นานมาแล้วตั้งแต่ช่วงสงครามZalomที่เข้ามาในฟูดินันเคยมียักษ์ตนหนึ่งที่มีนามว่าChildนามนี้มาจากเสียงที่เหมือนเด็กและนิสัยของยักษ์ตนนี้
เขาไม่เคยรู้ว่าพ่อแม่ของเขาคือใครเขาถูกทิ้งไว้ในป่า บ้างก็ว่าเขาเปนลูกยักษ์แต่แม่ตาย บ้างก็ว่าเขาเป็นคนที่มีรูปร่างอัปลักษณ์แต่แม่เขาเอามาทิ้ง
เขาไม่เคยทำร้ายผู้คนถ้าไม่จำเป็น มีไม่กี่สิ่งที่เขาต้องการคือแม่และอาหาร บางครั้งเขาจึงโผล่ให้เหล่านักเดินทางหรือสตรีให้เห็นเป็นบางครั้ง
อยู่มาวันหนึ่งเขาออกหาอาหารตอนดึก เขาเห็นแสงไฟลุกลามและสงครามที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งจึงเข้าไปดูด้วยความสนใจ ภาพที่เห็นคือหมู่บ้านที่มอดไหม้
ไร้ผู้คน มีแต่ร่างที่ไร้วิญญาณ แต่แล้วเขาก็เห็นหญิงแก่คนหนึ่งนางตาบอดและสลบอยู่ในบ้านที่กำลังมอดไหม้ เขาจึงเข้าไปช่วยหญิงแก่คนนั้นออกมา
วันรุ่งขึ้นหญิงแก่ก็รู้สึกตัวนางได้อยู่อาศัยในถ้ำของยักษ์ นางนั่งเงียบเนื่องจากตาที่มองไม่เห็นกับความประหลาดใจ"ที่นี่ที่ไหน"หญิงแก่เอ่ยปากพูดเผื่อมี
คนอยู่ เจ้ายักษ์ที่นั่งพันหางอยู่ใกล้ๆจ้องดูหญิงแก่คนนี้ด้วยความสงสัยก่อนจะตอบไปว่า"ถ้ำของข้าเองข้าชื่อว่าChildข้าเป็น....."เขาเงียบลงทันทีหญิงแก่
ก็ยังคงรอฟังต่อไป.... นางเริ่มยิ้มและเริ่มถามกลับอีกที"เจ้าคงเป็นคนที่ช่วยข้าสินะเด็กน้อยขอบคุณเจ้าจริงๆ"นางตอบกลับเนื่องจากไม่รุ้ว่าเด็กน้อยที่ว่า
นั้นคือยักษ์ร่างกายใหญ่โตกว่านางสิบเท่า"มานี่สิเด็กน้อยมาให้ข้าจับใบหน้าของเจ้าหน่อยเด็กน้อย"นางเริ่มลุกขึ้นและยื่นแขนอันน้อยนิดออกไปข้างหน้า
เจ้ายักษ์นิ่งอยู่สักครู่ก่อนที่จะเริ่มเอานิ้วอันใหญ่โตนำนางขึ้นมาแล้วกล่าวว่า"ข้าไม่ใช่คนแต่ข้าเป็นยักษ์ยักษ์ที่น่าเกลียดท่านจะรับข้าได้หรือเปล่า"
หญิงแก่รีบตอบกลับ"ถึงเจ้าจะเป็นยักษ์เจ้าก็คงเป็นยักษ์เด็กที่มีจิตใจดี ข้าไม่รังเกียจเจ้าหรอก"ว่าจบนางก็ยิ้มให้ยักษ์น้อยอีกครั้ง ส่วนเจ้ายักษ์ก็เริ่มยิ้ม
และน้ำตาไหลทันที.....
To b continued
