|
ผู้ชายก็ร้องไห้เป็น
|
 |
« on: May 17, 2009, 06:48:30 PM » |
|
----1----
-
-
ผมชื่อ เจมส์ -
ตอนเนี้ย ผมกำลังเขียนนิยายเรื่องนึงอยู่ -
จะว่ามันเป็นนิยาย มันก็คงจะเป็นนิยาย ของใครหลายคน -
แต่ว่า---- สำหรับผม---- มันคงเป็นความจริง -
-------------------------------------------------------
ติด 0 2วิชา ม.ผ อีก1 ให้ตายดิไอเจมส์ แม่มรึงเก็บตังส่งควายเรียนจริงๆวะ! พี่ชายของผมตะโกนใส่หู (สังคมปัจจุบันพี่น้องที่รักกันมากๆจะใช้คำแทนตัวว่า กูตัวเอง- -) เออ~ กุไม่เก่งเหมือนตัวเองหนิ ผมตอบไปอย่างไม่รีรอ ตัวเองก็เพลาๆบ้างไอวาดรูปเล่นของตัวเองเนี่ย กุหวังดี พี่ชายผมทัดทาน เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ! ผมตะคอกใส่พี่และรีบวิ่งหนีเข้าห้องนอนเพื่อหลบหน้า ผมเหมือนตัดไฟตัวเองโดยฉับพลัน ให้ตัวผมล้มลงกระแทกกับที่นอน และไม่ขยับใดๆอีก -- ผมรู้ว่าพี่หวังดี ผมก็รู้สึกผิดที่ผมตะคอกพี่ไป แต่..... ผมคงไม่มีความสำคัญ..กับโลกใบนี้แล้วจริงๆ -
---------------------------------------
--ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้ง สายตากวาดมองไปทั่วห้อง และลุกขึ้นมาเพื่อจะไปอาบนำ มือผมสัมผัสไปที่ประตู แต่.....
+0+ลากม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย! มาได้ไงว้า - -* มือผมสัมผัสถูกลากที่ย้อยมาพันตามผนังและประตู ผมรีบเปิดประตูออกไปดูข้างนอก ใช่นี่คือบ้านของผม แต่ไม่ใช่ก็เพราะลากเนี่ยแหละ แม่------- พี่-------- อยู่ไหนกันหมดดดดดดดด ผมตะโกนอยากสุดเสียง และรีบวิ่งลงมาชั้นล่าง เกิดอะไรขึ้นว่ะ หรือว่าเอเลี่ยนบุกโลก! ผมเริ่มคิดในใจ ผมรีบหาของมีคมเพื่อจะตัดลากไม้ที่พันประตูหน้าบ้านอยู่ แกรก*~ ในที่สุดผมก็เปิดประตูออกมาได้ แต่......
สิ่งที่เห็นตรงหน้าผม....................กลับเป็นป่าทึบ ผมคิดว่าผมฝันไปแน่ ผมหลับตาลง และลืมตาอีกที.......
สิ่งที่ผมเห็นตรงหน้า...กลับทำ....ให้นำตาผมใหลออกมา.....จากตาของทั้งสองข้าง............ของผม -
-------------------------------------
ผมรีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน ผมจะไม่ยอมอยู่ที่นี่เป็นแน่ ผมรีบเก็บของที่ใช้ดำลงชีพ น้ำ-เป็ปซี่-มีดครัว-มาม่า-ตูมตาม-ลูกอม-โทรศัพ-กางเกงใน(สำคัญมาก)-เสื้อผ้ามากมายลงกระเป๋า ผมตัดสินใจแล้วว่าต้องไป บางที่พี่กับแม่อาจจะออกไปก่อนแล้วก็เป็นได้ ยังไงก็ต้องเสี่ยง~ เมื่อผมเก็บของเสร็จ ก็รีบออกไปนอกบ้านที่เต็มไปด้วยลาก!ของผม
เราจะไปแล้วนะ~ ไปจากบ้านของเราแล้ว
ซักวันเราคงจะกลับมา.......กลับมาที่นี่อีกครั้ง>>>
--------------------------------
2ชั่วโมงแล้วที่เดินออกมา ผมเริ่มสงสัยในตัวเองว่าเดินออกมาทำไม~ รอบๆผมมีแต่ป่ากับป่า~ ไม่มีใครเลยหรือไง
ชักเหงาแล้วนะ- - ที่นี่มันแปลกๆ มีต้นไม้แปลกๆเต็มไปหมด อากาศก็ไม่ร้อนมาก แต่ที่นี่มีภูเขาเต็มไปหมด~
ครืนๆ= มีเสียงดังเกิดขึ้นเหมือนอะไรซักอย่างอยู่บนหัวผม ผมรีบผงาดมองขึ้นไปอย่างทันควัน! ตัวเห้อะไรวะ!โครดเท่เลย ผมอุทานออกมาเสียงดัง สิ่งที่ผมมองเห็น เป็นนกยัก! ใหญ่มากๆ ลำตัวสีฟ้า เขียวสลับแดง มันชักจะยังไงยังไงแล้วนะ นี่มันที่ใหนกันแน่เนี่ย ------------- ผมเดินต่อมาซักพัก ป่าที่หนาทึบเริ่มบางลงเรื่อยๆ ความหายนะมาเยือนอีกแล้ว! ผมอุทานเป็นรอบที่2 หมาป่าตัวหนึ่ง(ผมเห็นเป็นหมา)ใช่หมาเหรอ~ หน้าตามันเหมือนหมา แต่แค่ว่ามันมีเขาเหมือนกวาง! ปัญหาก็คือไม่มะได้มีตัวเดียวมันมีตั่ง3 3รุม1 ไม่ไหวมั้ง- - ผมเริ่มหยิมมีดครัวที่พกมาใช้ป้องกันตัว เดินถอยหลังทีละก้าว แต่~~~ มันก็ตามมาทีละก้าวเช่นกัน กำ~ มันเริ่มจะแยกเขี้ยวใส่ผม ทำไงละทีนี้กุ
----------------------------
จบตอน1~(สั้นไปมะเนี่ย- -)
ติมตามอ่านกันนะ- -
|
|
|
|
« Last Edit: May 19, 2009, 01:49:28 AM by 261238007 »
|
Logged
|
|
|
|
|
ผู้ชายก็ร้องไห้เป็น
|
|
« Reply #1 on: May 17, 2009, 09:36:21 PM » |
|
-----2------
-----
---
-
เวรกำ....ถ้ามาตายแบบนี้จะได้เจอแม่กุไม้ว่ะนี่ ผมเริ่มนึกในใจ ไม่ทันไรหมาป่าตัวหนึ่งก็พุ่งกระโจนมาใส่ผม ผมจึงหลับตาและใช้มีดครัวในมือฟันเข้าไปที่หมาป่าอย่างจัง! ทันใดนั้นเองร่างของหมาป่าทีเขาตัวนั้นก็ขาดเป็น2ท่อน! เลือดสีแดงฉานของมันสาดเข้าที่ตามตัวและใบหน้าของผม อะไรวะ! ผมอุทาน ในมือผมมันไม่ใช่มีดครัว แต่เป็นดาบเล่มใหญ่สีเทา ที่เริ่มขึ้นสนิม ขณะที่ผมกำลังงงกับดาบอยู่นั้นเอง หมาป่าอีกตัวก็กระโจนเข้ากัดที่แขนของผม (เจ็บชิบหาย) ผมนึกในใจ ขณะนั้นเองมีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งกระโจนออกมาจากป่า ย้ากๆๆๆๆๆๆ ปักๆ !~ นั่นคือเสียงที่ผมได้ยิน พอรู้อีกทีหมาป่า2ตัวที่เหลือก็ล้มลงไปกองกับพื้น นี่นาย ผู้ชายรึป่าวหมาป่า2ตัวยังจัดการไม่ได้เลย ผู้หญิงคนนั้นตะคอกใส่ผม (คำพูดนี้ทำให้ผมนึกถึงพี่ชายขึ้นมา) อ่าว- แล้วเธอเป็นใครมาเกี่ยวอะไรด้วย! ผมตอบกลับไป เธอเป็นนักรบนี่ แค่หมายังจัดการไม่ได้แล้วเราจัชนะสงครามไม้เนี่ย เธอยังตะคอกผมอยู่เหมือนเดิม เมืองอะไร นักรบอะไร ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ผมตอบกลับ ผมว่าไอผู้หญิงคนนี้ต้องโรคจิตแน่เลย อ่าวเธอไม่ใช่คนแถวนี้หรอ ผู้หญิงคนนั้นถามแบบนุ่มลง ก็ใช่นะสิ ถ้าไม่บอกก็คงจะด่าต่อใช่ไม้เนี่ย! ถึงตาผมตะคอกกลับบ้าง เออ..ขอโทด แขนเธอเจ็บอยู่ไม่ใช่หรอ มะเดี๋ยวรักษาให้ พอเธอพูดจบเธอก็ให้ผมนั่งลง และหยิบแผ่นไม้มาพันรอบแผลผม ขอบใจนะ ผมพูดแบบเขินๆ ผมว่าผู้หญิงคนนี้แปลกดีนะ ตั่งแต่เจอกัน เธอเป็นคนสองอารมย์ บางคร้งก็มุ่งมันไม่กลัวใคร บางครั้งก็อ่อนหวาน รู้สึกเหมือนผมรู้จักเธอมานามาก นี่นาย! ผุ้หญิงคนนั้นพูด(ทำเอาผมสะดุ้งเลย) ไปที่เมืองดีกว่า ไปให้พ่อเราดูแผลก่อน เธอพูด อืมๆก็ได้ ผมตอบแบบเฉยๆทั้งๆที่อยากไปใจจะขาด เธอลุกขึ้นและพูดว่า ตามมาดิ นั่งบื่ออยู่ทำไม ผมจึงรีบลุกขึ้นและตามไปอย่างรวดเร็ว(ถ้าเป็นผู้ชายกุต่อยปากแตกไปแล้วนะเนี่ย)
-------------------------------
ผมเดินมาเร่ยๆ และสังเกตุดาบตัวปัญหาของผม มันมีรูด้วย เหมีอนไว้ใส่อะไรบางอย่าง เป็นดาบที่เก่ามากจิงๆ ต่อมาผมเริ่มสังเกตุสิ่งของๆตัวเองและพบว่า กระเป๋าตัง! มาตั่งแต่เมื่อไหร่ ถึงจะมาแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรผมเลย แต่....เก็บไว้ก่อนดีกว่า เดินมาซักพักแล้วจากป่าก็กลายเป็นที่โล่ง มีหญ้าเป็นหย่อมๆ ในที่สุดผมก็เริ่มเห็น ''เมือง'' อลังการมากๆ เหมือนเดอะลอดล์ออฟเดอะลิงล์เลย ผมเห็นกำแพงเมือง สูงประมานตึก7ชั้น ้ล้อมลอบตีนเขาเป็นครึ่งวงกลม เราเริ่มเดินเข้ามาภายใน หลังกำแพงจะเป็นบ้านเรีอนประชาชน และมีหน้าผาที่ที่ยื่นออกมาจากพูเขา บนหน้าผานั้นเป็นพระราชวัง ปลายหน้าผาเป็นแท่นอะไรซักอย่าง แต่สรุปคือ ที่นี่เป็นอะไรที่สุดยอดจริงๆ -0-
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
ผู้ชายก็ร้องไห้เป็น
|
|
« Reply #2 on: May 17, 2009, 10:23:51 PM » |
|
เขียนมา2ตอนแล้ว ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆด้วยนะคับ  การที่นักแต่งนิยายจะเขียนนิยายให้จบได้ อาจขึ้นอยู่กับคนอ่าน!  |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Green day
|
|
« Reply #3 on: May 17, 2009, 10:29:10 PM » |
|
ลากม้าย ==> เขียนว่า รากไม้ ดีกว่าครับ อ่านตอนแรกยัง งงๆอยู่ ลาก นึกว่า ทาก
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
ผู้ชายก็ร้องไห้เป็น
|
|
« Reply #4 on: May 17, 2009, 10:33:44 PM » |
|
ลากม้าย ==> เขียนว่า รากไม้ ดีกว่าครับ อ่านตอนแรกยัง งงๆอยู่ ลาก นึกว่า ทาก
คับขอโทดคับ พอดีเปงคนไม่ค่อยรอบคอบ |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
ผู้ชายก็ร้องไห้เป็น
|
|
« Reply #5 on: May 18, 2009, 12:12:14 AM » |
|
--------
------3
----
---
--
-
ในที่สุดผมก็อยู่ในเมืองที่สงบสุขนี้ซักที เออ ผมชื่อเจมส์นะ อยู่ดีๆผมก็พูดไปโดยไม่คิด หรอ อืม..เราชื่อ ซัน เธอตอบ ใกล้ถึงบ้านเราแล้วแหละ
ซันพูดขึ้น ซักพักเราก็เดินมาถึงบ้านของซัน นี่บ้านหรอ ผมพูดขึ้น ดีกว่านายแล้วกันมาจากใหนก็ไม่รู้ ซันพูดแบบโกรดๆ ผมยังไม่ได้เข้าไปข้างในหรอก แต่แค่เห็นประตู ก็ไม่รู้เลยว่าข้างในเป็นยังไง ประตูบ้านของซันติดกับตีนเขา(แบบว่าแกะหินเป็นโพรงให้เป็นบ้าน) ใครมาเอะอะอะไรหน้าบ้านเนี่ย ชายแก่รูปร่างอ้วนหน้าตาใจดีคนหนึ่งเปิดประตูออกมา พ่อคะ เค้าโดนหมาป่ากัดคะ ซันเอ่ยขึ้น ใหนดูซิ คนที่ได้ชื่อว่าพ่อของซันจับแขนของผมขึ้นมาดูและตรวจบาดแผล อืมไม่เป็นไรมาก ออ! แล้วบ้านอยู่ไหนละไอหนุ่ม พ่อของซันพูด ผมเงียบและตอบไปว่า ผมก็ไม่แน่ใจ ที่ๆผมมามันไม่ได้อยู่ที่นี่ แล้วที่นี่ก็ไม่มีที่ๆผมมา พ่อซันเริ่มงงกับผม อะๆไม่เป็นไร งั้นคืนนี้นอนกันพ่อแล้วกัน พ่อของซันเอ่ย ขอบคุณมากครับ ผมตอบอย่างดีใจ ขณะที่เรากำลังจะเข้าบ้าน ก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินมาทางเรา ทหาร ซันเอ่ย ทหารประมาณ10นาย กำลังเดินตรงมาทางเรา
ทหารนายหนึ่งพูดกับผมว่า คุณคือ เจมส์ ใช่ใหม ผมรีบตอบไปว่า ใช่คับผมชื่อเจมส์ ทหารนายนั้นพูดต่อว่า พระราชาแห่งเมืองไค มี ร่า ให้เรานำตัวท่านไปพบด่วนครับ (ผมถึงกับงง) ออ เออ ผมพาเพื่อนไปด้วยได้ใหมคับ ผมถามไป ได้ซิ ทหารนายนั้นตอบ ซันไปกับเราที ผมรีบถามซันอย่างว่องไว ไปซิลูกไอหนุ่มนั่นมันไม่คุ้นเคยกับที่นี่นิ พ่อพูดขึ้น ก็ได้คะ ซันพูด เมื่อพูดเสร็จพวกเราจึงเดินตามทหารไป แต่ก่อนไปพ่อพูดอะไรแปลกๆกับผมอย่างนึง เขาพูดว่า ''ฝากลูกสาวพ่อด้วยนะ''
---------------------------------------
เราเดินตามทหารมาเร่ยๆ(ชีวิตนี้มีแต่เดินตาม)ดาบเล่มนั้นยังอยู่ในมือผมเหมือนเดิม เดินขึ้นที่สูงนี่มันรู้สึกดีนะ ซันพูด(บ้ารึป่าวเหนื่อยจะตาย)ผมคิดในใจ ในที่สุดเราก็เดินมาถึงพระราชวังอันใหญ่โต ประดับแก้วหลากสี เงิน และทอง ในที่สุดเราก็มาถึงห้องๆหนึ่ง เหมือนจะเป็นห้องโถงรับรองแขก ขณะที่เรายืนดูรอบๆอยู่นั้น ก็มีผู้ชายสองคนเดินเข้ามา สวัสดีท่านทั้นของ ชายแต่งตัวอลังการคนหนึ่งพูด หวัดดีคะ ซันตอบ
แต่ผมยืนเฉย (แม่ไม่ให้ทักคนแปลกหน้า) ขอโทดด้วยที่เรียกมาแบบนี้ ชายผู้นั้นพูด คุนรู้จักชื่อผมไดไง ผมพูดอย่างเย็นชา ชายอีกคนที่แต่งตัวโทรมๆพูดขึ้นว่า เพราะว่าคุณคือ วีระบุรุษ ของพวกเรายังไงละ (ผมงง) ชายที่แต่งตัวหรูหราพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า เอาละๆ อย่าพึ่งเครียดกันไป ผมคือกษัตริย์แห่งเมืองนี้(ถึงจะเป็นกษัตริย์แตเราก็ต้องยืนเฉยเก็กหล่อต่อ)และคนนี้คือ ผู้ทำนายแห่งเมืองนี้ ผมจะเราเรื่องทุกอย่างเอง-
-------1000ปีก่อน
สงครามเกิดขึ้น เพราะคนกลุ่มหนึ่งซึ่งคิดกบฎต่อดินแดนไคมีร่า พวกมันได้สึกษาข้อมูลเกี่ยวกับหินศิลาดำ ซึ่งถ้ารวมตัวกันจนครบจะมีคุณสมบัติทำให้โลกมนุษย์ของท่านเชื่อมกับโลกของเรา (โลกของผม!)ผมคิดในใจ และพวกมันจะยกกองทัพของพวกมัน บุกตีโลกมนุษย์ มันจะครองทั้งโลกนี้และโลกมนุษย์ ซึ่งผู้ที่เป็นอาร์ม(วีระบุรุษ)คนแรกของเราได้ทำลายมันลง แต่บัดนี้ ศิลาดำได้ก็ตัวขึ้นมาใหม่แล้ว มีแต่ท่านผู้เดียวเท่านั้นที่จะช่วยทั้ง2โลกไว้ได้........ผมเงียบ ได้แต่คิดไตร่ตรอง ว่ามันจริงรึป่าว เรามีความสำคัญขนาดนั้นเชียวหรือ ผู้ทำนายเดินมาหาผม เขายื่นสิ่งนึ่งมาให้ผม รับไป แล้วใส่ที่ช่องในดาบ มันคือลูกแก้วแห่งชีวิต ซึ่งเจ้าต้องหาให้ครบอีก6ลูก ผมรีบรับมา และใส่ที่รูที่ดาบ ดาบของผมเริ่มเปลี่ยนไป จากที่มีสนิมกลับหายไป ดาบที่เก่ากลับใหม่เอี่ยม และมีตัวอักสรแปลกๆสลักอยู่บนดาบ1ตัว ซันได้แต่ยืนเงียบ ผมจึงถามซันว่า จะไปกับผมใหม ไปสิ ถ้ามันทำให้เมืองเราอยู่รอดฉันก็จะไป ซันพูดอย่างหนักแน่น อืมดีมากทุกคน ตอนนี้ก็ตะวันตกดินแล้ว นอยที่นี่แหละ แล้วพรุ้งนี้ค่อยออกเดินทางกัน พระราชาพูด ได้ครับพระราชา ผมพูดแบบนับถือพระราชา
......คืนนี้ ผมนอนไมหลับหลอก ผมเลยออกมาเขียนนิยาย นิยายเรื่อง.........ไค มี ร่า
จบตอน
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
cocka-c
|
|
« Reply #6 on: May 18, 2009, 03:32:24 AM » |
|
การที่นักแต่งนิยายจะเขียนนิยายให้จบได้ อาจขึ้นอยู่กับคนอ่าน! เห็นด้วย 100 % แม้ว่าคนแต่งทาลิทั้งสามภาคจะเป็นเจ้า เกรม่อน แต่ฝ่ายจัดการภาพอย่างเรา ก็ต้องการกำลังใจและความเห็นของผู้อ่านเช่นกัน เพื่อการพัฒนา สินะ ว่าแต่ อ่านลำบากจังเลยอ่า เขียนเว้นบรรทัดซักนิดดีไหม |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
เจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้
|
|
« Reply #7 on: May 18, 2009, 05:49:20 AM » |
|
การที่นักแต่งนิยายจะเขียนนิยายให้จบได้ อาจขึ้นอยู่กับคนอ่าน! เห็นด้วย 100 % แม้ว่าคนแต่งทาลิทั้งสามภาคจะเป็นเจ้า เกรม่อน แต่ฝ่ายจัดการภาพอย่างเรา ก็ต้องการกำลังใจและความเห็นของผู้อ่านเช่นกัน เพื่อการพัฒนา สินะ ว่าแต่ อ่านลำบากจังเลยอ่า เขียนเว้นบรรทัดซักนิดดีไหม แนะนำอีกอย่างครับ ใช้ภาษาให้ถูกต้องด้วยครับ เพื่อความสะดวกในการอ่าน |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
♪The Nothing♪
|
|
« Reply #8 on: May 18, 2009, 04:13:38 PM » |
|
แต่งให้จบนะครับ เป็นกำลังใจให้ ปล.จริงๆจะเอา Fic มาลงเหมือนกัน แต่มันไม่เกี่ยวกับ Sum  |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
[ไคบะ เซโตะ]
|
|
« Reply #9 on: May 19, 2009, 12:07:56 PM » |
|
อ่านยากไปนิดครับ,
น่าจะเว้นบรรทัดสักหน่อยให้ดูอ่านง่าย แล้วก็เรื่องการสะกดคำ เหมือนที่ท่านอื่นๆโพส์ไว้ครับ,
|
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
ผู้ชายก็ร้องไห้เป็น
|
|
« Reply #10 on: May 19, 2009, 10:59:05 PM » |
|
ทำไมไม่มีกำลังใจเลย ทำไมคิดอะไรไม่ออก ทำไมรู้สึกทัวเองอ่อนอยางนี้ ทำไมรู้สึกว่าตัวเองด้วยค่า |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
Ryusuke Anatora
|
|
« Reply #11 on: May 20, 2009, 09:36:16 PM » |
|
พยายามแต่งให้จบนะครับจะตามอ่าน  |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
|
|
greamon
|
|
« Reply #13 on: May 22, 2009, 04:03:49 AM » |
|
ลดการตอบโดยใช้ อินโมชั่น อย่างเดียวแบบไม่มีสาระด้วยนะครับ ถ้าจะขอบคุณ หรือ ตอบรับ ก็เขียนเป็นคำพูดเลยครับ มันจะได้ไม่เปลืองเนื้อที่าบอร์ด(เดี๋ยวกระทู้มันจะดูรกๆตาเอา แล้วคนอ่านจะเชื่อมเรื่องไม่ถึงกันเพราะเว้นหน้าเยอะ). สู้ๆครับ จะติดตามดูต่อไปคร้าบบบ  |
|
|
|
|
Logged
|
|
|
|
|
