|
NoXMagiS
|
 |
« on: May 18, 2006, 01:04:02 AM » |
|
สวัสดีครับ แต่งเรื่องใหม่มาอีกแล้วสิเรา เรื่องเก่ายังไม่จบเลยอะนะ -_-a เอาเถอะ อยุ่ดีๆมันแต่งได้ขึ้นมา ลองอ่านกันนะครับ บทที่1 หญิงสาว กับ หมาน้อย [/size] ��� ตัวฉันนั้นชื่อ เอลิซ่า ฉันนั้นไม่มีทั้งพ่อ และแม่ พ่อแม่ฉันตายเมื่อนานมาแล้ว ฉันอยู่ที่นี่ ที่บ้านหลังหนึ่ง พ่อแม่ของฉันคงรวยมากเลยแหละ บ้านเลยใหญ่ขนาดนี้ แต่ทว่า บ้านของฉันนั้นทรุดโทรมมาก ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น มันทำให้บ้านของฉันมีแต่กลิ่นคาวๆ และคราบสีแดงอยู่ที่ฝาผนัง ตามพื้น หรือแม้กระทั้งตามสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆก็ด้วย
���ในตอนนี้ ได้มีคนมาอุปการะฉัน ส่งเงินมาให้ฉันใช้ทุกเดือนเลย ให้ฉันไปโรงเรียน ให้ฉันนั้นได้รับการศึกษา ฉันนั้นไม่ชอบอยู่คนเดียวเลย ฉันเบื่อ ฉันเคยลองทำงานอดิเรกแบบเพื่อนๆของฉันอยู่นะ เช่น เล่นเกม สะสมของต่างๆบ้าง ฉันไม่เห็นว่ามันจะสนุกตรงไหนเลย มันน่าเบื่อจะตาย ก็เหมือนกับการเลี้ยงสัตว์แหละ ต้องมาคอยให้อาหารทุกวัน มันน่ารำคาญมากๆ รู้สึกว่า ก็จะมีแต่การดูทีวีแหละ ที่ฉันชอบ ฉันชอบดูข่าวมากเลย โดยเฉพาะข่าวอุบัติเหตุ ข่าวฆาตกรรม ฉันว่ามันสนุกดีนะ โดยเฉพาะตอนที่มันมีคนตายหนะ ไม่รู้ว่ามันจะเซ็นเซอร์ไปทำไม ในเมื่อทุกคนก็รู้อยู่แล้วว่านั่นมันคือศพ แต่ทว่าข่าวพวกนี้มีแค่แปปเดียวก็หมดไป มันก็ทำให้ฉันเบื่ออีกแหละ
���อืม ฉันอยากลองเล่นเป็นหมอดูแหละ ฉันเห็นเค้าช่วยผู้คน เก็บศพ ผ่าศพ มันน่าสนุกดีนะ แต่อืม มันต้องใช้อะไรบ้างหนะ กรรไกร คีม เข็ม ด้าย มีด แต่เอ๊ะ เอาแค่มีด กับ แอลกอฮอล์ ก็พอแล้วแหละน่า
���แล้วผู้ป่วยหละ ฉันจะหาได้จากไหนหละ ถ้าไม่มีผู้ป่วยก็รักษาไม่ได้หนะสิ แต่แล้ว ฉันก็เหลือบไปเห็นเจ้าหมาน้อยสีขาว กำลังเดินเล่นอยู่ที่หน้าบ้านของฉันเข้า
���ดีหละ ฉันได้ผู้ป่วยแล้ว มานี่นะเจ้าหมาน้อย ฉันพูดพร้อมกวักมือเรียกเจ้าสี่ขานั่น
���วันนี้ฉันจะรักษาเธอนะ ฉันยิ้ม สายตาฉันมองสังเกตไปรอบๆตัวมัน แต่เธอไม่มีแผลนี่ แล้วฉันจะรักษาเธอได้ยังไงหละ ฉันเริ่มคิดอีกครั้ง และแล้วฉันก็คิดออก
���ฉันเลยเอาเชือกมารัดปากมันไว้ เพราะว่าฉันกลัวว่ามันจะกัดฉัน
���ฉันกลัวว่ามันจะวิ่งหนีไป ฉันก็เอาเชือกมามัดขามันอีกนั่นแหละ
���ในเมื่อเธอนั้นไม่มีแผล ฉันก็จะทำให้เธอมีแผลเองนะ ฉันส่งยิ้มให้เจ้าสี่ขา ที่กำลังสั่นอยู่ แววตาของมันเหมือนกำลังจะอ้อนวอนให้ฉันปล่อยมันไป แต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้นั่นแหละ เนอะ
���ฉันค่อยๆบรรจงกดมีดปลายแหลมคมกริบของฉัน ลงไปยังเจ้าสี่ขานั่น ช้าๆ ช้าๆ ซึ่งมันก็ทำให้ผู้ป่วยของฉันกระตุกไปตามแรงกดเหมือนกัน บาดแผลเล็กๆเริ่มก่อเกิด ผิดหนังที่เต็มไปด้วยขนสีขาว บัดนี้เริ่มชุ่มไปด้วยของเหลวสีแดงสดเริ่มทะลักออกมาจากตัวมัน เจ้าสิ่งนั้นมันก็คงจะเรียกว่าเลือดกระมั้ง
���แต่เอ๊ะ! ฉันเป็นหมอนี่ เมื่อผู้ป่วยอยู่ข้างหน้าฉันก็ต้องรักษาสินะ ฉันหยิบขวดของเหลวสีฟ้าที่อยู่ใกล้ๆค่อยๆบรรจงเทมันลงให้กับผู้ป่วยของฉัน รู้สึกว่าเขาจะเรียกกันว่า แอลกอฮอล์ นะ แล้วก็เมื่อของเหลวนั้นโดนบาดแผล มันทำให้ฟองสีขาวเริ่มฟูฟ่องออกมา นั่นก็คงเป็นเพราะมันกำลังล้างเชื้อโรคอยู่กระมัง เชื่อโรคมันก็กำลังดิ้นตายอยู่นั่นแหละ เอ๊ะ! มันช่างเหมือนกับเจ้าตูบที่กำลังกระตุกขึ้นอย่างแรงตอนนี้เลยหละ ฉันต้องรักษามันได้แน่ๆเลย
���ผู้ป่วยครางราวกับว่าอยากจะให้ใช้แอลกอฮอล์ล้างเชื้อโรคอีกครั้ง ดวงตาของมันเหมือนโดนเคลือบมันด้วยน้ำใสๆ นั่นก็คงจะเป็นน้ำตาที่เกิดจากความปิติยินดีที่ฉันรักษาแผลให้สินะ
���ฉันก็เลยเทแอลกอฮอล์ลงไปจนหมดขวด มันทำให้เจ้าสี่ขาดิ้นอย่างทุรนทุราย อยากจะหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้ มันจ้องหน้าฉันอีกครั้งนึง แววตาอ้อนวอนเริ่มกลายเป็นแววตาที่โกรธแค้น เธอชอบสินะจ๊ะ เจ้าหมาน้อย ฉันลูบหัวมันเบาๆ
���เลือดของเจ้าหมาเริ่มเจือจางด้วยการที่ไปผสมกับแอลกอฮอล์ สีมันไม่สดเหมือนแต่ก่อน ทำให้ฉันเริ่มเบื่อเจ้าหมานั่น ฉันค่อยๆมือแยงเข้าไปในบาดแผลนั่น จับแผ่นผิวหนังทั้งสองข้าง และแหวกมันออกมาเป็นสองฝั่ง เจ้าสี่ขาดิ้น เสียงร้องโอดครวญดังกว่าครั้งไหนๆ นั่นมันทำให้ฉันรู้สึกปิติยิ่งนัก มันทำให้ฉันมีความสุข
���ของเหลวสีแดงสดกระเด็นออกมาอีกครา ฉันเห็นของแข็งสีเหลืองอ่อนๆ นั่นน่าจะใช่กระดูกมั้ง แล้วก็นั่น หัวใจ มันกำลังเต้นตึกๆ ตึกๆเลยเชียว มันต้องกำลังตื่นเต้นมากเลยแหละ แต่ว้า สกปรกเลยเรา ขี้เกียจอาบน้ำจัง ฉันก้มลงมองเสื้อที่เปื้อนคราบสีแดงสดนั้น
���เจ้าหมาน้อยสีขาวน่าเอ็นดูตัวหนึ่ง บัดนี้ดวงตาของมันเริ่มเซื่องซึมลง ราวกับจะดับชีวีของตน มันไม่มีแม้แรงที่จะผลักดันตัวเองให้เคลื่อนไหว ตาของมันได้มีน้ำไหลพรากลงมาอีกครา เสียงครางของมันช่างดูน่าสงสารยิ่ง
���และดูเหมือนหญิงสาวคนนั้นจะตอบสนองมัน รับรู้ความรู้สึกมัน ฉันเริ่มจะเบื่อแกแล้วหละ ฉันพูดเหมือนจะปล่อยมันไป แต่ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก ฉันหยิบมีดออกมาอีกครั้ง วางทาบไว้ที่ร่างของผู้เคราะห์ร้าย และค่อยๆกดลงอย่างช้าๆ มีดค่อยๆเฉือนเนื้อของมันเป็นชิ้นบางๆ เลือดก็เริ่มซึมออกมาอีกครานึง
���เอาหละ ฉันจะปล่อยแกไป ฉันเอามีดที่เปื้อนเลือดออกจากคอของมัน ยกขึ้นสูง และสับลงมาที่รอยแผลเดิมอย่างจัง คอของมันหลุดกระเด็นออกไป ใบหน้าที่ดูน่าเอ็นของมันหลุดออกไปแล้ว เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว มันทำให้บ้านของฉันได้มีคราบสีแดงเพิ่มขึ้นมาอีกรอบนึง
���ฉันเดินจากไปอย่างไม่เหลียวแล ทิ้งร่างไว้วิญญาณไว้ตรงนั้น ตรงหน้าบ้านของฉัน มีหลอ จะให้มันตายที่หน้าบ้านของฉัน ฉันหยิบถังน้ำมันขึ้นมา เทสาดก้อนเนื้อนั่นจนท่วมตัวของมัน และโยนไม้ขีดไฟลงตามไฟ ไฟนั้นได้ลุกพรึบขึ้นมา ไฟสีแดงฉานที่นำพาเอาร่างไร้ชีวาไปในอากาศ และทิ้งความสุขใจ พร้อมทั้งความตื่นเต้นให้ฉันไว้ด้วย
���โธ่ และแล้วการรักษาล้มเหลวอีกเช่นเคย แต่ไม่เป็นไรนะคะคุณหมอ ตัวต่อไปต้องรอดแน่ๆค่ะ ฉันยืนคุยกับภาพจินตนาการรูปหมอของฉัน ฉันยิ้มร่า ไว้อาลัยให้กับผู้ป่วยตนนั้น ลาก่อนนะจ๊ะ ฉันโบกมือลา แล้วเดินเข้าบ้านด้วยความปิติยินดียิ่ง ไม่มีแม้ความสลดใจ ความเสียใจแม้แต่เพียงนิด ฉันทิ้งกองเศษซากหมาสีดำๆที่ไหม้แล้ว ไว้ตรงนั้น โดยไม่แยแสเลย
โอเคครับ สนุกไหมครับ แหะๆๆๆๆ อย่าตาลายกันก่อนนะ ของบอกว่าสนุกมาน เพื่อนผมรับรองมาแล้ว 555+ |
|
|
|
« Last Edit: June 05, 2006, 02:25:24 AM by N (^o^) X »
|
Logged
|
|
|
|
|
-ChoCoBluE-
|
|
« Reply #1 on: May 18, 2006, 01:43:27 AM » |
|
มาเชียร์ !!!
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Phenomenon Knight
|
|
« Reply #2 on: May 18, 2006, 01:55:04 AM » |
|
เรื่องเก่ายังไม่ถึงไหน เอาเรื่องใหม่มาลงอีกและ
รู้สึก NOX จะมีผลงานด้านนี้ สร้างสรรค์ขึ้นทุกวันๆ เลยนะคับ... ::)
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Furioso Fiamma
|
|
« Reply #3 on: May 18, 2006, 02:00:26 AM » |
|
เชียด้วย
ขอโทษที่อ่านไม่ละเอียดเพราะ อ่านตัวเล็กขนาดนี้ แล้วมึนๆๆๆ
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Moonshiny Doll
|
|
« Reply #4 on: May 18, 2006, 09:49:46 PM » |
|
I think its a bit to er.... well sadistic. :-\
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
infinity_zero
|
|
« Reply #5 on: May 18, 2006, 10:35:15 PM » |
|
เอ....
คุณ NOX ที่อยู่ Top 2 ใน SMNWars เปล่า...
รู้สึกช่วงกลางๆเรื่องถึงท้ายนี่ มันออกจะโหดไปนะท่าน :-X
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
NoXMagiS
|
|
« Reply #6 on: May 19, 2006, 12:47:07 AM » |
|
เอ....
คุณ NOX ที่อยู่ Top 2 ใน SMNWars เปล่า...
รู้สึกช่วงกลางๆเรื่องถึงท้ายนี่ มันออกจะโหดไปนะท่าน :-X
ใช่ครับ ผม Nox ครับ แหะๆๆๆๆ เนื้อเรื่องน่ารักดีออก งั้นเรามาต่อบทที่ 2 กันเลยดีกว่านะครับ บทที่2 แฟนหนุ่มที่รัก ��� ฉันหันหน้าเข้าหากระจก ส่องตัวเธอในกระจกที่แตกร้าว นึกถึงเรื่องวันเก่าๆ ฉันผู้เคยมีแฟน แฟนของฉันทุกคน เมื่อคบกันได้ไม่นาน ก็ต้องจากไปในสภาพที่ดูไม่ได้ บางคนถึงกับปางตาย แต่ฉันก็ยังถูกจีบอยู่เรื่อยๆ
ฉันนั้น ทั้งเหงา ทั้งเบื่อ ทั้งว้าเหว่ ฉันอยากจะมีใครเคียงคู่อยู่ใกล้ๆ ฉันอยากมีคนรู้ใจ ฉันอยากมีแฟน แต่ฉันก็กลัวว่ามันจะเหมือนกับคนเก่าๆที่เคยผ่านมา คาโล เพียงได้คบกับฉันเพียงอาทิตย์เศษ เขาก็แทบจะเป็นโรคจิต เป็นบ้า เขาลาออกจากโรงเรียนไป และฉันก็ไม่ได้พบเขาอีกเลย
ฉันอยากจะหาคนที่มาสนองความต้องการของฉัน ฉันต้องหามา และหามาให้จงได้ ฉันพึมพำกับตนเอง จนรุ่งเช้าถัดมา ก็ได้มีคนมาสารภาพรักกับฉันอีกเช่นเคย ผู้หญิงที่เคยปฏิเสธรักเป็นสิบเป็นร้อย กลับมายอมรับรักจากชายผู้นึง เขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดี หุ่นดี พร้อมที่จะเป็นดาราได้ ซึ่งมันช่วยสร้างอารมณ์ให้ฉันได้ยิ่งนัก
เมื่อฉันกับเขาคบกันได้อาทิตย์เศษ ทั้งฉันและเขาก็สนิทกันเร็วกว่าที่ควรจะเป็น ฉันสนุกมากเลยหละ ฉันชวนเขาไปเที่ยวบ้านของฉัน บ้านที่จัดใหม่ของฉัน ซึ่งไม่มีแม้ภาพเก่าๆ หรือสภาพบ้านที่รกรุงรัง ฉันจัดมันจนเรียบร้อย และบูรณะมันขึ้นมาใหม่
เมื่อเขามาถึง ฉันก็ออกไปรับเขาด้วยมารยาทอันงาม ของตระกูลเศรษฐี ลูกไฮโซ ที่ดูดีและตระกูลยิ่งนัก ฉันพาเขาเข้ามาชมบ้าน บ้านอันงดงามของฉัน สิ่งของเครื่องใช้ที่ถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ รวมทั้งโต๊ะอาหารที่มีการจัดวางอาหารอย่างสวยงามไว้ต้อนรับ แต่ไม่ว่าสิ่งไหนๆฉันก็ไม่ชอบเท่าแฟนหนุ่มของฉันหรอก เขาช่างโรแมนติกยิ่งนัก
เรามาทานอาหารกันเถอะนะค่ะ น้ำเสียงใสๆของฉัน ดูท่าว่าจะปลุกให้เขาตื่นจากภวังค์ เขาได้เดินเข้ามาร่วมทานอาหารกับฉันอย่างช้าๆ ดื่มให้กับความรักของพวกเรากันนะคะ เขายกแก้วขึ้นชนกับฉัน และดื่มกับฉันจนหมดแก้ว
ฉันเห็นเด็กชายเริ่มพยุงตัวไม่อยู่ ภาพที่เด็กชายนั้นเห็นมันคงเริ่มสั่นไหว เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มันเกิดอะไรขึ้นนะ ทำไม ... เขาเริ่มหน้ามืด ตาลาย เขากำลังจะล้มลง
ขอโทษนะครับ ผมรู้สึกว่าผม ... เวียนหัว แล้วเขาก็ฟุบลงไปบนโต๊ะ
ภาพที่เขาเห็นเมื่อตื่นขึ้น ผู้หญิงในชุดหนังสีดำเบื้องหน้าเขา นั่นใช่เอลิซ่าที่เขารู้จักหลอ เขาอยากจะเดินมาหาฉัน แต่เขารู้สึกว่าขาเขาติด ที่จริงไม่ใช่ขาของเขาแค่นั้นหรอก แต่มือของเขาก็ขยับไม่ได้ ทำไมนะ เขามองไปมอง ทำไมเขาถึงถูกล๊อกติดกับผนังอย่างนี้หละ เขาเริ่มดิ้นรน อยากจะหนีออกไป เหงื่อของเขาไหลพราก ห้องมืดๆ กับกุญแจมืด
ฉันได้แต่หัวเราะคิกๆ ดวงตาของฉันในตอนนี้ คงแดงฉานราวกับปีศาจร้ายที่กำลังกระหายเลือดกระมั้ง ฉันมองไปยังเหยื่อของฉัน ผู้ที่กำลังดิ้นอย่างทุรนทุราย อยากหลุดพ้นจากพันธนาการนานา เสียงของเขา ทำให้สาร Adrenaline ของฉันหลั่งพราก ฉันมีความสุขยิ่งนัก
ฉันหยิบเอาแส้เรียวยาวสีดำหนังจากเอวของฉันออกมา และฟาดไปยังแฟนหนุ่มของฉันอย่างเฉียบพลัน เสียงแส้กระทบผิวหนังดัง ป๊าบ! มันช่างไพเราะจับใจฉันยิ่งนัก มันเหมือนเสียงดนตรีที่ขับขานให้ฉันฟัง ยิ่งฉันฟาดเร็วและแรงมากเพียงใด เสียงร้องก็ยิ่งดังและถี่มากขึ้นเท่านั้น
แล้วเสื้อผ้าของเขาขาดลุ่ย เผยให้เห็นบาดแผลอาบเลือดตามลำตัวของเขา มันช่างยั่วยวนใจฉันยิ่งนัก ฉันค่อยๆเดินเข้าไปยังร่างหมดสภาพนั้น ฉันค่อยๆเอาลิ้นของฉัน เข้าไปสัมผัสกับบาดแผลของเขาเบาๆ เขาคราง น้ำแดงที่ให้รสหวานนิดๆเริ่มไหลเข้ามาในปากของฉัน มันเป็นรสชาติที่กระตุ้นอารมณ์ของฉันอย่างมาก ริมฝีปากฉันค่อยๆมาแตะกับบาดแผล ปากของฉันกัดเข้าไปในเอวของเขา ฉันดูดมันแรงขึ้น แรงขึ้น ทำให้เด็กชายร้องลั่น
บาดแผลเขาเริ่มหมดเลือด ฉันยกปากอันแดงสดของฉันออกจากตัวเขา หยิบเทียนไขที่อยู่ข้างๆตัวขึ้นมา หยดลงบนบาดแผล ทีละหยด ทีละหยด ฟังเสียงร้องทรมานของเขา มันต้องเป็นความปวดแสบปวดร้อนที่ไม่สามารถที่จะบรรยายได้เป็นแน่แท้ หนังชั้นนอกที่ได้หายไป กลับมีแผ่นน้ำตาเทียนเข้ามาแทนที่ ความเจ็บปวดกลายเป็นความด้านชา ไม่มีเสียงร้องใดๆ เฮ่อ! ฉันเบื่ออีกแล้วสิ
ฉันเดินออกไปยังที่หมาย คว้างลวดที่พันด้วยขดหนามปลายแหลมพร้อมกับคีมกลับมา ทั้งสองสิ่งนั้นทำให้ดวงตาของเขาตกอยู่ในห้วงแห่งความมืดมิด ดวงตาที่ไร้แวว ความกลัวที่พุ่งขึ้นถึงขีดสุด ตัวเขาสั่นเทายิ่ง
อย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามา เด็กชายได้แค่คิดเท่านั้น คีมที่หุบอยู่เริ่มง้างเปิดอ้าขึ้น มันค่อยๆเข้ามาใกล้ตัวเขา คีมของฉันบรรจงแตะกับฟันของเขา ฉันหนีบมันแน่น ฟันอันแข็งแกร่งราวกับจะถูกบดละเอียด ต้นไม้ที่แข็งแกร่งกำลังจะถูกถอน ฟันของเขาถูกถอนออกมา เลือดของเขาหลั่งไหลดังสายน้ำ กลิ่นคาวฟุ้งกระจายไปทั่ว
ฉันค่อยๆถอนฟันของเขาออกทีละซี่ ทีละซี่ ไปเรื่อยๆจนหมด สายน้ำสายน้อยๆค่อยๆไหลลงมารวมกัน มันหลั่งไหลออกจากปาก ไหลออกมาเป็นสายเลือด สายเลือดอันแดงฉานและเกรี้ยวกราด มันช่างน่าตื่นเต้น น่าประทับใจ น่าพิศวง ความเครียดของฉันได้รับการปลดปล่อยและความสุขเข้ามาแทนที่ ฉันหัวเราะลั่น
ฉันหยิบลวดเหล็กดัดฟันที่ทำมาพิเศษ ทาบไปยังเหงือกของผู้เคราะห์ร้าย เหล็กแหลมเริ่มทิ่มแทงเข้าไปในเหงือกสีแดงอ่อน เลือดสีแดงค่อยๆไหลออกมา เพิ่มกับของเก่าที่ยังคงไหลรินอยู่
ฉันกดเหล็กดัดฟันนั่นลงไป ทำให้เด็กชายร้องเสียงลั่น เลือดของเขาชโลมไปทั่วปาก เลือดสีแดงสดมันช่างสนองตัณหาของฉันยิ่งนัก แตกต่างกับเขา มันช่างสร้างความเจ็บปวด ความทรมานให้แก่ร่างกายของเขายิ่งนัก
ฉันไม่ชอบดวงตาของเธอ ฉันเกลียดสายตาเธอ ทำไมเธอต้องมองฉันเช่นนั้น ทำไม! ทันใดนั้น มือของฉันก็พุ่งไปยังดวงตาของชายผู้นั้น มือที่ฉันบังคับไม่ได้ ได้ดึงดวงตาข้างนึงของเขาออกมา เลือดสีแดงพุ่งมายังเสื้อหนังของฉัน ลูกปิงปองกลมๆสีขาวหนืดได้มาอยู่ในมือของฉัน เขาร้องแหกปากลั่น แต่ยิ่งเขาร้อง ฉันก็ยิ่งชอบ ลวดก็ยิ่งทิ่มแทงลึกเข้าไปอีก มันสร้างความเจ็บปวดทรมานยิ่งนัก
ฉันหยิบมีดขึ้นมาจ่อไว้ที่คอของเขา ฉันค่อยๆไล่มันลงมาช้าๆ จนไล่ลงมาถึงท้องของเขา มีดนั้นได้ทาบอยู่ที่ท้อง ฉันกดปลายแหลมของมันลงไป หนึ่งครั้ง สองครั้ง เขาก็กระตุกตามแรงกดนั่น เลือดของเขาค่อยๆไหลรินลงมา ฉันกรีดกางเกงของเขาออก เผยให้เห็นเนื้อหนังที่อาบไปด้วยเลือด แผล และรอยพกช้ำจากการเฆี่ยนด้วยแส้ เลือดของเขาน่ากินยิ่งนัก แต่สิ่งที่น่าสนใจในตอนนี้ มันอยู่ ณ เบื้องหน้าของฉัน ท้องของผู้ที่เคยเป็นแฟนหนุ่ม ท้องที่มีรอบแผลที่โดนกรีดจากมีดอาบเลือดของฉัน
ฉันเข้าไปค่อยๆแล่เขา เปิดช่องท้องของเขากว้าง เผยให้เห็นระบบการทำงานทั้งหลายในร่างกาย ทั้งปวด ตับ ไต ไส้ หัวใจ และที่แน่ๆ มันเป็นของคนที่ยังมีชีวิตอยู่ หัวใจที่เต้นตุบตับ ปอดที่หายใจด้วยแรงอันออกล้า ไส้ที่พร้อมจะหล่นออกมาได้ทุกเมื่อ
ฉันค่อยๆดึงไส้ของเขาออกมาช้าๆ มันต้องเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกแน่ๆ ทั้งความเสียวซ่าน ความเจ็บปวดรุมล้อมเขา และไส้ของเขาลงไปนอนกองที่พื้น แล้วฉันก็หันไปสนใจกับสิ่งที่น่าสนใจกว่าสิ่งที่กำลังเต้นตุบๆ ตุบๆ มือของฉันคว้านเข้าไปจับหัวใจเขา บีบมัน บีบมัน
มันเกือบจะทำให้เขาหมดลมหายใจ แต่ไม่ เขายังไม่ตาย มันทรมานใจของเขาเหลือเกิน มันทรมาน ความรู้สึกที่หดหู่ เขาอยากจะตาย อยากจะหนีจากความเจ็บปวดนี้
เธอยื่นหน้าเข้าไปเลียที่หัวใจแดงๆของเขาอย่างช้าๆ ช้าๆ เธอค่อยๆไล้จากบอกลงล่าง มันสร้างความเสียวซ่านยิ่งนัก ฉันได้จูบปากเขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะยกมีดขึ้นมาอีกครั้ง
ลาก่อนนะ แฟนหนุ่มของฉัน เธอทำให้ฉันรู้สึกสนุก และHappyมาก ขอบคุณนะ มือของฉันเลื่อนลงอย่างรวดเร็ว ใบมีดสีเงินวาวตัดหลอดเลือดแดงที่ติดกับหัวใจ ของเหลวสีแดงพุ่งพล่านออกมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด การพุ่งของมันยาวนานมาก ห้องใต้ดินของฉัน มันได้เปลี่ยนสีเป็นสีแดงสด กลิ่นคาวลอยฟุ้ง โธ่ตายซะและ นึกว่าจะได้อีกซักครั้ง สองครั้งนะ
ฉันโยนลำไส้ของแดงสดของเขาให้เหล่าอีกากิน เอาหัวใจที่เพิ่มหยุดไปเผาให้เหล่าหมาในซอยกิน ส่งตับไตให้เจ้าเหมียวแทะ และเลียเล่น มันคลอเคลียเล่นกับเจ้านั่นทั้งวันเลยแหละ ส่วนศพเขาหนะหลอ มันยังไม่หายไปไหนหรอก ฉันยังเก็บมันไว้ ไว้ในตู้กระจกในห้องใต้ดินของฉัน เป็นCollectionของฉัน เธอน่าจะได้มาเห็นมันนะ มันสวยงามมาก
แหะๆๆๆๆ อันนี้สนุกกว่าบทแรกอีก จากแรงเชียร์ของพวกเพื่อนผมนั่นแหละ ไม่รู้จะงัดบทที่ 3 ออกมาได้ป่าวเนี่ย รู้สึกมันเริ่มตันซะแล้วสิ |
|
|
|
« Last Edit: June 02, 2006, 02:27:18 AM by N (^o^) X »
|
Logged
|
|
|
|
|
~{[M]iRRo[R]}~
|
|
« Reply #7 on: May 19, 2006, 01:13:35 AM » |
|
โห พี่เมท สยองโคตรเลย
- -* เอาไรให้ผมอ่านฟะเนี้ย หลอนๆ ;D
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Phenomenon Knight
|
|
« Reply #8 on: May 19, 2006, 06:48:09 PM » |
|
มันเล่น SMNwars จนมันบ้าไปแล้ว...-_-"
fic เรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี ::)
ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำแก่บุตรหลานของท่านระหว่างอ่าน fic เรื่องนี้ ::)
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Moonshiny Doll
|
|
« Reply #9 on: May 19, 2006, 07:18:18 PM » |
|
มันเล่น SMNwars จนมันบ้าไปแล้ว...-_-"
fic เรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี ::)
ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำแก่บุตรหลานของท่านระหว่างอ่าน fic เรื่องนี้ ::)
agree PS Why more and more sadistic. |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Son of Fire
|
|
« Reply #10 on: May 21, 2006, 02:20:56 AM » |
|
หนุกดีชอบอ่ะ
อ่านแล้วได้อารมณ์ร่วมมากเลย
เหมือนเห็นเหตุการณ์เกิดขึ้นข้างหน้า
รู้สึกเสียวๆเหมือนโดนเองด้วย เหอๆ ;D
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
BlazE SagE
|
|
« Reply #11 on: May 22, 2006, 01:41:17 AM » |
|
เชียร์ด้วยคนแล้วกัน
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
NoXMagiS
|
|
« Reply #12 on: May 22, 2006, 03:16:41 AM » |
|
และแล้วนิยายน่ารักๆ คิกขุ ก็มาถึงบทที่ 3 แล้วนะครับ ในบทที่ 2 ทำเอาเครียดแทบตาย เพราะว่าทำมันดีเกินไป จนไม่มีอะไรให้บทที่ 3 เล่นเอาเลยอะ เอ้า ฟังผมบ่นมาตั้งนาน เรามาอ่านกันเลยดีกว่า กับบทที่3 ตอน บทที่3 ตุ๊กตาหมีของฉัน ��� เฮ่อ! เบื่อจริงๆเลย เรียน เรียน เรียน เรียน แล้วก็เรียน เธอถอนหายใจ ถึงแม้ว่ามันจะเจอเพื่อนก็เถอะ แต่มันก็น่าเบื่อนี่โว้ย เด็กหญิงพึมพำ เธอเดินทางกลับบ้าน ควงกระดูกหมาที่เธอเพิ่งฆ่ามาได้ไม่นาน คราบเลือดสีแดงยังเปราะอยู่ สร้างความสบายใจให้เธอได้ยิ่งนัก
���เด็กสาวเดินแบกกระเป๋าหนักของเธอ ควงกระดูกไปเรื่อย เธอสะดุดตาที่แห่งๆหนึ่ง แสงสว่างจ้าออกมาจากที่แห่งนั้น ตุ๊กตาตัวน้อยๆกำลังนั่งคอยเธอให้ไปหยิบมันออกมาจากร้านค้านั้น สายตามันเว้าวอน อ้อนวอนเธอ
���มันจะราคาเท่าไหร่นะ เธอค่อยๆเดินเข้าร้านไปอย่างช้าๆ เจ้าของร้านยิ้มให้ความต้อนรับเธอเป็นอย่างดี หากแต่เธอไม่ได้สนใจรอบยิ้มย่นๆจากป้าแก่ๆนั้น ในดวงตาเธอจับจ้องอยู่กับเจ้าปุกปุยขนฟูสีขาว ผู้ที่สะกดดวงจิตเธอไว้ เธอได้สอบถามราคาเจ้าหมีน้อยตัวนั้นอย่างรวดเร็ว และจ่ายเงินปานสายฟ้า เธอคว้าหมีตัวนั้นออกจากร้าน เธอตั้งชื่อมันว่า ปุ๊กกี้
���เธอได้เพื่อนร่วมทางกลับบ้านแล้ว เธอกอดมันแน่น จูงมันไปตามทางเดินอันเปลี่ยว อันเป็นทางผ่านในการที่จะกลับบ้านของเธอ แสงไฟอ่อนๆที่ยังเปิดอยู่ตามทาง แสงไฟอ่อนที่เปิดอยู่ตามบ้านเรือน มันไม่ได้ช่วยให้เธอมองเห็นทางมากขึ้นเลยซักนิด
���เธอค่อยๆเดินไปตามทางที่มืดมิด ทางเดินที่ไร้ผู้คนผ่านไปมา เสียงใบไม้ขัดสีกัน ลมพัดอ่อนๆเริ่มแรงขึ้น มันจะบอกถึงรางร้ายที่จะเกิดขึ้นกับเธอนะหรือ
���เสียงๆหนึ่งดังออกมาจากข้างทาง ข้างทางอันมืดมิด ได้มีแววตาสีแดงจับจ้องเธออยู่ แววตาสีแดงที่ต้องการจะเอาชีวิตเธอ แววตาที่ส่อถึงความอาฆาต แววตานั่นเกือบจะทำให้เธอสิ้นลมหายใจ
���นั่นใครหนะ เธอถาม แต่ไม่มีเสียงใดๆตอบรับเสียงของเธอ นั่นใครนะ เธอถามย้ำอีกครั้ง มีสิ่งหนึ่งกำลังเดินออกมาจากความมืดมิดนั้น แววตามันยังจับจ้องเธอไม่เปลี่ยนแปลง แสงไฟค่อยๆสาดส่องยังร่างของเขา เขาผู้นั้น มันเดินสี่ขา โธ่ แมวนั่นเอง
���เธอโล่งอก นี่เธอคิดมากไปขนาดนี้เลยหลอ หรือว่าเป็นเพราะเธอเรียนมากไป ตั้งแต่วัน จันทร์-อาทิตย์ แต่มันก็ไม่น่าจะเป็นเช่นนั้นได้ ลางสังหรณ์เธอไม่เคยผิด เธอยังคงจับจ้องรอบตัวเธอต่อไป เธอเดินขึ้นหน้าอย่างช้าๆ พร้อมกับความหวาดกลัวนั้น
���เสียงสิ่งของแหวกอากาศพุ่งมา เข้าหาตัวเธออย่างรวดเร็ว มันโดนตัวเธอ เธอเจ็บ เธอทรุดลงกับพื้น แต่หากว่า ทำไมเลือดสีแดงฉาน พร้อมกับกลิ่นคาวฟุ้งมันถึงไม่ได้ไหลออกมา เธอก้มลงมองดูรอบๆตัวเธอ เธอไม่เห็นแม้แต่รอบกระสุน ไม่มีแม้แต่เขม่าควันที่เธอ และแล้วเธอก็เหลือไปเห็น
���ปุ๊กกี้ เธอตายแล้ว เรายังรู้จักกันได้ไม่ถึงวันเลย เธอจากไปเสียแล้ว ทำไมนะ ทำไม สายตาเธอจับจ้องไปที่ลูกกระสุน แววตาสีฟ้าของเธออาบได้ถูกชำระล้าง กลายเป็นแววตาสีแดงที่สื่อถึงความโกรธ ความเกลียด ความชิงชัง พร้อมกับหยดน้ำที่คลออยู่ที่เบ้าตาของเธอ เธอไม่ตายป่าวแน่ ปุ๊กกี้
���เธอหยิบมีดออกจาจากกระโปรงสีดำยาวของเธอ ฟันลงไปยังเงาตะคลุ่มๆนั้น สีคาวเลือดเริ่มโชยออกมา เสียงร้องซึ่งแสดงให้เห็นความเจ็บปวดมันเข้าสู่โซนประสาทของเธอ เธอฟันถูกมัน
���มือของเขาหลุดลงสู่พื้นดิน เสียงปืนร่วงหล่น เธอหยิบมันขึ้นมาไม่รอช้า ความคิดเธอคิดถึงแต่ตุ๊กตาหมีสีขาวของเธอ เธอฆ่าตุ๊กตาหมีของฉัน เธอน่าจะรู้ ว่าควรจะได้รับกรรมเช่นไร เสียงปืนดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น ผู้ชายคนนั้นล้มลง ขาทั้งสองข้างของเขาโดนยิงเป็นรูโหว่ เลือดเริ่มไหลนองลงสู่พื้นดิน เลือดสีแดงข้น พร้อมกลับกลิ่นคาวเลือดที่โชยออกมา
���มือของเธอยังกำอาวุธทำลายล้างนั้นแน่น เธอยิงนัดต่อๆไปอย่างไม่รอช้า แขนของเขาเหมือนถูกปิดผนึก เขาล้มลงนอนกองกับพื้นดิน ไร้เรี่ยวแรง เขาคงตายแน่ๆแล้ว นั่นคือความคิดของเขา แต่ดูเหมือนช่วงเวลาที่เขาจะตายมันสั้นไป เธอหยิบตะปูขนาดยาวหกนิ้ว ออกมาจากกระเป๋านักเรียนเธอ เธอวางตะปูทาบไปยังแขนของเขา เธอตอกมันลงไปด้วยค้อนขนาดใหญ่ที่ซ่อนอยู่ในกระโปรงของเธอ เธอค่อยๆทุบช้าๆ ให้ตะปูแท่งนั้นฝังไปยังร่างเนื้อของเขา เสียงตอกของมัน เพราะจับใจเธอยิ่งนัก
���เมื่อแขนที่หนึ่งได้ยึดติดกับพื้นดิน เธอก็เริ่มจะตอกไปยังแขนที่สอง ครั้งนี้ เธอไม่ลีลาอะไรมาก เมื่อเธอกะจุดได้ เธอก็ตอกลงไปแรงๆทีนึง แขนของเขาก็ยึดติดกับพื้นดินทันที แววตาของผู้ที่ได้รับความทรมานเจ็บปวดยิ่งนัก เขาไม่มีเวลาที่จะได้หยุดร้องเลย เสียงหวยหวน เสียงกล่าวว่าให้ปล่อยเขาไป มันก็เป็นดั่งเสียงบอกให้เธอตีต่อไปนั่นแล
���เธอหยิบตะปูแท่งที่สามและสี่ออกมา เล็งไปที่เท้าของชายผู้เคราะห์ร้าย เธอตอกยึดเท้าของเขากับพื้นดิน เสียงกระดูกหักดัง กร๊อปๆ มันช่างฟังเพลินยิ่งนัก
���เธอเริ่มเอานิ้วของเธอ แหย่ลงไปในรูกระสุนปืน เธอหมุนนิ้วเล่น ดึงนิ้วเข้าออกช้าๆ และเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ เล็บของเธอเกี่ยวเอาเนื้อของเขาออกมา เนื้อสีแดงสดน่ารับประทานยิ่ง เธอเอาลิ้นเลียที่บาดแผลของเขา เลียเอาเลือดที่รสชาติเค็มนิดๆออกมา เธอค่อยๆแหย่ลิ้นของเธอเข้าไปในรูกระสุนนั่น เบสอ่อนๆเข้าท่วม พยายามย่อยเนื้อหนังข้างในของเขาผู้นั้น
���เสียงเขาร้องออกมาไม่เป็นภาษา ด้วยความเจ็บแสบ แสบเพราะลิ้นของเธอ เจ็บเพราะรอยตะปูของเธอ อีกทั้งเสียวที่เขาโดนดูดเธอไป อะไรเธอจะเป็นคนเช่นนี้ เขาร้องหาความเมตตาจากเธอหลายครั้ง แต่ดูเหมือนมันจะเป็นเสียงที่ปลุกเล้าอารมณ์ของเธอ
���เธอชอบใช่มะ ฉันรู้ดี เธอสีแดงของเธอพูดออกมาในขณะที่ภาพเบื้องหน้าของเธอนั้นไร้ซึ่งพลังแล้ว เธอหยิบค้อนของเธอง้างขึ้นเหนือผ่ามือเขา ฟาดลงไปอย่างจัง มือของเขาแตกละเอียด ทั้งเศษกระดูกสีเหลืองอ่อน ทั้งก้อนเนื้อสีแดงสด และยังน้ำเลือดกลิ่นคาวหวาน ได้แย่งกันกระจายออกมาจากฝ่ามือนั้น เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอีกครา มันทรมานยิ่ง เสียงหวยโหยทำให้เธอนั้นมีกำลัง เธอไม่รอช้า ฟาดค้อนของเธอลงไปที่ตะปู แค่เธอฟาดเบาๆ เขาก็ร้องโอดโอย เธอจึงเริ่มตีถี่ขึ้น ถี่ขึ้น เขากัดกรามแน่น
���เธอเริ่มเบื่อที่เขาทน ไม่ยอมร้องออกมา เธอฟาดค้อนลงแรงๆที่ขาของเขา กระดูกเขาแตกละเอียด กล้ามเนื้อขาฟังเละ เส้นประสาทชาด้านไปหมด เธอฟาดไปที่ข้อเท้าของเขา เสียงกรุ๊ปๆ ฟังดูน่ารับประแดกยิ่งนัก
���เธอหยิบเลื่อยไฟฟ้าอันเป็นที่รักของเธอออกมาจากกระเป๋า กริ๊กเป็นสัญญาณว่า เลื่อยไฟฟ้าของเธอเริ่มทำงาน แววตาที่ชายผู้นั้นจ้องมองเธอ มันเป็นแววตาของความหวาดกลัว และสิ้นหวัง เขาร้องออกมาลั่น จ้องมองไปสถานที่ ที่เมื่อก่อนเป็นขาของเขา บัดนี้ มันได้หายไปเสียแล้ว เนื้อก้อนโตที่หลุดออกจากร่าง ส่งให้เห็นเนื้อสีแดงยุ่ย กับกระดูกที่แตกละเอียด มันคือชิ้นหมูสับดีๆนี่เอง เธอคิด
���เลือดที่ไหลนองตามพื้น กลิ่นคาวที่ฟุ้งไปทั่ว ทำให้เธอเริ่มกระหาย เธอเดินไปยังร่างของบุรุษหนึ่งขา และแขนที่ไร้มือ บุรุษผู้สั่นเทา และนอนอยู่ท่ามกลางของเหลวสีแดงนั้น เธอชูเลื่อยไฟฟ้านั้นขึ้น เสียงของมันช่างน่ากลัวยิ่งนัก เสียงมันหันขาที่เหลือเพียงข้างเดียวของเขา มันสร้างความเจ็บปวดยิ่งนัด
���เธอยืนขึ้นหาของเล่นของเธอต่อ เธอหยิบเอาน้ำสีขาวใสออกมา และเทลาดไปตามลำตัวเขา เสียงฟู่ดังออกมา มันค่อยๆกัดกินตัวเขาทีละน้อย ทีละน้อย เนื้อหนังเขาเปื่อยยุ่ย สภาพหนังที่เต่งตึงเริ่มเน่าเฟะ สภาพศพในป่าช้า นั่นคือภาพที่เธอเห็น
���ฉันคิดว่าคุณคงไม่อยากเห็นสภาพตัวเองเช่นนี้นะ เธอสาดกรดไปยังหน้าของเขา เขาร้องลั่น มันแสบไปทั่วทั้งใบหน้า มันแสบซะยิ่งกว่าทุกๆอย่างที่เขาเคยโดน เจ้าน้ำใสๆนั่นทำให้เขาตาบอดสนิท เลือดไหลซึมออกมาจากเบ้าตาของชายผู้นั้น หน้าของเขาเปื่อยยุ่ย เละจนเห็นแต่หนังหุ้มกระดูก
���เธอลากเลื่อยไฟฟ้าของเธอผ่าแขนเขาตามแนวยาว ค่อยๆฟังเสียงกระดูกหักไปทีละท่อนๆ บทเพลงอันไพเราะเริ่มบรรเลง มันเป็นบทเพลงแห่งความตาย จังหวะของเลื่อยไฟฟ้า เสียงกระดูกหักเป็นเสียงประกอบ มีเสียงของผู้เคราะห์ร้ายเป็นเสียงร้อง และมีเลือดเป็นตัวสร้างแสงสี จะมีอะไรสุขกว่านี้อีกไหม
���เนื้อที่เปื่อยยุ่ยค่อยๆถูกหั่นอย่างช้าๆ เสียงที่ไพเราะมันยิ่งกระตุ้นให้เธอคลั่ง เธอสาดน้ำกรดลงไปอีก เสียงซู่ที่น้ำกรดกัดกินร่างเนื้อ และแล้ว แขนของเขาก็แยกเป็นสองส่วน สองส่วนที่ถูกอาบไว้ด้วยของเหลวนามว่าเลือด
���มันคงหมดเวลาเล่นแล้วแหละ เธอค่อยๆผ่าหัวของเขาออก แหวกจนเห็นสมอง ปละรอบหยัก เธอแยงเลื่อยไฟฟ้าเข้าไป และปั่นมันในนั้น ภาพที่เธอเห็นในตอนนี้ ก็เหมือนเครื่องปั่นผลไม้ไม่มีผิด เศษเนื้อที่โดนปั่น ค่อยๆไหลย้อยออกมาจากหัวของเขา นั่นมันก็โจ๊กเละๆดีๆนี่เอง
���ชายผู้นั่นหมดสติไป แต่เธอไม่ได้หยุดแต่เพียงเท่านี้ เธอเทกรดทั้งหมดที่เธอเหลืออยู่ เผยให้เห็นซากโครงกระดูกอาบเลือดนอนกองอยู่บนพื้น เธอผ่าหัวกะโหลก และทำลายซี่โครงนั้นทั้งหมด
���เสียงหวอดังไปทั่ว รถตำรวจคงจะมากันแล้วหละ เธอคิด เธอค่อยๆอุ้มปุ๊กกี้ ตุ๊กตาหมีที่เธอรักไว้ในอ้อมแขน และเดินกลับบ้านของเธอไป เรามาอยู่ด้วยกันนะ ปุ๊กกี้ ฉันจะยังคงอยู่กับเธอเองเป็นไงบ้างครับ ใครที่อ่าน ไม่ว่าหน้าใหม่หน้าเก่าก็ขอให้คอมเม้นด้วยนะครับ เพราะบทที่3 ไม่รู้จะถูกใจพวกท่านกันรึป่าว T-T ขอบคุณที่ติดตาม และอ่านกันนะครับ |
|
|
|
« Last Edit: May 22, 2006, 03:19:49 AM by N (^o^) X »
|
Logged
|
|
|
|
|
Moonshiny Doll
|
|
« Reply #13 on: May 22, 2006, 05:17:46 PM » |
|
น่ารัก ??? :nga:
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
[ไคบะ เซโตะ]
|
|
« Reply #14 on: May 22, 2006, 06:23:04 PM » |
|
อยากจะบอกว่า เอลิซ่าจังนี่เป็นสาวในสเป็คผมเลย ทั้งนิสัย ท่าทาง...
ถ้าได้แฟนแบบนี้นี่รักมากๆเลย...
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
NoXMagiS
|
|
« Reply #15 on: May 22, 2006, 10:09:06 PM » |
|
โอ้ ท่านไคบะ กว่าท่านจะมาอ่าน -_-a นานมากนะเนี่ย
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
[ไคบะ เซโตะ]
|
|
« Reply #16 on: May 23, 2006, 02:01:28 AM » |
|
คือมันไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาในบอร์ดน่ะ บางทีก็มาอ่านๆแล้วก็ต้องรีบไป ไม่มีเวลาเม้นท์...
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Son of Fire
|
|
« Reply #17 on: May 24, 2006, 12:25:47 AM » |
|
เอ่อไม่สะใจเท่าตอนที่ผ่านๆมาเลยอ่ะ
แต่ก็สู้ๆนะ
เอ่อ...มันดูขาดเหตุผลเกินไปที่อยู่ดีๆชายคนนั้นจะเอาปืนมายิงตุ๊กตานะ
ถ้าจะแกล้งก็แค่ยิงลูกหินก็พอแล้วมั้ง
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
NoXMagiS
|
|
« Reply #18 on: May 26, 2006, 01:10:55 AM » |
|
เอ้า ปั่นบทที่ 4 เสร็จแล้วโว้ย เหนื่อยจาง เรามาอ่านกันดีก่านะครับ บทที่4 ชีวิตเธอใน summer �� เธอคือคนต่อไปของฉัน [/b][/size] เอ้า เป็นไงบ้างครับ ฮาดีเนอะครับ แหะๆๆๆๆ เดี๋ยวบทที่ 5 จะมาต่อนะครับ เอาบทที่ 4 ไปก่อน แหะๆๆๆๆ |
|
|
|
« Last Edit: June 02, 2006, 02:49:42 AM by N (^o^) X »
|
Logged
|
|
|
|
|
Son of Fire
|
|
« Reply #19 on: May 26, 2006, 01:50:24 AM » |
|
ตรวจทานก่อนลงหน่อยสิพิมผิดเยอะจัง
ตอนนี้ตายง่ายไปหน่อยไม่สะใจ ;D
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
benz2000
|
|
« Reply #20 on: May 27, 2006, 06:01:42 PM » |
|
คุณnoxเก่งจาง แต่ก็พิมผิมเยาะมากอะตรวจทานก่อนหน่อยดิ 8)
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
NoXMagiS
|
|
« Reply #21 on: May 27, 2006, 06:07:23 PM » |
|
พิมพ์ให้คนอื่นอ่านได้อะนะ แต่ไม่กล้าอ่านเองอะ เหอๆๆๆๆ T-T
คือแค่ผ่านตารอบเดียวกระผมก็จะตายแล้วอะ
แบบว่าไม่ได้ SM โดนสันดานอะนะ
หยองเหมือนกัน :P
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Phenomenon Knight
|
|
« Reply #22 on: May 27, 2006, 06:52:08 PM » |
|
ทำไมเรื่องนี้ มันแต่งได้ตั้ง 4 ตอน = ="
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
NoXMagiS
|
|
« Reply #23 on: June 05, 2006, 02:24:36 AM » |
|
โอ้ย กว่าจะคลอดบทที่ 5 ดองแทบตาย เรานี่ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ ความจริงแต่งถึงบทที่ 7 แล้วแหละ แต่ว่าไม่ได้พิมพ์ลงมาเท่านั้นเอง เอ้า เราก็มาอ่านอันต่อดีกว่านะครับ หนุกๆ บทที่5 เธอคือคนต่อไปของฉัน [/size] ��� เด็กสาวยืนถือเข็มอยู่ จ้องไปยังผู้หญิงที่ถูกตรึงข้างหน้าเธอ เธอคือคนต่อไปของฉัน
���ทันทีที่คำพูดนั้นออกจากปากของฉัน ตัวเธอผู้เคราะห์ร้ายก็สั่นยิ่งขึ้น ได้แต่ภาวนากับสิ่งต่างๆ คิดถึงวันหลังๆที่เคยเกิดขึ้นของเธอ เธอได้แต่ร้อง อย่า อย่านะ อย่า แต่มันก็ได้แค่เพียงร้องในลำคอของเธอเท่านั้น
���ฉันเริ่มการละเล่นของฉัน ปาร์ตี้เลือดไงหละ มันสนุกนะ ได้กินเลือด ซดเลือดแบบบุฟเฟ่เลยแหละ ฉันหยิบเอาเลื่อยไฟฟ้าสุดที่รักของฉันขึ้นมา จ่อมาไว้ที่นิ้วของเธอผู้นั้น เมื่อฉันเปิดสวิทมันเท่านั้นแหละ เลือดก็พุ่งไหลออกมา นิ้วทั้งห้าของเธอก็กระเด็นหลุดออกมา เลือดที่ไหลรินลงมานั้น มันช่างน่ากินยิ่งนัก เธอเคยกินน้ำแดงไหมหละ มันหอมหวานอร่อยเช่นนั้นเลยแหละ แต่ว่า ฉันก็อยากแบ่งปันให้คนอื่นได้กินด้วยอะนะ ฉันใจดีไหมหละ ฉันหยิบเอานิ้วทั้งห้าของเธอผู้นั้น ยัดใส่ปากของเธอ เธอคงชอบมันน่าดูเลยแหละรสชาตินิ้วงามๆเปื้อยๆของเธอหนะนะ
���แต่ว่าดูเหมือนนิ้วมันจะหลุดหล่นลงมา ฉันต้องช่วยเธอให้ได้ลิ้มรสความอร่อยนี้สินะ แต่ว่ามันจะทำยังไงดีหละ อืม เทปกาว ใช่เลย ฉันหยิบเทปกาวมาแปะที่ปากของเธอ ทำเอานิ้วของเธอยังคงวนเวียนอยู่ในปาก เธอดิ้นอย่างทุรนทุราย แท่งนิ้วสีแดงของเธอค่อยๆเปื่อยอยู่ในปากน้อยๆนั้น หน้าของเธอซีดอย่างเห็นได้ชัด
���ฉันเดินออกไปหยิบถุงพลาสติกถุงหนึ่งขึ้นมา ถุงเล็กๆที่เต็มไปด้วยผงสีขาวๆ เธอค่อยๆฉีกถุงออกอย่างช้าๆ มองดูหน้าของสตรีเบื้องหน้าที่จ้องมองฉันอยู่ ฉันยิ้มขึ้น เขาบอกว่าเกลือมีคุณ สามารถทำให้แผลหายเร็วได้ไงหละ ฉันจะช่วยรักษาเธอนะ จบคำ ฉันก็ได้จับมือที่ถูกตัดนิ้วทั้งห้า จุ่มลงถุงเกลือ เกลือเหล่านั้นก็เริ่มรักษาในทันควัน เธอดิ้น มันทั้งแสบ ทั้งร้อน เธอขยับมือ หวังจะออกจากความเจ็บปวดทรมานนั้นได้ เกลือเริ่มกัดกินนิ้วเธอไปเรื่อยๆ เธอดิ้นแรงขึ้นๆ โดยไม่ทันได้สังเกตเลยว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่
���ฉันนั่นหันหลังในครอกมืดๆแห่งหนึ่ง ซึ่งมีไฟจุดลุกท่วมอยู่ ฉันเอาแท่งเหล็กแท่งน้อยๆลงไปเผ่าจนมันแดง อ๊า ฉันชอบ
���กลิ่นไหม้เริ่มโชยขึ้น ประกายไฟเกิดก่อ เปลวไฟพุ่งเข้าใส่เหล็กร้อนที่เธอคีบอยู่ มันสีแดงก่ำ กำลังร้อนได้ที่เลย ฉันเหล่ตาไปยังหญิงสาวผู้นั้น ค่อยๆเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ช้าๆ ค่อยๆกรีดใบหน้าเธอด้วยเหล็กร้อนสีแดงฉาน มันร้อนซะยิ่งกว่าโดนน้ำลวก ไม่ว่าฉันจะลากเหล็กแดงนั่นไปที่ไหนบนใบหน้าเธอ ใบหน้าเธอก็ยิ่งอุบาทว์ และเละขึ้นเท่านั้น
���จากหน้าขาวๆ ผิวพรรณผุดผ่องของเธอ กลับถูกกรีดทั่วทั้งหน้า มีทั้งรอยไหม้ รอบแผล และรอยพุพองที่เป็นสีแดงโปนยื่นออกมา ของเหลวสีแดงค่อยๆไหลซึมออกมา สลับกับน้ำเหนียวๆเหลืองๆที่ไหลนองออกมาไม่แพ้กัน และแล้วฉันก็สวยกว่าเธอ
���อุ๊ย! หล่น ฉันแกล้งอุทาน มองเหล็กร้อนที่หล่นลงเข้าที่ต้นขาของสตรีผู้นั้น เหล็กร้อนค่อยๆกัดกินเนื้อหนังของเธอลงไป เนื้อของเธอยุบลงเป็นรูปแท่งเหล็กนั่นพร้อมๆกับเลือดที่เจิ่งนองทั่วทั้งหลุม กลิ่นของมันช่างยั่วยวนยิ่งนัก ฉันหยิบเหล็กร้อนที่ติดจนเป็นเนื้อเดียวกับเนื้อหนังของเธอนั่นออกมา หนังส่วนหนังได้ถูกดึงขาดออกมาด้วย ใบนั้นเธออยากจะร้องยิ่งนัก แต่คงจะร้องได้ ในเมื่อเธอลิ้มรสกับอาหารรสเลิศอยู่นี่น่า
���ฉันหยิบกรรไกรขึ้นมา พลิกไปพลิกมา มองดูมันด้วยความเอ็นดู แต่เสียดาย เธอไม่มีคราบสีแดงติดอยู่นี่สิ ฉันเลยไม่โปรดเธอ แต่ต่อไปเธอจะมีแล้วแหละ
���ฉันค่อยๆเดินเข้าไปหาสตรี สตรีที่มีเลือดสีแดง และเหงื่อไหลย้อยลงมา ฉันง้างกรรไกรออก เจาะไปยังเทปกาวนั้น ฉันค่อยๆตัดเทปกาวออก มันเริ่มเผยให้เห็นเนื้อยุ่ยอ่อนๆที่อยู่ในนั้น
���ฉันยังคงตัดต่อไป กรรไกรเริ่มบาดปากของเธอผู้นั้น เธอร้องลั่น แต่เหมือนจะน่าสนใจ ปากของเธอผู้นั้น ในตอนนี้ น่าสนใจกว่าเยอะ ปากของเธอเริ่มกว้างขึ้นๆ หรือเรียกอีกแบบ เค้าคงเรียกปากฉีกมั้ง ก็ดีนะ เธอจะได้ร้องได้ดังขึ้นไง ฉันชอบ ฉันตัดปากเธอทั้งสองข้าง ดูปากที่ห้อยลงมาของเธอพร้อมกับเลือดที่ไหลโฮกลงมา
���อืม เธออยากตายแบบไหนหละ ฉันถามเธอแบบให้ทางเลือก เอาตายแบบหายห่วงก็น่าจะดีเนอะ เธอว่ามะ ฉันมองดูที่กรรไกรอาบเลือดของฉันอีกครั้ง
���ฉันเจาะมันไปที่หัวของหญิงสาว ค่อยๆตัดเนื้อของเธอออกช้าๆ ช้าๆ เลือดสีแดงค่อยๆไหลย้อยลงมา สตรีผู้เคราะห์ร้ายนั้นร้องลั่น นี่เธอดีใจขนาดนั้นเลยรึนี่
���ฉันเลยยังคงตัดต่อไปอย่างช้าๆ เลือดก็ไหลท่วมลงมาไม่หยุดหย่อน ฉันตัดออกไปจนเห็นของแข็งทรงกลมสีออกเหลืองๆ มันต้องเป็นแหล่งรวมความคิดของเธอแค่เลยแหละ อืม แต่มันแข็งอะ ฉันจะทำให้มันแตกยังไงดีนะ
���เสียงของผู้หญิงนางนี้ยังคงร้องอยู่เป็นจังหวะเรื่อยๆ ฉันหยิบมีดขึ้นมา ค่อยๆบาดกะโหลกลงไปช้าๆ แต่รุนแรง มันทำได้เพียงแค่รอบขูดขีดเท่านั้นเอง เฮ่อ แต่ช่างมัน ฉันชอบ ฉันวาดรูปบนหัวกะโหลกนั้นด้วยแหละ รูปหมาโดนหั่นตาย รูปแฟนเก่าของฉัน โอ้Storyมากมาย มันช่างศิลป์มากๆ ฉันลงสีให้มันด้วยหละ สวยมะ
���ช่างรูปมันก่อนเหอะ มาฆ่าเธอผู้นี้ต่อดีกว่า ฉันเอาเลื่อนไฟฟ้าของฉันออกมา ผ่ามันออกมาเป็นแนวนอน เผยให้เห็นเนื้อเยื่ออ่อนๆสีชมพูแดง และเส้นประสาทมากมาย ไอ้นี่ใช่ไหมที่เค้าเรียกกันว่าสมองอะ น่าลงไปนอนเล่นจังเลยแหละ แต่มีอย่างอื่นที่น่าสนุกกว่านี่นะ
���ฉันหยิบพวกไส้แม็กออกมา ฉันจะอธิบายให้พวกเธอเข้าใจยังไงดีนะ เคยเล่นไหมหละ ที่เอาไส้แม็กมาม้วนเข้าด้วยกันอะ แล้วมันจะเป็นเหล็กแหลมๆ มาวางไว้บนที่นั่ง แล้วรอให้เพื่อนเขามานั่งอะ มันสนุกดีนะ ที่ให้เห็นความทรมานนั้นของเขา และในตอนนี้ก็เช่นกัน ฉันก็หยิบมันออกมา แต่ไม่ทำอย่างนั้นหรอก มันต้องมีอะไรที่สนุกกว่านี้สิ ฉันโปรยมันลงไปบนเนื้อเยื่องสมองน้อยๆนั้น ฉันกดเหล่าพวกแม็กมันลงไป ลึกขึ้น ลึกขึ้น มันคงเจ็บน่าดูแหละ ฉันว่า
���อืม ฉันเริ่มเบื่อยัยนี่แระ เอาให้มันรีบๆตายไปเลยดีกว่า ฉันหยิบเลื่อยไฟฟ้าคู่ใจฉันขึ้นมา มันต้องมีคนคิดแน่เลยว่าอีกแล้ว แต่ฉันชอบของฉันเน่ ฉันจ่อมันลงในเนื้อยุ่ยๆสีชมพูนั้นเปิดสวิทขึ้นมา โอ้ มันช่างเหมือนเครื่องปั่นน้ำผลไม้โดยแท้ ช่างสด และน่าทานยิ่ง เนื้อสมองที่ถูกปั่น หมูสับดีๆนี่เอง เลือกค่อยๆไหลออกมาจากมันสมองนั้นๆ มันไม่ใช่ไหลหรอก แต่ท่วมออกมาเลยแหละ
���เธอนั้นหมดสติลง แล้วนี่ฉันยังไม่ได้ความลับเลยอะ จะทำยังไงดีนะ เหลืออีกสองคน ฉันต้องเอาความลับที่ท่านปู้อยากได้ออกมาให้ได้ เฮ่อ ขี้เกียจจังเลย อยากเล่นต่อนี่หน่า แต่เอาเถอะ
���ดูท่าสองคนสุดท้ายจะเป็นคู่รักกันด้วยสินะ มันต้องมีอะไรสนุกๆให้ทำอีกแน่เลยหละ โอย ตื่นเต้นๆ ฉันต้องทำให้พวกเขาสนุกกับฉันให้จงได้ รอก่อนเถอะนะค่ะ เดี๋ยวฉันไปช่วยพวกคุณแน่
���หวานกันจริงนะคะ ฉันมองไปที่พวกเขา ที่กำลังนั่งสบตากันอยู่ เดี๋ยวพวกคุณก็ได้อยู่ด้วยกันแล้วแหละค่ะ ฉันลากตัวผู้ชายออกมาจากความหวานดั่งน้ำผึ้งนั้นถ้าเธอไม่บอกความลับแก่ฉัน แฟนเธอไม่รอดแน่ [/size][/b] เอ้า จบอีกแว้วอีกตอนนึง หนุกกันป่าวหว่า :P จะพยายามปั่นบนที่ 6 มาเร็วๆนะคร๊าบ อ๊าบ อ๊าบ อ๊าบ อ๊าบ แหะๆๆๆๆ ปล. ผิดเยอะอีกแน่เลยอะ -_-a |
|
|
|
« Last Edit: June 05, 2006, 11:58:31 PM by N (^o^) X »
|
Logged
|
|
|
|
|
