เบื่อจริง ๆ ... โดนกับตัวเองจนได้

riderblack

Member

Offline

Posts: 94

เบื่อจริง ๆ ... โดนกับตัวเองจนได้

« on: July 04, 2006, 02:19:55 PM »

ผมเคยได้อ่านกระทู้ของเพื่อน ๆ หลายคนที่โพสต์เกี่ยวกับการเล่นการ์ดที่โรงเรียนแล้วถูกครูว่าบ้าง ถูกครูห้ามบ้าง ถูกครูริบการ์ดบ้าง ... เรียนตามตรงว่าอ่านแล้วรู้สึกเห็นใจเพื่อน ๆ เหล่านั้นจริง ๆ และพลางนึกในใจว่าเราโชคดีนะที่ไม่โดนอย่างนั้น ... แต่ก็นั่นแหละครับ งานเลี้ยงก็มีวันเลิกรา แล้วในที่สุดผมก็โดนเหมือนกันจนได้ จะเล่าให้อ่านนะครับ ...

ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าโดยปกติแล้วผมกับเพื่อนในกลุ่มจะเล่นการ์ด (ซัมมอนเนอร์) กันเฉพาะตอน เลิกเรียน เท่านั้น นอกจากนั้น ไม่ว่าจะเป็นช่วงพักเบรค หรือว่าพักเที่ยง พวกเราจะไม่เคยแม้แต่เอาการ์ดออกมาจากกระเป๋าด้วยซ้ำไป หลังจากเลิกเรียนแล้ว จึงค่อยมาเล่นกันสักประมาณครึ่งชั่วโมงถึงหนึ่งชั่วโมงก่อนกลับบ้าน และไม่ใช่มีแต่กลุ่มผมเท่านั้น ก็มีกลุ่มอื่น ๆ ที่เล่นการ์ดในบริเวณเดียวกันอีกหลายคนเหมือนกัน ซึ่งก็ไม่รู้จักกันหรอก แต่บางครั้งก็มีข้ามกลุ่มมาเล่นด้วยกันบ้างเพื่อเป็นการเสริมสร้างมิตรภาพ

แต่ที่กล่าวมาข้างต้นก็คงจะเหลือเพียงแค่อดีตเท่านั้นแหละครับ เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง ...

หลังจากเลิกเรียนแล้ว ก็มีการสะสางการงานที่คั่งค้างพร้อมกับทำเวรกันให้เรียบร้อย จากนั้นก็ลงมาข้างล่างแล้วก็ประจำที่อย่างที่เคยเป็นมาทุกวัน ถ้าหากลองมองไปรอบ ๆ บริเวณนั้น ก็จะเห็นนักเรียนเป็นกลุ่ม ๆ นั่งกันตามโต๊ะพร้อมกับดวลการ์ดกันอย่างเพลิดเพลิน ซึ่งก็รวมทั้งกลุ่มผมด้วยเหมือนกัน ซึ่งโดยปกติแล้ว บริเวณนั้นก็จะมีคุณครูที่อยู่เป็นเวรเดินไปเดินมาตามหน้าที่ของท่าน ซึ่งท่านเหล่านั้นส่วนมากก็จะเข้ามายืนดู แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร อย่างมากที่สุดก็แค่เตือนว่าอย่ากลับบ้านเย็นนักนะ ... เท่านั้นเอง

แต่เมื่อวานนี้กลับไม่เป็นเช่นทุกวันครับ ... เท่าที่สังเกต เมื่อวานนี้มีกลุ่มนักเรียนเล่นการ์ดกันประมาณสามโต๊ะ ๆ หนึ่งก็ประมาณสามถึงสี่คน ระหว่างเล่นก็ไม่ได้อะไรผิดปกติ คุณครูเวรสองท่านก็เดินไปเดินมาตามปกติ ขณะที่พวกเรากำลังมีสมาธิกับการต่อสู้เบื้องหน้าอยู่นั้น เราก็รู้สึกว่ามีใครคนหนึ่งมายืนอยู่ข้าง ๆ โต๊ะที่กลุ่มผมเล่นกันอยู่ ซึ่งพวกผมก็ไม่ได้คิดอะไร ก็เข้าใจว่าคงเป็นคุณครูเวรเข้ามายืนดูเหมือนเคย แต่ว่าไม่ใช่ครับ คุณครูท่านนี้พวกผมไม่เคยเห็นมาก่อน ท่านยืนอยู่พักหนึ่ง ก็ถามขึ้นด้วยเสียงเครียด ๆ ว่า

นี่เอาไพ่มาเล่นกันในโรงเรียนเลยหรือ?

พวกเราเงยหน้าขึ้น ก็เจอกับสีหน้าบึ้งตึงของคุณครูท่านนั้น พวกเราจึงรีบอธิบายว่าไม่ใช่เล่นไพ่ แต่เราเล่นการ์ดเกม คุณครูท่านนั้นมองหน้าเราทีละคนและพูดเสียงแข็ง ๆ

การ์ดเกิ๊ดอะไรกัน เล่นไพ่กันเห็น ๆ ... นี่มีเล่นพนันอะไรกันด้วยหรือเปล่าเนี่ย ... ไหนดูซิ พูดจบท่านก็เอื้อมมือคว้ากล่องใส่เด็คของพวกเราไปเปิดและเขย่าดูว่าข้างในเราซ่อนเงินพนันเอาไว้หรือเปล่า ท่านเปิดดูทุกกล่อง ซึ่งก็แน่นอนว่าไม่พบเงินแต่อย่างใด ระหว่างนั้นโต๊ะอื่น ๆ เริ่มไหวตัวและหยุดเล่นพลางหันมามองโต๊ะเรากันเป็นตาเดียว ครูท่านนั้นหลังจากตรวจสอบกล่องเด็คของเราทุกคนแล้ว ก็หันมามองหน้าพวกเราและพูดเสียงดัง

อย่านึกว่าครูไม่รู้นะว่าพวกเธอเล่นอะไรกัน ไม่ว่าพวกเธอจะเอาไพ่รูปแบบไหนมาเล่น ก็ไม่มีทางตบตาครูได้หรอก ไอ้ไพ่ใบละบาทแบบนี้น่ะ อย่านึกว่าครูไม่รู้นะ ...

พวกเราพยายามจะอธิบายว่ามันไม่ใช่ไพ่ แต่มันเป็นการ์ดเกม พยายามจะให้ท่านได้เห็นหน้าการ์ดว่ามันมีแต่รูปภาพกับตัวอักษร จะพนันได้อย่างไร กลุ่มโต๊ะอื่น ๆ เริ่มทยอยเข้ามาช่วยกันอธิบาย ... ซึ่งระหว่างนี้ต้องขอย้ำและยืนยันว่า ... พวกเราระมัดระวังกันอย่างที่สุดเพื่อไม่ให้ดูเหมือนเป็นการเถียงหรือการก้าวร้าวเอาชนะ ... แต่ก็นั่นแหละครับ มิใยที่พวกเราจะอธิบายหรือชี้แจงอย่างไรก็ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ คุณครูท่านนิ่งเฉย และในที่สุดก็ตัดบทเสียงดัง

พอได้แล้ว! ต่อไปนี้ห้ามเอาไพ่มาเล่นในโรงเรียนอีกไม่ว่าจะเป็นไพ่แบบไหนทั้งนั้น ... โดยเฉพาะไอ้ไพ่ใบละบาทแบบนี้ ... ถ้าครูเห็นใครเอามาเล่นอีก นอกจากจะโดนริบและไม่คืนแล้ว จะโดนทำโทษอีกด้วย ... เข้าใจมั๊ย? เอาละ กลับบ้านได้แล้ว ... เดี๋ยวนี้เลย! ไป ๆ ๆ ๆ เก็บให้หมดด้วย ... อย่าให้เห็นอีกนะ

แล้วท่านก็หันขวับและเดินจากไป

ขอบอกตามตรงเลยครับว่า เบื่อและเซ็งมาก ๆ ... ไม่ได้เบื่อและเซ็งเพราะไม่ได้เล่นการ์ดนะครับ แต่เบื่อที่ผู้ใหญ่บ้านเรายังมีความคิดยึดติดกับตัวเองโดยที่ไม่สนใจรับฟังเหตุผล และยังคงยึดติดกับความคิดเดิม ๆ ว่าผู้ใหญ่นั้นถูกต้องและเด็กต้องเป็นฝ่ายผิดเสมอไป ผมไม่เข้าใจเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อท่านเป็น ครู ซึ่งอาชีพนี้ท่านจะต้องคลุกคลีและใกล้ชิดกับเด็ก ๆ ทั้งเด็กเล็กและเด็กโต (วัยรุ่น) ท่านน่าจะหาข้อมูลเกี่ยวกับเด็ก ๆ โดยเฉพาะสิ่งที่เด็ก ๆ ให้ความสนใจ เพื่อให้ท่านได้ตามเด็กได้ทัน และยังเป็นการลดช่องว่างระหว่างครู-นักเรียนอีกด้วย นอกจากนี้ท่านยังจะได้ใช้ข้อมูลเหล่านี้ในการดูแลและแนะนำเด็ก ๆ ได้ ไม่ใช่แต่เพียงแค่เด็ก ๆ ที่เป็นลูกศิษย์ลูกหาของท่านเท่านั้น แต่ยังใช้ได้กับเด็ก ๆ ที่เป็นลูก ๆ หลาน ๆ ของท่านเองอีกด้วย

ซึ่งกรณีนี้แทนที่ท่านจะเข้ามาสั่งห้ามโดยที่ท่านเองก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร (สังเกตที่ท่านเรียกมันว่า ไพ่ใบละบาท) ท่านน่าจะเข้ามาถามไถ่กันซะหน่อยว่ามันคืออะไร ใช้ทำอะไร เล่นอย่างไร ... ท่านอาจไม่ต้องเชื่อทั้งหมดที่เด็กบอกก็ได้ เพราะว่าเด็กบางคนอาจจะพยายามบอกเฉพาะข้อมูลที่เกิดผลดีกับตัวเองเท่านั้น ดังนั้นท่านอาจจะฟังพร้อมกับใช้วิจารณญาณของท่านประกอบไปด้วยก็ได้ นอกจากนั้น กลุ่มที่เล่นการ์ดมีตั้งหลายกลุ่ม ท่านอาจจะหาข้อมูลกับหลาย ๆ คนได้ เมื่อท่านได้รู้จักมันแล้ว หากว่าท่านยังคิดว่ามันไม่ดี หรือไม่เหมาะสม และท่านจะสั่งห้าม ถึงตอนนั้น ท่านก็คงจะมีเหตุผลในการห้ามที่ทำให้พวกเรารับฟังและคล้อยตามได้มากกว่าการสั่งห้ามเฉย ๆ โดยที่ท่านเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร และคิดเอาเองเป็นตุเป็นตะว่ามันคือการพนัน ...

ขออภัยครับที่บ่นเยอะไปหน่อย (อยากระบายเท่านั้นน่ะครับ) ... แต่ก็นั่นแหละครับ ท่านสั่งห้ามแล้ว พวกเราก็ต้องยอมรับและปฏิบัติตาม ... สำหรับผม ก็คงจะไม่มีโอกาสได้เล่นการ์ดอีก เพราะโดยปกติผมก็จะเล่นกับเพื่อน ๆ อย่างที่กล่าวไปเท่านั้น ผมไม่เคยไปเล่นตามร้านการ์ด หรือไปแข่งตามงานเลยเนื่องจากโอกาสไม่อำนวย เพราะวันเสาร์ อาทิตย์ หรือว่าวันหยุด ผมจะใช้เวลากับที่บ้านมากกว่า ไปไหนมาไหนกับครอบครัวเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นก็ไม่มีโอกาสไปเล่นที่ไหนอยู่แล้ว ก็ได้แต่เล่นกับเพื่อน ๆ แต่เมื่อถูกห้ามแล้วก็ ... ไม่เป็นไรครับ

แต่ถึงไม่ได้เล่นแล้ว ผมก็คงเข้ามาในบอร์ดเพื่อติดตามข่าวสารอยู่อย่างเดิมแหละครับ เพื่อไม่ให้ตกข่าว เผื่อวันหน้าวันหลังได้มีโอกาสเล่นอีก จะได้ตามทัน

ก็ไม่มีอะไรครับ แค่บ่นเฉย ๆ และขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ทนอ่านจนจบ ... ลาละครับ


	Logged

GiantPaladin

Member

Offline

Gender: Male

Posts: 7526

	Author	Topic: เบื่อจริง ๆ ... โดนกับตัวเองจนได้ (Read 5044 times)
0 Members and 4 Guests are viewing this topic.