Legend of The Thaliwilya (Complete 33 ตอน) update บทพิเศษ ครอบครัว

[greamon]

*  เรื่องนี้เป็นตำนานเกี่ยงกับการกำเนิด ทาวิลย่า เป็นแบบที่ผมแต่งเองอาจจะมีบางส่วนในเรื่องเกี่ยวข้องกับตำนานจริงที่ทาง smn  ได้แต่งไว้แต่แรกแล้วหากเนื้อเรื่องในนี้ส่งผลเสียหายโดยรวม ผมก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยเอาละเรามาดูกันเลยเถอะ Yhea*  (ภาพบางส่วนในนิยายนี้ได้นำมาจาก http://www.phenomenonparty.com/card_database   
นอกจากนี้ยังมีการ์ดบางส่วนที่ได้แต่งขึ้นมาโดยใช้ โปรแกรม Sed 4ด้วยครับ  ว่าด้วยเรื่องการ์ดตัวละครเสริม http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.msg441988#msg441988)


นิยายแบ่งเป็น3ช่วงนะครับ โดยช่วงแรกนั้นเป็นไตเติล ส่วนช่วงที่สองจะแยก
เป็นบทดังนั้นผมจะเขียนไตเติลปนไปในหลายกระทู้ให้ค่อยอ่านไล่ไปก่อน โดยช่วงสองที่แยกเป็นบท
นั้น ผมได้จัดลิงค์ไว้ข้างล่างนี้แล้ว ตอนพิเศษผมได้รวมไว้ให้หมดแล้วนะครับ
โดยกระทู้ส่วนที่เคยลงตอนพิเศษไว้นั้น ผมได้เขียนคำว่า 

พื้นที่ลงตอนพิเศษ ถูกเก็บไปรวมไว้ที่เดียวกันเพื่อความสะดวก

ก็ให้ข้ามไปได้เลยครับ เพราะนี่เป็นการทำให้อ่าน บท ไตเติลได้ง่ายขึ้นนะครับ จะได้ไม่งง กับตอนพิเศษที่แทรกเข้ามา



ช่วงสอง The Dragoon Age'

บทที่
1 http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.45

2 - 5

http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.60

6 - 8
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.75

9
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.90

10-11
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.120
 
12-17
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.135

17-19
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.150

19-21
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.165

22
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.180

23
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.195

24 - 25
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.210

ช่วงที่สาม Last Legend of The Thaliwilya

บทที่

26 - 27
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.225

28
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.240

29
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.240

30-31-32-33
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.255

33
http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.270


Special Part บทพิเศษ ในวาระต่างๆ

1.ฉลองวันคริสมาสต์ Thaliwilya VS. Alien ทาลิวิลย่า ปะทะ เอเลี่ยน

2.ฉลองวันวาเลนไทน์ Legeand of the thaliwilya special  valentine day

ตอน ช็อกโกแลตมังกร วาเลนไทร์แห่งรักครั้งแรกของ ลอเลนส์ 

3.ฉลอง อวสาน Legend of the Thaliwilya  ครอบครัว (บททดสอบสุดท้ายของผู้กล้าแห่งอนาคต)


ทั้งหมดอยู่ในหน้าเดียวกันครับ

http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=15969.270




องค์ที่ 1 ปฐมบท (Title)

ย้อนกลับไปเมื่อหลายร้อยปีก่อน อัศวินมังกรคนแรกแห่งเมอริเซียได้ถือกำเนิดขึ้นด้วย
วีรกรรมของเขาจึงทำให้เขาได้รับการขนานนาม
อย่างมากในประวัติศาสตร์นับร้อยของทวีปเมอริเซีย และตำนานของเขาก็จบในหน้าประวัติศาสตร์ของมนุษย์
แต่ทว่าหน้าประวัติศาสตร์ของมังกรนั้นวีรกรรมของเขาพึ่งจะได้เริ่ม ก่อนจะหายสาบสูญไปเหลือไว้เพียง
หลักฐานแห่งวีรกรรมของเขาและเรื่องเล่าสู่รุ่นต่อรุ่น และบัดนี้ตำนานบทใหม่กำลังจะเปิดฉากขึ้น ......


องค์ที่ 2 ยุคแห่งอัศวินมังกร (The Dragoon Age')
 
หลังจากกงเกวียน แห่งโชคชะตาเริ่มหมุนอีกครา การต่อสู้ที่แสนเจ็บปวด และอดีตที่
จมอยู่ในความมืดของจิตใจพวกเค้าเหล่านั้น เริ่มที่จะเดินขึ้นอีกครา ได้นำไปสู่การ
จุติของเหล่าอัศวินมังกรแห่งทาลิวิลย่าทั้งหก รวมถึงพลังชั่วร้ายที่
แฝงก็ได้ฟื้นคืนจากนิทราด้วยกัน พร้อมกับหน้าที่ของตระกูลทั้งสามที่ รับสืบทอดมากำลังจะเริ่มเปิดฉากขึ้น

องค์ที่ 3 ตำนานสุดท้ายแห่งทาลิวิลย่า (Last Legend of The Thaliwilya)

ในที่สุดความจริงในอดีตก็ถูกเปิดเผยทั้งหมด ลอว์เรนซ์คือลูกชาย
ของอิเดียหรือหัวหน้าองค์กรโฮลี่ไนท์แมร์ การต่อสู้ได้ดำเนินมาจนถึงช่วง
สุดท้ายแล้วสุดท้ายพวกเขาจะสามารถเอาชนะ และช่วยโลกเทอร่าไว้ได้หรือไม่
ชะตาชีวิตของพวกเขาหลังจากจบศึกจะเป็นเช่นไร ตำนานกำลังจะปิดฉากลงแล้วเร็วๆนี้...

องค์ที่ 4 ตำนานบทใหม่ สงครามแห่งแอคเตอร์ในเทอร่า (War of Actor in Terra)

แอคเตอร์หรือ จักรกลประดิษฐ์ที่ปรากฏในบทที่ 23-25 หลังจากจบศึกกับอิเดีย
ผู้เป็นพ่อที่ถูกอวตารด้านลบของพระผู้เป็นเจ้า ควบคุม เวลาได้ผ่านไป 6 ปี สาวน้อยคนหนึ่งข้ามกาลเวลา
มาจากอนาคตในอีก 3000 ปีข้างหน้าพร้อมกับ แอคเตอร์ รุ่นใหม่ที่ถูกเรียกว่า มาสเตอร์แอคเตอร์
 ลอว์เรนซ์และพรรคพวก ได้ถูกเลือกให้เป็นผู้พิทักษ์ และสวมใส่แอคเตอร์ ตำนานบทใหม่ได้เริ่ม ขึ้นแล้ว .....

ติดตาม War of Actor in Terra ได้ที่นี่

http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=43523.0

......................
............................
..................................

Title Start


ทวีป เมอริเซีย ยุคสงคราม

  ณ  ชาญเมืองฟีเลเซียที่ตอนนี้นั้นได้กลายเป็นสนามรบซึ่ง ล้อมรอบไปด้วย
เปลวไฟจนดูเหมือนกับทะเลเพลิงที่ร้อนระอุ ซากของเหล่าทหาร และสัตว์ปิศาจที่แพ้และ

ตายในสงครามนี้ได้กระจายเกลื่อนไปตามพื้น ถัดจากสนามรบไปไม่ไกลนักเป็นเขตชายป่า
ทมิฬ มีเสียงฝีเท้าของกลุ่มคน6-7กลุ่มกำลังวิ่งดังออกมาจากป่าและเสียงกระพือปีกของสัตว์ที่มีขนาดใหญ่บินตาม

" หนีเร็วๆ มันจะตามมาทันแล้วนะ "
เสียงของชายชราที่ตะโกนขึ้นมาจากกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งได้ดังออกมาจากกลุ่มข้างหน้าที่พยายามจะเร่งให้กลุ่มคนที่ติดตามอยู่ข้างหลังวิ่งเร็วขึ้น

" แม่จ๋าแม่อยู่หนายยย " เสียงของเด็กน้อยที่ร้องเรียกหาผู้เป็นมารดาที่ผลัดหลงกันระหว่างที่หนีอยู่

" เร็วๆเข้ารีบไปเร็ว " เสียงของชายชราคนเดิมได้ดังขึ้นอีกครั้งเพื่อที่จะเร่งกลุ่มคนอีกครั้ง
แต่ดูเหมือนจะไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้วเพราะเมื่อหันไปก็เห็นเพียงแต่ความว่างเปล่า
หลังจากที่มีเสียงลมแทรกเข้ามา

" อ็าคคคคคค " " ช่วยด้วยยยยย " เสียงของชายผู้นึงที่ตะโกนออกมาด้วยเจ็บปวดในสภาพที่
กำลังถูกกงเล็บของเจ้าสัตว์ยักฉีกถลกร่างออกและตามมาด้วยของความช่วยของเหลือหยิงชราที่ไม่เป็นประโยชน์อันใดเพราะในตอนนี้นั้นไม่ว่าผู้ใดก็ไม่มีความคิดที่จะช่วยเหลือผู้อื่นเหลืออยู่อีกแล้ว มีเพียงแต่ความคิดที่จะตัวรอดเพียงอย่างเดียว

" ก้าซซซซซซซซ " เจ้าสัตวยักที่กายหุ้มด้วยเก็ลด สีดำสนิทได้คำรามออกมาพร้อมกับพ่นไฟ
บรรลัยกัล ออกมาแผดเผาใส่ร่างของกลุ่มคนที่ยังวิ่งอยู่ ณ เบื้องร่าง

" อ็าคคคคคคคคคคค" ว้ายยยยย "
เสียงกลุ่มคนเบื้องร่างที่ได้ถูกไฟของเจ้าสัตว์ยักที่ปล่อยออกมา แผดเผาร่างได้กรีดร้องด้วยความทรมานจากความร้อนที่เหมือนจะเผาร่างของตนให้ไหม้ ไม่เหลือแม้เศษเถ้าถุรีแต่อย่างใด.........

" อุแว้ววว ๆ "
เสียงของเด็กน้อยที่ยังเหลือรอดจากถูกไฟคลอกดังออกมาจากแมกไม้และร่างของผู้เป็นมารดา
ที่สลบไสลไม่ได้สติ

" ก็าซซซซซซ " เจ้าสัตว์ยักได้พ่นไฟออกไปอีกครั้ง
" ซูม ฟู่ " เสียงของไฟที่ได้ถูกน้ำดับดังขึ้นพร้องกับปรากฏร่างของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่มหึมา
ที่มีเกร็ดเป็นสีขาวทองที่ผู้คนได้ขนาดนามมันว่ามังกรแห่งเทพ (Divine Dragon)  ได้เข้าปกป้องคู่แม่ลูกคู่นั้นจากไฟที่เจ้าสัตว์ยักได้ปล่อยออกมา




โปรดติดตามตอนต่อไป ;)

สนุกมั้ยครับถ็ยังมีบางจุดที่ผิดผลาดก็ต้องขอโทษด้วยนะครับมาติดตามต่อพรุ่งนี้

[greamon]

" ก็าซซซซ " ( มาขัดขวางข้าทำไม )

" ฮูมมมมม " ( เจ้ามันช่างโหดร้ายนักฆ่าผู้คนไปตั้งมากมายเพื่อความสุขของตัวเองมันยังไม่พออีกหรือ )

" ก็าซซซซซ " ( ใครว่าข้าสังหารพวกมันเพื่อสนองความพอใจของข้าอย่างเดียว
พวกมันน่ะสมควรตาย สมควรตายจริงจริงงงงงงง )
เจ้าสัตว์ยักคร่ำครวนอย่างอาลัยอาวรออกมาพร้อมกับเสียงคำรามที่ดังก้องจนถึงตอนนี้
ร่างกายอันใหญ่มหึมาของสั่นกระตุกเพียงเล็กน้อยเหมือนกับจะร่ำไห้ออกมาแต่ก็ไม่มีน้ำตาออกมาแม้แต่น้อยเพราะด้วยความโหดร้ายของมันที่เปลี่ยนจิตของตัวมันเอง
จนขณะนี้มันได้กลายเป็นมังกรทมิฬดำ ( tiamat the black dragon ) ที่มีแต่ความโหดเหี้ยมที่ยังคงเหลืออยู่ในใจของมันก็มีแต่จิตอาคาตมนุษย์



 " ก็าซซซซ " (พวกมันทั้งที่พวกข้าต้องลำบากอพยพออกจากถิ่นฐานของตัวเองเพื่อที่จะให้พวกมันเข้าอยู่อาศัยแต่พวกมันกลับมาตามจองล้างจองผลานเผ่าพันธ์ของข้าโดยที่ไม่ได้กระทำผิดต่อพวกมันเลย )
 
" ฮูมมมมมมม " ( สังหารทารกที่ไม่มีความผิดด้วยนี่นะ )
เจ้ามังกรขาวได้คำรามด้วยเสียงอันเข้มแข็งมั่นคงดุจวาจาแห่งเทพ

" ก็าซซซซซซ " (แกไม่ได้เป็นอย่างพวกข้านี่พวกแกน่ะมีมนุษย์คอยเอาใจนับถือว่าดีอยู่ตลอดเวลาไม่เหมือนพวกข้านี่ที่ถูกพวกมันดูถูกรังเกียจเสมอเพียงเพราะบรรพบุรุษของพวกเราเป็นปฏิปักกับเทพที่พวกมันบูชา)

" ฮูมมมมม "(นั่นเป็นพวกมนุษย์หารู้ไม่ว่าเป็นเช่นนั้นพวกเค้าเพียงแต่ได้รับฟังเรื่องเล่าแล้วตีความผิดๆไปต่างๆนานาแล้วก็ตั้งอคติกับพวกด้วยความไม่รู้ข้าว่ซักวันพวกเค้าก็ต้องเข้าใจให้เวลาพวกเค้าหน่อยเถอะ)
คำพูดของเจ้ามังกรขาวนั้นทำให้เจ้ามังกรดำยอมที่จะละจากการฆ่าล้างมนุษย์ลง

" ก็าซซซซซ " ( ถูกของเจ้าข้าไม่ควรทำเช่นนี้เลยเพราะเกือบจะก่อให้สงครามแบบเมื่อครั้งสมัยบรรพบุรุษของข้า )

" นั้นไงๆ มันอยู่นั่น " " ดูสิท่านมังกรขาวช่วยสกัดมันเอาไว้แล้ว " " ฆ่ามันเลย ฆ่าเจ้ามังกรดำซะ "
เจ้าของเสียงได้ปรากฎตัวขึ้นพร้อมกับบรรดานักรบอีกนับสิบคนที่อาวุธพร้อมมือที่จะพุ่งเข้าไปแทงร่างของเจ้ามังกรดำ

โปรดติดตามตอนต่อไป ;)

[greamon]

วันนี้เอามาลงให้เป็นพิเศษหน่อย1ตอนครึ่งเลยเป็นการทดแทนที่เมื่อวานไม่ได้มาเขียน(คุ้มหรือเปล่าหว่า1ตอนกับอีกครึ่งเนี่ย) เพราะมัวแต่ยุ่งกับการทำเกมส์ smn rpg อยู่ ( ถ้าเสร็จแล้วจะเอามาให้เล่น ) เอาล่ะนอกเรื่องกันพอแล้วเราไปอ่านกันต่อดีกว่า

"เร็วๆรีบฆ่ามันซะท่านมังกรจะต้องช่วยเราแน่
เสียงของเหล่านักรบที่เข้าใกล้มาเรื่อย

" ฮูมมมมมม " (พวกชาวเมืองเจ้ารีบหนีไปเถอะ เทียแมต)
" ก็าซ " (แล้วเจ้าล่ะ)
" ฮูมมมมม " (ไม่เป็นไรพวกชาวบ้านไม่ทำอะไรข้าหรอกและก็ไม่มีทางทำอะไรข้าได้ด้วยข้าจะสกัดพวกเขาไว้ )
" ก็าซซซซ " ( แต่ถ้าเจ้าทำเช่นนั้น )
" ฮูมมมมม " (ไปซะ เร็วเข้า)
" ก็าซซซ " (ด ได้ข้าไปล่ะนะ)
สิ้นคำของเจ้ามังกรดำมันก็บินหนีไปพร้อมกับความเป็นห่วง เผ่าพันธ์เดียวกันแต่ต่างสถานะด้วยรู้ว่าหาก
 ดีวายดราก้อน ทำเช่นนั้นนั่นหมายถึงการประกาศสงครามกับมนุษย์และมังกรขาว ซึ่งนั่นจะทำมังกรอื่นๆต้องคอยรับผลของการกระทำนี้ด้วยและนี่ ผู้ที่ทำยังเป็นมังกรขาวอีกด้วย

" มันจะหนีไปแล้วยิงมันเลย "
สิ้นคำของนายทหารธนูนับสิบดอกพุ่ง เข้าไปหาร่างของเจ้ามังกรดำแต่ยังไม่ทันกะทบถูกตัวของเทียแมต
ลำแสงสีรุ้งดังแสงของออโรร่าก็ถูกยิงมาทำลายลูกศรทั้งหมด

" ก็าซซซ "( ออโรร่าบีม )
ดีวายดราก้อนเป็นผ้ยิงแสงนั้นและเปลี่ยนทิศทางไปทางเหล่า ทหารซึ่งกำลังจะหนีหลังจากเห็นเหตุการ์ณเมื่อกี้

โปรดติดตอนต่อไปในวันพรุ่งนี้หรือมะรืนนี้ ;)

[greamon]

ไม่นานนักเหล่าทหารที่มีไฟแห่งการรบในจิตใจดูเหมือนจะแปรเปลี่ยน
เป็นความประหลาดใจและความกลัวไปเสียแล้ว
" ว้ากกกหนีนนนน "
เหล่าทหารวิ่งกันจ้าละวั่นไปคนละทิศคนละทางกันจนหมด
" ฟูม "
( ค่อยยังช่วยไปกันซักที )
ดีวายดราก้อน(ต่อไปนี้ขอย่อ dvd) ได้หันกลับหาสองแม่ลูกอีกครั้งและพยายามจะปลุกแม่ของเด็กแต่สายไปแล้วแม่ของเด็กสิ้นใจไปแล้ว
" กีซซซ "
( ตายแล้วรึเนี่ย )
"ฮูมมม"
(ข้าน่าจะรู้เร็วกว่านี้เอาเถอะข้าจะเลี้ยงดูเจ้าเองเด็กน้อย)
และแล้ว dvd ก็ได้รวบรวมพลังมายังช่องปล่อยลำแสงตรงหน้าอกแล้วกระจายพลังออกจนเป็น
เหมือนเกราะคุ้มกายแล้วนำเด็กใส่ไว้แล้วหอบไป

..............................................
เอาแล้วสิครับเด็กมนุษย์ที่ถูกเลี้ยงโดยมังกรจะเป็นเช่นไรติดตามในตอนหน้านะคับ ;)

[โยศิ, องเมียวดอกซากุระ]

....อนึ่ง
อันที่จริง เทียแมท เป็นมังกร ที่อยู่ที่อานดิซอง
ซึ่งพอชาวฟีเลเซีย บรรพบุรุษของชาวอานดิซอง
จะไปตั้งรกรากก็ฆ๋ามันทิ้งซะ
(เอาเถอะนี่มันฟิคชั่น ไม่ต้อง ซีเรียสก็ได้มั้ง ::))

โอ้วจอร์จ คิดคำย่อได้แจ่มาก DVd :o

เรียก ดีไวน์เฉยก็ได้มั้ง คิดว่านะ ::)

จะคอยติดตามผลงาน ;)

[-Sparrow-]

เทียแมทน่าสงสารนิ ><

[JingKoong]

ไม่ต่อแล้วเหรอคับ

[greamon]

ต่อแล้วครับพอดีทำเกมส์เพลินไปหน่อย

8 ปีผ่านไป

" แก็กกก " ( เฮ้ Laurence รอด้วยสิ )
เสียงของลูกมังกรพาลานัลคาร้องด้วยความเร่งรีบเพื่อที่จะให้ผู้เป็นเพื่อนหยุดรอตนด้ว





" เจ้าพูดว่าอะไรนะ "
Laurence ( ขอย่อเป็น Lr ) ตอบกลับไปพร้อมกับสีหน้าที่ฉงนเล็กน้อย

" อะโทษทีลืมไปจะพูดกับเจ้าต้องใช้ภาษามนุษย์นี่นะ "
ลูกมังกรน้อยพูดออกมาเป็นภาษามนุษย์คล่องแคล่ว

"  ไลท์เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรเหรอ "
Lr ถามกลับ

" ข้าบอกว่า แฮ่ก รอด้วย แฮ่ก สิ แฮ่กๆๆ "
ลูกมังกรพูดออกมาด้วยความเหนื่อยอ่อนมันฮอบแฮ่กๆเข่าทรุดลงกับพื้น

" ขอโทษทีข้าลืมไปเจ้าบินไม่เป็นนี่นา "
Lr บอกพร้อมกับช่วยพยุงลกมังกร

" เร็วแฮ่ก เร็วเข้าเถอะเดี๋ยวเข้าเรียนสาย "
ลูกมังกรพูดออกมาด้วยความเร่งรีบมันรีบลุกขึ้นและออกวิ่งต่อพร้อม Lr
วันนี้นั้นเป็นวันที่ Lr ต้องไปโรงเรียนตามปกติกับลูกมังกรพาลานัลคาซึ่งชื่อไลท์
เป็นลูกมังกร ที่บินไม่ได้ ด้วยตอนเด็กๆนั้นเคยเกิดอุบัติเหตุระหว่างบินจึงไม่กล้าบิน
อีกเลย

" เร็วไลท์ยังทันอยู่ "
" แฮ่กทันแฮ่กพอดี เฮ้อออ "
ทั้งสองวิ่งมาถึงถ้ำแห่งหนึ่งซึ่งภายในไม่มีอะไร เลยนอกจากป้ายที่เขียนด้วยภาษามังกรที่แปลว่า

" ลง "
ทั้งสองมายืนตรงจุดรอบๆป้ายนั้นและพูดว่า

" ลงไปชั้น5 "
ทันใดนั้นทั่วทั้งถ้ำก็สั่นสะเทือน และพื้นรอบป้ายก็ค่อยๆจมลงไปใต้ถ้ำ
จากนั้นจึงมาหยุดตรงถ้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งมีเราลูกมังกรมากมายนั่งกันอยู่

" ยินดีต้อนนักเรียนทุกคนสู่ห้องเรียนภาษามนุษย์ "
เสียงของมังกรอาวุทโสตัวหนึ่งดังก้องขึ้น

" สวัสดีครับอาจารย์ dvd  "
ลูกมังกรทั้งหมดและ Lr ทักทาย dvd

ติดตามตอนต่อไป ;)

[greamon]

" เอาล่ะวันนี่เรามาเริ่มกันด้วย "
" ตืดดดดด "
 Dvd พูดยังไม่ทันขาดคำสัญญาณเตือนก็ดังผ่านช่องลมมา
" เตือนนักเรียนทุคคนลงจากลิฟท์ด่วนเราจะปิดทางเข้าด้วยลิฟท์ย้ำลงจากลิฟท์ "
เสียงประกาศเตือนภัยดังเข้ามาในห้องพร้อมกับทุคคนในห้องเงียบลง
ด้วยว่าหากมนุษย์ได้ยินก็จะรู้ว่ามีอะไรบางอย่างอยู่แถวถ้ำนี้
" เร็วกษัตริย์ ซิกมันต์ กำลังเสด็จมาทางนี้แล้ว "
มีนายทหาร 2 คนขี่ม้าผ่านมาหน้าถ้ำพร้อมกับเสียงฝีเท้าจำนวนมาก
" ปลอดภัยแล้วนักเรียนทุกคนกลับไปเรียนกันต่อได้ "
มีเสียงปรกาศดังมาอีกครั้ง
" รู้สึกว่าจะไปกันแล้วนะเอ้อเรามาต่อกันดีกว่าถึงไหนแล้วนะอ้อใช่เราจะเริ่มด้วย
ว่าทำไมเราต้องเรียนภาษามนุษย์ "
 dvd เริ่มพูดต่ออีกครั้ง
" เป็นยังงี้มาตั้งแต่3 เดือนที่แล้วๆนะเนี่ย "
Lr พูดด้วยความไม่พอใจสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด
" ช่วยไม่ได้นี่นาก็ต้องแต่สงครามครั้งก่อนหน้านี้8ปีมาแล้วนี่นา "
ไลท์ พูดด้วยความเหนื่อยใจ
" เฮ้เจ้าเด็กมนุษย์เพราะแกทำให้พวกเราต้องมาทนทุกข์แบบนี้ "
เสียงของลูกมังกรนิทินโคออนซึ่งเป็นมังกรไฟกล่าวขึ้นด้วยวาจาโมโหโทโส



โปรดติดตามตอนต่อไป ;)

[greamon]

" ชั้นไปทำอะไรนายลำบากเหรอ "
Lr  ตอบกลับไป
" แล้วไม่ใช่เพราะแกหรือไงเจ้าเด็กมนุษย์ที่ทำให้พวกเราต้องมาหลบๆซ่อนๆอย่างนี้น่ะ "
นิทินโคพูดพร้อมกลับพ่นลูกไฟใส่
" flame breath ตูม "
ทันใดนั้นลูกไฟจำนวนมากก็พุ่งเข้าใส่ Lr แต่ยังไม่ทันที่จะถูกตัวก็มีแสงสีขาวเปล่งออกมาลบพลังของนิทินโคและระเบิดกันกลางอากาศ
" light flame "
ไลท์นั่นเองที่เป็นคนปล่อยแสงออกมาช่วย Lr
" ขอบใจนะไลท์ "
Lr พูดขอบคุณไลท์และก่อนที่จะหันไปสะสางเรื่องต่อไลท์ก็ห้ามไว้
" หยุดเถอะ Lr  "
" ปล่อยฉันๆจะจัดการมัน "
Lr ตวาดใส่ไลท์ให้ปล่อยเขา
" เข้ามาเด้ถ้าแกคิดว่าแกจัดการฉันได้ "
นิทินโคพูดพร้อมกับแสดงท่าทางหมิ่นประมาท
" แกก็เหมือนกันเจ้ามังกรปีกหักไปห้ามมันทำไมหือกลัวมันถูกฉันเล่นหรือฮ่าๆๆ "
นิทินโคพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย
" เห็นไหมมันดูถูกนายด้วยนะปล่อยฉันๆจะซัดมัน "
Lr พูดใส่ไลท์น้ำเสียงรุนแรงเพราะความโกรธที่ตอนนี้แทบหยุดไม่อยู่แล้ว
" ใช่เจ้ามังกรปีกหักปล่อยให้มันเข้ามาหรือว่าแกห่วงมันมากนักพวกมังกรขาวก็งี้
แหละชอบเข้าข้างพวกมนุษย์อ้ออีกอย่างแกน่ะคือความอัปยศอดสูของชาวมังกรเป็นมังกรอะไรก็ไม่รู้มีปีกแต่บินไม่ได้ยังมีอีกกกก "
" นิทินนนโคคค ที่เธอพูดน่ะหมายถึงครูด้วยหรือเปล่า "
นิทินโคหยุดพูดกลางคันเพราะได้ยินเสียงของผู้เป็นครูพร้อมกับแสงพลังงานแถงปล่องลำแสง
" พวกเธออหยุดทเลาะกันเดี๋ยวนี้นะ "
" วี้ดดดด ตูมมม "
ทั่วทั้งห้องโดนแสงโอบล้อมไว้และมีเงา2-3เงากระเด็นไปกระแทกกับผนังห้อง
ก่อนแสงจะจางลงทั้งนิทินโค Lr และไลท์ก็หล่นตุบลงมากระทบกับพื้นห้อง
dvd ปล่อยคลื่นพลังอ่อนๆใส่ทั้งสาม
" ได้เวลาเรียนกันแล้ว "
dvd ตวาดใส่เด็กทั้งสามก่อนจะหันกลับไปสอนต่อ

โปรดติดตามตอนต่อไป ;)

[greamon]

หลังจากที่ dvd ระงับความยุ่งเหยิ่งในห้องเรียนได้
" เอาล่ะนะเรามาเรียนกันต่อดีกว่าอ้อทั้งสามคนขึ้นมาเรียนต่อเร็ว "
dvd ปลุกให้ทั้งสามลุกขึ้นและเริ่มสอนต่อ
" เอาล่ะวันนี้เราจะเรียนเรื่องความสำคัญของภาษามนุษย์ "
" ความสำคัญของภาษามนุษย์เหล่ามังกรจำเป็นต้องรู้ไว้เพราะเมื่อเราจะพูดกับมนุษย์เราต้องใช้ภาษาของเขาเอสล่ะครูจะให้พวกเธอไปฝึกพูดกับนักเรียนคนอื่นโดยเฉพาะ Lr พวกเธอสามารถถามเขาได้เพราะเขาเก่งด้านนี้นะนักเรียน "
เมื่อ dvd พูดจบก็ชะเง้อมองไปทาง Lr

วันขอจบไวหน่อยเพราะไม่ค่อยมีเวลาแล้วจะมาต่อให้วันเสาร์ ;)

[greamon]

หลังจาก dvd พูดจบทุกคนก็เริ่มฝึกพูดภาษามนุษย์โดยเฉพาะ Lr จะมีนักเรียนลุมร้อมมากกว่าใครเพื่อน
" กีซซซ " ( เอาละนะจะเริ่มด้วยคำว่า )
" สส___หวัดด_ ดี "
ลูกมังกรน้ำเฟินกอลโล (Firngollo, the Baby Dragon) พยายามที่จะพูดเป็นภาษามนุษย์แต่คำที่ออกมานั้นฟังไม่ปะติดปะต่อกันเลย



" กีซซซ " ( ไงใช้ได้มั้ย )
เฟินกอลโลถาม Lr ด้วยความอยากรู้ว่าการพูดของตนเองนั้นพัฒนาขึ้นจากเดิมหรือไม่
" เอ่อออ กกกีซซ กิกีซซซ ( ก็พอใช้ได้ ) "
Lr พยายามที่จะพูดเป็นภาษามังกรแต่ก็ยังฟังดูขัดๆอยุ๋แต่ก็ยังดีกว่าเฟิลกอลโลอยู่บ้าง
" กีซซซ " ( แน่ใจนะว่าเป็นความจิงอ่ะ )
เฟิลกอลโลถามย้ำความเป็นจริงเพราะเฟิลกอลโลตัวนี้เป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อใจใครง่ายๆนัก
" กกีซซ " ( จจริงๆ )
Lr ตอบกลับไปด้วยความเหนื่อยใจในความช่างซักของเฟินกอลโล
" กริ้งงงงง "
เสียงกระดิ่งดังไปห้องเรียนแสดงถึงการหมดชั่วโมงเรียน
" เอาล่ะทุกคนไปพักได้ "
 dvd พูดขึ้นทำให้การสนทนาภายในห้องหยุดลง
" เอาล่ะนักเรียนทุกคนทำความเคารพ "
ลูกมังกรดิน นิลเฮอร์ ซึ่งเป็นหัวหน้าห้องออกคำสั่งให้นักเรียนทุกคนทำความเคารพ
( ที่พูดเป็นภาษามนุษย์ก็เพราะเหมือนชั่วโมงเรียนอังกฤษก็ต้องทำความเคารพตามภาษานั้น )
" ขอบคุณครับ "
นักเรียนพูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะเดินออกจากห้อง

โปรดติดตามตอนต่อในวันพรุ่งนี้ ;)

[greamon]

" วันบี้ยุ่งแต่เช้าเล้ยยย เฮ้อ "
Lr พูดจบถอนหายใจขึ้นมาระหว่างเดินไปที่ลิฟเพื่อที่จะไปที่โรงอาหาร
" นี่พวกนายน่ะ "
มีเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง Lr ทั้ง Lr และไลท์ต่างก็หันไปหาเจ้าของเสียงนิลเฮอร์นั่นเองที่เรียกพวกเขา
" พวกนายลืมกระเป๋าไว้ที่ห้องน่ะ "
นิลเฮอร์พูดพร้อมกับส่งกระเป๋าให้พวกทั้งสอง



" ขอบใจมากนะนิลเฮอร์ "
ไลท์พูดแสดงความขอบคุณ
" ไม่เป็นไรทีหลังอย่าลืมละกันฉันไปล่ะ "
นิลเฮอร์พูดจบก็จากไป
" กีซซซซ " ( พวกมนุษย์ก็งี่เง่าอย่างงี้แหละ)
นิทินโคพูดและแสดงกริยาเย้ยยัน Lr
" กีซซซ " ( นายพูดว่าอะไรนะ )
แม้ Lr จะพูดพร้อมกับกำหทัดจะเข้าชกหน้านิทินโค
" กีซ กีซซ " ( อ้ะๆๆไม่ว่านายคิดจะทำอะไรอยู่มันไม่ดีต่อตัวนายแน่ๆ )
นิทินโคเตือน Lr พร้อมให้ลูกน้องของเขาซึ่งเป็นมังกรไฟเช่นกันเข้าจับแขนทั้งสองข้างของ
Lr ไว้
" กีซซซ " ( ฉันจะสั่งสอนนายซะหน่อยว่าทำตัวให้เป็นขวากหมานของพวกฉันอีกมันก็เพราะน่ะแหละที่ทำให้พวกเราต้องถูกมนุษย์ตามล.. )
" light flame.. อะ "
คราวนี้ไลท์ก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างไว้ด้วยเช่นกัน
" กีซซซ " ( หึๆๆอย่าคราวนี้แกอย่าหวังว่าเจ้ามังกรปีกหักนั่นจะเข้ามาช่วยแกได้อีกทีนี้ล่ะแก
เอ้ยย )
นิทินโคชกใส่ลำตัวของ Lr สองครั้ง Lr ขาทรุดลงกับพื้นจากอาการจุกที่โดนชก
" หึๆๆทีนี้ฉันจะเผาแกซะ flame breath "
นิทินโคอ้าปากรวมเอาความร้อนรอบๆตัวมาไว้ที่ปากแล้วก็พ่นลูกไฟออกมา
" dark flame  "
ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากทางขวาของ Lr พร้อมกับเพลิงสีดำเข้าไปปะทะกับลูกไฟของนิทินโคจนระเบิด

โปรดติดตามตอนต่อไป ;)

[greamon]

" อ๊าคคคคค "
Lr กระเด็นออกมาจากแรงระเบิดและกำลังตกจากระเบียงของอาคาร
" หวา "
ร่างของ Lr ตกลงจากอาคารและลิฟท์ที่กำลังขึ้นมาร่างของเขาจะต้องกระแทกกับลิฟท์เป็นแน่
แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าตัวเขาหยุดอยู่กลางอากาศเขาจึงมองขึ้นไปเหนือตัวเขาบัดนี้ได้มีร่างของมังกรสีดำกำลังหิ้วเขาอยู่กลางอากาศ นอพฮอฟ (Novhoth, the Baby Dragon) นั่งเองที่ช่วยเขา



" ไม่เป็นไรใช่มั้ย "
นอพฮอฟถามแต่ไม่แสดงสีหน้าที่แสดงถึงความห่วงใยใดๆมีแต่ความเย็นชา
จากนั้นนอพฮอฟก็พา Lr ขึ้นไปยังอาคารก่อนที่ลิฟท์จะขึ้นมาถึง
" ขอบใจที่ช่วยนะ นอพฮอฟ "
Lr ขอบคุณนอพฮอฟและกำลังจะเดินไปช่วยไลท์แต่ยังไม่ทันที่เขาจะก้าวท้าวข้างหลังก็มีเสียงโครมครามเหมือนกับมีอะไรกรเด็นไปกระแทกกับกำแพงอย่างแรง
" ก็าซซซ " ( โอ้ยยยย )
พวกนิทินโคนั่นเองที่ถูกลมพัดกระเด็นไปกระแทกกับกำแพง

โปรดติดตามตอนต่อไป ;)

[greamon]

นิทินโคและพวกลูกมังกรไฟถูกลมพัดกระเด็นจนติดกำแพงเมื่อหยุดพวกนิทินโคก็ตกโครมลงมานอนกองกับพื้น
" ก็าซซซซ " ( แกเป็นใครกัน )
นิทินโคออนพูดจบก็พยายามที่จะพลักร่างของลูกน้องมังกรไฟที่สลบทับตัวเขาอยู่
" นี่แกออกไปนะ "
ในที่สุดนิทินโคก็พลักร่างของมังกรไฟตัวอื่นออกจากตัวขึ้นมาเห็นเจ้าของลมพายุเมื่อกี้
แต่ด้วยแสงสลัวๆในระเบียงทำให้เห็นได้ไม่ชัดจึงเห็นแค่ร่างสีเขียวอ่อนๆที่บินจากไป Lr ก็เช่นกันที่เห็นได้แค่ร่างสีเขียว
" ใครกันที่ช่วยเรา "
 Lr เกิดความอยากรู้อยากเห็นในตัวผู้ที่ตนเป็นอย่างมาก
" อีกเดี๋ยวนายก็ได้รู้ "
นอพฮอฟพูดและเดินจากไปทิ้งไว้แต่คำพูดที่น่าฉงน
" ไปกันเถอะ Lr  "
ไลท์พูดพร้อมกับจูงมือ Lr ไปที่ลิฟท์ที่รออยู่พร้อมกับผู้ที่เห็นเหตุการณ์ที่จะรอให้พวกเขาเล่าให้ฟัง

โปรดติดตามตอนต่อไป ;) ปล.ผมจะต่อให้ทุกวัน อังคาร ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ นะคับช่วงนี้ต่อเรื่องได้สั้นลงเพราะไม่ค่อยมีเวลาต้องขอโทษด้วยนะคับ

[Nihil]

smn rpg จากเนื้อเรื่องในนี้หรือ  ::)
ลงทีละนิดอ่านสะดวกดีฮะ  :)

[greamon]

หลังจากที่ Lr ต้องฝ่าฝูงชนที่คอยแต่ถามเขาถึงเรื่องการวิวาทกันบนระเบียงลิฟท์
มาได้ก็ต้องนิลเฮอร์และนอพฮอฟช่วยกันพาบินเข้าไปในลิฟท์แต่ก็ไม่พ้นอยู่ดีเพราะฝูงชนก็ตามเข้ามาในลิฟท์ด้วยแล้วพวกเขาก็รุมยิงคำถามใส่ยังมากมาย
" เฮ้ตะกี้เกิดอะไรขึ้นเหรอ "
ลูกมังกรรุ่นพี่ที่อยู่ชั้นสูงกว่าถาม Lr และพวกลูกมังกรที่อยู่กับเขา

" เมื่อกี้มันนิทินโคออนนี่นา "
ทุกคนในลิฟท์เริ่มถกเถียงกัน

" ใช่ที่มีพ่อเป็นนายพลมังกรซาลามันเดอราห์หรือเปล่า "
จากนั้นเสียงถถเถียงกันก็ดังเซ่งแซ่กันอยู่ในจนเมื่อลิฟท์ถึงพื้นพวก Lr จึงต้องให้พวก
นอพฮอฟพาบินฝ่าออกไปอีกครั้ง

" ขอบใจมากนะนอพฮอฟ "
ไลท์พูดแต่ไม่มีการตอบกลับจากนอพฮอฟ

" ฉันว่าพวกนายไปเหอะก่อนที่เจ้าพวกขี้สงสัยจะตามมาฉันกับนอพฮอฟจะต้านไว้ก่อน "
นิลเฮอร์ออกอาสาจะต้านกลุ่มคนถ่วงเวลาไว้ให้ Lr หนี

" เอ้าไปสิพวกนั้นจะมาถึงแล้ว "
นิลเฮอร์รีบเร่งพวกเขาให้ไปเพราะกลุ่มมังกรที่รุมถามพวกเขาในลิฟท์
วิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

" อ้อแล้วเจอกันที่โต๊ะด้านหน้าสุดนะ "
นิลเฮอร์ตะโกนบอกเมื่อพวกเขาวิ่งจากไป


" เฮ้อกว่าจะหลุดออกมาได้ "
นิลเฮอร์บ่นอุบอิบขึ้นมาระหว่างทานอาหาร

" เอ้อนี่นิลเฮอร์คาบต่อไปวิชาอะไรเหรอ "
Lr ถามขึ้นถึงคาบต่อไปที่จะเรียน

" อ๋อคาบต่อไปวิชาประวัติศาสตร์มังกร "
" เอ๋เดี๋ยวก่อนที่นายถามเนี่ยการบ้านวิชาประวัติศาสตร์มังกรเมอร์ริเซียของ
พวกนายเสร็จหรือยัง "
หลังจากที่นิลเฮอร์พูดจบสีหน้าของ Lr กับไลท์ก็เปลี่ยนไปกระทันหัน

" เอ่อ... "
นิลเฮอร์ทำสีหน้าเหมือนรู้ใจทำให้ Lr หยุดพูดกลางคันจากนั้นนิลเฮอร์
ก็หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋า

" จะขอลอกการบ้านฉันอีกล่ะซิ อ่ะนี่ "
นิลเฮอร์พูดจบก็ยื่นอะไรสมุดที่หยิบออกมาให Lr

" ขอบใจมากนะนิลเฮอร์นี่รู้ใจฉันจริงๆ "
Lr กับไลท์รับสมุดมาก็หยิบสมุดการบ้านของตัวเองออกมาลอกกันอย่างเร่งรีบ

" เป็นลูกอาจารย์แท้ๆแต่ดันลืมทำการบ้านอยู่เรื่อยเลย "
นิลเฮอร์พูดพร้อมกับออกอาการเหนื่อยใจกับสองคนนี้

" แหมเป็นลูกอาจารย์ก็ใช่ว่าจะได้รับสิทธิพิเศษอะไรนี่แถมอยู่บ้านก็ต้องทำงานบ้านตั้งเยอะ "
 Lr พูดประชดเล่นๆกกับนิลเฮอร์จากนั้นทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาดังลั่น

" ก็าซ " ( แต่ Lr ก็พูดถูถนะ )
ไลท์พูดเสริม
" พวกนายรีบๆลอกเถอะอีกนิดเดียวจะหมดคาบพักแล้ว "
นอพฮอฟพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
ผ่านไปสักพักพวก Lr ก็ลอกเสร็จและเก็บกระเป๋าเตรียมขึ้นชั้นเรียน
แต่แล้วก็มีลูกไฟพุ่งผ่านพวกเขาทั้งสี่นิทินโคออนนั้นเอง

" ก็าซซซ " ( วันนึงเนี่ยต้องโพล่มากี่รอบถึงจะพอใจเนี่ยมันจะแค้นอะไรกันนักหนา )
Lr พูดความเหนื่อยใจ

" กีซซซซ " ( มนุษย์อย่างนายอย่ามาพูดภาษามังกรเลยดีกว่าฟังแล้วมันรำคาญหู )
นิทินโคเยาะเย้ยกลับ

" แล้วถ้าฉันไม่พูดเป็นภาษามังกรนายจะฟังเข้าใจเหรอได้ยินมาว่านายสอบ
วิชาภาษามนุษย์ได้คะแนนต่ำสุดๆเลยไม่ใช่เหรอ "
Lr โต้กลับ
ตอนนี้นิทินโคเองเมื่อจี้จุดบ้างก็โกรธขึ้นมา

"ก็าซซ" (  หนอยยยพูดอย่างนี้ก็สวยเดะ  )
นิทินโคพูดจบเสียงระฆังเข้าเรียนก็ดังขึ้น

" ก็าซซ " ( เย็นนี้เจอกันที่ป่าหลังโรงเรียนอย่ากลัวจนไม่กล้ามาซะล่ะ)
นิทินโคพูดจบก็เดินจากไป

" ก็าซซซ " ( เออเตรียมตัวหยอดน้ำข้าวต้มไว้ได้เลยไอ้แย้ลนไฟ )
Lr ตะโกนด่านิทินโคกลับไป

โปรดติดตามต่อไปในวันพร่งนี้ ;)
อีกไม่นานก็ใกล้ที่จะเข้าเนื้อเรื่องหลักกันอย่างแท้จริงแล้วห้ามพลาดกันนะคับ ;D

[greamon]

อ้อ Smn rpg นะหรือแหม Nihill นี่เดาเก่งจิงๆว่าผมจะเอาเรื่องมาทำแต่คงอีกนานเพราะภาพกับข้อมูลที่มียังไม่คอยมากอ่ะคับแต่จะพยายาม ;)

[greamon]

" แฮ่กๆจะทันไหมเนี่ย "
Lr พูดขณะวิ่งตามไลท์โดยมีนิลเฮอร์ตามหลังมาติดๆส่วนนอพฮอฟนั้นล่วงหน้าไปก่อนตอนที่พวก Lr กำลังยุ่งกันนิทินโค
" หวังว่าอาร์จารย์ อีสควอเทีย (Isquatia, the Elder dragon) คงจะไม่มาเร็วนักนะเพราะถ้าเข้าห้องสายล่ะก็_ล่ะก็ "
นิลเฮอร์พูดไปวิ่งไปทำให้ระยะการพูดขาดตอน



" ก็าซซซ " ( พวกนายเร็วเข้า )
นอพฮอฟพูดเร่งทุกคนให้เร่งฝีเท้าเร็วขึ้น

" แฮ่กๆๆนี่ก็เร็วจะ_จะ_จะย_แย่แล้ว "
ด้วยคำพูดที่ขาดตอนของ Lr ทำให้ประโยคสุดท้ายที่เน้นเสียงแบบสุดๆนั้นดูมีผลที่สุด

" กีซซซ " (ไม่ต้องรีบร้อนเพราะยังไงก็ยืนหน้าห้องทั้งสามคนน่ะแหละ)
ข้างหน้าของพวกเขาบัดนี้มีมังกรร่างสีเขียวมรกตที่ปลายปีกมีสีน้ำตาลออกเข้มกลมกลืนกันสีเขียวของร่างมังกรตัว

" อะอ่าคะคือว่า "
Lr พูดตะกุกตะกักในใจของเขาตอนี้ทั้งตื่นเต้นทั้งงุนงงเมื่อไม่มีใครพูดนิลเฮอร์จึงเป็นผู้เริ่มเจรจา
" อะเอ่อเมื่อกี้อาจารย์บอกว่าสามหรือคับ "
" ถูกต้อง "
อีสควอเทียพูดพร้อมกับแสดงท่าทางให้พวก Lr มองไปทางนอพฮอฟพวกเขาถึงได้เห็นว่าขาของนอพฮอฟเข้าห้องไปแล้วถึงตอนนี้พวกเขาก็รู้
แล้วว่าทำไมนอพฮอฟไม่โดนด้วย

" ก็าซซซ " (ฮ่าๆๆเจ้าพวกเชื่อย)
เสียงที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดีดังออกมาจากห้องจากนั้นนิทินโคก็ยื่นหัวออกมาจากห้อง
" เอาล่ะนักเรียนทุกคนเข้าห้อง อ้อยกเว้นพวกเธอ "
อีสควอเทียพูด


โปรดติดตามตอนต่อไป ;)
ตอนหน้า Lr จะสู้กับนิทินโคแล้วติดตามชมให้ได้นะคับ ;)

[Nihil]

ทำด้วย RPG School (Maker) ใช่ไหมฮะ

อ่านแบบนี้แล้วอดยิ้มไม่ได้แฮะ  :D พอคิดภาพมังกรน่ารัก ๆ มามีบทบาทแบบนี้ นึกถึงการ์ตูน สักวันหนึ่งเราจะโตของอั้นโนะเลย อิ ๆ น่ารัก

[greamon]

ใช่คับ ;D

[greamon]

" ก็าซซซซ " ( เอาล่ะนักเรียนเอาการบ้านมาส่งครูได้ )
เมื่ออีสควอเทียพูดจบเหล่ามังกรทั้งหลายในห้องก็หยิบสมุดที่เหมือนๆกันออกมาจากกระเป๋า
ยกเว้นนิทินโคจากนั้นเมื่อนักเรียนทุกคนในห้องเอาการบ้านส่งให้อีสควอเทียจนครบทุกคน
อีสควอเทียจึงพูดว่า
" ก็าซซ " (แล้วเธอล่ะนิทินโคไม่ได้ทำมาใช่ไหม )
อีสควอเทียพูด
" กีซ " ( แต่.. )
นิทินโคแย้งยังไม่ทันจบอีสควอเทียก็พูดแทรกขึ้น
" ก็าซซซ " ( ไม่ต้องมาแต่ยังไงถ้าวันนี้เธอยังไม่มีการบ้านมาส่งล่ะก็เราได้เห็นดีกันแน่ )
นิทินโคถึงกับแย้งไม่ออก
" ฮะๆๆ "
เสียงหัวเราะของพวก Lr ได้ก้องเข้ามาในห้องเรียน
" กีซซ " ( หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้พวกเธอเข้ามาได้ )
สิ้นเสียงของอีสควอเทีย Lr ไลท์และนิลเฮอร์ก็เดินเข้ามาในห้องและเข้านั่งตามที่นั่งของตัวเอง
เมื่ออีสควอเทียเห็นว่าทุกคนนั่งกันเรียบร้อยแล้วจึงเริ่มพูดอีกครั้ง
" เอาล่ะนักเรียนวันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามาครอบครัวของเขาอพยพย้ายมาจากป่าทางใต้ของฟี-เลเซียขอให้นักเรียนทุกคนเข้ากับเขาให้ได้นะเอาล่ะเข้ามาเลย วิล  "
สิ้นเสียงของอีสควอเทียก็มีมังกรร่างสีเขียวตัวหนึ่งเดินเข้ามา
" อะนั่นมันคนที่ช่วยพวกเราเมื่อกลางวันนี่นา "
 Lr กระซิบให้ไลท์ฟัง
" สวัสดีครับผมชื่อ วิล ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคับ "
มังกรสีเขียวกล่าวทักทาย

โปรดติดตามตอนต่อไป ;)

ปล.ต่อไปนี้รอบวันอังคารขอเปลี่ยนเป็นวันพุทธแทนนะคับไม่ไหววันอังคารยุ่งมากการเปลี่ยนแปลงนี้เริ่มสัปดาห์หน้านะคับ

[Nihil]

ชักจะชินกับเสียง กี๊ซ ก๊าซ แล้วแฮะ ร้องพยางค์เดียวความหมายเป็นพรืด เหอ ๆ  ;D

[greamon]

บัดนี้ความสงสัยของ Lr ในตัวผู้ที่มาช่วยเขาเมื่อกลางวันได้หมดไปแล้ว
เพราะบัดนี้เขาผู้ได้มายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ลูกมังกร ดิมมินิลูว ที่มีร่างเป็นสีเขียว
ปีกเล็กๆที่มีขนาดพอเหมาะทำให้บินได้เร็วกว่ามังกรทั่วไปพร้อมทั้งรูปร่างที่เพียวลมสมสัดส่วน
ช่วยให้ความเร็วในการบินสูงขึ้นได้อีกเท่าตัวในใจของ Lr นั้นมั่นใจมากว่ามังกรตัวนี้จะต้องเป็นตัวที่ช่วยพวกเขาไว้แน่ๆและเค้ายิ่งมั่นใจขึ้นไปอีกเมื่อลูกมังกรลมตัวนั้นทักเขา
" เฮ้มนุษย์ไงเจอกันอีกแล้วนะ "
วิลพูดในใจของ Lr ตอนนี้คิดแต่จะขอบคุณเขาเท่านั้นแต่แล้วก็มีความรู้สึกแปลกๆเข้ามาในหัวเขา ใช่แล้วลูกมังกรตัวนั้นทักเขาเป็นภาษามนุษย์แถมยังพูดคล่องเอามากๆเสียด้วยตอนนี้ทั้งห้องต่างก็อึ้งในการที่นักเรียนใหม่ผู้นี้ที่สามารถพูดภาษามนุษย์ได้คล่องแคล่วราวกับเป็นมนุษย์แม้แต่ อีสควอเทีย เองก็ยังต้องทึ่งเพราะทั้งโรงเรียนมีนักเรียนที่สามารถพูดภาษามนุษย์ ได้เป็นธรรมที่สุดมีแค่คนเดียวเท่านั้นซึ่งก็คือมนุษย์ Lr เท่านั้นเอง
" ก.กิ..กี...เออะเอ้อเชอะ...เชิญนั่งได้นั่งใกล้ๆกับ Lr ละกัน "
อีสควอเทีย ถึงกับพูดไม่ถูกเลยว่าจะใช้ภาษาใดกันแน่
" กีซซซซซซ " ( พูดภาษามังกรก็ได้คับเพราะผมเองก็ไม่ได้ถนัดภาษามนุษย์มากนักนะครับ )
วิลพูดให้อีสควอเทียที่ตอนนี้ทำตัวไม่ถูกนั้นหยุดเกร็ง
" ก..กก.กีซซซซ " ( ด..ดด.ได้จ้ะ )
อีสควอกล่าวอย่างระส่ำระส่าย


โปรดติดตามตอนต่อไป ;)

 

[greamon]

เมื่อทุกคนนั่งกันเรียบร้อยแล้วอีสควอเทียจึงเริ่มพูดอีกครั้ง
" กีซซซซ " ( นักเรียนวันนี้เราจะเรียนต่อจากสัปดาห์ที่แล้วนะอ้อพวกเธอน่ะ )
อีสควอเทียหยุดพูดแล้วหันมามองพวก Lr
" เก้ " ( เอ๋ )
ไลท์ พูดเสียงหลงแล้วจ้องตอบกลับ
" ใช่พวกเธอน่ะแหละเอาการบ้านมาส่งเดี๋ยวนี้หรือพวกเธอไม่ได้ทำหือ "
อีสควอให้พวกเขาหายสงสัยว่าทำไมจึงเรียกพวกเขา
หลังจากนั้นพวก Lr ก็นำเอาการบ้านส่งให้อีสควอเทียเสร็จและกลับมานั่งที่
" กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ " ( เอาล่ะจากสัปดาร์ที่แล้วเราเรียนถึงเรื่องประวัติศาสตร์เทพเจ้ากันใช่ไหม เอาล่ะทุกคนคงจำกันได้สินะว่าเทพเจ้าแห่งมังกรก็คืออิสราเฟล (Israfel, the Angel of dragon) คราวที่แล้วเรากำลังเรียนถึงซินปีศาจที่กลายร่างมาจากเทพนะไหนมีใครบอกได้หไมว่าซินมีกี่ตน )
" กีซซ " ( ผมคับ )
นิลเฮอร์พูดพร้อมกับยกมือขึ้น
" กีซซ " ( เชิญจ้ะ )
อีสควอเทียพูด
" กีซซ " (10 ตนคับ)
นิลเฮอร์ตอบ
" ถูกต้องจ้ะ "
อีสควอเทียพูด
" ก๊ซซซซซซซซซซซซซซซซ " ( เอาล่ะซินมีทั้งหมด 10 ตนนะจ้ะทีนี้พวกซินเมื่อทำสงครามกับเทพก็ได้ใช้มังกรเข้าต่อสู้กับเทพเจ้าทำให้พระเจ้าสูงสุดต้องส่งทูตสวรรค์ อิสราเฟล ลงมาจัดการโดยมีมังกรแสงที่กลับใจเป็นพวกแรกเข้ามาช่วย.. )
" โอ้ยย "
Lr ร้องด้วยเจ็บปวดที่ไหล่ของมีรอยถูกกงเล็บโจมตีพวกของนิทินโคนั่นเองแต่นิทินโคไม่ได้สั่งให้ทำแถมพวกนี้เหมือนจะฝืนทำยังไงยังงั้น
" ก็าซซซ " (หยุดเดี๋วยนี้นะ)
อีสควอเทียคำราม
" ก..กีซซซ " ( พวกผมไม่ได้ทำนะคับร่างกายมันไปเอง )
พวกลูกมังกรไฟพูดทั้นใดทั้งห้องก็เริ่มมีอาการแบบเดียวกันทุกคนเริ่มเข้ามาโจมตี Lr
" กีซซ " ( ทุกคนหยุดเดี๋ยวนี้นะ อ็า )
อีสควอเทียคำรามก้องอย่างทรมานและเริ่มตรงเข้ามาโจมตี Lr

โปรดติดตามตอนต่อไป ;)

[greamon]

ขอเลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้นะคับ :)

[greamon]

บัดนี้ทุคคนในห้องเริ่มมีอาการแบบเดียวกันหมดทุกคนคำรามอย่างโหยหวน
และแววตาก็เริ่มไร้แวว
" กีซซซ " ( ทุกคนเป็นอะไรไป )
Lr พูดและพร้อมกันนั่นเองก็ต้องปีนขึ้นไปบนโต๊ะเพื่อหลบพวกนักเรียนด้วย
" อ็าคคค "
Lr ร้องอย่างเจ็บปวดที่หลังของเขานั้นมีรอยกงเล็บข่วนอยู่ซึ่งชุ่มไปด้วยเลือด ที่เล็บของนิทินโค
มีเลือดของเขาอาบอยู่เต็มเล็บของนิทินโค  ตอนนี้เขาแทบจะพยุงร่างของตัวเองไว้ไม่อยู่แล้ว
และแล้วร่างของเขาร่วงลงจากโต๊ะลงไปยังฝูงมังกรเพื่อนนักเรียนที่ตอนนี้กลายเป็นมังกรกระหายเลือดไป
" flying flame "
เสียงของวิลดังก้องขึ้นพร้อมกับลมรอบๆตัวของเขากำลังก่อตัวเป็นพายุที่มีอานุภาครุนแรงพอที่จะทำให้ทุกคนกระเด็นไปติดกับห้องได้เลย
ร่างของเขาที่กำลังร่วงหล่นนั้นได้ถูกลมชลอไว้และจากนั้นเขาก็รุสึกว่ามีคนมาอุ้มเขาบินขึ้นไปตอนนี้สติของเขาเริ่มเรือนรางลงทุกทีๆเพราะความเจ็บปวดในที่สุดเขาก็หมดสติไป
" เฮ้นาย ๆๆ "
วิลพยายามที่จะปลุก Lr แต่ก็ไม่สำเร็จเขาสลบไปแล้ว
" ส่งมันมาให้ข้า "
อีสควอเทียพูดขึ้นแต่เสียงนั้นไม่ใช่เสียงของอีสควอเทียแต่เป็นเสียงเรียบๆเย็นชาอย่างที่สุด
ในโลกเป็นเสียงที่ปิศาจเท่านั้นถึงจะพูดได้
" albino flame "
มีเสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับเปลวไฟสีขาวอาบไปทั่วทั้งห้อง เมื่อแสงจากเปลวไฟจางลง
ทุกคนในห้องก็เริ่มรู้สึกตัว
" กีซซซซ " ( เอ๋เกิดอะไรขึ้นเนี่ย )
อีสควอเทียพูดและเมื่อหันไปเห็น Lr อีสควอเทียก็แทบล้มทั้งยืนแต่พวกนักเรียนที่อยู่ข้างๆรับไว้ทันและเมื่ออีสควอเทียหันไปเห็น dvd ก็แทบจะเป็นลมไปเลย
" ก็าซซซซซซ " ( นี่พวกเธอสองน่ะพา Lr ไปห้องพยาบาลด่วน )
 dvd ออกคำสั่งให้ลูกมังกรน้ำสองตัวเขาไปแบก Lr ออกมาเดินตามตนไปห้องพยาบาล
" กีซซซซ " ( เอาล่ะนักเรียนกลับไปนั่งที่กันก่อน )
อีสควอเทียพูดยังกังวลใจด้วยเป็นห่วง Lr
" ก็าซซซซซ " ( มันเรื่องอะไรหรือครับผมขอทราบหน่อย ทั้งเรื่องสัญญาณเตือนภัยเมื่อเช้าที่ทำให้ผมเข้าเรียนไม่ทัน มนุษย์เข้ามาเรียนในโรงเรียนมังกรและเรื่องเมื่อกี๊นี้ด้วย )
คำพูดของวิลทำให้อีสควอเทียเงียบไปสักพักเหมือนกับจะชั่งใจว่าควรพูดดีหรือไม่
" กีซซซซซซซ " ( ผมว่ามันจะต้องเกิดจากสาเหตุเดียวกันแน่ๆ )
วิลพูดอย่างวิเคราะเจาะลึก
" เอาล่ะๆครูจะเล่าทั้งหมดให้ฟังเอง "
ในที่สุดอีสควอเทียก็ยอมที่จะเล่าความเป็นมาทั้งหมด


โปรดติดตามตอนต่อไป ;)
เอาล่ะคับในตอนหน้าความเป็นมาทั้งหมดมันเป็นยังไงกันแน่ติดตามได้ในตอนต่อไป

[greamon]

" กีซซซซซ " ( เอาล่ะฉันว่าเธอคงจะมีพื้นฐานความรู้เกี่ยบกับหมู่บ้านมังกรที่เคยเรียนที่อื่นมาบ้าง )
อีสควอเทียวิลถึงความรู้ที่เรียนมาวิลจึงตอบกลับว่า
" กีซซซซซ " ( ครับเรื่องหมู่บ้านมังกรมืดใช่ไหมครับ )
วิลตอบด้วยความมั่นใจเหมือนกับศึกษามาอย่างดี
" กีซซซซซซซซซ " ( ใช่ถูกต้องแล้วเรื่องของหมุ่บ้านมังกรน่ะนะครั้งเมื่อสมัยสงครามซินเหล่ามังกรทั้งหลายที่ได้กลับใจมาอยู่ฝ่ายเทพนั้นมังกรมืดเป็นฝ่ายสุดท้ายที่กลับใจ พวกซินได้โกรธแค้นพวกมังกรที่ทรยศพวกตนจึงส่งคำสาปทั้งหมดไปยังมังกรมืดทุกตัวให้ทุคคนรังเกียจและเป็นสัญลักษณ์แห่งมารร้ายจึงทำให้พวกมนุษย์พากันเกลียดกลัว )
" กีซซซซซซซซ " ( แต่มันก็ไม่ใช่ความจริงนี่คับมันเป็นแค่ตำนานเท่านั้นมังกรส่วนน้อยเท่านั้นที่โดนพลังของพวกซินและอีกอย่างเทพอิสราเฟลเองก็ได้ใช้พลังชำระล้างคำสาปจนหมดแล้วนี่จะเหลือก็แต่มังกรมืดที่ยังนับถือพวกซินเท่านั้น )
คำพูดที่วิลพูดออกมาทำให้ทุกคนในห้องถึงอึ้งไปเลยทีเดียวกับความรอบรู้ของวิล
" กีซซซ " ( ปู่เป็นคนเล่าให้ผมฟังคับ )
วิลพูดเมื่อเห็นสีหน้าของคนในห้อง
" ก..กีซซซซซ " ( ช..ใช่จ้ะมันเป็นอย่างนั้นมังกรที่นับถือซินถูกท่านเทพอิสราเฟลผนึกเอาไว้ในต่างมิติแล้วแต่ด้วยความที่มนุษย์นั้นมีอคติกับซินอยู่เป็นทุนเดิมจึงยากนักที่มนุษย์จะยอมรับพวกจึงทำร้ายและขับไล่มังกรมืดเหมือนที่ชาวฟีเลเซียที่อพยพไปแอนดิซองช่วงนั้นมีมังกรที่นับถือซินอยู่ไม่น้อยที่ยังไม้ถูกผนึกอาศัยอยู่พวกมันจึงเข้าโจมตีมนุษย์และหลังจากพวกมันถูกปิดผนึกพวกมนุษย์ไม่รู้จึงมาฆ่าพวกมังกรมืดที่มาช่วยท่านอิสราเฟลผนึกท่านจึงสร้างมิติหนึ่งขึ้นมาให้พวกมังกรมืดอาศัยอยู่  และหมู่บ้านมังกรของเราก็เช่นกันมันเชื่อมต่อกับมิตินั้นด้วยเมื่อก่อนมนุษย์ไม่สามารถรุกรานตรงนี้ได้เพราะเคยมีเต่ายักนอนจำศีลอยู่ตอนที่เรามาเปิดประตูที่นี่ก็ปรากฎว่าเต่ายักไม่อยู่แล้วความคิดที่จะมาอาศัยอยู่ใต้เต่ายักจึงต้องล้มไปเราจึงต้องอาศัยอยู่อย่างลับๆและที่เราต้องมีสัญญาณเตือนก็เพราะ... )
อีสควอเทียหยุดพูดไปชั่วครู่เหมือนจะชั่งใจอีกทีว่าควรพูดต่อหรือ
" กีซซซ " ( ต่อซิฮะครู )
วิลพูดเตือนสติอีสควอเทียจึงเล่าต่อ
" กีซซซซซซซซซ " ( สงครามระหว่างมนุษย์กับมังกรเกิดขึ้นแล้วและมันจะไม่สงครามเล็กแน่นอนเพราะมังกรมืดที่นับถือซินกำลังจะ.... )

ที่ฟีเลเซีย
" ท่านบาทหลวงเกรเกอรี่มีนักเดินทางมาขอพบครับ "
นายทหารคนหนึ่งเข้ามารายงาน
" ให้เค้าเข้ามา "
เกรเกอรี่ตอบกลับ
" ครับท่าน เอ้าเข้ามาได้ท่านให้เข้าพบ "
นายทหารหลังจากรับคำเสร็จก็ตะโกนเรียกชายผู้หนึ่งเข้ามาในห้องชายคนนี้แต่งตัวมอซอเนื้อตัวก็มอมแมมไปหมด
" ข้าคือผู้ส่งสารจากทวีปทางเหนือของเมอริเซียตอนนี้ทวีปทั้ง 6 รอบเมอริเซียเกิดความวุ่นวายไปหมดแล้วครับ "
นักเดินทางกล่าว
" เป็นฝีมือของท่านผู้นั้นใช่ไหม "
เกรเกอรี่ตอบก่อนที่นักเดินทางจะกล่าว
" ครับ "
นักเดินทางผ้นั้นตอบกลับ
ในใจของเกรเกอรี่ตอนนี้มีความกังวลใจถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี่ไปคงจะเกิดสงครามที่ยิ่งใหญ่หลังจากที่สงครามก่อนหน้าเคยสงบลงไปแล้วแต่สงครามที่เกิดขึ้นครั้งนี้จะต้องรุนแรงกว่าคราวก่อนเป็นแน่แท้

โปรดติดตามตอนต่อไป ;)

[greamon]

" เอ่อท่านครับเป็นอะไรไปหรือครับ "
นักเดินกล่าวเมื่อเห็นเกรเกอรี่นิ่งเงียบไปนาน
" อ..อ้อโทษทีนะพอดีคิดอะไรเพลินไปหน่อยเอาล่ะไหนรายงานความคืบหน้าหลังจากที่เราติดต่อไปทางเครื่องมือสื่อสารทีซิ "
เกรเกอรี่ถามนักเดินทางจึงกล่าวว่า
" ครับหลังจากที่ข้าได้รับเครื่องมือสำหรับสื่อสารนั้นมาจากท่านเมื่อข้าเดินทางกลับไปก็พบกับความเสียหายของหมู่บ้านข้าและกองกำลังต่อต้านเองก็แตกกระจัดกระจายไปหมดแล้วข้าพยายามจะติดต่อไปยังกองอื่นแต่ไม่มีการตอบรับคิดว่าเครื่องคงจะถูกทำลายหมด "
" แล้วนี่เจ้าติดต่อไปยังทวีปอื่นบ้างหรือยัง "
เกรเกอรี่ถามต่อ
" ข้าลองดูแล้วแต่ไม่มีสัญญาณใดๆเลยข้าคิดว่าที่ทวีปอื่นๆคงมีคลื่นแทรกคงต้องให้ท่านทิโมธีดัดแปลงเครื่องนี้ซะแล้ว "
นักเดินทางพูดจบก็หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าของสิ่งนั้นมีลักษณะเป็นโลหะทรงสี่เหลี่ยมและที่หัวเหลี่ยมของโลหะนั้นมีแท่งโลหะอะไรบางอย่างที่เหมือนเป็นเสาอากาศของเครื่อง
" อืมมมตกลงข้าจะขอให้ทิโมธีช่วยดัดแปลงให้เอาล่ะเจ้าเดินทางมาไกลเชิญท่านไปพักผ่อนเถิดข้าให้คนไปเตรียมห้องไว้แล้ว "
เกรเกอรี่พูดจบก็เรียกให้ทหารมาพานักเดินทางไปที่ห้อง  หลังจากทุกคนออกไปจากห้องแล้ว
เกรเกอรี่ก็เดินไปที่หน้าต่างแล้วเงยหน้าขึ้นมองไปบนท้องฟ้าที่ตนนี้มีเมฆสีดำปกคลุมเต็มไปหมดเตือนถึงการมาของพายุฝนพร้อมกับในใจเริ่มนึกถึงเรื่องราวตอนที่ตัวเองนั้นออกเดินทางไปพบกองกำลังต่อต้านที่บนภูเขาหิมะ
ในตอนนั้นข้าหลงทางอยู่บนภูเขาหิมะทั้งหนาวทั้งหมดแรงในตอนข้าคิดว่าตัวเองจะต้องตายซะแล้วก่อนที่ข้าจะหมดสติไปได้มีเงาที่ใหญ่มากและเงาของอีกร่างหนึ่งที่เล็กกว่าร่อนลงมาเหนือหัวเขาเจ้าของเงาทั้ง2ร่างร่อนลงมาและเขาก็หมดสติไป

โปรดติดตามตอนต่อไป ;)

ปล.วันที่ 25 ธ.ค.นี้เชิญพบกับตอนพิเศษทาลิวิลย่าปะทะเอเลี่ยนติดตามชมให้ได้นะคับ

[greamon]

ในถ้ำแห่งหนึ่งมีร่างของชายผู้หนึ่งนอนอยู่ข้างๆร่างนั้นมีกองไฟถูกก่อไว้  ร่างนั้นค่อยๆขยับลุกขึ้นมาเกรเกอรี่เมื่อลุกขึ้นมาเขารู้สึกมึนงงแสงสลัวๆจากกองไฟภายในถ้ำทำให้เห็นอะไรไม่ได้ชัดมากนัก
" ท่านตื่นแล้วรึ "
เสียงนึงดังขึ้นจากส่วนลึกของถ้ำแต่เสียงที่พูกนั้นดูไม่เหมือนมนุษย์พูดแม้จะเป็นภาษามนุษย์ก็ตามเสียงนั้นเป็นเสียงสูงบ้างต่ำบ้างทำให้ฟังไม่ค่อยชัด
" ท่านเป็นใครน่ะ "
เกรเกอรี่ตะโกนถามเจ้าของเสียงนั้น  แต่ไม่คำตอบมีเพียงเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาไม่ใช่แค่หนึ่งแต่มีถึงสองและแล้วเจ้าของเสียงก็ปรากฏออกมาร่างสีฟ้าขนาดใหญ่ที่ด้านข้างแทนที่จะมีมือกลับมีพังพืดที่ดูเหมือนปีกพับเก็บอยู่ส่วนอีกร่างหนึ่งนั้นมีร่างเป็นสีเขียวที่คอมีขนแผงคอสีเขียวเข้มมีปากที่แหลมออกมาคล้ายจะงอยปากนก

" ท่านเกรเกอรี่ "
มีเสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้เกรเกอรี่หลุดออกจากห้วงแห่งความทรงจำ
" เป็นหรือท่านเกรเกอรี่ "
เจ้าของเสียงที่เรียกเขาให้คืนสตินั้นถามร่างของมีชุดเกราะสีเทาอมเขียวข้างกายมีดาบที่เสียบอยู่ในฝัก ชาว์ลแม่ทัพของอาณาจักรฟีเลเซียยืนอยู่ตรงหน้าเขา
" อ..อ..อ้อมีอะไรหรือท่านชาว์ล "
เกรเกอรี่เมื่อตั้งสติได้จึงถามถึงธุระ
" ท่านกษัตริย์ซิกมันต์ทรงตามหาท่านอยู่ "
ชาว์ลตอบ


โปรดติดตามตอนต่อไป ;)