ชีวิตที่ถูกทิ้ง

"ชีวิต"
คำคำนี้มีคุณค่ามากแค่ไหน

ชีวิตของคน ๆ หนึ่ง ดูจะเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดที่คน ๆ นั้น ต้องเก็บรักษามันไว้ให้ถึงที่สุด สุดความสามารถของตน

แต่ในเวลาเดียวกัน
ชีวิตที่เฝ้าทำนุบำรุงรักษามา
ก็อาจจะเบาเหมือนขนนก และแตกสลายได้อย่างง่ายดายราวกับเป็นแก้วที่เปราะบาง
ก็เป็นได้

มันเป็นสงครามที่เกิดขึ้น
และผมก็เป็นหนึ่งในพลทหาร 25 ชีวิตที่ร่วมรบด้วย

ผมไม่รู้ว่าชะตากรรมของผมจะมาถึงเมื่อไหร่ แต่ผมไม่มีทางเลือกอะไรมากนักนอกจากปฏิบัติตามคำสั่งของแม่ทัพนายเหนือหัวแต่เพียงเท่านั้น

แม่ทัพนายเหนือหัว
ผู้ที่ชี้เป็นชี้ตาย
ผู้กำหนดชะตาชีวิตของพวกเรา
และ
กำหนดชะตากรรมของพวกเราแต่ละคน

ใช่

ทัพ 2 ฝ่ายโรมรันกัยในสนามรบ และชีวิตมากมายต้องสังเวยไปผ่านการต่อสู้อันบ้าคลั่ง ขณะที่ทั้งหมดเป็นแค่การต่อสู้กันเพื่อเป็นการแย่งชิงกันระหว่างคำสองคำของแม่ทัพแต่ละฝ่าย

คือการต่อสู้ช่วงชิงคำว่า "ชนะ" มาให้กับตน และมอบคำว่า "แพ้" ให้กับฝ่ายตรงข้าม

ชีวิต ทั้งหมด ของขุนศึกนายทหารทั้ง 25 ชีวิตนี้
บางทีอาจไม่มีค่าอะไรเลยสำหรับแม่ทัพเหนือหัวผู้นี้เลยก็เป็นได้
และใช่ ชีวิตของผมกับคนอื่น ๆ คงไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่าเครื่องมือสำหรับนำพาชัยชนะ ที่ใช้แล้วทิ้งแต่เพียงเท่านั้น

จากฐานทัพที่พวกเรา 25 ชีวิตพำนักอยู่
เริ่มเคลื่อนย้ายพลครั้งแรก 5 คนมาตั้งค่ายเตรียมพร้อมรบ ก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนย้ายทหารไปทีละนายเข้าสู่สนามรบแห่งการเอาชีวิตรอด และเป็นสนามประลองระหว่างแม่ทัพ 2 นายนั้น ที่ใช้พวกเราเป็นเครื่องมือ

เพื่อนที่รักยิ่งของผม
ผมอาจไม่รู้จักชื่อของพวกเขาหมด หรืออาจจะเคยพบเห็นเขาแค่ครั้งหนึ่งผ่านสายตา
แต่ภาพที่ปรากฏต่อเบื้องหน้าสายตาของผมคือ ความตาย

ความตายของพวกเขาเหล่านั้นทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก
ความตายที่หอมหวานและถูกเชื้อเชิญมาโดยเจ้าตัวไม่ยินยอม หากแต่ไม่มีทางเลือกไปมากกว่านั้น

ไม่ใช่ความตายของฝ่ายเรา
ก็เป็นความตายของฝ่ายเขา

ความตายเกิดขึ้น
และจำนวนศพในวิหารก็เพิ่มมากขึ้นทุกขณะ

ในห้วงแห่งความบ้าคลั่ง
การสู้รบ
การเข้าปะทะ
การเสียสละ
และความตาย

อีกไม่นาน
สิ่งที่ประจักษ์เบื้องหน้าสายตาของผมทั้งหมดนี้
จะเป็นสิ่งที่ผมต้องเผชิญด้วยตัวเอง

ใช่
อีกไม่นานคงถึงคิวที่ผมต้องเข้าไปในสนามรบ

ต่อสู้โรมรันกับข้าศึก
และตัดสินว่า ความตาย นั้น
จะเป็นของผม หรือ ของฝ่ายตรงข้าม

แต่ไม่ว่าเหตุผลใดก็ตาม

"ชีวิต" นี้เป็นของผม
และผมจะใช้มันให้คุ้มค่าที่สุด
เพื่อที่ว่า.....
ผมจะได้ตายอย่างมีคุณค่า
และได้ฝังร่างของตนลงในสุสานที่กวักมือเชื้อเชิญผมไปอยู่กับเพื่อน ๆ ได้อย่างเต็มภาคภูมิ

ใช่

นั่นคือสิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุด

หากความตายคือสิ่งที่ต้องเผชิญ และช่วงชิงชีวิตไป
ชีวิตที่เหลืออยู่ก็จะเชื้อเชิญความตายนั้นอย่างคุ้มค่า มีความหมาย
และสุดความสามารถที่ชีวิตนั้นสามารถเป็นได้

ผมจับอาวุธเตรียมพร้อมรบเมื่อสังเกตถึงกองหนุนอีก 3 คน ที่เข้ามาในค่าย ซึ่งผมเชื่อว่านี่คือสัญญาณของการต่อสู้ระลอกใหม่ที่ได้มาถึงแล้ว แต่ทั้งหมดกลับหาเป็นเช่นนั้นไม่

จากกองหนุนที่มาทีละ 1
แต่ครั้งนี้กลับมาทีเดียวถึง 3 คน

ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา หากแต่เป็นการแลกเปลี่ยนที่แม่ทัพยินยอมจะใช้

การแลกเปลี่ยนในการคัดสรรทรัพยากรนายทหารทีละ 3 และรีดกำจัดทรัพยากรที่ด้อยค่าที่สุดในเวลานั้นไป 2

เป็นการแลกเปลี่ยนที่เกิดขึ้น
และทรัพยากรที่ถูกกำจัดทิ้ง
ถูกเลือกให้จบชีวิตลงนั้น

1 ในนั้นคือ ผม !!!!!!

ชีวิตที่ถูกทิ้ง
ชีวิตที่ไม่มีโอกาสได้ต่อสู้หรือแสดงความห้าวหาญให้คนอื่นได้ประจักษ์

ความตายอันหอมหวานมาถึงอย่างรวดเร็วและไม่ทันตั้งตัว
ชีวิตที่หนักอึ้งหากแต่เบาราวกับขนนก เปราะบาง และแตกสลายได้ง่ายราวกับแก้ว

ชีวิตของผมดับลงอย่างง่ายดายโดยไม่มีใครคาดคิด

จากชีวิตที่ 1 เคยมุ่งมั่น
และ 2 จบลงที่สุสานอย่างเรียบง่าย

เข้ามา 3
จากไป 2

และผมคือ 1 ใน 2 ที่จากไป

เกิดขึ้นและตายดับอย่างง่าย ๆ

อย่างง่าย ๆ
อย่างง่าย ๆ
และอย่างง่าย ๆ

นี่คือ

ชีวิตที่ถูกทิ้ง
ถูกโยนทิ้ง
ถูกทิ้งลงวิหาร..................

ลาก่อนทุกคน......................................

เสียงของจอมทัพ

"ใช้ Take One จั่ว 3 ทิ้ง 2
ขอทิ้ง 2 ใบนี้ Lonely Squire กับ Magamouth ลงสุสานนะ

เอาละ
จากนี้ขอใช้ The Lament of Andre gain Mp ต่อละ !!!!!"

THE END

	Author	Topic: ชีวิตที่ถูกทิ้ง (Read 2159 times)
0 Members and 2 Guests are viewing this topic.