ถ้าหากคำว่ารัก มันร้าย กับเธอ มากไป

✖BookMan junior✖

Member

Offline

Gender: Male

Posts: 684

ถ้าหากคำว่ารัก มันร้าย กับเธอ มากไป

« on: October 15, 2008, 01:43:35 AM »

สวัสดีครับ วันนี้มาโหมดเศร้า

เรื่องที่กำลังจะได้ฟังต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นจริง และที่ผมเอามาเล่าให้ฟัง ไม่ใช่ว่าผมเห็นว่าบอร์ดนี้เป็นที่ระบายอารมณ์แต่อย่างใด แต่คิดว่าผมเห็นว่ามันเป็นอุทาหรณ์อย่างหนึ่งสำหรับคนที่คิดจะมีความรัก ซึ่งเรื่องนี้ผมประสบพบมากับตัวเอง

เด็กชายคนหนึ่งเกิดในครอบครัวที่เพียบพร้อมทุกอย่าง ทั้งทรัพย์สิน เงินทอง ชื่อเสียง สิ่งอำนวยความสะดวก ความสะดวกสบาย ยกเว้นอย่างเดียว "ความรัก" พ่อแม่ก็เรียกได้ว่า เกิดมากนับครั้งที่คุยกันได้ เพราะเป็นลูกคนเดียวส่วนมากจึงถูกลี้ยงโดยแม่ และเหล่าน้าผู้หญิง แล้วเค้าก็โตขึ้นมา มีเพื่อนเยอะแยะ แต่มีน้อยมากที่เค้าจะคนเหล่านั้นได้อย่างเต็มปากกว่าเพื่อนแท้

จนวันหนึ่งที่เค้าอยู่ม.5เค้าได้มาเล่น SMN และได้เจอเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง แต่มีอยู่คนหนึ่งที่เป็นเพื่อนเล่น SMN ด้วยที่เค้ารุ้สึกกับเพื่อนคนนั้นมากกว่าเพื่อน ถึงแม้จะอยู่คนละห้อง แต่นับวันก็ความรุ้สึกจากเพื่อนก็เริ่มแปรเปลี่ยนไปจนเค้าเองก็ไม่แน่ใจว่าระหว่างเค้ากับเพื่อนคนนั้นเป็นอะไรกัน จากคนรุ้จัก กลายเป็นเพื่อน จากเพื่อนกลายเปนเพื่อนสนิท จากเพื่อนนิทกลายเป็นเพื่อนตาย และสุดท้าย...สิ่งที่เรียกว่ารัก ก็เริ่มเกิดขึ้นกับเค้า แต่เค้าก็แต่ได้เก็บมันไว้ในใจ ไม่กล้าบอกออกไปเพราะเหตุผลเดียว เพราะเค้ากับเพื่อนคนนั้นเป็น ผู้ชาย เหมือนกัน

ทำไปทำมา จากเป็นเพื่อนเล่นก็กลายเป็นคนที่ไปไหนไปด้วยกัน แล้วถ้าเห็นคนนึง ก็มักจะเห็นอีกคนเสมอ จนหลายคนเริ่มล้อว่าเป็นอะไรกันรึเปล่า จากแค่เล่นกันเฉยๆ ก็เริ่มที่จะรับรู้เรื่องราวที่คนที่มากกว่าเพื่อนเท่านั้นที่จะได้รับรู้

แล้ววันหนึ่งขณะที่กำลังเล่นกันที่บ้านเพื่อนคนนั้น เค้าได้เผลอเอ่ยปากออกไปจากสถานการณ์ตอนนั้นด้วยอารมณ์สนุกๆไม่คิดอะไรมากว่า "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" เพื่อนคนน้นก็ตอบว่า "เป็นอะไรดีละ" ทั้งคู่ก็เงียบกันอยู่ซักพัก แต่คนที่อึ้งที่สุดเห็นจะเป็นเค้านั้นแหละ ที่ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะเอ่ยคำคำนี้ออกไป แล้วก็รวบรวมความกล้าพูดประโยคหนึ่งออกไป "...(ชื่อเพื่อนคนนั้น)ก็รู้นี่ ว่าเราอยากให้เป็นอะไร" เพื่อนคนนั้นตอบว่า "เป็นแฟนเหรอ" เค้าก็ได้แต่อาย แล้วก็พยักหน้า "งั้นก็ทำตัวดีดีหน่อยละ" เพื่อนคนนั้นตอบ

นี่คือสิ่งที่เค้าไม่เคยนึกว่าก่อนในชีวิตว่าเค้าจะได้รับกลับมา แล้วเค้าก็เริ่มทำหน้าที่ของคนที่เรียกกันว่าแฟน ใจเริ่มสื่อถึงใจกันมากขึ้น จนในที่สุดใจทั้งดวงของเค้าก็มีแต่เค้าคนนั้นคนเดียวเท่านั้น จนชีวิตนี้ของเค้าก็คือคนคนนี้นี่เอง ถ้าขาดคนคนนี้ไปลมหายใจนี้ก็ไม่รุ้ว่าจะมีไปทำไม เค้าทำทุกอย่างเพื่อเค้าคนนั้น และเพื่อกันและกันแล้วเค้ายอมละทิ้งทุกสิ่งเพื่อเค้าคนนั้น ตอนแรกต่างคนต่างก็ทุ่มเทให้แก่กันอย่างชนิดที่ว่าอนาคตจะเป็นยังไงก็ช่าง ตอนนี้ขอแค่ได้อยู่ด้วยกันได้เล่นด้วยกันได้คุยด้วยกันก็พอใจแล้ว แม้ว่ากลับไปถึงบ้าน จะต้องทนฟังพ่อแม่บ่นด่าแค่ไหนก็ตาม

แต่แล้วเมื่อเวลาผ่านไป(อันนี้ก็คิดเองแล้วกันครับว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างแล้ว) ความทุ่มเทที่มีให้ซึ่งกันและกันก็กลับกลายเป็นเหลือเพียงเค้าคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงทุ่มเทให้อย่างไม่ลืมหูลืมตา แม้จะมีสิ่งที่บอกว่าอนาคตเริ่มจะไม่ดีแล้ว นั่นก็คิอผลการเรียนในบางวิชาเริ่มตกลงจนน่ากลัว เค้าก็ไม่สนยังคงทำต่อไปแม้จะไม่ได้อะไรกลับมาเลยในบางครั้ง จนมีบางครั้งที่เค้าทนไม่ได้ในบางเรื่องจึงพูดคุยเพื่อปรับความเข้าใจกับเค้าคนนั้น แต่ว่าด้วยนิสัยบางประการของเค้าคนนั้น เค้ากลับไม่อยากฟัง และเบื่อมากขึ้น จนวันนึงเค้าสักเกตุได้ว่าในตอนแรกที่เริ่มคบกันกับตอนนี้เค้าคนนั้นในตอนนั้นกับตอนนี้แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ยังคงมีแต่เค้านั้นที่ยังคงเหมือนเดิม

อะไรอะไรก็ทุ่มให้กันและกันแม้จะขัดใจพ่อแม่ก็ทำ อะไรก็มาก่อน ทำทุกอย่างเพื่อความสุขของกันและกัน โทรก็ชอบโทรมา ข้อความก็ส่งบ่อย พูดจาก็หวานซึ้ง แต่ตอนนี้เค้ากลับเฉยชาเหมือนตอนที่เพิ่งรุ้จักกันใหม่ๆ หน้าที่ของแฟนก็ไม่ค่อยจะทำ โทรมาก็ไม่ โทรหาก็รำคาญ ข้อความก็ไม่มี พูดด้วยก็ไม่ค่อยยิ้ม แต่ที่หนักที่สุดคือ เวลาจะทำอะไรก็ไม่เคยนึกถึงใจของเค้าเลย ว่าเค้าจะรุ้สึกยังไง จะคิดยังไง เวลาถามว่ายังรักเค้าอยู่มั้ย ก็ตอบว่า "คิดว่าไงละ" บ้างละ "รู้อยุ่แล้วนี่" บ้างละ "แล้วแต่จะคิดบ้างละ" บ้างละ ทั้งๆที่เค้ากลับบอกรักเค้าคนนั้นทุกวันทุกคืน ก่อนนอน ตอนตื่น ทุกครั้งที่มีโอกาส

ทั้งๆที่เค้ายังทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อเค้าคนนั้น ทุกวินาทีของลมหายใจคือเค้าคนนั้น แต่เค้าคนน้นกลับไม่ตอบกลับเลย ดูแลก็ไม่ เอาใจก็ไม่ ความจริงแล้วสิ่งเดียวที่เค้าต้องการก็แค่รอยยิ้มของเค้าคนนั้นเท่านั้นก็พอใจแล้ว แต่แค่รอยยิ้มเค้าก็ยังไม่ได้มันมา จนเค้าบอกกับตัวเองว่า เค้าหมดแรงแล้ว หมดแรงที่จะทำทุกอย่างโดยไม่หวังผลตอบแทนดังที่เค้าตั้งใจเอาไว้ ก็เหมือนกับรถที่จะวิ่งต่อไปได้ยังไงถ้าไม่มีเชื่อเพลิง

จนถึงตอนนี้เค้าเองก็ยังไม่รู้ว่าจะหาทางออกยังไง แต่ก่อนเคยดูทีวี เคยเห็นในละคร พบเห็นคนที่เป็นแบบนี้ตั้งมากมาย แล้วก็คิดว่ามันงี่เง่าสิ้นดี แต่พอเค้าได้มาเจอเข้ากับตัวเองแล้ว มันกลับเป็นสิ่งที่ยากยิ่งกว่าสิ่งใดทั้งสิ้นที่ประสบพบมาในชีวิต เพราะว่าหัวใจทั้งดวงของเค้าให้เค้าคนนั้นไปหมดแล้ว ไม่เหลือที่แม้แต่นิดเดียวเอาไว้ให้ใครอีก แม้ชีวิตนี้ก็ยินดีที่จะให้เค้าคนนั้นได้โดยไม่มีข้อแม้ แต่ถ้าเค้าคนนั้นเลือกที่จะจากเค้าไป เค้าก็คิดไว้ว่าชีวิตนี้ก็จะหายไปเหมือนกัน

วันนึงเค้าได้คุยกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง และเลือกที่จะไว้ใจปรึกษากับเพื่อนคนนั้น จนมีประโยคหนึ่งจากเพื่อนถามว่า "ชีวิตนี้เมิงเคยผิดหวังมั้ย" เค้าตอบว่า "แทบจะไม่เคย" เท่านั้นแหละ ความคิดหนึ่งได้พลุ่งเค้าสู่หัวของเค้า เรื่องราวในอดีตนานากลับเข้ามาในหัว กับคำว่าแทบจะไม่เคยผิดหวัง เค้าก็คิดได้ว่าชีวิตนี้ที่เค้ามีวันนี้ วันที่ดี วันที่เพียบพร้อมทุกอย่าง ทั้งฐานะ การเรียน การดำรงชีวิต ที่สุขสบาย มันเพราะใคร เค้าปล่อยโฮออกมาโดยที่เพื่อนคนนั้นยังพูดไม่ทันจบ เค้าเข้าใจได้สักที ว่าควรจะรักใครมากที่สุดในชีวิต ควรจะทุ่มเทให้ใครมากที่สุด

แต่ว่าถึงคิดได้อย่างนั้น เค้าก็ไม่รุ้ว่าถ้าหากสิ่งที่เค้าคิดไว้มันเกิดขึ้นจริงๆ เค้าจะสามารถยืนหยัดมีชีวิตเพื่อคนที่ทำให้เค้ามีวันนี้ได้ดังที่เค้าคิดหรือเปล่า

จบแล้วครับ นิทานเรื่องสั้นที่เกิดขึ้นจริง หวังว่าเพื่อนๆที่อ่านแล้วคงได้เก็บไปคิดบ้างนะครับ หวังว่าคงจะไม่เป็นเหมือนคนดำเนินเรื่องนะครับ


« Last Edit: October 15, 2008, 01:57:12 AM by Iⓒiclє Ⓖun »	Logged

S u p e r ~ J u n i o r

Member

Offline

Posts: 1167

	Author	Topic: ถ้าหากคำว่ารัก มันร้าย กับเธอ มากไป (Read 27389 times)
0 Members and 21 Guests are viewing this topic.