Summoner Master Forum
October 02, 2024, 09:20:14 PM *
Welcome, Guest. Please login or register.

Login with username, password and session length
News: ประกาศใช้เวบบอร์ดใหม่ http://www.stmagnusgame.com/webboard/index.php

 
   Home   Help Login Register  
Pages: [1]
  Print  
Author Topic: Promised Land : ดินแดนแห่งความหวังและคำมั่นสัญญา [4 ตอนจบ]  (Read 2882 times)
0 Members and 1 Guest are viewing this topic.
!!! Unknow !!!
Member
*****
Offline Offline

Gender: Male
Posts: 362


Email
« on: January 31, 2006, 08:06:22 PM »

Promised Land
[/b][/size]
ดินแดนแห่งความหวังและคำมั่นสัญญา
[/b][/size]

���ณ ดินแดนแห่งหนึ่ง ดินแดนที่ว่างเปล่าเปลี่ยวใจสำหรับสาวคนหนึ่ง ชายคนรักของเธอนั้นได้เดินทางจากเธอไป แต่เขาได้ให้คำมั่นสัญญาว่า จะกลับมาหากันอีก ณ ที่ๆเขาได้ให้คำมั่นสัญญากับเธอไว้ แต่หลังจากที่ชายคนนั้นออกเดินทาง หลายปีผ่านไป เขาผจญกับสิ่งต่างๆมากมาย และจนท้ายที่สุดเขาถูกเทพเจ้าลงโทษสาปให้เขาสูญเสียความทรงจำและกลายเป็นอสูรด้วยสาเหตุที่เขานั้น อันตรายเกินกว่าจะอยู่ได้ แต่นั่นไม่ทำให้ชายคนนี้มีความอันตรายลดลงไปเลยแม้แต่น้อย และหญิงสาวคนนั้นก็ยังคงรอคอยชายอันเป็นที่รักอยู่ ณ ดินแดนแห่งคำมั่นสัญญาอย่างมีความหวังว่า ชายคนรักจะกลับมาหาเธออีก แม้เวลาจะล่วงเลยผ่านไปกี่ปีก็ตาม…

ตอนที่ 1 ชายอสูร

���ค่ำคืนอันเงียบสงบบนอาณาจักรลอยฟ้าคลาวด์(Cloud) ผืนแผ่นดินลอยฟ้าได้แห่งนี้ ลอยอยู่เหนือพื้นที่กว้างใกล้อาณาจักรเอิร์ธ(Earth)

“จับมันให้ได้” เสียงทหารกลุ่มหนึ่งตะโกนขึ้น และมีชายคนหนึ่งกำลังวิ่งหนีเหล่าทหารจำนวนมาก ทหารคลาวด์จำนวนมากวิ่งต้อนชายคนนั้นไปจนสุดทาง ชายคนนั้นวิ่งมาจนสุดขอบอาณาจักร
“ขึ้นเป้า” ทหารนายหนึ่งสั่งทหารอื่นให้ยกปืนขึ้นเล็ง
“เดี๋ยว” เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้น ทหารกลุ่มนั้นจึงหยุดและหลีกทางให้
“เจ้าอสูร คืนคทาแห่งหมอก มาซะ” ชายคนนั้นพูด แต่ชายหัวขโมยนั้นมองไปรอบๆด้วยความระแวง แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นเจ้าหญิงแห่งอาณาจักรคลาวด์ยืนมองดูเขาจากปราสาท เขาปวดหัวขึ้นทันที แล้วเขาก็พลัดตกจากขอบอาณาจักร ร่างของเขานั้นตกลงสู่พื้นข้างล่าง
“ไปตามเอาคทาคืนมาให้ได้” ผู้นำสั่งขึ้น ทหารเหล่านั้นก็รีบวิ่งแยกย้ายกันไปขึ้นยานเหาะเล็กลงไปสู่ดินแดนข้างล่าง

ชายอสูรที่พลัดตกลงมานั้นสู่แม่น้ำเอลารีน แต่ทหารแห่งคลาวด์นั้น ต่างบินวนหาตัวเขาอยู่เต็มท้องฟ้า แต่ไม่มีใครได้พบร่างของเขาอีกเลยในค่ำคืนนั้น

เช้าวันต่อมา

���สาวน้อยคนหนึ่งเดินทางมาตักน้ำที่แม่น้ำเอลารีน แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชายคนหนึ่งลอยมาตามกระแสน้ำ
“พี่เลอา(อ่านว่า เล-อา เหอะๆ กลัวอ่านผิด) พี่ค่ะ มีคนตกน้ำ” สาวน้อยคนนั้นตะโกนเรียกพี่สาวของเธอ ไม่นานนัก พี่สาวของเธอก็วิ่งมาด้วยความเร่งรีบ หญิงสาวคนนั้นเห็นคนตกน้ำ เธอจึงใช้เชือกที่นำมาด้วยนั้น มัดเป็นบ่วงและเหวี่ยงไปคล้องตัวชายคนนั้นและลากขึ้นมายังฝั่ง
“พี่ค่ะ เขาจะรอดมั้ย” สาวน้อยถามขึ้นด้วยอาการตื่นเต้น
“ชีพจรยังเต้นอยู่ เขายังรอด ช่วยพี่แบกเขาไปที่บ้านก่อนแล้วกัน” เลอาตอบแล้วก็ประคองชายคนนี้ขึ้นและแบกร่างชายคนนี้ขึ้นไปบนหลังม้าของเธอและพากลับไปยังบ้านของเธอ

หลายชั่วโมงผ่านไป

���ชายอสูรค่อยๆฟื้นขึ้นมา เขาลืมตาขึ้นมองไปรอบๆก็รู้ว่าตัวเขานี้มาอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง
“ฟื้นแล้วเหรอค่ะ คุกกี้ร้อนๆ หนูเพิ่งทำเสร็จพอดี” สาวน้อยคนนั้นถือจานใส่คุกกี้มาวางข้างเตียง
“ที่นี่ที่ไหน แล้วเสื้อผ้าของฉันอยู่ไหน” ชายอสูรถาม
“ที่นี่คือบ้านของหนู ส่วนเสื้อผ้าของพี่ชายนั้นหนูเอาตากแห้ง พี่ชายตกน้ำมา หนูกับพี่สาวเลยช่วยเอาไว้” สาวน้อยตอบ
“แล้วเธอกล้าดียังไง มาถอดเสื้อผ้าของฉัน” ชายอสูรขึ้นเสียงใส่จนสาวน้อยนั้นตกใจกลัว ก่อนที่เธอจะวิ่งออกไปจากห้องด้วยความกลัว แล้วชายคนนั้นก็ปวดหัวขึ้นอย่างแรงอีกครั้ง เมื่ออาการปวดของเขาหายไป เขาก็ตั้งสติอยู่สักพักก่อนที่จะลุกขึ้นลงมาจากเตียงและเดินออกมาจากห้อง เขาเดินตรงไปยังราวตากผ้าเพื่อไปหยิบเสื้อผ้าของเขามาสวมใส่และเอาผ้าคลุมขนาดใหญ่คลุมหัวไว้

“เมื่อกี๊นายจะทำอะไรน้องสาวฉัน” เลอาหยิบคันธนูขึ้นสายเล็งมาที่ชายอสูร เมื่อเขาเห็นเลอา เขาก็ตะลึงอยู่สักพักก่อนที่จะแสดงอาการหวาดกลัวขึ้นมา เขาค่อยๆเดินถอยออกห่างจากตัวเธอ
“เรื่องนั้นฉันขอโทษ” ชายอสูรกล่าวขอโทษ เลอาและสาวน้อยคนนั้นก็ประหลาดใจทันที
“นายใช่มั้ย ที่ถูกพวกทหารคลาวด์ตามล่า” เลอาถาม ชายอสูรก็นึกขึ้นได้ทันที เขาจับดูผ้าคลุมของเขาจนทั่ว และเขาต้องประหลาดใจที่ว่าคทานั้นได้หายไป
“ไม่” ชายอสูรพูดขึ้นก่อนที่จะวิ่งกลับไปที่แม่น้ำเอลารีน
“เดี๋ยว” เลอาพูดขึ้น แต่ชายอสูรไม่ฟังคำพูดของเธอ
“ลิน เธออยู่เฝ้าบ้านนะ เดี๋ยวพี่มา” เลอาพูดเสร็จเธอก็ขึ้นไปบนหลังม้าแล้วควบตามชายอสูรไปทันที
« Last Edit: February 01, 2006, 10:03:44 PM by !!! Unknow !!! » Logged


สรยุทธ
Member
*****
Offline Offline

Gender: Male
Posts: 1101


Email
« Reply #1 on: January 31, 2006, 08:55:39 PM »

ความรักเดินทางมาใกล้ถึงจุดสิ้นสุด
Logged


!!! Unknow !!!
Member
*****
Offline Offline

Gender: Male
Posts: 362


Email
« Reply #2 on: February 01, 2006, 01:24:34 AM »

ตอนที่ 2 คทาแห่งสายหมอก

“เดี๋ยว เจ้าอสูร” เลอาพยายามเร่งม้าควบตามชายอสูรไป แต่ความเร็วในการวิ่งของเขานั้นเร็วกว่าม้าเสียซะอีก แล้วเธอก็ตามชายอสูรมาจนถึงถ้ำแห่งหนึ่งซึ่งแม่น้ำเอลารีนไหลผ่านเข้ามาในถ้ำนี้

   เมื่อเธอเข้ามาก็พบกับซอกหินย้อยจำนวนมาก และทางแยกอีก เธอลงจากหลังม้าและเดินเข้าไปในถ้ำคนเดียวพร้อมกับอาวุธคู่ใจของเธอ
“เจ้าอสูร เจ้าออกมาเถอะ ข้างมีเรื่องอีกไม่กี่อย่างอยากจะถาม” เลอาเดินเข้าไปในถ้ำอย่างช้าๆพลางเรียกชื่อของชายอสูร
ในระหว่างที่เธออยู่นั้น ก็มีเสียงประหลาดดังขึ้นเป็นระยะทำให้เธอเริ่มหวาดกลัว แต่เธอก็ยังคงเดินเข้าไปเรื่อยๆ จนเธอมาโผล่ที่ห้องกว้างแห่งหนึ่งภายในถ้ำ ห้องนี้มีแม่น้ำไหลผ่านเป็นวงล้อมรอบเกาะกลางในห้องนี้ และแสงแดดนั้นกระทบกับกระแสน้ำทำให้ภายในถ้ำนั้นสว่างเต็มไปด้วยสีฟ้าคราม แล้วเธอก็มองไปเห็นคทาแห่งหมอกนั้นลอยมาติดอยู่ที่เกาะกลาง เธอจึงใช้เชือกที่เธอถนัดมาผูกไว้และโยนไปดึงเอาคทานั้นมา แล้วเธอก็ก้มลงไปเก็บ

“คทานั้นฉันขอเถอะ” ชายอสูรพูดขึ้นมาจากด้านหลังของเลอา
“มันไม่ใช่ของเจ้า ฉันควรเอามันไปคืน” เลอาลุกขึ้นและหันมามองดูชายอสูร ซึ่งอสูรที่เธอเห็นนั้นกลับมาแววตาที่เศร้าซึมจนดูน่าสงสารมาก
“ฉันต้องการมันเอาไปทำพีธีถอนคำสาปเท่านั้น ฉันต้องการเพียงของวิเศษ 16 อย่าง” ชายอสูรบอก
“แต่...” เลอากำลังจะพูดขึ้น สีหน้าของชายอสูรที่ดูน่าสงสารนั้นกลับเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่ดุดันทันที ชายอสูรพุ่งเข้ามาผลักเธอจนกระเด็นตกลงไปในแม่น้ำ แล้วชายอสูรก็กระโดดข้ามแม่น้ำขึ้นมาที่เกาะกลาง

   เมื่อเลอาโผล่ขึ้นมาพ้นน้ำ เธอก็กวาดสายตามองไปรอบๆถ้ำ แล้วชายอสูรก็จับคอเสื้อของเธอดึงขึ้นมาจากแม่น้ำและยกคอเสื้อเธอลอยขึ้นสูง
“ปล่อยฉันเถอะ ฉันหายใจไม่ออก” เลอาพยายามจะบอก แต่แล้วสีหน้าอันดุดันของชายอสูรก็ค่อยๆคลายออก แล้วเขาก็ปล่อยมือจากคอเสื้อของเธอ
“หนีไปซะ” ชายอสูรพูดขึ้นทำให้เลอาไม่เข้าใจกับคำพูดของเขาทันที
“เพราะอะไร” เลอาถาม แล้วชายอสูรก็จับเธอเหวี่ยงกลับไปที่ทางออก เมื่อเธอหันกลับมานั้นก็เห็นมังกรน้ำตัวหนึ่งกำลังจ้องหน้าของชายอสูร เธอจึงตัดสินใจวิ่งหนีออกมาจากถ้ำแม้คทาแห่งหมอกนั้นจะไม่ได้คืนมาก็ตาม แล้วมังกรน้ำตัวนั้นก็พุ่งเข้าชนใส่ชายอสูรจนกระเด็นไปชนผนังถ้ำ แล้วมันก็ยิงพลังน้ำอัดซ้ำใส่ชายอสูรอีกที แรงดันน้ำมหาศาลนั้นทำให้ชายอสูรถูกแรงน้ำกดทะลุผนังไปยังอีกห้องทันที แต่ขนาดของรูนั้นไม่กว้างพอที่เจ้ามังกรน้ำจะตามไปเล่นงานเขาต่อได้ มันจึงดำลงไปในแม่น้ำและหายไป

   ร่างของชายอสูรนั้นต้องลอยแน่นิ่งไปตามกระแสน้ำอีกครั้ง ในขณะที่เขาหมดสติอยู่นั้น ภาพเหตุการณ์หลายๆอย่างก็โผล่ขึ้นมาในสมองของเขา
“แล้วฉันจะกลับมา” ภาพชายคนหนึ่งที่กอดหญิงสาวคนหนึ่งเป็นครั้งสุดท้ายและเดินจากไป ใบหน้าของหญิงสาวนั้นชายอสูรไม่สามารถที่จะนึกออกได้ว่าคือใคร เขายังสับสนกับภาพประหลาดที่โผล่ขึ้นมาอยู่ตลอดเวลา
Logged


!!! Unknow !!!
Member
*****
Offline Offline

Gender: Male
Posts: 362


Email
« Reply #3 on: February 01, 2006, 03:14:15 PM »

ตอนที่ 3 ชะตาชีวิต

   ชายอสูรผู้โชคร้าย ณ เวลานี้เขานั้นกลายเป็นสัตว์อสูรที่ทุกอาณาจักรต้องการตัวมากที่สุด เขาขโมยสิ่งอันล้ำค่าของแต่ละอาณาจักรมาเพื่อทำการถอนคำสาปของเขา แต่การที่เขาตกเป็นแบบนี้ แม้เขาจะถอนคำสาปได้มันก็ดูไร้ค่า

เช้าวันรุ่งขึ้น

   ชายอสูรที่ลอยคอไหลมาตามแม่น้ำเอลารีนนั้นก็ฟื้นสติขึ้นมา เขาว่ายน้ำไปขึ้นฝั่งใกล้ๆ เมื่อเขาขึ้นมาแล้วเขาก็สะบัดขนให้แห้ง เมื่อเขาเงยหน้ามองดูผืนแผ่นดินข้างหน้าที่เต็มไปด้วยสายหมอกที่หนาทึบ
“ดินแดนแห่งสายหมอก” เขาค่อยๆเดินตรงเข้าไปในสายหมอกและจางหายไป

   ชายอสูรเดินหลงเข้ามาในดินแดนที่เต็มไปด้วยหมอกหนาทึบ เขาเดินมาเป็นเวลานานหลายชั่วโมง แต่เขาก็ไม่พบสิ่งใดเลยนอกจากสายหมอก ด้วยความหิวโหยของเขาทำให้เขาเริ่มหมดแรงที่จะก้าวเท้าเดินต่อไป

ความตั้งใจของเจ้ามีแค่นี้รึ...

เสียงหญิงสาวผู้หนึ่งดังขึ้นกึกก้องไปทั่ว
“ไม่ ข้าไม่ยอมแพ้หรอก ข้าจะพิสูจน์ให้ดูว่า ข้ายังคงเดินต่อไปได้” ชายอสูรค่อยๆลุกขึ้นมายืน เขาตั้งสติอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะก้าวเท้าออกเดินต่อไป

   ความตั้งใจของเขาที่ยังคงเดินต่อมา และแล้วเขาก็มาเจอกับลานพิธีที่กว้างขวางและตรงกลางลานนั้นมีช่องเล็กๆ เขาเอาคทาแห่งสายหมอกเดินตรงเข้าไปปักที่ช่องเล็กนั้น แล้วช่องเล็กนั้นก็มีแสงมีฟ้าพุ่งออกมาจากพื้น

ข้ามองเจ้าผิดจริงๆ...

เสียงของหญิงคนนั้นดังขึ้นอีกครั้ง
“ข้าทำตามที่เจ้าบอกให้ทำทั้ง 16 ข้อแล้ว ทีนี้เจ้าให้ตามที่เจ้าบอกไว้” ชายอสูรพูดขึ้น

ได้แน่นอนตามที่เจ้าขอ แต่ข้าอยากให้เจ้าสู้อีกครั้ง...

“งั้นจงฆ่าข้าเสียดีกว่า” ชายอสูรตอบ

เจ้านี่ช่างใจกล้านัก งั้นมาตามที่เจ้าขอ แต่ข้ามีให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง...

“มันคืออะไร” ชายอสูรถาม

ข้อแรก เจ้าจะได้กลับมาเป็นมนุษย์ปกติและมีพลังทั้งหมดที่ข้าผลึกไว้ แต่เจ้าจะสูญเสียความทรงจำอื่นทั้งหมด...

ชายอสูรยืนคิดอยู่สักพัก
“แล้วข้อสองละ” ชายอสูรถาม

ข้อสอง ข้าจะคืนความทรงจำทั้งหมดให้เจ้า แต่เจ้าจะไม่ได้กลับคืนสู่ร่างมนุษย์...

ชายอสูรวิตกกับการตัดสินใจชะตาชีวิตของเขา
“งั้นข้าเลือก...” ชายอสูรกำลังจะตอบ

เจ้าแน่ใจแล้วรึ เจ้าจะยอมถูกตราบาปไปตลอดชีวิตโดยไม่ได้ความสุขที่แท้จริงกลับมา นั่นคือสิ่งที่เจ้าตองการแล้วหรือ...

ชายอสูรก้มมองดูเงาตัวเองที่สะท้อนจากพื้นที่เปร่งแสงออกมา
“ข้าทำบาปมามากแล้ว และข้าไม่อยากอยู่แบทนทุกข์ทรมานที่ต้องมาทนกับความเจ็บปวดที่สูญเสียความทรงจำ ข้าขอเลือกข้อสอง” ชายอสูรตัดสินใจแน่วแน่ก่อนที่จะยืนขึ้นตอบด้วยความมั่นใจ

ในเมื่อเจ้าสำนึกได้ขนาดนี้แล้ว ข้าก็ทำได้แค่ตามที่ข้าบอก ขอให้เจ้าโชคดี...

เมื่อสิ้นเสียงของหญิงคนนั้นแล้ว แสงที่พุ่งขึ้นจากพื้นนั้นก็พุ่งเข้ามาล้อมรอบตัวเขา ตัวของชายอสูรค่อยๆลอยขึ้นเหนือพื้นอย่างช้าๆก่อนที่แสงเหล่านั้นจะพุ่งเข้าใส่ตัวของเขา แล้วคทาแห่งสายหมอกก็แตกสลายไป กลับกลายเป็นประตูขนาดใหญ่ที่เปิดอยู่

ไปซะ กลับไปหาคนที่รอเจ้าอยู่...

ชายอสูรยิ้มอย่างพอใจกับสิ่งที่เขาได้มาแม้มันจะไม่ค่อยส่งผลดีต่อตัวเขาเท่าไรนัก เขาก้าวผ่านเข้าสู่ประตูมิติอย่างช้าๆจนประตูนั้นปิดลงเมื่อเขาก้าวเข้าไปด้านใน
Logged


!!! Unknow !!!
Member
*****
Offline Offline

Gender: Male
Posts: 362


Email
« Reply #4 on: February 01, 2006, 07:15:29 PM »

ตอนสุดท้าย ความรักชั่วนิรันดร์

   เมื่อชายอสูรผ่านออกมาสู่ประตูอีกฟากหนึ่งแล้ว เขาก็มาอยู่ที่ทุ่งดอกไม้ในยามราตรี เขามองดูต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่เขาจำได้ว่า เขาได้กอดหญิงสาวคนรักก่อนจากลาเธอมา แต่เมื่อเขาตั้งสติได้ ภาพที่เขานั้นเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา ณ ตอนนี้ เขาอยู่ ณ ดินแดนที่แห้งแล้ง และข้างหน้าของเขานั้นเป็นหน้าผาสูงเป็นกำแพงยาวไปไกลสุดสายตา

ฆ่ามันนนนนนนน..........

เสียงทหารนายหนึ่งสั่ง ชายอสูรจึงหันกลับไปมองด้านหลังก็เห็นกองทัพจำนวนมากกำลังวิ่งตรงเข้ามาที่เขา แล้วเขาก็กลับมาเงยมองดูยอดหน้าผา เขาก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งกำลังยื่นมือมาหาเขา เขาจึงตัดสินใจปีนหน้าผานี้ขึ้นไป

ทหารที่อยู่ข้างล่างนั้นจึงปีนตาเขาขึ้นไป ชายอสูรปีนหน้าผาขึ้นมาด้วยความมุ่งมั่น ภาพของหญิงสาวในหัวเขาที่ติดตามาตลอดนั้นใกล้เข้าไปเรื่อยๆ เขาปีนมาจนใกล้ถึงยอดผา เขายื่นมือจะเข้าไปจับ มือของทั้งสองห่างกันเพียงนิดเดียว แต่แล้วลูกดอกธนูนับร้อยพุ่งเข้าโจมตีใส่เขาจนทำให้ชายอสูรนั้นล่วงตกหน้าผาไป

ทหารจำนวนมากนั้นต่างวิ่งเข้าโจมตีใส่ชายอสูรทันที คมดาบและอาวุธทุกชนิดต่างเข้าฟันแทงใส่ชายอสูร เขาพยายามสะบัดเหวี่ยงทหารเหล่านั้นให้กระเด็นออกไป แล้วเขาก็รีบวิ่งกลับมาปีนหน้าผาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับมีทหารจำนวนหนึ่งเกาะหลังเขาขึ้นมาด้วย ทหารเหล่านั้นทั้งใช้ดาบแทงใส่หลังของเขา แต่เขาก็ไม่ย่อท้อที่จะปีนขึ้นไปต่อ เขาคอยสะบัดให้ทหารเหล่านั้นล่วงลงมา และแล้วเขาก็ปีนขึ้นมาใกล้สู่ยอดหน้าผาอีกครั้ง ครั้งนี้ทหารนายหนึ่งที่เกาะหลังเขานั้นใช้ดาบปักเข้าที่กลางหลังของเขา ทำให้ชายอสูรเจ็บปวดยิ่งนัก เขาหมดแรงที่จะจับหินที่หน้าผาแล้ว ร่างของเขาค่อยๆหงายออกจากหน้าผา แต่แล้ว มือของหญิงสาวคนนั้นก็ยื่นเข้ามาจับมือของชายอสูรเอาไว้ ชายอสูรจึงตั้งสติอีกครั้งและปีนขึ้นมาหาเธอ

แล้วหน้าผาที่พวกทหารปีนขึ้นมาก็พังทลายลง ทำให้ไม่สามารถมีใครตามชายอสูรขึ้นมาได้อีก เขายืนกอดคนรักไว้แน่น
“ฉันกลับมาหาเธอตามคำสัญญาแล้วนะ” ชายอสูรบอก
“ฉันรู้ว่าเธอต้องกลับมา” หญิงสาวตอบ
“ฉันสัญญาว่าจะไม่จากเธอไปไหนอีก” ชายอสูรเริ่มหมดแรงลง แต่คำพูดของเขานั้นกลับทำให้หญิงสาวนั้นซึ้งใจจนร้องไห้ออกมา
“ฉันขอโทษด้วยนะ ที่ฉันอยู่รอเธอไม่ได้” หญิงสาวคนนั้นตอบ
“ไม่... ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไง ฉันก็จะอยู่กับเธอตลอดไป” แขนและขาของเขาค่อยๆอ่อนแรงลง
“ทำไมกัน” หญิงสาวคนนั้นถาม
“เพราะว่า...  ”

ฉันรักเธอ…

ชายอสูรตอบเป็นคำสุดท้ายก่อนที่เขาจะสิ้นใจด้วยการที่ทนพิษบาดแผลไม่ไหว เขาได้ตายในอ้อมกอดของคนรัก นั่นก็เป็นสุขที่สุดในชีวิตของเขาแล้ว

   แล้ววิญญาณของทั้งสองก็ล่องลอยไปในนภา ทั้งคู่ได้หวนกาลเวลากลับมาอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขอีกครั้ง แม้จะเป็นเพียงวิญญาณก็ตาม ทั้งคู่วิ่งเล่นกันไปมาอย่างสนุกสนาน เต้นรำ ภายใต้แสงจันทร์ที่ทำให้ความรักของทั้งสองนั้นสว่างขึ้นมาในความมืดมิด ณ ดินแดนแห่งนี้ แล้วสุดท้าย ทั้งคู่ก็ได้ไปสู่สุขติ ณ ดินแดนที่มีแต่เขาและเธอได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ชั่วนิรันดร์...

จบ
Logged


!!! Unknow !!!
Member
*****
Offline Offline

Gender: Male
Posts: 362


Email
« Reply #5 on: February 05, 2006, 12:54:35 AM »

เหอะๆ ขุดเล่นๆ ครายเครียด ไม่รู้จะแต่งนิยายอะไรต่อแล้ว เหอะๆ
Logged


Pages: [1]
  Print  
 
Jump to:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2015, Simple Machines Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
Page created in 0.073 seconds with 21 queries.