟียก็หยุดบินและดูเหมือนว่านี่แหละคือปลายทาง
" ท่านภูตผู้เก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืช ข้าซอเฟีย ภูตแสงอรุณ ขอท่านปรากฎตัวด้วย "
ดอกไม้ที่หุบอยู่ดอกหนึ่งก็ผุดขึ้นมาท่ามกลางดอกไม้ดอกอื่น ก่อนที่จะมีแสงเปล่งออกมาจากภายในดอกไม้นั้น
ดอกไม้ดอกอื่นก็ราวจะโค้มลงมาถวายความเคารพ ...
เมื่อดอกไม้นั้นโผล่ขึ้นพ้นดอกไม้อื่นแล้วก็เริ่มจะเปิดกลีบออกปรากฎเป็นภูติสาวและเมล็ดพันธุ์อีกจำนวนหนึ่ง
ภูตสาวในชุดสีแดงสยายปีกออกก่อนจะยืนขึ้น ปีกที่เปล่งแสงได้แลดูสวยงามมาก
แสงของเธอนั้นเมื่อเทียบแล้วยังสว่างกว่าซอเฟียเสียอีก ...
" ภูตแสงอรุณ เมล็ดพันธุ์เหล่านี้ต้องการการพักผ่อน ความหนาวเย็นยามค่ำคืนและความอบอุ่นของแสงตะวัน
พวกเขาต้องได้รับแค่เพียงพอไม่มากไปไม่น้อยไป ... ท่านมาเรียกข้าถึงที่นี่
ถ้าไม่ใช่ เรื่องสำคัญ ข้าอาจจะต้องเรียนองค์ราชินีเรื่องนี้ด้วย ..." ภูตตัวนั้นกล่าว
ซอเฟียจึงบินไปเกาะไหล่เด็กสาวและพูดขึ้น
" ข้าอยากให้ท่านทำเมล็ดพันธุ์ฝังจิตให้เด็กผู้นี้ "
" ข้าทำไม่ได้ " ภูตสาวผู้เก็บรักษาเมล็ดพันธุ์ปฏิเสธทันควัน ...
" ทำไม " " ไม่มีเหตุจำเป็นอะไรที่ข้าต้องทำมัน "
" แต่เด็กสาวผู้นี้มองเห็นเราทุกคน มองเห็นมาตั้งแต่เด็ก แฟรี่หลายตัวก็เป็นพยานได้ เธอมีความผูกพันธ์กับเราทุกตัว "
" เขตอาคมของ Minor Arcana ได้อ่อนกำลังลงเสื่อมสภาพไปตามเวลานานแสนนานแล้ว
ไม่แค่เด็กสาวนี้แต่ถ้าบุคคลอื่นเข้ามาก็อาจมองเห็นได้โดยไม่มีเงื่อนไข "
" แต่เด็กผู้นี้ไม่เหมือนคนอื่น ! เหล่าภูตหลายตนจงใจปรากฎกายให้เห็นเอง
ครั้งแรกที่เธอเห็นเธอเองก็ไม่รู้จักพวกเราด้วยซ้ำ ได้โปรด ... "
" ภายนอกเขตป่า อำนาจเวทย์มนต์เขตของเหล่าภูตย่อมไปไม่ถึง ภูตที่ออกไปอยู่ภายนอกเขตป่าก็คงมี
เวทย์มนตร์ที่อ่อนกำลัง "
" ถ้าอย่างนั้น ไม่เพียงแค่เด็กผู้นี้ก็มองเห็นได้นะ
ได้โปรดเถอะท่าน ท่านคงไม่ปฏิเสธเรื่องที่ว่ามีบุคคลสักกี่คนกันจะมองเห็นพวกเราได้ "
" ... " แฟรี่ไฟเงียบไป ...
" ได้โปรด นี่อาจช่วยรักษาสมดุลย์ในมิติมนุษย์และมิติภูตเรา การแลกเปลี่ยนทางจิตวิญญาณเป็นสิ่ง ... "
" องค์ราชินีไททาเนียไม่โปรดเรื่องนี้แน่ ... ข้าคงจะคุยกับท่านนานเกินไป ..." ภูตแสงไฟกล่าวตัดไฟแต่ต้นลม
ก่อนจะกลับเข้าไปนั่งลงบนเกสรดอกไม้ที่เธอออกมา และมันก็เริ่มหุบลง
" คิดดูเถอะท่าน เด็กสาวผู้นี้ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา เธออาจเป็นคนที่ฟากฟ้าส่งมาเพื่อการนี้
เพราะแผนการที่ถูกกำหนดมาแล้ว ... ขอเถอะท่าน " ซอเฟียบินวนไปรอบๆดอกไม้ที่กำลังหุบกลีบลง ...
หากจะกลับมามองย้อนดูเด็กสาวซอเฟียที่งุนงงกับเหตุการณ์เบื้องหน้า
เธอเองมองไปที่ดอกไม้ที่กำลังหุบลงตาไม่ได้กะพริบ
" ได้โปรด ตอนนี้เด็กผู้นี้ก็ไม่มีทางออกแล้ว หากจะช่วยอะไรเธอได้
เธอจะเป็นตัวแทนเตือนใจแก่เราทุกคน จิตเธอยังบริสุทธิ์ไร้เดียงสา "
แฟรี่สาวไม่ฟังและยังเมินเฉย จนกระทั่งกลีบดอกไม้ก็หุบลง และดอกไม้กำลังยุบลงไปอีกครั้ง ...
" กลับเถอะ ซอเฟีย ... " เด็กสาวกล่าว ซอเฟียเองก็บินออกจากบ่าเปล่งแสงประกายต่อหน้าเธออีกครั้ง
" ถ้าภูตตนนั้นไม่ให้ก็กลับเถอะ เราไม่รู้หรอกนะว่าเธอคุยอะไรกันนะ
แต่ดูเหมือนว่าเราจะรบกวนเวลาของเธอนะ นี่ก็ควรจะกลับบ้านแล้ว ป่านี่ก็น่ากลัวนะ "
" แคทเธอเรีย ... " ซอเฟียเอ่ยชื่อเธอช้าๆ ...
" ... เราอยากกลับบ้านแล้ว พาเรากลับเถอะนะ ..." เด็กสาวกล่าว
" ... แคทเธอเรีย เธอเองนั่นแหละ ถ้ากลับไปแล้วจะน่าสงสารที่สุดเลย ... " ซอเฟียกล่าวและแสงเธอก็เริ่มหรี่ลง
เหมือนกับบรรยากาศในยามค่ำคืนที่เงียบเหงา และเศร้าส้อย
" ถ้างั้นเราก็กลับกันเถอะนะ เราก็ว่าเธอน่าจะได้พักผ่อน ... เราไม่เป็นไรหรอกนะ กลับกันเถอะ ..."
แคทเธอเรียกล่าว ...
ซอเฟียก็ได้แต่ถอนใจและเปล่งประกายแสงสว่างจ้าอย่างที่แคทเธอเรียไม่เคยเห็นขึ้นมาอีก
จากนั้นเธอก็หมุนรอบๆตัวซอเฟียและบินกลับไปทางเดิมที่มา
ซอเฟียก็เดินตามไปติดๆ แม้จะงุนงงอะไรมากก็ตามที
ไม่ทันที่จะได้ก้าวไปมากกว่านี้ แสงสว่างโล่ก็ปรากฏแก่ด้านหลัง
ดอกไม้ดอกหนึ่งเปล่งประกายแสงและบานขึ้น ปรากฏเป็นภูตตัวเดิมอีกครั้ง
แต่คราวนี้เธอเองถือเมล็ดพันธุ์ไว้ในมือด้วย เมล็ดพันธุ์ที่แลดูธรรมดา
อีกทั้งแสงสว่างจากปีกเธอก็สว่างมากขึ้นด้วย
" เจ้ากล้าดีอย่างไรมาเปล่งแสงเหนือแสงจากข้า เมล็ดพันธุ์นี่ใช้เวลาที่จะซึมซับการกระทำของเด็กผู้นี้
ทั้งความทรงจำและอีกมากมาย ก็ใช้เวลาพอสมควร ... "
ภูตสาวรักษาเมล็ดพันธุ์กล่าวพร้อมทั้งเสกเมล็ดให้ลอยไปหาเด็กสาว
แคทเธอเรียเองก็แบมือรับเมล็ดเอาไว้
ภูตสาวก็ได้ลดแสงตัวเองลงและกลับเข้าไปในดอกไม้อีกครั้ง และดอกไม้ก็ได้หุบลง กลับไปที่เดิมอีกคราหนึ่ง
" นี่เมล็ดอะไรหรอ ... ซอเฟีย " แคทเธอเรียถาม
" เก็บมันไว้นะ เก็บไว้ให้ดีเลย อย่าให้ห่างตัวและอย่าให้หล่นหายด้วย กลับบ้านกันเถอะ" ซอเฟียยิ้มพร้อมทั้ง
ใช้มือน้อยๆจูงมือเด็กสาว นำทางกลับไปบ้านผ่านทางหน้าต่างเหมือนเดิม
... ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีอะไรๆเข้ามาในชีวิตเด็กสาวอย่างมาก
อย่างที่เธอเองก็คงไม่ได้คาดคิด แต่เชื่อได้เลยว่า จะมีอะไรมากกว่านี้แน่นอน ...
เมื่อแคทเธอเรียปีนผ่านหน้าต่างเข้าถึงห้องนอนของเธอ อาการงัวเงียอยากจะหลับก็เข้าแทรกแซง
ไม่ทันที่จะได้คิดอะไรต่อเธอก็ฟุบตัวลงนอนกับเตียงนิ่มๆ ในมือก็กำเมล็ดพืชไว้แน่น ...
และผล็อยหลับไป ...
เช้าวันต่อมา อรุณที่ดูมืดมัวพร้อมทั้งเมฆฝน
เสียงฟ้าร้องครื่นครื่น และพายุพัดค่อนข้างแรง และวันนี้เองที่เธอจะได้รับรู้เหตุการณ์อีกหลายอย่าง ...
-------------------------------------
พักก่อน :)
เอามาเป็นน้ำจิ้ม ป.ล. รูปภาพจาก Gallery ตาหนูไปไหนหมด :'(
