Esta Side Story :1 ไม่มีชื่อตอนเหอะนะ ^^"

[the St. of Amara]

                 สายลมที่พัดผ่านเขตภูผาที่ตั้งตระหง่าน เหล่าต้นไม่ในพงพนาส่ายไปมา

ลู่ละลิ่วลอยตามสายลม เสียงซวบซาบที่ดังแทรกเป็นระยะๆของสิ่งมีชีวิตที่วิ่งผ่าน

ป่าไม้ไป แต่ก็ยังมีบางผู้ตามไล่ล่ามันล้าหลังมาเป็นระยะระยะ

" ทำไมข้าจะต้องวิ่งไล่ล่าเจ้าตัวนี้กลับไปให้แด่ท่านเอลิจาฮ์ ( Elijah ) ด้วยเล่า?"

เสียงชายหนุ่มผู้มีหน้าตาคมเข้ม ผมสีดำสนิทเกล่าขึ้น

"บัญชาของกษัตริย์คือสิ่งที่เราควรเทิดไว้เหนือเกล้า ธารัน งานของเราเป็นงาน

ที่มีเกียรติ เราควรสนองพระเดชพระคุณแด่ท่านเอลิจาฮ์ให้มาก ท่านเป็นผู้

พระราชทานสกุลเอสต้า ( Esta) แด่เราทั้งมวล ในอาณาจักรมิราบิลิซ ( Mirabilis)

 นี้ยังมีสัตว์อีกมากมายที่เราต้องปราบปรามมิให้ก่อกวนแก่ราษฎรได้อีกนะ"
กายลู่ตามไปกับสายลม พัดผ่านเส้นผมสีส้มทองที่สยายเป็นประกายเมื่อยาม

ต้องแสงตะวัน ในมือจับคทาวิเศษไว้มั่น พร้อมที่จะร่ายเวทย์ได้ทุกครา

"ข้าว่าเราก็น่าจะยืนอยู่ตรงนี้รอดักมันกลับได้แล้วนะ เบอร์เดทท์
 
เก็บออมกำลังกับพลังเวทย์ไว้รอสกัดจับมันดีกว่า ยังไงมันก็ต้องกลับมาทางนี้อยู่แล้ว"
ธารัน ( Tharan Esta ,the Tamer) กล่าวพลางวิ่งไปด้วย

" ไกโพส ( Gaipos ,Tharan Esta's Companian) ไม่ใช่สัตว์ที่โง่เขลานะ

แม้เวลิก้าจะแม่นยำแค่ไหน ก็ใช่ว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผน"

เบอร์เดทท์ ( Berdette Esta ,Golden Bird Enchantress) พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบ

แต่แล้วก็หยุดลงพร้อมกับสายลมที่พัดผ่าน ธารันที่พยายามวิ่งตามมาถึงกับต้องหอบรอ

"ก็บอกว่าขอให้เอาเจ้าปุกปุยมาด้วยก็ไม่ฟัง ไม่งั้นก็คงไม่ต้องมาวิ่งขนาดนี้หรอก

สบายกว่าต้องเยอะ แล้วนี่เจ้าหยุดทำไมกันละเนี่ย?"

"เสียงขู่ก้องคำรามของไกโพสหยุดเหล่าสัตว์ประหลาดและสัตว์เลี้ยงของเจ้าได้

เกือบทุกชนิด ถึงจะเอามาก็ดีแต่จะเป็นตัวขวาง เกะกะเปล่าๆ แต่ก็อย่างที่เจ้าบอกแหละ

เราอาจจะแค่รอก็ได้ มันเป็นความโชคร้ายของไกโพสเองด้วยแล้วล่ะ"
"ตอนนี้มันวิ่งไปถึงไหนแล้วละ ถ้ามันออกบินแล้วเราตามมันไม่ทันแน่ๆนะ"

"หยุดเอ่ยแล้วรอฟังเถอะ อีกสักพักไกโพสคงจะวิ่งไปถึงเขตตีนเขาแล้ว

เวลิก้าคงจะดักซุ่มอยู่ที่ใดสักที่ รอให้เห็นสัญญาณก่อน เราก็รอได้เลย"

เพียงไม่ถึงอึดใจ เสียงวิหคบินออกจากพุ่มไม้ เสียงกระพือลมที่กระจายออกไป

เป็นวงกว้าง แต่แล้วก็เกิดเสียงคำรามที่แสนน่ากลัวขึ้น...

"นั่นไม่ใช่เสียงคำรามของไกโพสซะเมื่อใด เบอร์เดทท์ ? หรือว่า!!?"

ไม่ทันที่จะเอ่ยต่อไป สมองก็สั่งการให้มั้งสองคนออกวิ่งทันทีเมื่อเห็นประกาย

สีทองระยิบระยับอยู่เบื้องบนท้องฟ้า มันคือลูกธนู !!!

"เวลิก้าคงเจอเข้าแล้ว อย่างที่บอกนั่นแหละ มันคือความโชคร้ายของไกโพสเอง

ถึงความเร็วจะไม่เร็วเท่าสัตว์ทั่วไป แต่กำลังปีกกระพือลมก็วิหคยักษ์ดีๆนี่เอง"

"...มันเลยอาจจะปัดป้องลูกศรของเวลิก้าไปได้ แต่สิ่งที่มันเจอเข้าก็ดันเป็น

สิงห์วิหคดินแดง ( Red Earth Leogriff - -*ฟังดูแปลกๆเลยเอาเป็นลีโอกริฟฟ์ละกันนะ )

เสียงคำรามของมันก็เลยสะกดไกโพสไว้ได้พักหนึ่ง ทำให้ไกโพสมึนไป

พอล่อเป้าเวลืก้าได้ ถ้าอย่างนั้นก็เข้าแผนนะสิ"

"สัตว์ประหลาดที่กำลังตกใจมันคุมสติมันไม่ได้หรอกนะ ระวังหน่อยละกัน"

"อยู่แล้วล่ะน่า เรามีแผนสำรองไว้อยู่ตลอดนี่นา"

"แผนสำรอง? นี่อย่าบอกนะว่าเจ้าเอามันมาด้วย ไอ้ตัว...

มันมาแล้ว ระวัง!!!!"

ไม่ทันสิ้นเสียง เสียงคำรามร้อง และกายของสัตว์ประหลาดที่วิ่งทะลุทะลวงผ่าน

ต้นไม้แต่ละต้น ดังสนั่นลั่นไปทั้งป่าในละแวก พร้อมด้วยลูกธนูไม้สีทอง

ที่ตามติดมาทันกับสัตว?ประหลาดไกโพสแม้ว่าจะไม่โดนก็ตาม

"ชูตติ้ง แอรโรว์!!!!!! "

เสียงสาวน้อยนักธนู เวลิก้า ( Velika Esta ,the Archer) ดังลั่นไปทั่ว

"ธารัน เบอร์เดททททท์ สกัดไว้!!"

"แชทเทอริ่ง เอิร์ธ!!!"

ไม่ทันที่สัตว์ประหลาดจะได้หนีไป เสียงผืนปฐพีที่แตกดังดั่งเสียงระเบิด

กับเศษดินหินทรายที่ถูกพลังหมัดอันทรงพลังทุบลงไปกระจายไปรอบๆ

ขวางไกโพสที่กำลังจะหนีไป มันถึงกับคำรามร้องลั่นไปด้วยความตกใจ

ที่เพิ่มขึ้นเป็นทวี แม้ฉะนั้นก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์สัตว์ประหลาด

ด้วยพละกำลังที่มิน้อยไปกว่าสัตว์ที่ขนาดใหญ่กว่าชนิดอื่นๆเลย

"โอโห เจ้าตัวนี้ตัวใหญ่กว่าไกโพสธรรมดานะเนี่ย มิน่าละ

ท่านเอลิจาฮ์ถึงกับต้องสั่งให้เรามาจับเองเลย ตัวใหญ่จริงๆ"

"โกลด์เด้น สปิริต"

เสียงอันเรียบเชียบ พร้อมคทาวิเศษในมือ แสงสีทองเรืองรอง

เป็นสายคลื่นเข้าพันรอบสกัดสัตว์ประหลาดไว้ แต่ก็ยังช้าไป

สัตว์ประหลาดที่ยิ่งตกใจก็ยิ่งมีพละกำลังมากขึ้น สามารถดิ้นหลุด

บ่วงพันธนาการสีทองเรืองรองไปได้ไม่ยากเย็น

"ดูแล้วถ้าจะยากมั้ยน้อยเลยนะกับเจ้าตัวนี้ เวลิก้า เจ้าจะ

หยุดพักก่อนหรือไม่ ? คันธนูนั่นอุตส่าห์วิ่งถือซ้ำยิงมาด้วย"

"ข้าจะบอกว่าชินซะแล้วล่ะ เบอร์เดทท์ แต่ยังไงก็ต้อง

จับมันกลับไปอยู่ดีนั่นแหละ เจ้าแค่สองคนคงไม่ไหวหรอกนะ"

"งั้นจะรอช้าอยู่ใยเล่า? จะปล่อยให้ถึงเดือนมัทธิวก่อนหรือถึงจะ

ไปตามจับมันกันได้? ไปกันเถอะ"

สิ้นเสียงเพิ่มพลังใจ เสียงธนูที่แหวกลมออกไปเป็นระยะๆอย่างมั่นคงและ

ค่อนข้างแน่นอน พุ่งเข้าใส่ ไกโพสทันที แม้ว่าจะไม่โดนอย่างเต็มที่ก็ตาม

แต่ก็แค่เฉียดๆก็ยังดีที่จะทอนกำลังไกโพสไปได้

หญิงสาวงามในชุดสีทองที่พยายามโบกคทาเวทย์อย่างต่อเนื่อง

ร่ายมนตร์ผนึกพันธนาการสีทองเรื่อยไป ความเร็วของเหล่านักสู้ยังช้าไป

ดวงตาที่มุ่งมั่นหญิงสาวกวัดแกว่งคทาไป แสงระยิบระยับสีทอง

เป็นประกายออกมาอย่างต่อเนื่อง วงรัศมีที่เริ่มขยายขนาดใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ

"ข้าแต่เหล่าปวงผู้พิทักษ์แห่งวิหค ขออำนาจอันสว่างไสวนี้

โปรดอันเชิญวิหคทองคำแห่งข้า มาตามบัญชาด้วย!

โกลเก้น เอวิส!!! "

สิ้นเสียงคำรำพัน วงรัศมีที่แตกออกแผดแสงอันเรืองรองไปทั่ว

พร้อมทั้งเสียงกู่ก้องของวิหคทองคำที่สยายปีกออกเป็นวงกว้าง

"แชทเทอริ่ง เอิร์ธ!!"

[the St. of Amara]

เสียงพื้นดินที่แตกออกกระจายไปทั่วพอที่จะหยุด

สัตว์ประหลาดไกโพสไว้ได้ไม่ช้าก็นาน ธารันวิ่งมาดักหน้าของมันก่อน

"คราวนี้เจ้าหนีไปไหนไม่ได้แล้วนะ ไกโพสเอ๋ย"

เสียงคำรามของสัตว์ประหลาดมีปีกที่ยังหวาดหวั่นอยู่ยังคงดังกู่ก้องไปทั่ว

และดูคล้ายกับพยายามจะหลบหลีกหนีไปให้ได้เสียด้วย

"ตอนนี้แหละ สปี้กกี้!!"

กระรอกตัวโตที่มีแผงหลังเป็นหนามขรุขระกระโดดลงมาจากบนยอดไม้

โดยมีเป้าหมายคือ ไกโพส นั่นเอง

"วิหคทองคำ จงห่อหุ้มสัตว์ประหลาดด้วยปีกอันอร่ามแห่งเจ้า!!!"

เสียงคำสั่งที่ดังมาข้างหลังของสัตว์ประหลาดลั่นวาจาขึ้น

วิหคทองคำที่บินลู่ตามแนวยอดไม้โฉบลงมาหมายที่จะห่อหุ้ม

สัตว์ประหลาดไว้เช่นกัน

สัตว์ประหลาดที่ยืนตะลึงกับความงามของวิหคทองคำเหมือนถูกสะกด

ให้หยุดนิ่งไม่ไปไหน และทำให้มันเป็นเป้าหมายโดนง่าย

แต่ผู้ที่มีเป้าหมายไปยังไกโพสก็ไม่ได้มีตัวเดียว

เมื่อวิหคทองคำกำลังร่อนลงมาด้วยความรวดเร็วซึ่งเป็นจังหวะ

เดียวกันกับสปี้กกี้ ( Spiky Squirry) ที่กระโดดลงมาหมายชนไกโพสเช่นกัน

ก่อนที่ทั้งสองจะถึงตัวไกโพส ต่างฝ่ายต่างก็ต้องสังสรรค์กันเองเสียก่อน

"ตูมมมมมมมมม!!!!"

เสียงการปะทะกันของสัตว์สองชนิดทำให้กลุ่มควันทรายและดิน

ฟุ้งกระจายขึ้นมา โดยที่ทั้งสองฝ่ายต่างก็งุนงงมิใช่น้อย

"วิหคทองคำ!!!??? "

"สปี้กกี้???!!!!"

ไม่รอช้าที่ทั้งสองจะรีบรุดเข้าไปยังใจกลางควันฝุ่น

"กวีสสสสสสสสส"

วิหคทองคำที่ผงาดขึ้มาจากกองฝุ่นเป็นตัวแรกกระพือปีกปัดกระรอกตัวโต

และฝุ่นควันออกไป เผยให้เห็น ไกโพสที่อยู่ในรัศมีพันธนาการทองคำ

ตามบัญชาของผู้เป็นนายสั่งไว้

"โกลเด้น สปิริต!!"

พันธนาการสีทองเป็นระลอกล้อมรอบไกโพสไว้อีกชั้นหนึ่ง

อย่างหนาแน่นและทรงพลังเกินกว่าสัตว์ประหลาดจะดิ้นหลุดไปได้อีก

"วิหคทองคำเอ๋ย หน้าที่ของเจ้าลุล่วงแล้ว ขอเจ้าจงกลับ

ไปอยู่ในสถานแห่งเจ้าเถิด ขอโปรดดูแลคุ้มครองมวลเราอีก"

สิ้นคำพรรณนา วิหคทองคำก็สยายปีกโผกลับขึ้นไปสู่ท้องนภา

และหายลับไปท่ามกลางอสงตะวันที่สาดส่องไปสีทองอร่ามงามตายิ่ง

"แชทเทอริ่ง เอิร์ธ!!! "

ไม่รอที่จะให้เจ้าสัตว์ประหลาดไกโพสได้สติอีก

เสียงแรงกระแทกของหมัดที่ทุบลงไปที่ไกโพสจนเกิดเสียง

ดังกัมปนาท และพื้นดินในบริเวณนั้นถึงกับร้าวเลยทีเดียว

ไม่เพียงแค่พื่นดินแต่อำนาจมันยังทำให้พันธนาการสลายไปอีกด้วย

ขณะนี้สัตว์ประหลาดสิ้นฤทธิ์ไม่มีแรงพละกำลังเหลือแม้แต่จะครวญคราง

"ข้าบอกเจ้าแล้วใช่มั้ยว่าอย่าเอาสปี้กกี้มาด้วย ธารัน"

"ข้าจะรู้ได้ยังไงว่าเจ้าจะเชิญวิหคทองคำมาตอนไหน ข้าก็ต้องเตรียม

แผนการรับมือของข้าไว้บ้างอยู่แล้วสิ อีกทั้งตอนนี้สปี้กกี้ก็ดูเจ็บมากเลยนะ"

"อย่างไรก็ตาม ภารกิจครั้งนี้ก็ลุล่วงแล้ว ข้าก็คงจะต้องไปก่อนอีกเหมือนกัน

สปี้กกี้ไม่น่าจะบาดเจ็บสาหัสมากนัก นำกลับไปดูแลสักพักก็น่าจะหาย"

"ข้าขอบใจเจ้ามาก เวลิก้า หากมีกิจอันใดอีก เราจะขอความช่วยเหลือ

จากเจ้าอีกเป็นแน่ ของให้จงเตรียมตัวไว้ด้วย ส่วนเรื่องไกโพสตัวนี้

เจ้าจะเอายังไง ธารัน?"

"ก็เจ้าบอกเองไม่ใช่รึ ว่าต้องนำกลับไปให้ท่านเอลิจาฮ์?"

"ข้าก็แค่คิดว่าเจ้าจะขอท่านเอลิจาฮ์เลี้ยงไว้เหมือนตัวก่อนๆซะอีก"

"มีแค่เจ้าละ เบอร์เดทท์ที่รู้นิสัยข้าดี ^^" ยังไงก้คงต้องเยียวยากันนานละ"

"กะไว้แล้วไม่ผิดเลย สปี้กกี้เดี๋ยวข้าจะขอให้แพทย์สัตว์หลวงช่วยรักษาให้เอง เข้าจงอย่าห่วง"

"ข้าคงต้องขออภัยเจ้าสินะ ที่ฝ่าฝืนคำสั่งเจ้าทุกคราไป"

"ก็คงจะอย่างนั้น ข้าก็ขออภัยเจ้าด้วยเช่นกันนะ ยังไงวันนี้ก็เหนื่อยมามากแล้ว

กลับกันดีกว่า"

"เวลาล่วงมามากแล้ว จะทำอย่างไรดี เบอร์เดทท์1!???

 อาจจะมิทันกาลก็ได้ อีกสักพักก็จะสายันห์แล้ว"

"แย่ละสิ ข้าลืมเสียสนิทเลย อีกสักพัก โฟร์แองจี้ก็มาแล้ว รีบไปกันเถอะ"

"Hymn of Exodus ออกแล้ว เจ้าเปิดไปกี่ซองละเนี่ย"

ธารันเอ่ยถามพลางวิ่งไปด้วยความเร่งรีบแม้ร่างกายจะเหนื่อยล้าแล้วก็ตาม

"ข้าเองเปิดไป 2 บ๊อกซ์แนะ กะจะกา Deliver Band ให้ครบ

จะจัดเดกใหม่ ข้าละเบื่อเพนกวินแล้ว สู้ใครเค้าไม่ได้"

"ข้าไปซื้อแม่ชีโบสถ์เซซิเลียมาแนะ เอาไปเสริมอลาน่าได้นะ

ยังไงพรุ่งนี้ลองเอาเด๊กมามั้ย ข้าจะจัดการกับ DB เจ้าเอง"

"อลาน่าอย่างเจ้านะเรอะจะสู้ได้ แต่ถึงอย่างไรก็คงมิได้อยู่ดี

จะไปสะพานเหล็กคงยากอยู่ เห็นมีการปะทะกันของพันธมิตรกับรัฐบาลด้วย"

ทั้งสองกล่าวตอบกันพลางวิ่งไปในป่าลึก เร่งเข้าสู้ตัวอาณาจักรโดยเร็วที่สุด

ตะวันลับขอบฟ้าไปเรื่อยๆ

แสงสีทองสาดส่องมาเห็นเรืองรองช่างสวยงามเหลือเกิน

เวลาของโฟร์ แองจี้เริ่มหมดไปทีละนิดทีละนิดแล้ว

พวกเค้าจะกลับไปดูทันหรือไม่

แล้วแต่คนอ่านอะ  คิดว่าทันปะละ ^^"

[Nihil]

โอ๊ะ มีคนสนใจ Esta จนแต่งออกมาด้วย
น่าสนใจมากครับ เดี๋ยวขอมีเวลาจะมาอ่านละเอียดอีกที 

[AbNolzMiC]

กำลังสงสัย

Tharan เกิดยุคเดียวกับ Berdette เหรอครับ

เห็นว่า Berdette เป็นผู้บุกเบิกตระกูลที่สร้างชื่อเสียงนิ

[the St. of Amara]

ผมก็สงสัยอย่างนั้นแหละครับ

เพราะว่าในเนื้อเรื่องจริง

เบอร์เดทท์เป็นถึงผู้ตั้งตระกูล

ส่วน Lin Kun ( - - อ่านว่าไรกันอะ)

ก็เป็นลูหลานที่สืบต่อกันมานานมากแล้ว

ธารันกะเวลิก้าก็น่าจะเหมือนกันครับ

แต่ในที่นี้ก็อ้างอิงให้ไม่เกิดยุคเดียวกันก็ใกล้เคียงเลยละกันนะ ^^"

ป.ล.เรื่องของ Lin Kun อ้างอิงมาจากพี่ลิงแน่ะ