~`• [Fiction] Tales Of Fairy : The Dreams And Mirrors •`~ (รั่วอย่างแรง)

[แม่มด !!]

==========================================================================================

Name : Tales Of Fairy : The dreams And Mirrors
Writer : MisaAngel
Type : Adventure + Comedy
Author : อ่านแล้วคอมเม้นน ติชมกันด้วยนะค๊า ไม่ดียังไงก็บอก

==========================================================================================



ขอบอกว่า บทนำรีบเขียนมากก เล้ยย ก็อาจจะสั้นไปนิดนึง (เห๊อะ) แต่มันแค่บทนำนะค๊ะ พรุ่งนี้จะเอา Chapter 1 มาลงให้ค๊า (ตอนนี้ฟิตเลยรีบเขียนน)

Prologue : Start To The Dark (True) ?

ณ อาณาจักรที่แสนไกลโพ้น ยังมีชนกลุ่มเล็กๆ ที่หลายๆคนอาจจะเรียกว่า แฟรี่ (รึป่าวค๊าาา ^//^) สถานที่ตั้งนะเหรอ ! หลายๆคนอาจจะเคยเดินทางผ่านมาบางแล้วหล่ะ แต่เหตุผลอะไรที่อาณาจักรนี้ยังไม่ได้ถูกเปิดเผยจากฝีมือมวลมนุษย์ ความลับที่สุดแสนจะหาทางแก้ปัญหาได้ยากกับอาณาจักรแห่งภูติสาวตัวจิ๋ว ยังจะคงเป็นความลับอยู่รึไม่ (แต๊นนน แต๊น แต๋นนนน)

' ป๊ากกกกก ! เมื่อไหร่แกจะเริ่มเรื่องห๊าาา ปัญญาอ่อนจิงๆเลย~* ' (ฮือออๆ แกล้งเค้ามัยหยอ ToT เอาล่ะ เข้าเรื่องกานดีกว่าเนอะ)

อาณาจักรแห่งนี้ ยังเป็นความลับอยู่  ' แกบอกไปแล้วไม่ใช่เร๊อะ ' (อ้าวเหรอค๊ะะ โทดค่ะ เอ้าล่ะ เริ่มจริงๆแล้วน่ะ O-o)

แสงแดดยามเช้า ทอผ่านหน้าต่างบ้านของเด็กหนุ่ม ซึ่งกำลังเร่งรีบกับการเตรียมตัวเดินทางผจญภัยกับพี่ชายในวันหยุดฤดูร้อน ในเรือโดยสารลำใหญ่ซึ่งขนของหลากหลายอยู่ในใต้ท้องเรือเต็มเอี๊ยด จนจะหาที่เดินหรือพักหายใจไม่ได้ ลมเย็นๆผ่านพัดกระมบหน้าเด็กหนุ่มน้อยอย่างเอื่อยๆ ภายในบ้านหลังน้อยของกระจัดกระจายอย่างไม่เป็นระเบียบ กระเป๋าใบใหญ่ตั้งอยู่ข้างเตาผิงขนาดยักษ์ เสียงเอะอะโวยวายดังลั่นออกมาจากห้องครัวเล้กๆ ภายในตัวบ้าน

" พี่คับ ทำไมผมต้องเอามันไปด้วยละคับ " เด็กหนุ่มถามอย่างกระวีกระวาด

" มันอาจจะจำเป็นก็ได้นะ ! อย่าบ่นเหอะ นายควรที่จะรีบทำอะไรให้เสร็จๆสักที่นะ เรามีเวลาไม่มาก เข้าใจ๊ๆ " พี่ชายร่างใหญ่กระแทกเสียงตอบกลับ

" อร๊ากกกกกกกกกกก พี่ว่าผมจะได้เจออะไรแปลกๆมัยคับ "

" ชั้นไม่รู๊ . . ขอตัวล่ะ นายรีบหน่อยละกัน " พี่ชายเดินเข้ามาขยี้ผม ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป

" กางเกงใน . . เอาไปแล้ว ของกินเพื่อเบื่อ . . เอาไปแล้ว รับอะไรมัยน่าาา " เด็กหนุ่มเดินออกมาหลังจากพี่ชายของเค้าออกมาได้ไม่นานนัก

" นายลืมชั้น งัยเล่า นี่ ! ชั้นขอแม่แล้วเค้าบอกว่าถ้าไปกับนายเค้าให้ไปได้ นายให้ชั้นไปเห๊อะนะ น๊ะะ พี่ชายนายอยากให้ฉันไปอยู่แล้วแหละ ก็ชั้นกับเค้าซี้กันจะตาย ซี้กับนายด้วย บิสเตอร์ " เด็กหญิงคนนึงเดินเปิดประตุอย่างไร้มรายาทเข้ามาในบ้าน พร้อมกับบ่นจิ๊กขั๊กอย่างน่าลำคาญ

" มิเกล ฉัยบอกว่าไปไม่ได้ก็ไปไม่ได้งายยย เล่าาาา " มิเกลหรือเด็กสาวแก้มป่อง ตากลม ผมยาวมัดแกละสองข้าง สวมเสื้อคล้ายกับแม่บ้านในคฤหาสศ์ คือเด็กสาวที่เป็นเพื่อนเด็กหนุ่มบิสเตอร์ บิสเตอร์นะเรอะ เป็นเด็กหนุ่มที่ธรรมดา บ้านๆมากคนนึงแต่ความจริงแล้วเค้าก็ไม่ค่อยจะธรรมดาอะไรนักหลอก ออกจะแอ๊บแมนสะ ขนาดนั้น เป็นคนขี้กลัวหน่อยๆ แต่บางที่ก็แอบโหด หน้าตาก็เฉยๆ มีดีก็แค่ปากเรียวโค้งได้รูปกับตาหยีเล็กๆเท่านั้นเอง

" ฉันจะไป ไม่มีใครห้ามฉันได้หลอกคอยดูสิ "

" บอกว่าไปไม่ได้ก็ไปไม่ได้สิ "

" ไปได้ ไปได้ ไปได้ และจะไปด้วย " มิเกลงอแง

" ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ให้ไปโว้ยยยยยยยย " บทสนธนาที่เริ่มจะกลายเป็นการทะเลาะเริ่มขึ้นอย่างวุ่นวานในบ้านหลังเล็กๆ

(อ่า เวลาผ่านไปไวยังกับโกหกเนอะ ว่ามัยล่าาา ! )

~~~ 10 โมงเช้า อากาศแจ่มใส กับ ยัยตัวยุ่ง ~~~

บันทึกไดอารี่เล็มเล็ก ของบิสเตอร์ กำลังถูกเขียนขึ้นอย่างบรรจงในเรือสินค้าขนาดใหญ่ที่โครงเครงตามกระแสคลื่น นกกระยางบินวนประดับตกแต่งท้องฟ้ากลางทะเล ยามสาย มิเกลกับลังง่วงอยู่กับการเดินเล่นชมนกชมไม้ส่วนพี่ชายของบิสเตอร์ (บอกชื่อไปยังนะ ช่างมัน บอกตอนนี้ก็ได้ ลืมเขียนอ่า O^o อย่าโกดกันนะ ชื่อไรดีอ๊ะ คิดไม่ออก คิดออกเดี๊ยวบอกละกานนะ ป๊ากกก !!!!!!!!!! /me เผ่นนค๊ะ )

" ว๊ายยย ตรงนี้สวยจังเลย กรี๊ดดด ทะเลง๊ามมมลาม อร๊ายยยยเกาะอะไรนะ รูปร่างแปล๊กกแปลกเนอะว่ามัย บิสเตอร์ " มิเกลวุ่นวายอยู่บนเรือได้สักพักใหย่กับการชมนู้นชมนี้อย่างสบายใจ

" อะไรเหรอ นี้เธออย่าเพิ่งยุ่งกับฉันสักพักจะได้ไมล่ะ " บิสเตอร์บ่นอุบอิบ

" นี้ เธอว่าฉัน ส. ใส่ เกือกสะละเอื๊อก อุ๊บบ อุ๊บบ เหรอย่ะ "

" พูดภาษาอะไรนะ คนม่ายยข้าววววจายยยย "

" กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส "

" หยุดตีกันสักพักได้มัยครับ พี่จะบ้าตายอยู่แล้ว พี่ไม่ใช่หน่วยงานรับเลี้ยงเด็ก เนอส์เซอร์รี่ ซาวด์นะครับ พี่น้อง เงียบเห๊อะ " พี่ของบิสเตอร์บ่นแทรกขัดสงครามเล็กๆ ที่เกิดมานับครั้งไม่ถ้วย ตั้งแต่ ก่อน ขึ้นเรือ เดินขึ้นเรือ เดินลงเรือ แม้กระทั้ง นั่งอยู่ในเรือ

" พี่ บากเกอร์ ค๊าาาา ช่วยหนูด้วยค่ะ คนบ้าจะตีหนูแล้ว คิคิ " มิเกลหลบหลังพี่ชายของบิสเตอร์ (หรือจะเรียกว่าบากเกอร์ก็ไม่ผิดนะเค๊อะะ โห๊ะ โห๊ะๆ) พี่บากเกอร์ชายหนุ่มรูปงาม ชายในดวงใจของมิเกล รุปหล่อ อย่างแรงเห๊อะ (นึกภาพที่ตัวเองนะคะ คนอ่านน) สูงยาวเข่าดี ผมสั่นปะบ่าสีทองอร่าม เห็นแล้วละลายยยย

" หยุด ค๊าบบบ ไม่งั้นพี่จะจับถ่วงน้ำกันทั้งสอง คนเลยนะ "

" อุ๊บบส์ " ทั้งสอง รีบปิดปากแล้วนั่งอย่างเรียบร้อยพร้อมกัน

" กะ กะ ก . . ก กร๊ากกกกกกกกกกกกก หน้านาย ตาหลกจางเล้ยย " มิเกลหลุดขำออกมา พร้อมกับชี้หน้าบิสเตอร์ตอนปิดปาก

" ยังไงฉันก็ตลก สู้เทอไม่ได้หลอกจ๊ะ แหม่คนแก้มป่อง เชอะส์ "

" อะไรนะ ตาแก้มเบี้ยว "

" พี่จะนับ 1 ถึง 3 ถ้าไม่หยุดพี่จะจับทั้งสองคนถ่วงทะเล แล้วถ้าเกิดมีบทสนะณาไร้สาระเกิดขึ้นอีก พี่จะจับฆ่าหมกป่าจริงๆด้วย " บากเกอร์สบถคำออกมาอย่างพรั่งพรู่

แสงแดดยามสายยังคงระเรื่อยๆ พร้อมกับสายลมกลางทะเลใหญ่ เรือยังโครงเครง ทั้งสามยังนั่งอยู่บนชายคาเรือ พี่ของบิสเตอร์เป็นหนึ่งในกลุ่มที่ทำงานอยู่บนเรือนี้ เรือนี้จะแล่นไปเรื่อยๆจนกว่าจะถึงเป้าหมายในการส่งของ การเดินทางยังคงล่าช้า เรือยังออกจากฝั่งไปได้ไม่ถึงไหน เพราะยังเห็นทิวชายหาดริบๆ อยู่ตรงขอบฟ้าเกาะน้อยใหญ่ที่เป็นจุดเขียวๆแต่งแต้มทะเลสีฟ้าบางเกาะก็มีความสูงชัน หรือชายหาดสวยงาม บางเกาะก็เป็นเกาะที่น่าสะพรึ่งกลัวพร้อมกับรูโบ๋ หรือไม่ก็ถ้ำลึกลับลอดใต้เกาะอยู่ เวลาเริ่มผ่านไปเรื่อยๆจนกระทั่งอาทิตย์เกือบจะลาจากขอบฟ้าแล้ว เทเลทับบี้บอกลา (ป๊ากกกกกกก มัวแล้วเพ่ !) เหตุการณืประหลาดเกิดขึ้นกับเรือสินค้า จู่ๆ ฟ้าก็มืดครึ้ม เสียงนกกาบิรวนรอบก้อนเมฆสีดำก้อนใหญ่ คลื่นทะเลเริ่มสูงขึ้นฟนเริ่มลงเม็ดดปรยปรายส่วนในเรือก็เกิดความวุ่นวายเช่นกัน

" ทางโน้นนะ กางใบขึ้นมา 45 องศา หับใบไปทางทิศใต้ นายคนนั้นนะ ช่วยกันทอดสมอเรือเร็วสิ " นายเรือหรือกัปตันเรือยืนสั่งงานคนงานบนเรืออยู่กลางสายฟนที่ตกลงมา ผู้คนทั้งหมดบนเรือแตกตื่นตระหนก ความวุ่นวายเกิดขึ้น ต่างคนต่างตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น บางคนถึงกับทำอะไรไม่ถูก เพราะกลุ่มฝุ่นละอองสีดำยักษ์กำลังเริ่มเคลือนเข้ามา ฝุ่นละอองนั้นกำลังดูดกลืนน้ำในทะเลให้ขึ้นสูงไปจนกลายเป็นน้ำวนขนาดใหญ่ ซึ่งกำลังเคลื่อนตัวมาอย่างช้าๆ

" มิเกล ยิสเตอร์ เข้าไปหลบข้างในก่อน พี่ต้องดูแลคนในทางนี้ เข้าไปหลบข้างในซะ " พี่ชายบากเกอร์ตะโกนท่ามกลางโกลาหลใหญ่ที่เกิดขึ้น เด็กน้อยทั้งสอง ขึ้นรีบวิ่งลงมาจากชายคาเรือ เข้าไปข้างในท้องเรืออย่างตื่นเต้น ฝนเริ่มลงเม็ดหนักขึ้น

" นั้น ! มันอะไรนะ " มิเกลชี้กลุ่มน้ำวนให้บิสเตอร์ดูผ่านกระจกใสใต้ท้องเรือ " ขึ้นไปดูกันมัยล่ะ "

" เธอทำอย่างนั้นไม่ได้ลอง พี่บากเกอร์สั่งให้เราอยู่ในนี้นะ " บิสเตอร์พูดตัดบทพร้อมๆกับวิ่งลงบรรได วนลงไปข้างใต้ท้องเรือ

" ฉันอยากเห็นมันนี้ ถ้าเธอไม่ขึ้นไปฉันไปคนเดียวก็ได้ " มิเกลวิ่งย้อนกลับไปทางเดินอย่างกระสับกระเสือก

" ยัยคนนี้นิ " บิสเตอร์ บ่นแล้ววิ่งตามขึ้นไป

ข้างบนเรือ เกิดความโกลาหลขึ้นยิ่งกว่าเมื่อตอนที่บิสเตอร์ และ มิเกลเดินลงไปมาก ทุกคนวิ่งกันอย่างตาลีตาเหลือก ความสับสนวุ่นวายและกลัวตายเกิดขึ้น

" โหหหหหหหหหหหหหหหห้ " มิเกลแปลกใจอย่างมากเมื่อได้เห็นกลุ่มน้ำวนนั้น " ฉันจะไปดูใกล้ๆ นะ

" อย่าเลยเห๊อะ ฉันว่ามันน่ากลัวไปหน่อยมัย " บิสเตอร์พูดแต่ทว่ามิเกลวึ่งเดินไปถึงขอบรั่วของเรือแล้ว ทันใดนั้น กลุ่มก้อนน้ำวนก็เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วมาทางที่มิเกลยืน ลมเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม้ส่วนประกอบเรือเริ่มถูกดูดกลืนเข้าไป มิเกลเริ่มทนแรงลมไม่ไหวขาเริ่มขยับเขยือน

" เห้ยยย จับมือฉันไว้สิ ฉันบอกแล้วว่ามันอันตราย "

" นี้ ถ้าเราอยู่ข้างล่าง หรืออยู่ข้างบนมันก็อันตรายเท่ากันแหละ เข้าใจ่ " มิเกลเริ่มถูกดูดเข้าไปเรื่อยๆ จนตัวหายไปเกือบครึ่งตัวแล้ว

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก "

- The End -
~To Be Chapter 1~
 

[ปลายทาง ,< เกรียนในคราบผู้ดี]

     มิ  แต่งนิยาย ด้วย เหรอเนี้ย

ลองดู ดีๆ ว่ามันมีสะกดผิด  เรื่องก็ดีแล้วแหละ  เอาชาป 2 ออกมาซะที  กะลัง น่าติดตาม  หุหุ