บทวิเคราะห์กรณี GTA เกมคอมพิวเตอร์: ภัยเยาวชนที่ซ่อนเร้น หรือเพียงจำเลยสังคม

   จากกรณีข่าวที่มีวัยรุ่นอายุ 18 ปีคนหนึ่ง ก่อเหตุฆ่าชิงทรัพย์พนักงานขับรถแท็กซี่ที่ผ่านมา ทำให้เกมดังของค่าย Rock Star อย่าง GTA ถูกจับตามอง ว่าเป็นเกมที่มีเนื้อหารุนแรง, และสิ่งที่ตามมาคือการพยายามเข้ามาจัดระเบียบ และควบคุมคอมพิวเตอร์โดยเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง

   หากย้อนหลังไปราวๆ 7-8 ปีก่อน, มีคดีทำร้ายร่างกายเพื่อชิงทรัพย์เกิดขึ้น เนื่องจากการซื้อขายสิ่งของในเกมออนไลน์ชื่อดังอย่าง Ragnarok เป็นเงินจริง ทำให้กระทรวง ICT เข้ามาจัดระเบียบเกมออนไลน์กันพักใหญ่ และหลังจากนั้นไม่นาน การจัดระเบียบเกมก็เงียบไปเป็นไฟไหม้ฟาง จากกรณีของสองปัญหาที่กล่าวมา เราจะเห็นได้ว่า ในปัจจุบันนั้น เกมคอมพิวเตอร์ ถูกมองว่าเป็นจำเลยสังคมในหลายๆปัญหาที่เกิดขึ้น กล่าวคือทุกครั้งที่เกิดปัญหาเด็กหรือเยาวชนมีพฤติกรรมก้าวร้าว รุนแรงเกิดขึ้น ผู้ปกครองมักจะโทษว่าเกิดจากเกมคอมพิวเตอร์ ที่ทำให้เด็กมีพฤติกรรมเช่นนี้

   ก่อนอื่นข้าพเจ้าต้องยอมรับ ว่าตัวเกม GTA เอง ก็เป็นเกมที่มีเนื้อหารุนแรงติดหนึ่งในสิบอันดับเกมที่มีเนื้อหารุนแรงที่สุด ทั้งนี้ ในบางประเทศอย่างเช่นออสเตรเลีย การจำหน่ายซอฟต์แวร์เกมนี้ ถึงขั้นเป็นความผิดเลยทีเดียว หรือแม้กระทั่งหลายๆประเทศอย่างเช่นสหรัฐอเมริกาเอง ก็มีการจัดระดับของกลุ่มผู้บริโภค และกระทำอย่างจริงจัง ชนิดที่เรียกได้ว่าแทบจะตรวจบัตรประชาชนกันทุกครั้งที่เข้าสถานบริการร้านเกมกันเลยทีเดียว

   สำหรับประเทศไทยนั้น ข้าพเจ้าต้องยอมรับว่าการทำงาน หรือควบคุมดูแล ในการจัดระดับของกลุ่มผู้บริโภคสื่อประเภทต่างๆ ทั้งเกมคอมพิวเตอร์ ภาพยนตร์ หรือโทรทัศน์นั้น มีความหละหลวมเต็มที และนั่นเป็นเพียงแค่สาเหตุหนึ่ง ของหลายๆตัวแปรที่ทำให้เยาวชนมีพฤติกรรมก้าวร้าวเช่นที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน แน่ทีเดียว ข้าพเจ้ายอมรับ ว่าปัจจุบันพฤติกรรมของเยาวชนที่ก้าวร้าว มีปริมาณเพิ่มขึ้นอย่างน่าใจหาย หากจะวิเคราะห์กันให้ถึงที่มาแล้ว พบว่าที่มาของปัญหาต่างๆเหล่านี้ เกิดขึ้นจากสิ่งที่ข้าพเจ้ามักจะเรียกอยู่บ่อยๆว่า รอยร้าวเล็กๆในสังคม

   สิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับคือ สภาพของสังคมไทยในปัจจุบันนั้น ผู้ปกครองมีเวลาให้กับบุตรหลานน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย เนื่องจากสภาพความเป็นอยู่ และปัจจัยหลายอย่าง ที่ทำให้คนเราเข้าสู่ภาวะของการแก่งแย่งแข่งขัน และเทคโนโลยีที่ทันสมัย ทำให้เยาวชนเข้าถึงสื่อได้อย่างง่ายดาย ข้าพเจ้าเชื่อว่า แทบทุกครอบครัวในเวลานี้ มีคอมพิวเตอร์ประจำบ้านอย่างน้อยหนึ่งเครื่องแทบทั้งสิ้น... แล้วสิ่งต่างเหล่านี้ เกี่ยวข้องอะไรกับสิ่งที่ข้าพเจ้าพยายามจะสื่อ...

   ข้าพเจ้ามักจะกล่าวกับเพื่อนของข้าพเจ้าเสมอว่า การกระทำต่างๆ จะเป็นกระจกสะท้อนภาพลักษณ์ของตัวตน แน่นอนว่าสภาพการดำรงชีวิต และความเป็นอยู่ของประชาชนก็ถือเป็นกระจกสะท้อนภาพลักษณ์ของสังคมด้วยเช่นเดียวกัน ทั้งนี้หากจะมองที่ปลายเหตุอย่างเดียว แล้วคอยหาทางแก้เป็นกรณีๆไป คือทำแบบ วัวหายล้อมคอก นั้น ข้าพเจ้าคิดว่าเป็นวิธีการในการแก้ปัญหาที่ไม่ถูกต้อง เพราะสุดท้ายแล้วต้นตอของปัญหาที่แท้จริงก็ยังคงอยู่ และมันจะพัฒนาไปสู่อีกปัญหาหนึ่งเรื่อยไปไม่สิ้นสุด

   ตามที่ข้าพเจ้าได้กล่าวไปแล้ว สำหรับปัญหานี้ ข้าพเจ้ามองว่า สาเหตุหลักมาจากการที่ครอบครัวไม่มีเวลาให้แก่กันและกันอย่างเพียงพอ เมื่อไม่ได้รับความอบอุ่นจากทางครอบครัวแล้ว สิ่งที่บุตรหลานมักจะแสวงหา เพื่อทำให้เกิดความรู้สึกเติมเต็มในบางสิ่งที่พวกเขารู้สึกว่าขาดหายไปก็คือ เพื่อน นั่นเอง และนั่นก็เป็นการเปิดประตูต้อนรับสิ่งที่ผู้ปกครองไม่สามารถจะกำหนดได้ เข้ามาสู่ชีวิตของพวกเขา

   แน่นอนทีเดียว ว่าหนึ่งในหลายๆสิ่งที่พวกเขาแสวงหาเพื่อต้องการการเติมเต็มนั้นก็คือเกม และเมื่อเกมเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อคลายเครียด, ตัวเกมเองจึงมีหลายระดับที่แตกต่างออกไป เพื่อให้ถูกต้องตามกลุ่มเป้าหมายของบุคคล และเมื่อมีกลุ่มผู้บริโภคบางกลุ่ม ที่บริโภคเกมเข้าไปไม่ตรงกับกลุ่มเป้าหมาย โดยที่ขาดวุฒิภาวะทางอารมณ์อย่างเพียงพอ ปัญหาต่างๆที่จะเกิดตามมา จึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ไ
ด้
   และทุกครั้งที่มีปัญหาเกิดขึ้นเพราะเกม สิ่งหนึ่งที่เรามักจะทำคือโทษไปที่เกมก่อน ว่านั่นเป็นสาเหตุของปัญหาโดยที่พวกเขาเหล่านั้น หาได้ตระหนัก หรือคิดย้อนหลังไม่ ว่าแท้ที่จริงแล้ว ปัญหาต่างๆมันเกิดขึ้นจากสิ่งใดกันแน่ ครั้งหนึ่งสมัยมัธยม ข้าพเจ้าเคยถามเพื่อนคนหนึ่งที่รู้จักกันมาตั้งแต่ประถม ว่าทำไมเขาถึงชอบไปอยู่ที่ร้านเกมได้ทั้งวัน ข้าพเจ้าต้องประหลาดใจเมื่อพบกับคำตอบที่ว่า ช่วยไม่ได้ ก็ในเมื่อบ้านมันไม่น่ากลับไป กลับไปก็เจอกับพ่อแม่ทะเลาะกัน สุดท้ายก็มาลงที่เราอยู่ดี

   นั่น เป็นสิ่งที่เราจำเป็นต้องคิดกันอย่างจริงจัง ว่าสิ่งต่างๆเหล่านี้ที่เกิดขึ้น เป็นผลโดยตรงจากการเล่นเกมมากเกินไป หรือเป็นเพราะการขาดการเอาใจใส่ในครอบครัวกันแน่ เพราะถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว ทุกครั้งที่เกิดปัญหาขึ้นในสังคม เราก็มักจะโทษไปที่ปลายเหตุของปัญหา มากกว่าที่จะย้อนกลับมาดูตัวเราเอง และต้นตอของปัญหาที่ยังคงไม่ได้รับการสะสางนั้น ก็จะลุกลามไปเรื่อย ไม่สิ้นสุด ดุจดั่งเนื้อร้ายที่ค่อยๆลามไปเป็นวงกว้าง จนกลายเป็นมะเร็งในที่สุด...

Credit: ดาราพรายใต้แผ่นฟ้า

	Author	Topic: บทวิเคราะห์กรณี GTA เกมคอมพิวเตอร์: ภัยเยาวชนที่ซ่อนเร้น หรือเพียงจำเลยสังคม (Read 2772 times)
0 Members and 1 Guest are viewing this topic.