นั่งจับเข่าเล่าเรื่องผี!!!!!

[< The Sun~++>]

ในที่่สุดก็มาลงแล้ววว

หลังจากรอคอยมานานแสนนานนนนนนนน

 

มะ มะ มีคนรอด้วย
ดีใจมากๆเลยครับ ขอบคุณจริงๆ

ใครท่เคยอ่านเรื่องของผมแล้ว คิดว่าเป็นไงครับ? ถามเล่นๆนะ

ไม่เปนไรครับ

อ่านแล้วก็สนุกดีครับ

[DIDA]

กระทู้นี้ หลอน จัง เลย ครับ 

[~NICO ROBIN~]

ในที่่สุดก็มาลงแล้ววว

หลังจากรอคอยมานานแสนนานนนนนนนน

 

มะ มะ มีคนรอด้วย
ดีใจมากๆเลยครับ ขอบคุณจริงๆ

ใครท่เคยอ่านเรื่องของผมแล้ว คิดว่าเป็นไงครับ? ถามเล่นๆนะ

ไม่เปนไรครับ

อ่านแล้วก็สนุกดีครับ

อ่านแล้วเพิ่มพลังด้านลบให้กับตัวเองได้ครับ

จะพยายามเขียนเรื่องจิตตกมาให้อ่านกันครับ

ก่อนอื่นขอเอา GAT PAT ให้รอดก่อนดีกว่า

[EL Corazont]

เฮ้อ...จะสอบแล้วสินะ.......ต้องอ่านหนังสือ(การ์ตูน)แล้ว

[EL Corazont]

ณ ถนนสายหนึ่งในชนบทยามโพล้เพล้ มีรถเก๋งคันหนึ่งวิ่งด้วยความเร็ว 80 Km/hr
มีแม่ลูกคู่หนึ่งนั่งอยู่ในรถคันนั้น "แม่ครับๆ ทำไมไม่มีรถเลย"เด็กชายนามอาเบะถาม
"เพราะมันเริ่มมืดแล้วไง ยิ่งอยู่ต่างจังหวัดด้วย"แม่มิคุตอบ (ช่างหัวชื่อตัวละครเหอะ ตรูคิดไม่ออกครับ)
ทันใดนั้นเองก็มีมอเตอร์ไซค์วิ่งมาด้วยความเร็วสูงสวนทางมา "แม่ครับทำไม่เขาขับเร็วจังล่ะครับ"
"สงสัยคงรี..." ตูม เพล้ง!!!! อิฐก้อนเบ้อเร่อลอยทะลุกระจกรถพุ่งกระแทกศรีษะแม่ของเด็กน้อย
รถเสียหลักพลิกคว่ำข้างทางแล้วทุกอย่างก็เงียบไป

เด็กชายได้สติฟื้นตัว หันไปมองแม่แล้วต้องตกตะลึงเพราะแม่ของเขาไม่มีหน้าผากแล้ว
"อ๊า(ง)แม่คร้าบ!" เด็กน้อยเขย่าตัวแม่ "แม่ตื่นสิแม่ครับ แม่คร้าบ" เด็กน้อยยังเขย่าต่อไปอย่างสิ้นหวัง
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงชาวบ้านกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา "ช่วยด้วยครับ" เขาร้องขอความช่วยเหลือ
เมื่อชาวบ้านเดินมาถึงตัวรถ สิ่งที่เขาได้รับไม่ใช่การช่วยเหลือแต่......

ทุกคนช่วยกันปลดทรัพย์สินของแม่และตัวเขาทั้งนาฬิกาข้อมือ กระเป๋าตังค์ สร้อยคอ
เด็กน้อยตกใจมากและพยามดิ้นแต่ก็ดิ้นไม่หลุดจนกระทั่งชาวบ้านพวกนั้นจากไป เขาก็พึ่งจะดิ้นหลุด
เด็กน้อยโกรธแค้นมากต่อการกระทำของชาวบ้าน เขารู้ว่าพวกนั้นคงจะยังไปไม่ไกล เขาคว้าอิฐก้อนนั้นแล้วออกวิ่งพร้อมเป้ที่ข้างในไม่มีอาวุธเลย...... 
เด็กน้อยเดินฝ่าป่าละเมาะไปจนพบกับหมู่บ้านเล็กๆที่มีชาวบ้านนั่งล้อมวงกันอวดสิ่งของที่ฉกมาได้ เด็กน้อยแอบซุ่มรอจนชาวบ้านแยกย้ายกันเข้าไปนอน
แล้วค่ำคืนที่ยาวนานก็เริ่มขึ้น..

เขาย่องไปในบ้านหลังแรก โชคดีอะไรเช่นนี้ชาย 2 คนที่นอนอยู่กลางบ้านคือคนเดียวกันกับที่ขว้างอิฐใส่รถเขานี่เอง
“ช่างมันแล้วไอ้พวกชาวบ้านนั่นเราไม่สนแล้วถือว่าบริจาคทานละกัน” อะดีนารีนสูบฉีดไปทั่วร่างกายของเด็กน้อย “เอาแค่ 2 คนนี่ก็พอ”
เด็กน้อยเปิดกระเป๋าดูว่ามีสิ่งไหนพอจะเป็นอาวุธได้บ้าง กรรไกรก็ยังดี แต่ในกระเป๋าเขามี.... 

เนื่องจากอาทิตย์หน้าผมมีสอบฟิสิกส์กับเคมี ต้องทวนหนังสือยาวเลยล่ะ ดั้งนั้นผมจะให้พวกเราเลือกว่า อยากให้เด็กน้อยคนนี้ใช้อะไร “จัดการ”คน 2 คนนี้...
แล้วถ้าว่างเมื่อไรผมจะมาแต่งต่อนะครับ

- Yellow page (มาไงเนี่ย?)
- แม็กเย็บกระดาษ(หึๆจำกันได้ไหมลีลาสุดเร้าใจของสิ่งนี้น่ะ)
- แผ่นเกม DOTA

ปล. ถ้าการโหวตนี้มันทำให้กลายเป็นการปั่นกระทู้โดยไม่เจตนา รบกวน จขกท. ช่วยลบและขออภัยล่วงหน้าด้วยนะครับ

[~NICO ROBIN~]

ผมอยากให้เป็น เอ่อ....

แม็กเย็บกระดาษ

มันสะใจดี...5555555+

[EL Corazont]

Re: นั่งจับเข่าเล่าเรื่องผี!!!!![เรื่องโหดตอนใหม่มาแล้วจ้า]

โปรโหมตเรื่องผมด้วยล่ะ
ขอบคุณจริงๆครับซึ้งใจมาก

[EL Corazont]

ขอดันจึ๋งนึง

อยากให้ใช้อะไรเอ่ยไม่งั้นเป็นที่เย็บกระดาษนะเอ้อ ติ๊กต่อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.............

[~!{B_KunG}!~]

ใช้อุปกรณ์ส่วนตัวของอาเบอะเองแหละ

[~NICO ROBIN~]

ใช้อุปกรณ์ส่วนตัวของอาเบอะเองแหละ

น่ากลัวเกินไป

[Rachoyu]

เจ้าของห้อง 414

"เรื่องที่จะเล่านี้ผมรับฟังมาจากรุ่นพี่อีกทีนะครับ เล่าสืบต่อๆกันมาเป็นสิบปีแล้ว

ห้องนี้อยู่ในมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่งแถวรังสิต เป็นหอพักนักศึกษาชายหอแรกๆในวิทยาเขตรังสิตนี้
ตอนสร้างหอแห่งนี้ เกิดอุบัติเหตุช่างแกะแบบระเบียงด้านหลังหอพลัดตกลงมาคอหักตาย

หลังจากนั้น นักศึกษาที่เข้าอยู่ก็มีเหตุการแปลกๆเกิดขึ้นเสมอๆ
เช่น นอนหลับอยู่ดีๆ หนังสือบนชั้นที่วางหนังสือถูกใครไม่รู้จับโยนลงมาโดนเมตทั้ง 4 คน ทั้งๆที่ประตูล็อค บางวันก็เห็นของลอยอยู่ในห้อง

แต่ที่หนักที่สุดน่าจะเป็นการที่นักศึกษาที่อยู่ ห้องนี้ จะต้องมี 1 คน ต้องตาย จะตายทุกๆปี
แต่ไม่ได้ตายที่ห้องนะครับ แต่จะตายที่อื่น บ้างก็ประสบอุบัตติเหตุบ้าง บางรายบ้าไปเลยก็มี

หลังจากสร้างหอนี้ได้ 5 ปีเกิดเหตุนักศึกษาคนหนึ่งตกลงมาจากห้องนี้ บาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิตในเวลาต่อมา
เขาให้การก่อนที่จะเสียชีวิตว่ามีผู้ชายสูงใหญ่ตัวสีดำผลักเขาลงมาจากห้อง
หลังจากนั้นอาจารย์ผู้คุมหอก็สั้งให้ปิดตายห้องนั้นไม่ให้นักศึกษาเข้าพัก อีก
จนปัจจุบันผมว่าเวลาน่าจะซัก 15 ปีแล้ว

ส่วนเรื่องที่เจอกะตัวสำหรับห้องนี้ พวกผมอยากลองว่ามีจริงไหม
พอเวลาปิดภาคการศึกษาต่อกับซัมเมอร์แม่บ้านหอเขาจะต้องเปิดห้องทำความสะอาด ทุกห้อง
รวมทั้งห้องนี้ด้วย ( ที่จริงป้าแกไม่เข้าไปทำหรอกครับ แกก็เปิดๆไว้แค่นั้นแหละ แกคงจะกลัวน่ะครับ 5555)

คืนนั้นพวกผม มีรุ่นพี่ปี 4 วิศวะคนนึ่ง กะผมปี 3 แล้วก็น้องปี 1 อีก 4 คน รวม 6 คน
ก็เลยยกขบวนไปดูห้องนั้น ในห้องนั้นบรรยากาศมันอับๆ ฝุ่นเยอะแยะ

พวกผมก็ไปนั่งในห้องนั้นประมาณ 1 ชั่วโมง ก็ไม่เห็นมีอะไร
รุ่นพี่ปี 4 วิศวะ แกก็เห็นว่าไม่มีอะไร แกก็เลยบอกว่าคงไม่มีผีอยู่ในห้องนี้แล้วแหละ
ก็เลยชวนพวกผมสวดพระปริต (คาถาทำน้ำมนต์ของพระสงฆ์)
แล้วแกก็เอารูปหลวงปู่ตื้อ มาติดหน้าห้อง เสร็จแล้วก็กลับห้องใครห้องมัน

คืนนั้นแหละครับ ผมกะน้อง 2 คน ฝันว่ามีผู้ชายตัวดำๆ ตาแดงมากมายืนด่าหน้าห้องว่า " มายุ่งกับที่ของกูทำไม "
( ผมกับน้องอยู่คนละห้อง คนละหอ ตอนเช้าถึงมาเล่าให้ฟังกัน )

ส่วนน้องอีก 2 คน โดนผู้ชายตัวดำๆ ตาแดงๆ มาคร่อมอำ
แต่พี่วิศวะแกไม่โดน เพราะห้องแกพระแยะ ผีคงกลัว

ปัจจุบัน เปลี่ยนหน่วยงานดูแลหอแล้วทำให้ห้องนี้เปิดใช้อีกครั้ง

แต่หลังจากมีงานกีฬามหาวิทยาลัยโลก ได้มีการปรับปรุงหอและเปลี่ยนเลขห้องใหม่แล้ว ( แต่ห้อง 414 ใหม่ ก็ยังมีคนเจออยู่นะครับ)"



หมายเหตุ copy มาน่ะ
พอดีอ่านเจอเลยอยากรู้ ใครอยู่ม.นี้บอกหน่อย จริงปะ

[Ijiraku naruto]

ผมว่าเรื่องที่ 4 ดีสุด สยองสุดๆ

[EL Corazont]

ใช้อุปกรณ์ส่วนตัวของอาเบอะเองแหละ

ไม่ไหวอะท่าน  ถ้าอยากได้จริงแต่งต่อเลยครับ 55+

[~NICO ROBIN~]

นั่นแน่....

ยิ่งทำให้ผมไม่อยากอยุ่ กทม.

แถวรังสิตหรอ เอกชนซะด้วย...ใช่ที่นั้นป่ะเนี้ย

....

แต่น่ากลัวเกินไปครับ ตัวดำๆ ตาแดงๆ สยองอิ้บ

[abeabeabe]

เลยไม่อยากอยู่หอ เลือกมหาวิทยาลัยที่ใกล้บ้านเข้าไว้ 

[Rachoyu]

สุดท้ายก็ไม่มีใครมาบอกเรา - -"


เรื่อง รอแฟน

"เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณพ่อผมเล่าให้ฟัง แต่ตอนนี้ท่ายเสียไปแล้ว

ประมาณสี่สิบกว่าปีแล้ว ตอนนั้นพ่อผมอายุประมาณ 20 ต้นๆ
คือแกเกณฑ์ทหารปลดประจำการแล้ว ก็สมัครเป็นทหารต่อเลย
เป็นทหารอากาศ ตอนกลางคืนก็จะขับแท๊กซี่ด้วย
แล้วพ่อผมจะมีความสามารถพิเศษคือ แกเล่นดนตรีไทยได้
จะมีวงอยู่คือไปเดินสายเล่นกับเพื่อนๆแกเป็นครั้งคราว


คืนนึงคือแกขับแท๊กซี่ แกก็ได้เจอกับผู้หญิงคนนึงเดินอยู่
สมัยก่อนถนนจะเปลี่ยวมาก พ่อก็เลยจอดถามว่าจะไปไหนดึกแล้วอันตราย
เค้าก็บอกว่าจะไปบ้าน พ่อบอกว่าจะไปส่งไม่คิดเงินหรอก
เค้าก็เลยขึ้นรถมา เป็นผู้หญิงอายุประมาณ 18-20 ปี สวยมาก พ่อก็ชวนคุยไปเรื่อย

สักพักเค้าบอกว่าพี่พาหนูไปเที่ยวหน่อย ไปทำอะไรก็ได้ หนูอยากไปเที่ยวมาก
สมัยก่อนดึกแล้วคงรู้กันว่าไม่มีที่เที่ยวหรอกครับ พ่อก็แค่ได้พาไปกินข้าว
จนสุดท้ายก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน(คงไม่ต้องบอกนะครับว่าหมายถึงอะไร)
ตลอดคืนนั้นก็คุยกันตลอด เธอบอกว่าเธอเป็นโรคหัวใจรั่ว และบอกพ่อว่า "ถ้าหนูตายพี่ไปเล่นเพลงหน้างานหนูด้วยนะ"
พอไปส่งบ้านจากนั้นก็แยกกันไป


พ่อผมจะซ้อมดนตรีไทยกับเพื่อนแทบทุกวัน 2วันถัดมา คือตอนพ่อซ้อมดนตรีไทยอยู่
ยายข้างๆบ้านเดินมาตะโกนบอกว่า วันนี้เอ็งเล่นเพลงน่ากลัวจัง แล้วจู่ๆพอพูดจบแกก็ทำหน้าตกใจแล้วรีบจ้ำอ้าวกลับบ้านเลย
พ่อบอกกับเพื่อนว่า ซ้อมเพลงงานแต่งพรุ่งนี้ จะน่ากลัวได้ไงวะ ยายแกแก่แล้วเพี้ยนรึปล่าว


วันถัดมาพ่อไปเล่นเพลงงานแต่ง ที่อยุธยา พอเริ่มเล่นไปได้นิดเดียว เจ้าภาพเดินมาบอกว่านี่ไม่ใช่เพลงงานมงคลแน่ๆเค้าแน่ใจ
คนในวงยืนยันว่าเล่นเพลงที่เกี่ยวกับงานมงคลแน่ พอเคลียร์เรื่องกันได้ก็เล่นกันต่อ เค้าก็เดินมาบอกอีกว่าไม่ใช่เพลงงานมงคลแน่ๆ
พ่อก็เลยบอกกับตัวเองว่า ถ้ามีใครไม่พอใจอะไรขอให้ผ่านงานนี้ไปก่อน ถ้าใครอยากได้อะไรพ่อก็จะทำให้ สุดท้ายก็เลยผ่านกันไปได้


ทีนี้ขากลับนั่งรถกลับกัน เครื่องดนตรีก็ยังอยู่ในรถครบจะถึงบ้านอยู่แล้วอีกไม่กี่กิโล
พอดีเพื่อนพ่อปวดท้องอยากถ่ายเลยหาที่แวะ เจอวัดๆนึงเลยแวะกันเข้าไป เพื่อนพ่อก็ไปเข้าห้องน้ำ

ตอนนั้นมีงานศพอยู่ คนในงานก็มองมาที่พวกของพ่อมองอยู่แป๊บนึงก็มี
คนเข้ามาถาม บอกว่า มาเล่นหน้างานนี้รึเปล่า พวกพ่อบอกว่าเปล่า แวะมาเข้าห้องน้ำ
เค้าก็บอก ก็ลูกเค้าบอกว่า แฟนจะมาเล่นหน้าศพให้ เป็นทหารอากาศ เห็นแต่งตัวชุดทหารอากาศก็เลยนึกว่าใช่
พ่อเลยเดินไปดู พ่อตะลึงเลยคือรูปที่หน้าศพเป็นรูปผู้หญิงที่พ่อรับขึ้นแท๊กซี่มา
วันนี้วันเผาพอดี พ่อเลยบอกว่าใช่เค้ามาเล่นหน้างานนี้ เพื่อนพ่อก็อึ้งไปเหมือนกัน กลัวด้วย
ตัวเจ้าภาพเค้าบอกว่า ลูกเค้าตายเมื่อ 7 วันก่อน ก่อนตายก็บอกว่าแฟนเป็นทหารเล่นดนตรีเก่งด้วย ถ้าตายเค้าจะมาเล่นหน้างานให้
แล้วตอนก่อนเผาคือหลายคนพยายามยกโลงศพแล้วแต่ยกไม่ได้ หนักมาก พอพ่อมาเล่นหน้างานศพให้ จนเสร็จแล้วถึงเอาศพไปเผาได้

ตอนหลังยายข้างบ้านก็มาเล่าให้ฟังว่า ตอนวันที่เดินไปตะโกนเรียกพ่อ มีผู้หญิงสวย แต่ตาหน้ากลัวมากนั่งอยู่ข้างพ่อ หันมามองแกตกใจเลยรีบหนีกลับบ้าน"

[~NICO ROBIN~]

ว้าว

เล่นเพลงได้อ่ะ

แต่ก็สยองๆนิดหน่อย

[EL Corazont]

ณ ถนนสายหนึ่งในชนบทยามโพล้เพล้ มีรถเก๋งคันหนึ่งวิ่งด้วยความเร็ว 80 Km/hr
มีแม่ลูกคู่หนึ่งนั่งอยู่ในรถคันนั้น "แม่ครับๆ ทำไมไม่มีรถเลย"เด็กชายนามอาเบะถาม
"เพราะมันเริ่มมืดแล้วไง ยิ่งอยู่ต่างจังหวัดด้วย"แม่มิคุตอบ (ช่างหัวชื่อตัวละครเหอะ ตรูคิดไม่ออกครับ)
ทันใดนั้นเองก็มีมอเตอร์ไซค์วิ่งมาด้วยความเร็วสูงสวนทางมา "แม่ครับทำไม่เขาขับเร็วจังล่ะครับ"
"สงสัยคงรี..." ตูม เพล้ง!!!! อิฐก้อนเบ้อเร่อลอยทะลุกระจกรถพุ่งกระแทกศรีษะแม่ของเด็กน้อย
รถเสียหลักพลิกคว่ำข้างทางแล้วทุกอย่างก็เงียบไป

เด็กชายได้สติฟื้นตัว หันไปมองแม่แล้วต้องตกตะลึงเพราะแม่ของเขาไม่มีหน้าผากแล้ว
"อ๊า(ง)แม่คร้าบ!" เด็กน้อยเขย่าตัวแม่ "แม่ตื่นสิแม่ครับ แม่คร้าบ" เด็กน้อยยังเขย่าต่อไปอย่างสิ้นหวัง
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงชาวบ้านกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา "ช่วยด้วยครับ" เขาร้องขอความช่วยเหลือ
เมื่อชาวบ้านเดินมาถึงตัวรถ สิ่งที่เขาได้รับไม่ใช่การช่วยเหลือแต่......

ทุกคนช่วยกันปลดทรัพย์สินของแม่และตัวเขาทั้งนาฬิกาข้อมือ กระเป๋าตังค์ สร้อยคอ
เด็กน้อยตกใจมากและพยามดิ้นแต่ก็ดิ้นไม่หลุดจนกระทั่งชาวบ้านพวกนั้นจากไป เขาก็พึ่งจะดิ้นหลุด
เด็กน้อยโกรธแค้นมากต่อการกระทำของชาวบ้าน เขารู้ว่าพวกนั้นคงจะยังไปไม่ไกล เขาคว้าอิฐก้อนนั้นแล้วออกวิ่งพร้อมเป้ที่ข้างในไม่มีอาวุธเลย...... 
เด็กน้อยเดินฝ่าป่าละเมาะไปจนพบกับหมู่บ้านเล็กๆที่มีชาวบ้านนั่งล้อมวงกันอวดสิ่งของที่ฉกมาได้ เด็กน้อยแอบซุ่มรอจนชาวบ้านแยกย้ายกันเข้าไปนอน
แล้วค่ำคืนที่ยาวนานก็เริ่มขึ้น..

เขาย่องไปในบ้านหลังแรก โชคดีอะไรเช่นนี้ชาย 2 คนที่นอนอยู่กลางบ้านคือคนเดียวกันกับที่ขว้างอิฐใส่รถเขานี่เอง
“ช่างมันแล้วไอ้พวกชาวบ้านนั่นเราไม่สนแล้วถือว่าบริจาคทานละกัน” อะดีนารีนสูบฉีดไปทั่วร่างกายของเด็กน้อย “เอาแค่ 2 คนนี่ก็พอ”
เด็กน้อยเปิดกระเป๋าดูว่ามีสิ่งไหนพอจะเป็นอาวุธได้บ้าง กรรไกรก็ยังดี แต่ในกระเป๋าเขามี.... 

เนื่องจากอาทิตย์หน้าผมมีสอบฟิสิกส์กับเคมี ต้องทวนหนังสือยาวเลยล่ะ ดั้งนั้นผมจะให้พวกเราเลือกว่า อยากให้เด็กน้อยคนนี้ใช้อะไร “จัดการ”คน 2 คนนี้...
แล้วถ้าว่างเมื่อไรผมจะมาแต่งต่อนะครับ

- Yellow page (มาไงเนี่ย?)
- แม็กเย็บกระดาษ(หึๆจำกันได้ไหมลีลาสุดเร้าใจของสิ่งนี้น่ะ)
- แผ่นเกม DOTA

ปล. ถ้าการโหวตนี้มันทำให้กลายเป็นการปั่นกระทู้โดยไม่เจตนา รบกวน จขกท. ช่วยลบและขออภัยล่วงหน้าด้วยนะครับ

ค้างๆคาๆมันไม่ดีเอาให้จบเลย

เขาหยิบแม็กเย็บกระดาษขึ้นมาแล้ว เดินเข้าไปในบ้าน ตรงไปยังชายคนแรกที่นอนอยู่
เขาไม่ต้องการให้อีกคนรู้ตัว เขาต้องจัดการอย่างเงียบที่สุด “ปิดปาก!”
เด็กน้อยเอาแม็กมาเย็บปากชายคนแรกอย่างรวดเร็ว จากนั้นเด็กน้อยก็เอาแม็กฟาดๆๆๆๆๆ
ใส่เบ้าตาและหัวของชายคนแรก “อื๊อ ๆ ๆๆๆ อื้อ อื๊อๆ “เขาดิ้นทุรนทุรายอย่างทรมาน ไส้แม็ก
ใกล้หมดแล้ว แต่เขา Reload ใหม่ได้อย่างรวดเร็ว (พกกล่องเก็บไส้แม็กมาพอดี) แล้วก็ฟาดไปอีก
แม้จะค่อนข้างเงียบในการฆ่า แต่ก็ไม่เงียบพอที่จะไม่ทำให้ชายอีกคนสะดุ้งตื่นมาดู ขณะที่ชายคนนั้น
กำลังตะลึงกับร่างของเพื่อนที่มีแม็กพรุนเต็มหัว เด็กน้อยก็รีบคว้า Yellow page ขึ้นมาแล้วใช้สัน
ทุบไปที่กลางศรีษะอย่างรุนแรง “บึ้ก” แล้วเขาก็สลบไปทันที
(ผมเคยโดนสัน harry potter เล่ม 6 ตกใส่นิ้วก้อยที่เท้า เล็บแตกเลย ซี้ดด”
เด็กน้อยรู้สึกโล่งที่ทำให้อีกคนนึงสลบไป และจัดการอีกคนสำเร็จ เด็กน้อยจึงใช้โทรศัพท์
โทรไปแจ้งตำรวจ “ช่วยด้วยครับมีการฆ่ากันเกิดขึ้นครับ!”………………………

ระหว่างรอตำรวจ เขาก็เดินไปหาชายที่นอนสลบอยู่พร้อมกับแม็ก
แล้วค่ำคืนนั้นก็มีแต่เสียง แก๊บ แก๊บ แก๊บ แก๊บ แก๊บ แก๊บ แก๊บ.......

[~NICO ROBIN~]

เหมือนไอ้ช้อนบ้าเลย

โรคจิตชัดๆ

[EL Corazont]

เหมือนไอ้ช้อนบ้าเลย

โรคจิตชัดๆ

ช้อนบ้าเขาใช้เวลาตั้ง12ปีนะ

[Rachoyu]

ไม่มีใครเอาเรื่องมาเล่าเลยหรอครับ

[~NICO ROBIN~]

ระยะนี้ไม่เจอผีเลย

คนในบอร์ดคงเจอแต่ผีการ์ดกันอยู่

[Leraje]

ไล่อ่าน 16 หน้า ปวดตาชิบ... แต่ก็มันส์อะ(ไม่เคยเข้าเลยกระทู้นี้)
ไหนๆก็หลงเข้ามาแล้ว ฝากผลงานไว้บ้างดีกว่า 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อันนี้เป็นเรื่องที่เกิดกับตัวเองโดยตรงเลยครับ ประมาณ 2 ปีที่แล้ว(ตอน ป.6 ตอนนี้อยู่ ม.2)
ตอนนั้นเป็นช่วงที่กำลังจะปิดเทอมครับ โรงเรียนให้ไปเข้าค่ายพุทธบุตรที่วัดศิริพงษ์ธรรมนิมิต
ทางวัดจะมีตึกหนึ่งไว้สำหรับเข้าค่ายพุทธบุตรโดยเฉพาะ เป็นตึก 3 ชั้น ชั้นที่ 1 ไว้ประชุม ชั้นที่ 2,3 ไว้เป็นห้องนอน(ใครเคยไปมาก็จะรู้)
ชั้นที่ 1 จะแบ่งห้องไว้หลายห้องชัดเจนครับ แต่ชั้น 2,3 จะไม่คั่นห้องเลย เป็นห้องยาวห้องเดียว ยาวประมาณ 100 เมตร ชั้น 2 ให้ผู้หญิงนอน ชั้น 3 ให้ผู้ชายนอนโดยจะนอนเรียงตามผนังทั้ง 2 ด้าน อยากนอนที่ใหนก็จองเอา
ด้านหัวห้องด้านหนึ่งจะมีพระประธานตั้งอยู่ ที่ชั้น 3 เป็นพระพุ่ธรูปปางมารวิชัยองค์ใหญ่มาก(ที่ชั้น 2 ไม่รู้เพราะห้ามผู้ชายเข้าไปยุ่ง)
ตอนที่เลือกที่นอนก็เลยไปนอนใกล้ๆบริเวณพระกับเพื่อน(กลัวผีขั้นขี้ขึ้นสมอง)

เอาหละเข้าเรื่องได้แล้ว....

เวลานั้นเป็นเวลาประมาณ 3 ทุ่ม ของคืนวันแรก ผมพึ่งอาบน้ำเสร็จพร้อมเพื่อนๆ และกำลังขึ้นไปที่ชั้น 3 เพื่อนอนพักผ่อน
เมื่อขึ้นไปถึงก็ไปที่ทำเลทอง(ผีไม่หลอกแน่ๆ)พร้อมเพื่อนสนิทที่นอนอยู่ใกล้ๆกัน แล้วก็จัดที่นอนให้เข้าที่ถอดแว่นใส่กระเป๋าแล้วล้มตัวลงนอนหลับ...

.
.
.
.
.
.
.
.

...หนาว... คือความรู้สึกแรกที่ผมสัมผัสได้ ไม่รู้ว่าเป็นเวลาเท่าไร ผมรู้สึกงัวเงียสะลืมสะลือไม่อยากลืมตาตื่นจากการนอนที่แสนสบาย ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นเพราะทนความหนาวไม่ไหวและลุกขึ้นมาจะหยิบผ้าห่ม...

ทันใดนั้นตาที่ฝ้าฟางและมืดมัวแบบพึ่งตื่นของผมก็มองเห็นอะไรบางอย่างในความมืดที่ทำให้ผมแทบช๊อก...

ร่างสูงใหญ่สีดำทมิฬกำลังจ้องผมอยู่!!! ร่างนั้นสูงกว่าผมประมาณ 3 เท่า นั่งขัดสมาธิอยู่บนแท่นสูงบางอย่างทำให้แลดูสูงใหญ่เข้าไปอีก...
ในทันทีความคิดอันน่ากลัวแล่นเข้ามาในหัวของผม...  พญามัจจุราช... นี่เราตายแล้วหรือนี่...

ในขณะที่ผมกำลังตลึงอยู่กับความคิดตัวเองนั้นแม้เพียงเป็นเวลาแค่ช่วงเสี้ยววินาที แต่ยาวนานราวกับเป็นชั่วโมง พร้อมๆกับที่นัยน์ตาของผมเริ่มปรับตัวตามแสงสว่างของสถานที่ที่ผม(หรือวิญญานของผม)กำลังอยู่ ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มชัดเจนขึ้น...




มือข้างขวาของร่างนั้นวางไว้บนเข่า อีกข้างวางไว้บนตัก ผิวสีดำของร่างนั้นเริ่มส่องประกายสีเหลืองออกมาน้อยๆ....


ทันใดนั้นความยินดีก็ไหลทะลักเข้ามาในความคิดผม เมื่อวินาทีก่อนผมพึ่งสูญเสียแทบทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งคนที่ผมรัก เพื่อนๆ พ่อ-แม่ และชีวิต แต่วินาทีนี้ผมได้ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นกลับมา
วินาทีที่แล้วผมคิดว่าผมได้ไปอยู่ในนรก แต่วินาทีนี้ผมรู้แล้วว่ามันไม่ใช่
วินาทีที่แล้วผมพึ่งคิดว่าผมได้พบกับพญามัจจุราช แต่วินาทีนี้ผมรู้แน่แล้วว่าร่างนั้นก็คือ... พระประธานนั้นเอง

ผมหันกลับไปมองที่ด้านขวาซึ่งเป็นด้านที่ผมควรจะนอนอยู่ ผมเดินไปดูก็เห็นที่นอนผมโดนเพื่อนที่นอนข้างๆแย่งไปซะแล้ว...
ผมจ้องเพื่อนคนนั้นด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย...

"พรุ่งนี้ตื่นมาแกตายแน่"

[~NICO ROBIN~]

อ่าว

จะกลัวดีมั้ยนิ....

ที่แท้คือเพื่อนมันผลักออกมาเลยเห็น พระพุทธรูปองค์ใหญ่ขึ้นใช่มั้ย

[Leraje]

อ่าว

จะกลัวดีมั้ยนิ....

ที่แท้คือเพื่อนมันผลักออกมาเลยเห็น พระพุทธรูปองค์ใหญ่ขึ้นใช่มั้ย

มันเบียดผมจนกลิ้งออกมานอนกลางห้องเลยน่ะสิ 

[EL Corazont]

อ่าว

จะกลัวดีมั้ยนิ....

ที่แท้คือเพื่อนมันผลักออกมาเลยเห็น พระพุทธรูปองค์ใหญ่ขึ้นใช่มั้ย

มันเบียดผมจนกลิ้งออกมานอนกลางห้องเลยน่ะสิ 

เพื่อนตัวใหญ่มากเลยสินะ 55+

[Hikaru]

[นอกเรื่อง] มีใครดูเรื่องนี้แล้วบ้าง ตัวเอกน่ารักดีนะ

http://www.youtube.com/watch?v=P8OjaV3gyOI

หนังเรื่อง Orphan เด็กนรกครับ เห็นคนในกระทู้นี้ชอบเรื่องโหดๆกัน
เกี่ยวกับเด็กผู้น่ารักที่ครอบครัวของเคทกับจอห์นเอามาเลี้ยง แต่เบื้องหลังความอาโนเนะของเธอนั้น ยากที่ผู้ใดจะคาดคะเนถึง...
vvv

[~NICO ROBIN~]

ไม่กล้าคลิ้กดูอ่ะดิ

กลัวโดน.....

ช่วยบอกรายละเอียดด้วยนะ

[EL Corazont]

[นอกเรื่อง] มีใครดูเรื่องนี้แล้วบ้าง ตัวเอกน่ารักดีนะ

http://www.youtube.com/watch?v=P8OjaV3gyOI

หนังเรื่อง Orphan เด็กนรกครับ เห็นคนในกระทู้นี้ชอบเรื่องโหดๆกัน
เกี่ยวกับเด็กผู้น่ารักที่ครอบครัวของเคทกับจอห์นเอามาเลี้ยง แต่เบื้องหลังความอาโนเนะของเธอนั้น ยากที่ผู้ใดจะคาดคะเนถึง...
vvv

คาดไม่ถึง=เข็มขัดสั้นเกินไปสินะ

....
มีใครฮาบ้าง

อยากดูนะแต่ในโรงมันมีแค่ 2 รอบเองตอนเนี้ย

[Rachoyu]

เรื่อง "ผีบนรถ TAXI"

"เมื่อเดือนที่แล้วผมพาน้องแก้มแฟนของผมไปดูหนังรอบ ดึกแถวอนุสาวรีย์
กว่าหนังจะเลิกก็ตีหนึ่งกว่าแล้วล่ะครับ เราต้องออกมาเรียกแท็กซี่เพื่อไปส่งแก้มถึงบ้านที่รามอินทรา

อากาศคืนนั้นเย็นสบายเพราะฝนเพิ่งหยุดตก มันชุ่มฉ่ำและโรแมนติกน่าดู
เมื่อผมออกมาริมถนนก็มองเห็นแท็กซี่คันหนึ่งสีชมพูจอดอยู่ริมขอบทางเพื่อรอ รับผู้โดยสาร
ผมตรงดิ่งไปที่รถคันนั้นทันที แต่น้องแก้มดึงมือผมไว้ก่อน

"นั่น! มีคนขึ้นไปแล้ว รอเรียกคันอื่นเถอะ" เธอพูดเบาๆ น้ำเสียงปกติ
แต่ผมซิต้องแปลกใจมากเชียว เพราะภายใต้แสงไฟสว่างจ้า ผมไม่เห็นมีใครขึ้นแท็กซี่คันนั้นเลยสักคน

"ตาฝาดรึเปล่าจ๊ะแก้ม? พี่ไม่เห็นใครเลยนะ" ผมพูดขำๆ แต่เธอไม่ขำด้วย มองหน้าผมงงๆ แล้วบอกว่าจริงๆ นะ
เมื่อกี้มีผู้ชายผู้หญิงคู่หนึ่งเดินจูงมือกันอยู่ ไม่ห่างจากเราเท่าไหร่
แก้มยังเห็นว่าผู้ชายนุ่งกางเกงยีนส์ขาลีบ สวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน ส่วนผู้หญิงนุ่งขาสั้น เสื้อแขนพองสีแดงลายสกอต!

เห็นละเอียดขนาดนั้นเชียวล่ะครับ

แก้มเล่าว่าคนทั้งคู่เปิดประตูรถแท็กซี่ด้านหลังขึ้นไปนั่งแล้วปิดประตู
แต่เธอเอะใจว่าทำไมแท็กซี่ยังจอดนิ่งอยู่ ไม่ออกรถไปซะที มิหนำซ้ำตัวผมเองก็ทำท่าตรงรี่จะไปขึ้นรถคันนั้น

น้องแก้มทำตาปริบๆ อย่างงงงันและบอกผมว่า เดินไปดูกันดีกว่า ว่ามีคนนั่งในแท็กซี่คันนั้นหรือไม่?

มือเธอเย็นเฉียบขณะที่ผมจูงเธอไปชะโงกดู และเห็นชัดๆ ว่าเบาะหลังว่างเปล่า...
โชเฟอร์ขยับตัวพร้อมที่จะบริการเรา น้องแก้มครางแล้วบอกว่าเธอกลัวมาก ไม่กล้าขึ้นรถคันนี้
แต่ช่วยไม่ได้จริงๆ ครับ แถวนี้เหลือแท็กซี่อยู่คันเดียวและมันก็ดึกมากแล้วด้วย

ผมเปิดประตูก้าวเข้าไปนั่ง น้องแก้มทำหน้ามุ่ยเหมือนอยากร้องไห้ ก่อนจะค่อยๆ หย่อนตัวตามผมเข้ามา
ผมบอกให้โชเฟอร์ใช้ทางด่วนเลยจะได้ถึงบ้านน้องแก้มเร็วๆ

ในรถคันนั้นทีแรกก็มีกลิ่นใบเตยหอมๆ ผมเห็นใบเตยมัดใหญ่กองสุมอยู่ด้านหลังของเบาะ
แต่พอนั่งไปเรื่อยๆ ผมเกิดได้กลิ่นคล้ายโรงพยาบาล มันแปลกมากครับ น้องแก้มเองก็คงได้กลิ่นเหมือนกัน...
กระตุกมือผมแล้วเบียดตัวเข้ามาท่าทาง หวาดกลัวอะไรบางอย่าง

ราวครึ่งชั่วโมงก็มาถึงบ้านน้องแก้มโดยปลอดภัย ผมส่งเธอเข้าบ้านแล้วใช้บริการแท็กซี่คันเดิมให้ไปส่งที่ศรีย่าน บ้านผมอยู่แถว นั้นครับ

ขณะที่นั่งรถมาตามลำพัง ผมก็ได้ทีถามโชเฟอร์ว่ารถคันนี้มีอะไร รึเปล่า?
โชเฟอร์พูดว่า "ไม่มีอะไรหรอกพี่ แต่พี่ถามขึ้นมาก็ดีแล้ว ผมรู้สึกมีอะไรแปลกๆ"

มันแปลกยังไงหรือครับ?

โชเฟอร์เล่าว่า ตลอดทางที่วิ่งมา เขามองกระจกหลังและเห็นเป็นคนสี่คนนั่งอยู่
คือมีผมกับน้องแก้มซึ่งนั่งชิดกันแถวกลางเบาะ แต่มีเงาของผู้หญิงคนหนึ่งนั่งริมหน้าต่างด้านน้องแก้ม
และผู้ชายอีกคนหนึ่งนั่งริมหน้าต่างด้านผม! จะว่าตาฝาดหรือเงาหลอนก็ไม่ใช่

เอาละสิ! ผมชักหนาวๆ ร้อนๆ เลยพูดกับโชเฟอร์ตามตรงว่า ก่อนที่ผมจะเปิดประตูมานั่งในรถเขาน่ะ แฟนผมเห็นชายหญิงคู่หนึ่งเข้ามานั่งก่อน!

"ผมบอกจริงๆ นะพี่ ว่าก่อนพี่จะมาถึงรถผมน่ะ ผมรู้สึกว่ารถผมมันยวบเหมือนมีใครขึ้นมานั่งจริงๆ แต่ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรไง...โอย! ผมจะทำไงเนี่ย?"

ขากลับนี่เราไม่ได้ขึ้นทางด่วนนะครับ แต่มาตามทางปกติ และเรื่องที่เราสอบถามกันไปมานี่น่ะ ทำเอาเราหนาวๆ ร้อนๆ ทั้งคู่

ทันใดนั้น โชเฟอร์ร้องออกมาเบาๆ "โอ๊ย! พี่...ผมไม่ไหวแล้ว"

เขาเลี้ยวเข้าปั๊มน้ำมันข้างทางแล้วรีบลงจากรถทันที ผมก็ตาเหลือกสิครับ รีบตะกายลงจากรถตามเขาแล้วถามว่าอะไรเหรอ? เขาเห็นอะไร?

"ผมเห็นอีกแล้ว! ผู้ชายผู้หญิงคู่นั้น เขานั่งอยู่ข้างพี่! ไม่ใช่ผีแล้วอะไรล่ะ?"

เขายืนยันว่าในรถเขาไม่เคยมีประวัติภูตผีปีศาจใดๆ ทั้งสิ้น
สิ่งที่อยู่ในรถต้องเป็นผีจากแถวอนุสาวรีย์แน่ๆ เป็นใครมาจากไหน? ตายยังไงก็สุดรู้!
ผมเดาว่าคงเป็นหนุ่มสาวจากปรโลกที่ชวนกันมาเที่ยว...โธ่! แล้วมานั่งแท็กซี่นี่ทำไม? จะไปไหนกันหรือครับ?

โชเฟอร์มือไม้อ่อน บอกว่าขับไม่ไหวแน่ๆ ต้องจอดอยู่ที่นี่จนกว่าจะมีผู้โดยสารเรียก หรือจนกว่าจะเช้า ส่วนผมต้องเรียกแท็กซี่คันอื่นกลับบ้านล่ะครับ!"



ปล.อนุสาวรีย์ไหนหว่า รุสึกจะเป็นแถวนี้แน่ๆเลย - -'