|
Title: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: the St. of Amara on November 06, 2008, 12:33:23 AM เสียงฝีเท้าผ่านพงหญ้าดังมาแต่ไกล เหล่าทหารในชุดเกราะสีเขียวดั่งมรกต
เหล่าทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี เพล้ง !!! ทหารนายหนึ่งกระโจนเข้าไปในกระท่อมผ่านทางหน้าต่างกลางที่ราบแห่งหนึ่ง ตามมาด้วยทหารอีกหลายนายพังประตูเข้าไปสำรวจภายในราวถูกฝึกมาอย่างดี " เธอไม่อยู่แล้ว !! อาจหนีไปได้ไม่ไกล พวกเราตามไปเร็ว ! " ทหารนายหนึ่งกล่าว .............. ห่างออกไปลึกเข้าไปในป่า ทางฟากตะวันออก เด็กสาวตัวน้อย เร่งฝีเท้าผ่านทั้งกอหญ้า รากไม้ วิ่งตามแสงสว่างดวงหนึ่งที่ลอยอยู่กลางอากาศ ไม่ทันที่จะได้ไปมากกว่านี้ ก็สะดุดรากไม้ขนาดใหญ่ล้มลงหน้าคะมำเอากับพื้น " โอยยย เหนื่อยแล้ว เราวิ่งไปไม่ไหวอีกแล้วว " เด็กสาวโอดครวญ ทั้งพลางร้องไห้ออกมา " เธอต้องลุกขึ้นมานะ แคทเธอเรีย อีกนิดเดียวก็จะถึง เธอก็จะปลอดภัยแล้วนะ " แสงสว่างที่ลอยอยู่เอ่ยขึ้นก่อนจะอ่อนแสงลง เผยให้เห็นถึงภูตนางฟ้าตัวน้อย มีปีกที่บางใส และชุดที่อ่อนช้อย สวยงาม (http://image.dek-d.com/9/655530/11027400.jpg) " เราคงไปไม่ไหวอีกแล้ว เธอไปเถอะ ... แฮ่กๆ ...เราไม่ไหวจริงๆ " เด็กหญิงที่พยายามจะพยุงตัวเองขึ้นด้วยการเกาะต้นไม้ใหญ่ ก็ได้ทรุดตัวลงไปอีก " ถ้าเธออยู่ตรงนี้ ทหารพวกนั้นต้องตามมาจับเธอแน่ๆนะ " " เราไม่ผิดอะไร เราไม่ได้พูดโกหกนี่ ทำไมพวกเขาต้องตามมาจับเราด้วย ... " เด็กสาวพูดพลางน้ำตานองหน้า " นั่นอยู่นั่นไง !!!! พวกเรา ตามไปจับเร็ว !! " ทหารนายหนึ่งตะโกนดังมาแต่ไกล " ซอเฟีย เธอไปเถอะนะ ถ้าเธอยังอยู่ที่นี่ เดี๋ยวพวกนั้นก็จะจับตัวเธอด้วยเหมือนกัน " " จับเราไปนะหรอ ทำได้ก็ทำสิ ดี พวกมันจะได้รู้ว่าเธอไม่ได้โกหก ! " ภูติน้อยกล่าวพลางเปล่งแสงเป็นรัศมีอันสว่างรอบๆตัวให้เห็นเป็นเด่นชัดกว่าเดิมหลายเท่าตัว " ซอเฟีย ! หนีไปเร็ว " เด็กหญิงตวาดไล่ แต่ทว่าแสงจากภูติน้อยก็ยังคงเปล่งประกายเรืองรองอยู่เหมือนเดิม และไม่มีที่ท่าจะขยับไปไหนด้วย แม้กระทั่งพวกทหารใกล้เข้ามาเต็มที " ซอเฟียยยยย !!! " เด้กหญิงร้องทั้งน้ำตาเพื่อบอกให้ภูติน้อยบินหนีไป สิ้นเสียงเด็กสาว ดั่งดาวดวงที่สว่างไสวกว่าได้โฉบลงมาคว้าตัวแฟรี่ไป " เธอจะทำอะไรน่ะ !! " ภูติน้อยกล่าว " มันเป็นกฎข้อห้ามแห่งดินแดนนี้มาแต่ไหนแต่ไรว่าห้ามเราภูติออกไปสุงสิงกับมนุษย์หากไม่มีความจำเป็น " แฟรี่ที่มีขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อย ผมเป็นปอยสีชมพูขาว ร่างกายสวมชุดเกราะและในมือถือดาบ หอบแฟรี่อีกตัว บินขึ้นไปเหนือยอดไม้ ก่อนที่จะเปล่งแสงและหายตัวไปท่ามกลางประกายสว่างรอบๆตัว (http://image.dek-d.com/9/655530/11027374.jpg) -------------------------------------------------- หลายเดือนมาแล้วที่ แคเทอเรีย บุตรสาวคนเดียวของขุนนางชั้นสูงนายหนึ่งแห่งอาณาจักรสายลม " Felasia " ได้พบกับสิ่งที่ประหลาดและไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นกับใคร อีกครั้งในชีวิต ........ ตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้วที่หลายคนบอกว่าเธอประหลาด บางครั้งก็พูดคุยกับต้นไม้ บางครั้งก็ออกมาเต้นระบำคนเดียว ทั้งยังหัวเราะสนุกสนาน บางครั้งที่เธอดื่มน้ำชาและใส่ก้อนน้ำตาลลงไป แต่เธอไม่ยอมคน และเมื่อถามก็จะได้รับคำตอบว่า " หนูไม่ต้องคนหรอกค่ะ มีพี่สาวนางฟ้าใจดีคอยชงชาให้หนูอยู่แล้วนี่ค่ะ " ท่ามกลางความไร้เดียงสา หลายคนบอกว่าเธอ " เสียสติ " (http://image.dek-d.com/9/655530/11027383.jpg) Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: the St. of Amara on November 06, 2008, 02:01:51 AM จนกระทั่ววันหนึ่งที่พ่อและแม่ของเธอทนไม่ได้
จึงทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น และแม้แต่ไม่สนใจคำบอกกล่าวของลูกสาว และกาลเวลาก็นานเรื่อยขึ้นไป ลูกสาวผู้ที่ยังอ่อนไร้เดียงสา คิดว่าไม่เป็นที่ยอมรับของใครหลายคน เธอติดอยู่แต่ความเศร้าของตัวเอง ...ทำไมทุกคนถึงไม่สนใจหนูนะ ทำไมไม่มีใครพูดกับหนู ... เมื่อเธอเองที่ยังมองเห็นภูตน้อย เธอก็คิดแต่เพยงว่า หากเราเมินเฮยซะบ้าง เราคงจะไม่เห็นพวกเค้า พวกเค้าก็คงเบื่อและไม่มาให้เราเห็นเอง เราก็คงเป็นปกติเหมือนคนอื่น ... เธอกลั้นใจที่จะทำเป็นละเลยเหล่าภูตที่เธอเคยสนิทชิดเชื้อและละเล่นด้วยมาแต่ยังเด็ก เพียงไม่กี่วัน ... ดูเหมือนชีวิตของเธอจะปกติดีขึ้น ด้วยความเชยชินที่ไม่ได้สังเกตเหล่าแฟรี่เหมือนเคย ทำให้เธอรู้สึกตัวเองแล้วว่า ไม่มีภูตอยู่ไหนสายตาการมองเห็นของเธอเลยอีกต่อไป ... เธอมองไม่เห็นภูตดั่งเคยเป็นระยะเวลานานพอสมควร จนเธอโตขึ้นจนถึงอายุ 9 ขวบ ทุกสิ่งในชีวิตดูจะปกติดีสำหรับเธอมากๆ จนเมื่อครั้งที่เธอได้มีโอกาสไปเยี่ยมคุณย่ากับแม่ที่กระท่อมชายป่า " ไงจ้ะ แคทเธอเรีย หลานรักของย่า แหมดูสิ ยังน่ารักน่าชังเหมือนเดิมเลยนะ ... " ทันทีที่ประตูอ้าออกเปิดขึ้น คุณย่าก็เดินอย่างช้าๆตามสภาพวัย มาอุ้มแคทเธอเรียถึงหน้าประตู " หวังว่าเราคงมาทันเวลาน้ำชานะคะคุณแม่ " แม่ของแคทเธอเรียกล่าวกับคุณย่าพร้อมกับยิ้มให้ คุณย่าอุ้มหลานสาวของเธอเองไปนั่งลงที่เก้าอี้ไม้ พร้อมกับเดินไปหยิบกาน้ำชา และถ้วยแก้วมาจัดเรียง " คุณแม่ค่ะ เดี๋ยวหูทำเองค่ะ คุณแม่แก่มากแล้ว " มารดาของแคทเธอเรียอาสาจะทำแทนคุณย่า " โถ วาเรีย ถ้าฉันไม่ทำมัวแต่มานั่งเป็นยายแก่เงอะงะนะเหรอ ไม่เอาหรอก " คุณย่ายิ้ม ไม่นานที่เกิดความวุ่นวายเล็กน้อยในขณะที่คุณแม่เก็บของและคุณแย่ก็เดินหยิบนู่นนี่กันเป็นพัลวัน แคทเธอเรียเองก็หันไปมองคุณย่าและคุณแม่ที่เดินไปเดินมาทำเอาปวดหัวเหมือนกันเล็กน้อย " ว่าแต่เธอจะเอาน้ำตาลกี่ก้อนดีละจ้ะ? " " หนูไม่ใส่หรอกค่ะ แม่บอกเองนี่ค่ะว่ามันหวานมากไปไม่ดี ยังไงมันก็มีความหวานของมันเองอยู่แล้ว " แคทเธอเรียตอบเสียงที่ดังมาจากข้างหลัง " อะไรหรอจ้ะ แคทเธอเรีย? " คุณย่าซึ่งกำลังหยิบจานรองถ้วยบนตู้เอ่ยถาม " อ๊ะ เมื่อกี๊คุณแม่เค้าถามน่ะคะ ว่าจะใส่น้ำตาลกี่ก้อนดี " แคทเธอเรียตอบ " เรียกแม่มีอะไรหรอจ้ะ แคทเธอเรีย ? " ไม่นานคุณแม่ก็เอ่ยเสียงดังมาจากห้องครัว คุณแม่กำลังเก็บจานและชามเรียงจัดเข้าตู้อย่างเป็นระเบียบ แคมเธอเรียงงเล็กน้อย ...... แล้วนั่นเสียงใครน่ะ? ! ........ แทบจะทันทีที่เธอหันไปมองด้านหลังซึ่งก็ว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของใครอยู่เลย มีเพียงแค่แก้วน้ำถ้วยชาและกาที่กำลังเดือด ... " ปะ ปะ ... เปล่าคะ คุณแม่ ... " แคทเธอเรียหันหน้าไปตอบคุณแม่อีกครั้ง แม้แต่คุณย่าเองก็สงสัยว่าแคทเธอเรียเองเป็นอะไรไป แต่ก็ไม่ได้เอะใจและยังคงหยิบจานรองถ้วยต่อไป .. ไม่นานนักที่หลังจากที่เธอย้ายมาอยู่ที่นี่ เธอก็ได้พบกับสิ่งที่หลงเหลือไว้แค่ในเพียงจิตใต้สำนึก หลายครั้งที่ตอนกลางคืนเสียงลมพัดแผ่วๆฟังแลคล้ายเสียงดนตรีและเมื่อเธอมองออกไปก็จะพบกับ แสงเรืองสีอ่อนๆ 2-3 ดวงนั่งอยู่บนใบไม้ที่ต้นไม้นอกบ้าน พร้อมทั้งแสงไฟอีกจำนวนไม่น้อยที่ กำลังลอยไปมาดั่งกับเต้นระบำตามจังหวะดนตรี แต่เมื่อคราใดก็ตามที่เธอหันไปมองทางอื่น หรือส่ายหน้า เธอก็พบว่าแสงเหล่านั้นหายไป ... แทบทุกครั้งที่เธอตื่นขึ้นมาแล้วพบว่านอกจากแสงอาทิตย์ที่สาดส่องมาเข้าหน้าเธอแล้ว ยังมีประกายสีขาวๆของสิ่งที่เรืองรองเป็นละอองคล้ายๆดาวอยู่ด้วย ไม่ใช่ดอกหญ้า หรือปุยฝ้ายที่ปลิวเข้ามา แต่มันคือภูตจิ๋วขนาดเล็กๆที่กำลังร่อนรับแสงอาทิตย์อย่างมีความสุข แต่แค่พริบตาเดียว นางฟ้าตัวน้อยก็หายไปเสียแล้ว ... และแน่นอนว่า เรื่องนี้ เธอไม่ได้บอกให้ใครฟัง .. Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: shuresharn on November 06, 2008, 02:30:14 AM แหล่มดีครับ ดูเหมือนเป็นตำนานอะไรอย่างนั้นเลย
ช่วงหลังๆมันออกจะหลอนๆนิสนึงนะเนี่ย ::010:: น่าติดตามครับ Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: the St. of Amara on November 07, 2008, 12:40:22 AM อ่า
เมื่อวานดึกมากแล้ว แม่ก็อินเตอร์เฟียร์เข้ามาเด้งเราขึ้นห้องเลย = = -------------------------------------------------- นานวันมากขึ้นทุกที แคทเธอเรียก็ยังคงเห็นสิ่งที่เธอไม่ได้มานานดังเดิม หลายครั้งที่ใบไม้แห่งต้นไม้ใหญ่ข้างบ้านเธอเหมือนมีชีวิต เหมือนกับมีภูตสถิตอยู่ แต่เมื่อเธอ ลองเพ่งมองอีกทีหรือแค่กระพริบตาก็พบว่าภาพเหล่านั้นเป็นแค่ใบไม้ธรรมดาๆ (http://image.dek-d.com/9/655530/11027377.jpg) ยิ่งนานวันเข้าเธอก็รู้สึกเหมือนมีอะไรแปลกใหม่ .... จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง " ... แคทเธอเรีย .... " เสียงหนึ่งในมโนจิตของเด็กสาวกระซิบขึ้นมาข้างหู .... " ...แคทเธอเรีย ตื่นได้แล้ว .... วันนี้คุณย่าทำพายชาแดนดิไลออนด้วยนะ ... " " คุณย่าหรอค่ะ ? .... " เด็กสาวพูดด้วยความงัวเงียเนื่องจากพึ่งตื่น ไม่นานนักที่เด็กสาวจะใช้เวลาขยี้ตาเธอเองและลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงผ้านิ่มๆที่ดูน่าหลับมากๆ เมื่อเด็กสาวตื่นลืมตาขึ้นมาก็มีอยู่แค่แสงของดวงอาทิตย์ที่ส่องออกมาผ่านหน้าต่างเท่านั้น ... " ใครกันนะ? หรือเราฝันไป ... " แคทเธอเรียเอ่ยขึ้นกับตัวเอง ในห้องที่ประตูก็ยังคงล็อคดีอยู่ " เปล่าจ้ะ เธอไม่ได้ฝันไปหรอกนะ " เสียงหนึ่งดังขึ้นมาข้างหูของแคทเธอเรีย แคทเธอเรียน้อยผู้น่ารักตกใจตื่กลัวอย่างมาก รีบหันไปในทันที และสิ่งที่เธอพบก็ดูน่าประหลาดใจมาก ภูติสาวร่างน้อยบินอยู่ระดับเดียวกับสายตาของเธอเลย " ฉันชื่อซอเฟียนะจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จัก เห็นเธอมาหลายวันแล้วไม่ได้เข้ามาทักก็ขอโทษด้วยนะ " ภูตสาวกล่าว ในขณะที่ซอเฟียยังตกใจไม่หายได้แต่จ้องภูตที่บินไปๆมาๆข้างหน้าของเธอด้วยความตกใจ " ได้ยินคุณป้ากับคุณแม่เธอเรียกเธอว่าแคทเธอเรียสินะจ้ะ ... ยังตกใจเราอยู่อีกหรอ " " .... " แคทเธอเรียอึ้งเล็กน้อย " ยังไงวันนี้เราก็คุยกันแค่นี้ก่อนละกันนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาเจอกันอีกละกันนะจ้ะ แม่หนูน้อย " ทันทีที่พูดจบ แฟรี่สาวก็หมุนตัวขึ้นไปกลางอากาศและหายวับไปพร้อมประกายแสงเจิดจ้า ในทันทีที่ประกายหมดลง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ... ก๊อกๆๆ " แคทเธอเรีย ตื่นรึยังจ้ะลูก? " เสียงใสแจ๋วของมารดาที่เธอรู้จักดีกล่าวข้าวนอกห้อง แคทเธอเรียเองก็ได้แต่นั่งงุนงงกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อครู่ " คะ คะ คะ... คุณแม่ ... ไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละคะ ...." แคทเธอเรียตอบด้วยเสียงสั่นเครือและตะกุกตะกัก ... วันทั้งวันเธอเฝ้าคิดแต่เรื่องของภูตตัวนั้น แฟรี่ที่ปรากฎตัวต่อหน้าเธอ ซึ่งนั่นทำให้เธอดูเพ้อและชอบเหม่อลอย หลายครั้งที่คุณย่าและคุณแม่ต้องสะกิดแคทเธอเรียให้ได้สติคืนมา เธอไม่ได้สังเกตแม้ว่าจะมีภูตลอยอยู่ในฟองอากาศเวลาเธออาบน้ำในห้องน้ำที่บ้าน (http://image.dek-d.com/9/655530/11027407.jpg) แม้ว่าจะมีภูตนั่งขี่หลังนกบินผ่านไปผ่านมานอกหน้าต่าง (http://image.dek-d.com/9/655530/11027398.jpg) หรือแม้แต่จะมีภูตคอยเติมน้ำตาลและชงชาต่อหน้าเธอก็ตาม ! จนกระทั่งคืนนั้นเอง ขณะที่เธอเองกำลังนอนแต่ก็ยังไม่หลับ เธอได้ยินเสียง กริ๊ง ..... วิ๊ง .... ภายนอก พร้อมกับบางครั้งเป็นแสงสะท้อนเข้าตาเธอด้วย เธอตัดสินใจที่จะพบเจอกับสิ่งที่เธอก็อยากรู้เหมือนกัน แลที่นั่นเอง เธอก็ได้พบว่าสวนหญ้านอกบ้านของเธอสว่างไสวดั่งดาวดารา ระยิบระยับไปมา เธอไม่รีรอที่จะวิ่งออกไปดู นั่นคือความอยากรู้ในสรรพสิ่ง เพราะความสวยงามที่ดึงดูดออกไป " ฮะฮะ เธอจับฉันให้ได้ซี่ .... " " วู้ววว จะหนีทันหรอเนี่ย ... " " อิอิ สนุกจังเลย คืนนี้อากาศเย็นๆนะเนี่ย ... " " อ๊ะ เดี๋ยวตอนเช้าก็ต้องไปอยู่ดี อิอิ สนุกกันดีกว่านะพวกเรา! " แสงไฟระยิบระยับที่เธอเห็นเหล่านั้น ความจริงที่ไม่น่าประหลาดใจมากนัก ... ภูติน้อยสาวกำลังเริงระบำเท้งเต้นทั้งกระโดดไปมา กับหยดน้ำค้าง กระเซ็นกระเด็กกระดอนสวยงาม ระยิบระยับดั่งละอองดาว ราวกับดาราในนภาลัยกำลังวิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน (http://www.phenomenonparty.com/card_database/smncardpic/n018/68.jpg) Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: the St. of Amara on November 09, 2008, 02:41:17 AM พวกเธอ? .... เป็นแฟรี่หรอเนี่ย? ...... แคทเธอเรียคิดในใจ ...
" อ๊ะ นั่นมนุษย์นี่ ! " แฟรี่ตัวหนึ่งพูด " เค้าเห็นเราด้วยหรอ หรือว่ากำลังดูน้ำค้างเฉยๆ? " อีกตัวก็พูด แคทเธอเรียนิ่งเงียบไป ... พยายามรวบรวมสติให้ได้ " ท่าทางเหมือนจะเห็นนะ ... " แฟรี่ตัวหนึ่งพูด พร้อมกับดีดตัวเธอเองขึ้นไปข้างหน้าเด็กสาวพร้อมยิ้มให้อย่างเป็นมิตร " เราคือแฟรี่น้ำค้างจ้ะ แต่เป็นประกายน้ำค้างนะ " " เธอชื่ออะไรหรอ มองเห็นพวกเราด้วยหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อเลย " อีกตัวหนึ่งก็พูดพร้อมกับดีดตัวขึ้นไปนั่งบนบ่าเด็กสาว " คะ ... คะ ... แคทเธอเรีย... " เด็กสาวตอบ จากการที่ได้สัมผัสกับแฟรี่ที่นั่งบนบ่า ตัวแฟรี่เองค่อนข้างเย็นมากเลยทีเดียว แต่เด็กหญิงก็ยังคงทำอะไรไม่ถูก " เธอคงจะตกใจสินะ เอาเป็นว่าพวกเราไม่ใช่เมก้าเมาท์ เราไม่กัดเธอหรอกจ้ะ " แฟรี่ตัวหนึ่งพูด และอีกหลายตัวก็เริ่มบินขึ้นมาพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะคิกคักๆ ไม่นานก็มีแฟรี่น้ำค้างตัวหนึ่งบินลงไปจับมือเธอแล้วพยายามลากไป " ไปกันเถอะนะ เล่ด้วยกันสักพักหนึ่งก็ได้ ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ " ภูติน้ำค้างตัวนั้นยิ้มและพยายามดึงมือเด็กสาวไป " ใช่ๆ สนุกออก น้ำค้างพวกนี้ก็เหมือนน้ำตาของธรรมชาติ ทั้งปิติยินดีและเสียใจ น้ำค้งพวกนี้บอกความเป็นไปของมนุษย์ทุกอย่างทั่วทุกที่ให้แก่เรา เธอลองมาเล่นกับเราดูสิจ้ะ " แฟรี่อีกตัวพูดขึ้นมา จากนั้นก็ลองกระโดดไปตามยอดหญ้า ทำให้น้ำค้างกระเซ็นขึ้นมาสะท้อนแสงจันทร์เป็นประกาย ... แคทเธอเรียที่ยังคงไร้เดียงสาก็ก้าวขาออกไป เพียงแค่เท้าเธอลูบผ่านยอดหญ้า น้ำค้างก็กระเซ็นขึนอย่างน่า อัศจรรย์ใจ .... เหมือนดั่งมีเวทย์มนตร์อยู่ ทำให้แคทเธอเรียนิ่งไปสักพักหนึ่งเลยทีเดียว " ไม่ต้องกลัวหรอก น้ำค้างพวกนี้กำลังดีใจนะ " แฟรี่ตัวหนึ่งพูดก่อนจะบินร่อนไปตามแนวยอดหญ้า " คิคิ มาเล่นกันสิ ลองกระโดดดู กระโดดไปๆมาๆ สนุกดีนะ พวกเราเล่นกันทุกวันเลยแหละ " ภูตตัวหนึ่งชักชวน แคทเธอเรียก็เลยลองทำตามดู ... เพียงแค่เธอก้าวเท้าลง น้ำค้างก็กระเด็นขึ้นไปบนอากาศ แต่มันไม่ได้ตกลงมา !! มันยังคงลอยอยู่ในอากาศก่อนจะเคลื่อนที่ตกลงมาอย่างช้าๆ " ลองกระโดดดูอีกทีสิ กระโดดอีกหลายๆครั้งเลยนะ เธอจะต้องสนุกแน่เลย " แฟรี่ที่นั่งอยู่บนบ่าเด็กสาวชวน ก่อนจะบินออกไปอยู่ที่ยอดหญ้าไม่ไกลนัก ครั้งที่ 2 ... ครั้งที่ 3 .... แคทเธอเรียเริ่มกระโดดอย่างสนุกสนานด้วยนิสัยวัยเด็ก ... น้ำค้างที่กระเซ็นขึ้นมาเมื่อเธอเดินทะลุผ่านก็แตกฝอยเป็นละอองร่วงลงสู่พื้น บรรยากาศตอนค่ำคืนที่ให้ความรู้สึกเย็นสบาย ทั้งเท้าทั้งตัว เธอแทบจะสามารถหลับตาแล้วกระดดดหมุนตัวไปมาได้เลย เพราะความรู้สึกบางหญ้าที่ทำให้เธอมั่นใจว่า ... เธอปลอดภัย ... เธอไม่สะดุด เธอไม่ลื่นล้ม ... " นอกจากพวกเราแฟรี่น้ำค้างประกายแล้วนะ ยังมีแฟรี่น้ำค้างพวกอื่นๆด้วย ทั้งแฟรี่นักธนูน้ำค้างยอดหญ้า แฟรี่น้ำค้างราตรี แต่ก็ใช่ว่าจะพบเห็นได้ง่ายหรอกนะ เพราะพวกเค้าไม่ได้มาเล่นสนุกเหมือนพวกเราหรอก " แฟรี่ตัวหนึ่งพูดขึ้น " แล้วพวกเธอให้มนุษย์เห็นจะเป็นอะไรมั้ยจ้ะ ? " แคทเธอเรียถามอย่างอยากรู้ท่ามกลางความสบายในค่ำคืน " เราไม่ได้ให้มนุษย์เห็นนะ แต่เธอมาเห็นเองต่างหาก เราไม่ผิดนี่นา จริงมั้ยพวกเรา? " แฟรี่ตัวหนึ่งตอบ " อยู่แล้ว " ตัวอื่นๆส่งเสียงตอบตาม ... " ว่าแต่ยังข้องใจอยู่เลยนะว่าเธอเห็นพวกเราได้ยังไงกันน่า " แฟรี่ตัวหนึ่งสงสัย " เราก็ไม่รู้เหมือนกัน เราเห็นภูตแบบพวกเธอมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ แต่ว่าก็หยดเห็ยไปพักหนึ่งแล้วนะ จนกระทั่งมาเยี่ยมคุณย่าเราก็เลยเห็นพวกเธออีก ... " แคทเธอเรียตอบ พลางกระโดดเล่นไปมาอย่างสนุกสนาน " อือออ.... ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีนั่นแหละ ... " แฟรี่ตัวหนึ่งงุนงง " แต่ช่างเถอะ มาเล่นกันต่อดีกว่าเนอะ " ไม่นานนักที่แฟรี่ทั้งหลายจะรวมตัวขึ้นมาแล้วกระโดดโดยพร้อมกันสร้างเป็นสายน้ำค้างพุ่งขึ้นตามทิศทางที่กระโดดไป แคทเธอเรียเองก็สนุกมากด้วย คืนนี้เป็นคืนที่เธอรู้สึกดี รู้สึกว่าเธอมีความสุขมาก ๆ ... .................. " อ๊ะ เช้าแล้วหรอเนี่ย? " แคทเธอเรียตื่นขึ้นมาอย่างงง ๆ เธอพยายามลุกขึ้นนังบนเตียง แล้วขยี้ตาตัวเอง " เมื่อคืน ... ใช่เมื่อคืน !! " เธอพยายามลำดับเรื่องราวเทื่อคืนที่เธอไปเล่นกับแฟรี่น้ำค้างอย่างสนุกสนาน แต่เธอกลับลืมตัวหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ " หรือเราจะฝันไป ... " แคทเอเรียพูดกับตัวเอง " ไม่ใช่หรอกจ้ะ พวกภูตน้ำค้างเมื่อคืนต้องช่วยกันตั้งนานแนะหว่าจะแบกเธอกลับเข้านอนบนเตียงได้น่ะ" เสียงๆหนึ่งที่ฟังคุ้นๆหูเธอดังขึ้น " ซอเฟียหรอ? เธอชื่อซอเฟียใช่มั้ย? " เด็กหญิงหันสายหันขวามองหาที่มาของต้นเสียง " ใช่จ้า ดีใจที่เธอจำได้ ......." เสียงนั้นตอบกลับมา " เธออยู่ไหนกันน่ะ ...? " แคทเธอเรียถาม " ก็อยู่นี่ไง เราแค่รับแสงอาทิตย์น่ะ ก็เราเป็นภูติแสงอาทิคย์นี่นา " เสียงๆนั้นตอบกลับมาอีกครั้ง แคทเธอเรียจึงมองออกไปทางหน้าต่าง และเห็นได้เลือนลางว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ตรงนั้น Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: the St. of Amara on December 13, 2008, 03:07:34 AM " ออกไปเล่นตอนกลางคืนกับภูตน้ำค้างระวังไม่สบายนะจ้ะ "
แฟรี่สาว ซอเฟียเอ่ยขึ้น " แต่เอาเป็นว่าคืนนี้ถ้าเธออยากเห็นอะไรดีๆ เราจะพาเธอไปเที่ยวอะไรหน่อยละกัน " " หะ ? จริงหรอ?! " ซอเฟียพูดอย่างตื่นเต้น " เธอนี่รักสนุกเกินไปจริงๆ แค่ไม่นานมีใครชวนไปไหนก็ไป ยังไงก็เถอะ ตอนกลางคืนก็ยังอันตรายอยู่ดีแหละ วันนี้เธอทำตัวดีๆ อย่าไปทำอะไรใช้แรงเยอะมากนะ เดี๋ยวตอนกลางคืนจะเหนื่อยง่าย ฉันอยู่ข้างๆเธอเสมอแหละจ้ะ เด็กน้อย ... " สิ้นคำ แฟรี่สาวก็เลือนหายไปท่ามกลางแสงอาทิตย์ ... ซอเฟียที่ปกติไม่ค่อยจะตื่นสายขนาดนี้มากนักรีบลุกจากเตียงและค่อยๆเปิดประตูออกไปเงียบๆ เพราะกลัวว่าคุณแม่จะว่าที่ตื่นสาย แม้ว่ายังไงก็คงต้องโดนอยู่ดี แกร๊ก ... เสียงประตูค่อยๆเปิดออกช้าๆ " ... ถ้าเค้าไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมต้องกลัวละ วาเรีย? " คุณย่าถามเงียบๆ ในมือซ้ายที่ถ้วยแก้วน้ำชา ที่ยังคงมีควันครุกกรุ่นอยู่ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก แคทเธอเรียที่ตกใจเล็กน้อยยังคงแอบดูอยู่ที่ซอกประตูที่เธอแง้มนั้นเอง " แต่คุณแม่ค่ะ.... คุณพี่ถูกใส่ร้ายจริงๆนะคะ ความผิดไม่ใช่ของคุณพี่แน่นอน หนูเชื่อ ... คุณพี่จะต้องไม่ทำอย่างนั้ เพราะตามกฎคุณพี่จะรู้ดีว่ามีความผิดจนถึงแคทเธอเรีย คุณพี่รักลูกมาก คุณพี่ คุณพี่ ..." วาเรีย แม่ของแคทเธอเรียสะอื้นนิดๆก่อนจะคุกเข่าลงต่อหน้าผู้ชราแล้วเริ่มร้องไห้ " ความผิดของเค้าใหญ่หลวงมาก ยักยอกทรัพย์สินที่ได้จากการบริจาคของประชาชน ต่อศาสนจักรแห่งฟีเลเซียไม่ใช่การดีแน่ ... จะโดนใส่ร้ายหรือไม่ ตอนนี้ไมเนอร์ก็ตกที่นั่งลำบากแล้ว ...." คุณย่าพูดขึ้นมา ... ไมเนอร์ ... คุณพ่อหรอ? คุณพ่อทำความผิดอะไรกัน ? ยักยอกทรัพย์สิน? ขโมยหรอ? " ความผิดมีโทษมากมาย หลายข้อหา ถ้าเธอเชื่อมั่นในตัวเค้า เธอก็ต้องเชื่อให้ถึงที่สุด ... เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว ไมเนอร์เองก็คงหมดกำลังใจ และลูกก็คงต้องโดนความผิดติดปลายหางไปด้วย ..." คุณย่ากล่าวปลอบใจ แต่ทว่าทำให้คุณแม่กลับสะอื้นร้องไห้มากขึ้นไปอีก ... " ทางศาสนจักรเองก็ไม่ได้เอาผิดอะไร ท่านเกรกอรี่เองก็อภัยให้แล้ว แต่ทางราชการคงจะเอาผิดเอาเรื่องอยู่ ... คงไม่ปล่อยไปง่าย ๆ หรอกนะ ... ยังไงก็ตาม หลักฐานที่เรามีอย่ในมือก็ไม่มี เราพิสูจน์ไม่ได้หรอกนะว่าเค้าไม่ผิด ... มีแต่ต้องรอพระเมตตาจากพระเป็นเจ้า ... ช่วยพิสูจน์ทุกอย่างด้วย ... " คหยาดน้ำตา 1 หยดไหลลงอาบแก้มคุณย่า หยดลงไปบนตัก ... คุณแม่รีบฟุบหน้าร้องไห้โฮซบตักคุณย่าทันที ... แกร๊ก .... แคทเธอเรียปิดประตูสนิท แล้วกลับขึ้นไปบนเตียง ... และนั่งคิดอยู่นานหลายนาน ... ถึงเด็กน้อยจะยังไม่รู้ความมาก ... แต่ก็พอเข้าใตสถาณการณ์ตอนนี้คร่าวๆ ว่าพ่อของเธอเองต้องไปกระทำความผิดที่ใหญ่มากหรือไม่ก็โดนใส่ร้าย... ไม่นานนักที่เธอนั่งอยู่บนเตียง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ก่อนที่คุณแม่ของเธอเองจะเดินเข้ามา ตาแกงพอสังเกตได้ว่าพึ่งร้องไห้มาหมาดๆ " แคทเธอเรียจ้ะ .. เดี๋ยววันนี้ แม่กับย่า ... จะพาหนูไปโบสถ์ที่กลางเมืองนะจ้ะ ... เดินไปสักพักก็น่าจะถึง ... วันนี้เราอาจจะกลับเย็นๆนะจ้ะ แต่แม่เตรียมอาหารไปให้หนูแล้วนะ รีบอาบน้ำแต่งตัวเถอะจ้ะ " คุณวาเรียพูดก่อนที่จะปิดประตูไป สังเกตได้เลยว่าคุณแม่พยายามกลั้นน้ำตาสุดๆเวลาพูดออกไปแต่ละคำ ... ไม่นานนักที่แคทเธอเรียจะจัดการกับตัวเธอเองเสร็จเรียบร้อยก่อนจะออกไปทานขนมปังกับแยมน้ำผึ้งที่คุณย่าเตรียมไว้ให้ " ถ้าพร้อมแล้ว ไปกันเถอะจ้ะ ..." คุณย่าจูงมือแคทเธอเรียเดินออกจากประตูตามหลังคุณแม่เธอไป ... การเดินทางดูคล้ายจะไกล ... แต่ทว่ากลับเหมือนไม่รู้สึกอะไร ตลอดการเดินทางผ่านทุ้งดอกไม้ สวนหญ้าสู่ตัวเมืองเพื่อไปโบสถ์ดูช่างเงียบสงัด มีเพียงเสียงนกร้องเท่านั้น... เมื่อเข้าสู่ตัวเมืองที่คนค่อนข้างวุ่นวาย บ้นเรือนตั้งเรียงกันเป็นระเบียบดี ดูร่มรื่นและสวยงาม สะอาดสอ้านตาดี .. โบสถ์ที่ตั้งเด่นตระหง่านแต่ไกลประดับประดาด้วยแพรผ้าสีเขียวและขาวสลับกันไป เมื่อย่างก้าวเข้าไปในโบสถ์ที่มีเพียงหญิงชราและเด็กไม่กี่คนกำลังสวดภาวนากันอยู่ รวมถึงพระสังฆราชที่ยืนสวดมนตร์อยู่หน้ากระจกแก้วสลักลายรูปทูตสวรรค์แห่งพระเมตตาสีชมพูอ่อนและขาว แลดูสวยงามเป็นที่สุด ... ไม่นานนักที่คุณย่าและคุณแม่จะพาเธอไปนั่งในโต๊ะแถวทางขวามือเกือบจะหน้าสุด ก่อนจะบอกให้แคทเธอเรียกำมือตามอย่างที่เธอทำและสวดภาวนาเป็นภาษาที่เธอฟังไม่ออกบ้าง เป็นภาษาฟีเลเซียบ้าง โดยที่เธอก็พยายามจะท่องตาม เรื่อยๆ เพราะเธอก็แทบจะไม่เคยสวดบทนี้มาก่อนเลย " คีรีเอ อิเลอิซอน ... " " คีรีเอ เลอิเลอิซอ " " พระผู้เป็นเจ้าทรงมีพระเมตตายิ่ง ..." " พระเป็นเจ้าทรงมีเมตตายิ่ง ..." .... ผ่านไปเป็นเวลานาน จนตะวันตกลงแตะเส้นขอบฟ้า การสวดภาวนาอันยืดยาวและยาวนานก็จบลง โดยที่ทุกคนอาจจะลืมไปว่า เด็กน้อยลืมทานอารหารกลางวัน ... แต่พอออกโบสถ์ไปทุกคนก็กลับลืมอีก ... เหมือนกับว่าทั้งคุณย่าและคุณแม่ลืมสนิทไปเสียแล้วว่าแคทเธอเรียอยู่ที่นี้ ... จนเดินกลับไปบ้านเรื่อยๆ เหมือนกับพระอาทิตย์ก็ตกมากตามเราเดิน จนใกล้ถึงบ้าน แลเห็นกระท่อมอยู่ลิบๆแล้วท้องแคทเธอเรียกก็ร้องเป็นเสียงเล็กๆขึ้น ทั้งคุณแม่และคุณย่าก็ต่างหยุดเดิน คุณย่าก้มลงมามองหน้าแคทเธอเรีย ... " อ้าว หลานยังไม่ได้ทานอะไรเลยนี่นา ... เอาเป็นว่าย่าจะเอาขนมปังแยมองุ่นออกมาให้นะ วาเรียหยิบออกมาให้แคทเธอเรียทานหน่อยสิ " ... แต่คุณแม่กลับนิ่งเฉย ตะกร้าที่ใส่อาหารไปด้วยก็หล่นจากมือทันที ... สายตาคุณแม่จ้องอยู่ที่หน้าบ้าน ไม่ได้มองมาที่ลูกสาวเลย ... ... หน้ากระท่อมมีอะไรนะ? คุณแม่ถึงจ้องตาไม่กระพริบเลย ... แคทเธอเรียคิดในใจก่อนที่จะเหลือบไปมอง ทหารแต่งกายชุดสีเขียวมรกตนายหนึ่งยืนรออยู่หน้าบ้านอย่างไม่ไหวติง เหมือนกับรอคอยคนในบ้านกลับมาอยู่อย่างไงอย่างงั้น ไม่นานนักที่คุณแม่เหมือนจะรู้สึกตัวรีบหันกลับหลัง อุ้มลูกสาวสุดที่รักพร้อมทั้งจูงมือคุณย่าเดินหลบๆหน้าเข้าไปในกระท่อม ปล่อยตะกร้าอาหารให้หล่นอยู่ตรงนั้น ทันทีที่เปิดประตู คุณแม่ก็รีบอุ้มลูกสาวไปห้องนอนทันที ... " แคทเธอเรีย อยู่นี่ อย่าไปไหนนะลูก แม่มีธุระสำคัญ นอนไปก่อนเลยก็ได้นะลูก ... " คุณแม่สั่งพร้อมทั้งลูบผมสีทองของเธอเบาๆ ก่อนจะปิดประตูห้อง ... แคทเธอเรียไม่อยากจะรู้อะไรมาก เธอยอมที่จะขึ้นไปนอนบนเตียงตามคำสั่งเพื่อไม่ให้คุณแม่หนักใจ ... ... ข้างนอกเกิดอะไรขึ้นนะ? .... เธอคิดในใจ ------------------------------------------- ที่ไม่ได้มาอัพเดทเพราะลืมไปแล้วว่ามีกระทู้นี้อยู่จนเข้ามาอีกรอบลองไล่ๆดู อะอ้าว ลืมกระทู้ตัวเองซะงั้น - - ... ::003:: Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: shuresharn on December 14, 2008, 02:59:31 PM กรำ -_-
หนุกดีคับ กำลังเข้มข้นเลย ซอเฟียนี่มีเป็นการ์ดหรือป่าวคับเนี่ย ::003:: Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: the St. of Amara on December 20, 2008, 12:02:31 AM กรำ -_- หนุกดีคับ กำลังเข้มข้นเลย ซอเฟียนี่มีเป็นการ์ดหรือป่าวคับเนี่ย ::003:: ขอโทษครับ มีครับ เอามาจากชุดการ์ดเลย ป.ล. อดทนอีกหน่อยพิมพ์ใส่เวิร์ดแล้วจะ Copy Paste ให้อ่านง่ายๆทีเดียวเลยครับ :) Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: boy on December 20, 2008, 09:22:16 PM อยากให้อัพเดทต่อจังงงงงงงงงงง ::001::
Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: •.จันทร์เจ้า.• on December 30, 2008, 01:04:06 PM แต่งได้แจ๋วมากเลยครับ ^^
เอาอีกๆ Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: the St. of Amara on January 03, 2009, 05:36:33 PM มาละครับ ใกล้จะจบ
... ... ฮึ ... ...อ๊ะ เราหลับไปเมื่อไหร่เนี่ย ... แคทเธอเรียตื่นขึ้นมาท่ามกลางแสงเลกๆในห้องจำนวนมากมาย กลางคืนอันมืดสนิท ถ้าจะทวนลำดับเหตุการณ์ ซอเฟียก็จะจำได้ว่าล่าสุดมีชายแปลกหน้ามาที่บ้านและคุณแม่ก็ สั่งให้อยู่ในห้อง และเธอก็คงจะเผลอหลับไป ... แสงมากมายเริ่มเลือนลางหายไปจนเหลือแค่แสงแสงเดียวกลางห้อง " ซอเฟียหรอ " เด็กสาวเอ่ย ด้วยเสียงงัวเงียหลังจากที่ตืนขึ้นมา " โถ เด็กน้อย ... โฮซานนาของเจ้าจะถึงเบื้องบนสวรรค์ฤาไม่ ..." แฟรี่สามกล่าวตาละห้อยก่อนจะลดแสงลง แล้วบินเข้าไปใช้มือน้อยๆแตะไปที่หน้าของแคทเธอเรีย ... " แคทเธอเรีย ตามฉันมานะ " จากนั้นซอเฟียแฟรี่สาวก็หมุนรอบตัวเองแล้วเปล่งประกายแสงสว่างจ้า เธอบินไปใกล้กับหน้าต่าง ทันทีที่เธอใช้มือแตะ หน้าต่างก็ค่อยๆเปิดออก ซอเฟียเป็นราวแสงนำทางบินออกไปข้างนอกผ่านพงหญ้าบริเวณกะท่อมออกไปเรื่อยๆ แคทเธอเรียเองก็พยายามปีนหน้าต่างออกไปและวิ่งตามไปติดๆ ผ่านพงหญ้าที่เต็มไปด้วยน้ำค้างที่เย็นจับใจ แค่เพียงวิ่งผ่านน้ำค้างก็กระเซ็นขึ้นมาสู่อากาศ เธอวิ่งตามแสงไปเรื่อยๆจนเข้าเขตชายป่า จนซอเฟียเปล่งแสงขึ้นอีกและหยุดลง ... แฮ่ก ๆ ๆ ... ๆ ... " ซอเฟีย ... เราเหนื่อย ... จะ ... พาเราไปไหนเนี่ย ..." เด็กสาวกล่าวพลางทรุดลงไปนั่งอยู่ที่พื้น ไม่นานนัก แสงสว่างดวงใหญ่ก็เกิดขึ้น ปรากฎเป็นภูตสาวในชุดเกราะพร้อมดาบอยู่ในมือ (http://www.phenomenonparty.com/card_database/smncardpic/n017/2.jpg) " ภูตแสงอรุณ เวลานี้ควรกลับไปที่รังพักผ่อนให้ถึงเช้า เหตุใดเจ้าถึงยังออกมาพร้อมพามนุษย์สาวมาด้วย " แฟรี่ตัวนั้นกล่าวขึ้นด้วยเสียงที่เฉียบขาด ... " ข้ามีเหตุจำเป็น ... ข้าต้องพาเด็กผู้นี้ไปพบผู้เก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืช " ซอเฟียกล่าว " เจ้าแน่ใจหรือ .. " ภูติสาวพาลาดินลดเสียงต่ำลง " ข้าแน่ใจ " ซอเฟียก่าวด้วยเสียงสั่นๆแต่ดูมั่นใจมาก แฟรี่พาลาดินตัวนั้นก็บินลงมาพินิจดูรอบๆตัวเด็กสาวแคทเธอเรียได้สัก 2-3 รอบ ก่อนจะเอ่ยขึ้น " ถ้าเจ้ามั่นใจ ก็เชิญ ... เถิด ... แต่หากมีเหตุการณ์อะไรจะเกิดขึ้นข้าไม่รู้ด้วยนะ " เธอหลีกทางให้ ลดแสงต่ำลงและจางหายไป .. ซอเฟียซึ่งค่อยๆหายเหนื่อยถามภูตสาวด้วยความฉงน " ทำไมเค้าให้เราเข้าไปง่ายจังเลยละ แล้วภูติเก็บเมล็ดพันธุ์คือใครหรอซอเฟีย " " เดี๋ยวไปถึงเธอก็รู้เองนะ " ซอเฟียเปล่งแสงอีกครั้งก่อนจะบินนำไป แคทเธอเรียก็พยายามก้าวตามไปติดๆ เพราะเธอวิ่งไม่ได้เนื่องจากเธอก็พึ่งรู้ตัวว่าไม่ได้ใส่รองเท้า - -... อีกทั้งยังมีรากไม้และพงหญ้ารกเกะกะอยู่มาก นั่นทำให้เธอกลัวอยู่ลึกๆแต่วางใจในซอเฟียและตามต่อไป ผ่านระยะทางที่ดูยาวนาน ระหว่างทางเสียงที่เป็นทำนองอันเศร้าส้อย เงียบเหงาในยามกลางคืน ดังขึ้นก้องทั้งป่า แต่เป็นเสียงเล็กๆที่เงียบๆ เมื่อเธอมองหาต้นเสียงก็จะพบภูตสาวที่เล่นขลุ่ยอยู่เนืองๆ แต่เป็นการเป่าขลุ่ยที่ดูนิ่งและเยือกเย็น (http://www.phenomenonparty.com/card_database/smncardpic/n017/60.jpg) ภายในป่าก็ยังมีภูตทั้งที่นั่งเกาะอยู่ใกล้น้ำค้าง (http://www.phenomenonparty.com/card_database/smncardpic/n017/47.jpg) และที่นั่งเล่นอยู่กับนกฮูก (http://www.phenomenonparty.com/card_database/smncardpic/p004/150.jpg) หรือแม้แต่ที่เปล่งแสงได้คล้ายหิงห้อย (http://www.phenomenonparty.com/card_database/smncardpic/n017/64.jpg) ไม่นานที่เธอวิ่งมาถึงลานว่างๆที่มีดอกไม้อยู่ ซอเฟียก็หยุดบินและดูเหมือนว่านี่แหละคือปลายทาง " ท่านภูตผู้เก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืช ข้าซอเฟีย ภูตแสงอรุณ ขอท่านปรากฎตัวด้วย " ดอกไม้ที่หุบอยู่ดอกหนึ่งก็ผุดขึ้นมาท่ามกลางดอกไม้ดอกอื่น ก่อนที่จะมีแสงเปล่งออกมาจากภายในดอกไม้นั้น ดอกไม้ดอกอื่นก็ราวจะโค้มลงมาถวายความเคารพ ... เมื่อดอกไม้นั้นโผล่ขึ้นพ้นดอกไม้อื่นแล้วก็เริ่มจะเปิดกลีบออกปรากฎเป็นภูติสาวและเมล็ดพันธุ์อีกจำนวนหนึ่ง ภูตสาวในชุดสีแดงสยายปีกออกก่อนจะยืนขึ้น ปีกที่เปล่งแสงได้แลดูสวยงามมาก แสงของเธอนั้นเมื่อเทียบแล้วยังสว่างกว่าซอเฟียเสียอีก ... (http://www.phenomenonparty.com/card_database/smncardpic/n017/35.jpg) " ภูตแสงอรุณ เมล็ดพันธุ์เหล่านี้ต้องการการพักผ่อน ความหนาวเย็นยามค่ำคืนและความอบอุ่นของแสงตะวัน พวกเขาต้องได้รับแค่เพียงพอไม่มากไปไม่น้อยไป ... ท่านมาเรียกข้าถึงที่นี่ ถ้าไม่ใช่ เรื่องสำคัญ ข้าอาจจะต้องเรียนองค์ราชินีเรื่องนี้ด้วย ..." ภูตตัวนั้นกล่าว ซอเฟียจึงบินไปเกาะไหล่เด็กสาวและพูดขึ้น " ข้าอยากให้ท่านทำเมล็ดพันธุ์ฝังจิตให้เด็กผู้นี้ " " ข้าทำไม่ได้ " ภูตสาวผู้เก็บรักษาเมล็ดพันธุ์ปฏิเสธทันควัน ... " ทำไม " " ไม่มีเหตุจำเป็นอะไรที่ข้าต้องทำมัน " " แต่เด็กสาวผู้นี้มองเห็นเราทุกคน มองเห็นมาตั้งแต่เด็ก แฟรี่หลายตัวก็เป็นพยานได้ เธอมีความผูกพันธ์กับเราทุกตัว " " เขตอาคมของ Minor Arcana ได้อ่อนกำลังลงเสื่อมสภาพไปตามเวลานานแสนนานแล้ว ไม่แค่เด็กสาวนี้แต่ถ้าบุคคลอื่นเข้ามาก็อาจมองเห็นได้โดยไม่มีเงื่อนไข " " แต่เด็กผู้นี้ไม่เหมือนคนอื่น ! เหล่าภูตหลายตนจงใจปรากฎกายให้เห็นเอง ครั้งแรกที่เธอเห็นเธอเองก็ไม่รู้จักพวกเราด้วยซ้ำ ได้โปรด ... " " ภายนอกเขตป่า อำนาจเวทย์มนต์เขตของเหล่าภูตย่อมไปไม่ถึง ภูตที่ออกไปอยู่ภายนอกเขตป่าก็คงมี เวทย์มนตร์ที่อ่อนกำลัง " " ถ้าอย่างนั้น ไม่เพียงแค่เด็กผู้นี้ก็มองเห็นได้นะ ได้โปรดเถอะท่าน ท่านคงไม่ปฏิเสธเรื่องที่ว่ามีบุคคลสักกี่คนกันจะมองเห็นพวกเราได้ " " ... " แฟรี่ไฟเงียบไป ... " ได้โปรด นี่อาจช่วยรักษาสมดุลย์ในมิติมนุษย์และมิติภูตเรา การแลกเปลี่ยนทางจิตวิญญาณเป็นสิ่ง ... " " องค์ราชินีไททาเนียไม่โปรดเรื่องนี้แน่ ... ข้าคงจะคุยกับท่านนานเกินไป ..." ภูตแสงไฟกล่าวตัดไฟแต่ต้นลม ก่อนจะกลับเข้าไปนั่งลงบนเกสรดอกไม้ที่เธอออกมา และมันก็เริ่มหุบลง " คิดดูเถอะท่าน เด็กสาวผู้นี้ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา เธออาจเป็นคนที่ฟากฟ้าส่งมาเพื่อการนี้ เพราะแผนการที่ถูกกำหนดมาแล้ว ... ขอเถอะท่าน " ซอเฟียบินวนไปรอบๆดอกไม้ที่กำลังหุบกลีบลง ... หากจะกลับมามองย้อนดูเด็กสาวซอเฟียที่งุนงงกับเหตุการณ์เบื้องหน้า เธอเองมองไปที่ดอกไม้ที่กำลังหุบลงตาไม่ได้กะพริบ " ได้โปรด ตอนนี้เด็กผู้นี้ก็ไม่มีทางออกแล้ว หากจะช่วยอะไรเธอได้ เธอจะเป็นตัวแทนเตือนใจแก่เราทุกคน จิตเธอยังบริสุทธิ์ไร้เดียงสา " แฟรี่สาวไม่ฟังและยังเมินเฉย จนกระทั่งกลีบดอกไม้ก็หุบลง และดอกไม้กำลังยุบลงไปอีกครั้ง ... " กลับเถอะ ซอเฟีย ... " เด็กสาวกล่าว ซอเฟียเองก็บินออกจากบ่าเปล่งแสงประกายต่อหน้าเธออีกครั้ง " ถ้าภูตตนนั้นไม่ให้ก็กลับเถอะ เราไม่รู้หรอกนะว่าเธอคุยอะไรกันนะ แต่ดูเหมือนว่าเราจะรบกวนเวลาของเธอนะ นี่ก็ควรจะกลับบ้านแล้ว ป่านี่ก็น่ากลัวนะ " " แคทเธอเรีย ... " ซอเฟียเอ่ยชื่อเธอช้าๆ ... " ... เราอยากกลับบ้านแล้ว พาเรากลับเถอะนะ ..." เด็กสาวกล่าว " ... แคทเธอเรีย เธอเองนั่นแหละ ถ้ากลับไปแล้วจะน่าสงสารที่สุดเลย ... " ซอเฟียกล่าวและแสงเธอก็เริ่มหรี่ลง เหมือนกับบรรยากาศในยามค่ำคืนที่เงียบเหงา และเศร้าส้อย " ถ้างั้นเราก็กลับกันเถอะนะ เราก็ว่าเธอน่าจะได้พักผ่อน ... เราไม่เป็นไรหรอกนะ กลับกันเถอะ ..." แคทเธอเรียกล่าว ... ซอเฟียก็ได้แต่ถอนใจและเปล่งประกายแสงสว่างจ้าอย่างที่แคทเธอเรียไม่เคยเห็นขึ้นมาอีก จากนั้นเธอก็หมุนรอบๆตัวซอเฟียและบินกลับไปทางเดิมที่มา ซอเฟียก็เดินตามไปติดๆ แม้จะงุนงงอะไรมากก็ตามที ไม่ทันที่จะได้ก้าวไปมากกว่านี้ แสงสว่างโล่ก็ปรากฏแก่ด้านหลัง ดอกไม้ดอกหนึ่งเปล่งประกายแสงและบานขึ้น ปรากฏเป็นภูตตัวเดิมอีกครั้ง แต่คราวนี้เธอเองถือเมล็ดพันธุ์ไว้ในมือด้วย เมล็ดพันธุ์ที่แลดูธรรมดา อีกทั้งแสงสว่างจากปีกเธอก็สว่างมากขึ้นด้วย " เจ้ากล้าดีอย่างไรมาเปล่งแสงเหนือแสงจากข้า เมล็ดพันธุ์นี่ใช้เวลาที่จะซึมซับการกระทำของเด็กผู้นี้ ทั้งความทรงจำและอีกมากมาย ก็ใช้เวลาพอสมควร ... " ภูตสาวรักษาเมล็ดพันธุ์กล่าวพร้อมทั้งเสกเมล็ดให้ลอยไปหาเด็กสาว แคทเธอเรียเองก็แบมือรับเมล็ดเอาไว้ ภูตสาวก็ได้ลดแสงตัวเองลงและกลับเข้าไปในดอกไม้อีกครั้ง และดอกไม้ก็ได้หุบลง กลับไปที่เดิมอีกคราหนึ่ง " นี่เมล็ดอะไรหรอ ... ซอเฟีย " แคทเธอเรียถาม " เก็บมันไว้นะ เก็บไว้ให้ดีเลย อย่าให้ห่างตัวและอย่าให้หล่นหายด้วย กลับบ้านกันเถอะ" ซอเฟียยิ้มพร้อมทั้ง ใช้มือน้อยๆจูงมือเด็กสาว นำทางกลับไปบ้านผ่านทางหน้าต่างเหมือนเดิม ... ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีอะไรๆเข้ามาในชีวิตเด็กสาวอย่างมาก อย่างที่เธอเองก็คงไม่ได้คาดคิด แต่เชื่อได้เลยว่า จะมีอะไรมากกว่านี้แน่นอน ... เมื่อแคทเธอเรียปีนผ่านหน้าต่างเข้าถึงห้องนอนของเธอ อาการงัวเงียอยากจะหลับก็เข้าแทรกแซง ไม่ทันที่จะได้คิดอะไรต่อเธอก็ฟุบตัวลงนอนกับเตียงนิ่มๆ ในมือก็กำเมล็ดพืชไว้แน่น ... และผล็อยหลับไป ... เช้าวันต่อมา อรุณที่ดูมืดมัวพร้อมทั้งเมฆฝน เสียงฟ้าร้องครื่นครื่น และพายุพัดค่อนข้างแรง และวันนี้เองที่เธอจะได้รับรู้เหตุการณ์อีกหลายอย่าง ... ------------------------------------- พักก่อน :) เอามาเป็นน้ำจิ้ม ป.ล. รูปภาพจาก Gallery ตาหนูไปไหนหมด :'( Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: boy on January 03, 2009, 07:36:24 PM มีมึนๆบ้างนิดหน่อย สนุกดีครับ ::020::
Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: the St. of Amara on January 03, 2009, 11:51:22 PM มีมึนๆบ้างนิดหน่อย สนุกดีครับ ::020:: ไม่นิดอะ คนแต่งอ่านยังมึนเลย ไอ้ที่นั่งคิดระหว่างปีใหม่มันได้แค่นี้เองหรอเนี่ย คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ::008:: เดี๋ยวมันจะเป็นความลับของภูต ::003:: Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: shuresharn on January 04, 2009, 04:36:50 AM ว้าวๆๆๆๆ คุ้มค่าที่รอคอย ::003::
หนุกมากมายครับ อยากให้แต่งต่ออีกด่วนๆเลย ปล.เหมือนจะเขียนชื่อผิดเยอะอ่ะ ::010:: Title: Re: [ Fan Fic ] บ้าง ว่างๆ Felasia & Fairy I Post by: the St. of Amara on January 04, 2009, 03:26:19 PM ว้าวๆๆๆๆ คุ้มค่าที่รอคอย ::003:: สุดๆ ::010:: ตรงไหนบอกด้วย ตาลายแล้ว หนุกมากมายครับ อยากให้แต่งต่ออีกด่วนๆเลย ปล.เหมือนจะเขียนชื่อผิดเยอะอ่ะ ::010:: |