|
Title: @@ นิยายSMN Epi XIX Legendary of Rose Garden @@ (Fan Fic.) Post by: :::: AD12ENaL!Ne :::: on October 12, 2008, 05:00:42 PM Prologue - ปฐมบทแห่งตำนาน
ไกลออกไปยังผืนทวีปอันแสนกว้างใหญ่ไพศาลแห่งหนึ่ง ที่ซึ่งได้ถูกเล่าขานเป็นตำนานแห่งผืนแผ่นดินและถูกบันทึกลงในหน้าประวัติศาสตร์ของมวลมนุษยชาติว่า ครั้งหนึ่งดินแดนแห่งนี้เคยเป็นที่ชุมนุมของแหล่งอารยะธรรมอันอบอวลไปด้วยมิตรภาพของผู้คนภายใต้วัฒนธรรมอันยิ่งใหญ่ของผองชน และสืบสานวิทยาการ วิถีความเป็นอยู่ ศิลปวัฒนธรรมแห่งความนึกคิดจนถึงอุดมการณ์แห่งการดำรงชีวิต จนกลายเป็นดินแดนแห่งอารยะธรรมที่หลากหลาย ความแตกต่างทางภูมิประเทศนี่เป็นเครื่องบ่งบอกถึงความแตกต่างแห่งวิถีการดำเนินชีวิตโดยขีดเส้นแดนกั้นกลางไว้ด้วยสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ยึดถือตามเผ่าพันธุ์และได้ถูกก่อตั้งเป็นดินแดนน้อยใหญ่โดยมีอุดมการณ์ของแต่ละเผ่าชนเป็นอธิปไตยชี้นำทางให้ผู้คนในเผ่าได้ยึดถือและสืบทอดต่อกันมา ดินแดนแห่งนี้ช่างกว้างใหญ่ไพศาลยิ่งนัก จนเป็นที่กล่าวขวัญถึงความกว้างใหญ่สุดประมาณ และได้ขนานนามทวีปแห่งนี้ว่า เมอริเซีย (Merrisia) อันแปลว่าผืนแผ่นดินอัน เมื่อ เมอริเซีย เปรียบดั่งผืนฟ้าอันกว้างใหญ่ บนฟากฟ้านั้นย่อมมีหมู่ดาวน้อยใหญ่ประดับประดาอยู่ ซึ่งดาวเหล่านั้น ก็เปรียบเสมือนดั่งเมืองน้อยใหญ่ที่รวมตัวกันจนกลายเป็นนครใหญ่ หรือเป็นเพียงเผ่าเล็กเผ่าน้อยกระจายไปทั่วแผ่นดินอันศักดิ์สิทธิ์ เมอริเซียนี้เหมือนดั่งว่ามีชีวิตจิตใจ และความรู้สึกนึกคิด นี่เป็นเพราะดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์นี้มีสิ่งหนึ่งซึ่งเคลื่อนย้ายถ่ายเทพลังแห่งชีวิตหล่อเลี้ยงเมอริเซียอยู่ นั่นคือเหล่าธาตุแห่งธรรมชาติทั้ง 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ อันเป็นแหล่งกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง ที่ทำให้จิตวิญญาณแห่งเมอริเซียนี้ร้อนแรงประหนึ่งไฟ พริ้วไหวได้ดั่งลม นิ่งสงบดุจน้ำ และมั่นคงเสมอดิน ด้วยเหตุนี้เมอริเซียจึงเป็นสถานที่ที่รวมทุกสรรพชีวิตไว้ด้วยกันทั้ง ทวยเทพ มนุษย์ สิงห์สาราสัตว์ อสูรกาย แมลง หรือแม้แต่เครื่องจักรกล ทุกสรรพสิ่งนี้ต่างก็มีกาย และวิญญาณ แต่สิ่งที่ทำให้เกิดความแตกต่างกันนั้นคือ มนุษย์ซึ่งมีความแตกต่างทางจิตใจ และอุดมการณ์โดยมีแสงสว่างและความมืดเป็นเครื่องชี้นำจิตใจ Summoner Novel Episode IIX Dividing of 4 Kingdoms Chapter I เหตุแห่งเพลิง Title: Re: @@ นิยายSMN Epi XIX Legendary of Rose Garden @@ (Fan Fic.) Post by: :::: AD12ENaL!Ne :::: on October 12, 2008, 05:05:50 PM Chapter I การสอบคัดเลือก
ณ ผืนแผ่นดินด้านทิศตะวันออกของทวีปเมอร์ริเซีย ซึ่งเป็นที่ตั้งของประเทศเล็กๆที่ถูกขนานนามว่า ประเทศแห่งกลีบกุหลาบ ซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นของกุหลาบนานาพันธุ์ ที่เรียงรายอยู่ริมทางเดินหินอ่อนสีขาวที่ทอดตัวยาวไปถึงปราสาทขนาดใหญ่มหึมา ซึ่งปราสาทหลังนี้จะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากโรงเรียนเวทย์มนต์และศาสตร์แขนงต่างๆแห่งโรเซตต้า +-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+- เฮ้อ...มาถึงสักทีเด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง หน้าหวาน เจ้าของผมหยักโศกและนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มพูด พลางเงยหน้ามองตัวอักษรสีทองที่สลักอยู่ที่ซุ้มประตูโค้งหินอ่อนสีขาวสะอาด แล้วพึมพัมกับตัวเองเบาๆ Odoris De Rosa Numquam Defluxus งั้นหรอ?...--กลิ่นของดอกกุหลาบจะไม่มีวันที่จะจางหายไงเด็กหนุ่มร่างเล็กเปรย ขณะที่เอามือลูบผมสีดำขลับที่กำลังยุ่งเหยิง นัยน์ตาสีม่วงอันอ่อนโยนของเขากำลังเปล่งประกายเล่นกับแสงอาทิตย์ประดุจกับอัญมณี เฮ้ย! โผล่มาตอนไหนเนี่ย ตกใจหมดเลย คนที่มาถึงก่อนพูด แหะๆ พอดีหายตัวมาจากประเทศนิโคอุหนะ ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะ ฉันชื่อ ฟูจิวาระ จิเคียว ยินดีที่ได้รู้จักเด็กหนุ่มอีกคนแนะนำตัวพร้อมกับโค้งคำนับแบบชาวนิโคอุอย่างสง่างาม เออ...อันที่จริงไม่ต้องโค้งซะขนานนั้นก็ได้นะ ฉันชื่อ โคลัส อินดิเจสทัส ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน - - ประกาศ!! ขอให้ผู้ที่จะเข้ารับการคัดเลือกที่แซนต์ โรเซตต้า อะคาเดมี่ ทุกคนมารวมกันที่สนามใจกลางโรงเรียน ณ บัดนี้ ~ เสียงประกาศดังก้องกังวาลไปทั่วทุกอาณาบริเวณของโรเซตต้า ไปเร็ว เดี๋ยวจะไม่ทันโคลัสคว้าข้อมือของจิเคียวแล้วรีบวิ่งไปที่สนาม... ที่สนามใจกลางของแซนต์ โรเซตต้า อะคาเดมี่ ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนทุกชนชั้นวรรณะตั้งแต่สามัญชน ไปจนถึงเชื้อสายกษัตริย์ นับหมื่นคนจากทั่วทุกสารทิศของเมอร์ริเซียกำลังคุยกันเสียงดังจอแจ อะแฮ่ม!ชายชราในชุดนักเวทย์สีขาว ผมหยิกสีเดียวกับชุดของเขายาวลงมาเกือบจะถึงเอว ดวงตาสีฟ้าซ่อนอยู่ภายใต้แว่นตาแบบโบราณ แกล้งไอเบาๆ แต่ทุกคนในสนามกลับนิ่งเงียบและตั้งใจฟังราวกับถูกมนต์สะกด ขอต้อนรับผู้สมัครทุกคนสู่แซนต์ โรเซตต้า อะคาเดมี่ วันนี้ผมยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้คัดเลือกผู้ที่จะได้เป็นนักเรียนของโรงเรียนนี้ โดยการคัดเลือกจะแบ่งออกเป็น 2 รอบ อย่าพูดพร่ำทำเพลงเลย มาเริ่มกันเลยดีกว่า ทุกคนโปรดตามผมมาทางนี้ ชายชราเดินนำกลุ่มผู้เข้าสมัครผ่านอุโมงที่ทั้งมืด ทั้งชื้น ทั้งแคบ จนกระทั่งมาหยุดที่โถงสลัวๆแห่งหนึ่งที่มีเพียงแสงริบหรี่จากคบเพลิงไม่กี่อันที่ริมผนัง ด้านในสุดมีประตูขนาดใหญ่ 2 บานสีขาวและดำ รอบแรกจะเป็นการทดสอบภาคปฏิบัติ ซึ่งจะทดสอบความแข็งแกร่ง ความกล้าหาญ และไหวพริบสติปัญญา ของพวกเธอเขาประกาศ ผมจะขานชื่อผู้สมัครทีละคน เพื่อที่จะเดินเข้าไปในประตูบานใดบานหนึ่งที่เธอเลือก ภารกิจของพวกเธอคือค้นหาตราสัญลักษณ์ประจำโรงเรียนโรงเรียนที่อยู่ข้างในและกลับเข้ามาให้รวดเร็วที่สุด อย่างนี้มันจะไม่ง่ายไปหน่อยหรอ กะอีแค่หาตราสัญลักษณ์ธรรมดาๆเด็กชายคนหนึ่งถาม ทำให้เกิดเสียงวิภาควิจารณ์อื้ออึงไปทั่วทั้งห้องโถง เดี๋ยวพอเธอเดินเข้าไปในนั้นเธอก็จะรู้เองแหละว่าง่ายหรือยากเขาพูดอย่างลับลมคมใน เอาหละมาเริ่มที่คนแรกเลยดีกว่า โคลัส อินดิเจสทัส!!! ชายชราขานชื่อคนที่กำลังนั่งเมาท์แตกอยู่ด้านหลังห้อง ทำเอาเจ้าของชื่อถึงกับสะดุ้งเฮือก ก่อนที่จะเดินไปเผชิญหน้ากับประตูบานสีดำอย่างกล้าๆกลัวๆ... ทันทีที่โคลัสก้าวเข้ามาหลังประตูสีดำ ความหนาวเย็นยะเยือกก็แผ่ซ่านทุกอณูของผิวหนัง ไอหมอกสีขาวจางๆของอาคมที่อยู่ในห้องนี้ปกคลุมรอบๆตัวของเขา เด็กหนุ่มค่อยๆเดินตรงไปเรื่อยๆอย่างระมัดระวัง จนกระทั่งมีบางสิ่งบางอย่างกำลังพุ่งมาทางเขา... ฉึก! ธนูลูกหนึ่งพุ่งออกมาจากทางใดทางหนึ่ง เฉียดหัวของเขาเพียงนิดเดียว ฉึก! ฉึก! ฉึก! ... ธนูนับพันพุ่งออกมาจากกำแพงทั่วทุกทิศทุกทางราวกับห่าฝน เฮ้ย! นี่จะทดสอบหรือจะฆ่ากันวะเนี่ย ทำไงดี ทำไงดี เอาไงเอากันวะ ย้าก !!! เขาตะโกนก่อนที่จะถอยหลัง 2-3 ก้าวแล้วกระโจนตัวเข้าไปในคมของลูกธนูเพื่อนที่จะข้ามไปยังอีกฟากหนึ่ง เสียงลูกธนูแหวกผ่านอากาศมาที่ตัวของเขาดังกึกก้องไปทั่วโสตประสาท ฉึก! ลูกธนูดอกหนึ่งพุ่งเข้าไปปักเข้าที่แขนของโคลัสระหว่างที่เขากำลังจะฝ่ามันออกไป เลือดสีแดงค่อยๆไหลซึมออกมาอย่างช้าๆ Furious Flame!!!ลูกไฟขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่ลูกธนูอย่างบ้าคลั่ง จนลูกธนูทั้งหมดมอดไหม้กลายเป็นจุล เป็นอะไรมั้ย? โชคดีนะที่ฉันเดินตามหลังมาทางนี้พอดีเด็หนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีแทน ผมสีดำขลับของเขาถูกรวบขึ้นไปด้วยผ้าโผกหัวสีขาวที่มีตราของ...ราชวงศ์อิบริจแห่งซาโลม!!! นัยน์ตาดีดำสนิทของเขาจ้องมองคนที่นั่งฟุบอยู่ที่พื้นอย่างนิ่งสงบ เด็กชายคนนั้นค่อยๆลดตัวลงแล้วดึงลูกธนูออกจากแขนโคลัสอย่างนุ่มนวล อ่ะ กดแผลไว้เลือดจะได้หยุดไหล เขาถอดผ้าที่โผกหัวออกแล้วยื่นให้โคลัสที่นั่งอึ้งกับพลังเวทย์มนต์ที่ตนเพิ่งจะเห็นกับตาเมื่อครู่ ก่อนที่จะเดินหายไปในไอหมอกอาคม เดี๋ยว...โคลัสตะโกนเรียกเขาแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา เขาจึงหยิบผ้าโผกหัวนั้นมาพันแผล แล้วค่อยๆลุกขึ้นอย่างช้าๆ เพื่อเดินต่อไป ในเวลาไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็เดินมาถึงทางแยก ซึ่งดูผิวเผินแล้วไม่มีทางรู้ได้เลยว่าทางไหนจะมีตราสัญลักษณ์แอบซ่อนอยู่ แต่ขณะที่โคลัสกำลังครุ่นคิดอยู่นั้นเอง แสงสีขาวก็ค่อยๆส่องประกายมาจากทางข้างหน้า เขาจึงค่อยๆเดินตามแสงนั้นไปอย่างช้าๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น จนกระทั่งรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังเดินอยู่ใน โคลนดูด!! เฮ้ย...เขาพยายามดิ้นรนสุดชีวิตเพื่อที่จะให้หลุดพ้นจากพัธนาการของโคลนโคลนดูด แต่ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งจมลงไปมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดร่างของเขาก็ถูกดูดกลืนหายไปในความมืดมิดใต้พื้นพิภพ +-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+- Title: Re: @@ นิยายSMN Epi XIX Legendary of Rose Garden @@ (Fan Fic.) Post by: :::: AD12ENaL!Ne :::: on October 12, 2008, 05:10:58 PM 'โอ๊ย... โคลัสเริ่มรู้สึกตัว ร่างกายของเขาเจ็บปวดรวดร้าวไปหมด เขาค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ และพบว่าตัวเองกำลังยืนอยู่ท่ามกลางความว่างเปล่า หมอกอาคมที่เคยรายล้อมรอบๆเขาอยู่ได้สลายหายไปหมดแล้ว รวมถึงห้องสอบคัดเลือกก็เช่นเดียวกัน
ที่นี่มันที่ไหนกันแน่? หรือว่าเป็นที่ของคนที่ตายแล้ว?...โคลัสคิดพลางมองไปรอบๆตัว ในตอนนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียงใครสักคนกำลังกระซิบเรียกชื่อของเขาด้วยเสียงอันแหบพร่า โคลัสรู้สึกเย็นวาบ เมื่อรู้ตัวว่าเสียงนั้นดังมาจากด้านหลังของเขานี่เอง เขาค่อยๆหันหลังกลับไปมองหาต้นเสียงนั้น แต่ก็ไม่พบอะไรนอกจากความว่างเปล่าเช่นเคย เพียงครู่เดียวแสงสว่างสีขาวก็ค่อยๆปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า แสงสว่างนั้นคล้ายกับที่เขาเคยเห็นมาก่อน ใช่แล้ว...มันเป็นแสงเดียวกันกับที่พาเขาไปหาโคลนดูด ก่อนที่เขาจะจมลงไป อ่า...โคลัส อินดิเจสทัส เพียงแค่ข้าอยู่ใกล้เจ้าข้าก็รู้สึกถึงพลังอำนาจอันเอ่อล้น เจ้าช่างมีค่าดุจโลหะชิ้นงามที่รอการตีขึ้นเป็นดาบอันแข็งแกร่งเสียงใครคนหนึ่งดังออกมาจากแสงสว่างนั้น จะ...เจ้าเป็นใครกัน ละ...แล้วเจ้ารู้จักข้าได้อย่างไรโคลัสถามอย่างหวาดๆ นามของข้าคือ อิคนอแรนเทีย (Pecca Ignorantia, the Sin of Ignorance) และแล้วเบื้องหลังแสงสว่างสีขาวก็ค่อยๆปรากฏเป็นร่างของปีศาจสาว ใบหน้าผิดแปลกใบจากมนุษย์ มือทั้งสองของมันมีอุรคเลื้อยพันรอบอยู่ หลังของมันมีปีกที่มีขนสีขาวงอกออกมาคล้ายกับปีกของเทวฑูต โคลัสรีบก้าวถอยห่างจากปีศาจด้วยความสะพรึงกลัว ไม่ต้องกลัว ข้ามาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากเจ้าปีศาจกล่าวพลางเคลื่อนที่มาใกล้ๆโคลัสอย่างช้า ข้าเพียงแค่อยากจะขอสร้อยคอที่เจ้าใส่อยู่ตอนนี้ โคลัสก้มลงมองสร้อยคอที่ทำจากอัญมณีสีแดงสด ขดล้อมรอบด้วยมังกรที่ทำจากโลหะเงิน ที่ตัวเองใส่มาตั้งแต่เด็กๆก่อนที่จะพูดว่า ข้าขอโทษจริงๆแต่ข้าให้ท่านไม่ได้หรอก เพราะมันเป็นของชิ้นเดียวที่พ่อและแม่ของข้าได้ให้ไว้ก่อนที่ท่านจะจากไป แต่ถ้าสร้อยคอนั้นมันจะทำให้คนหลายๆคนสมปารถนาหละ พ่อแม่ของเจ้าจะไม่มีความสุขมากกว่านี้หรอ เจ้าลองคิดดูดีๆนะปีศาจสาวพยายามโน้มน้าวใจโคลัส ทำให้เขานิ่งไปชั่วขณะเพื่อครุ่นคิด ข้าสัญญาว่าจะนำสร้อยนี้ไปใช้เป็นประโยชน์ พ่อแม่ของเจ้าก็จะได้ดีใจ แล้วเจ้าก็จะได้สบายใจว่าข้าจะนำมันไปใช้ในทางที่ดี คำพูดโน้มน้าวใจของอิคนอเรีนเธีย ทำให้โคลัสหลงเชื่อ เขาค่อยๆปลดสร้อยคออย่างบอบบางแล้วส่งให้กับปีศาจ ถ้า...ไม่มีธุระอะไรแล้ว ช่วยส่งข้ากลับไปยังที่เดิมด้วยโคลัสพูด อ้อ! ได้สิสิ้นสุดคำพูดของปีศาจ มันก็ตวัดมือหนึ่งครั้งกลางอากาศ บังเกิดเป็นประตูมิติเวลา ดูดกลืนร่างของโคลัสเข้าไป... +-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+- Title: Re: @@ นิยายSMN Epi XIX Legendary of Rose Garden @@ (Fan Fic.) Post by: :::: AD12ENaL!Ne :::: on October 12, 2008, 05:14:44 PM โคลัส!...โคลัส!!...โคลัส อินดิเจสทัส!!!จิเคียวตะโกนเรียกชื่อ พลางเขย่าร่างของโคลัส ที่นอนอยู่บนพื้นของห้องทดสอบ
หือ...ที่นี่ที่ไหนอีกหละ?โคลัสค่อยๆลุกขึ้นอย่างสลึมสลือ โอ๊ย!! อย่านะเจ็บ หยิกแก้มเค้าทำไมเนี่ย ตื่นได้แล้ว นี่มันห้องทดสอบเข้า เซนต์ โรเซตต้า อะคาเดมี่ มั่วแต่เพ้อเจ้ออยู่นั้นแหละเดี๋ยวก็ไม่ทันชาวบ้านชาวช่องกันพอดี เค้าไปไหนกันหมดแล้วรู้ไหมเนี่ยจิเคียวดุเสียงเข้ม ฮ่าๆๆ...เวลานายดุนิตลกดีเนอะโคลัสหัวเราะร่าอย่างไม่รู้สึกรู้สากับคำพูดของจิเคียว ช่วยพยุงไปหน่อยสิเจ็บแขนอ่ะโคลัสชี้ที่ผ้าโผกหัวที่เขาเอามาพันแผลที่แขนตัวเองตอนที่โดนลูกธนูยิงใส่ แขนเจ็บไม่ได้ขาเจ็บ ลุกเองไม่ได้ก็ไม่ต้องไปจิเคียวพูดก่อนเดินจากไป ชิ! คนใจดำโคลัสพ่นลมหายใจเป็นเชิงบ่น ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินตามจิเคียวไป นิแล้วนายยังหาตราสัญลักษณ์อะไรนั้นของลุงคนนั้นไม่เจออีกหรอ? หาตั้งนานแล้วยังไม่เจอเลย ไหนเอาแขนข้างที่เจ็บมาให้ดูหน่อยสิโคลัสค่อยๆยื่นแขนข้างที่มีผ้าพันแผลไว้ให้จิเคียว ผ้านี้มัน... ของราชวงศ์อิบริจที่หายสาปสูญไปของซาโลมโคลัสต่อให้ ก่อนที่จะเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้จิเคียวฟัง น่าแปลก...ทำไมอยู่ๆปีศาจถึงต้องการสร้อยคอของพ่อแม่นาย มันต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลังแน่ๆเลยจิเคียวพูดอย่างสงสัย อยู่นิ่งๆได้มั้ยจะได้ช่วยรักษาให้ จิเคียวค่อยๆเอามือแตะที่แผลของโคลัสก่อนที่จะหลับตาและเริ่มร่ายมนต์เบาๆ แสงสีแสดสว่างขึ้นที่มือของเขา โคลัสรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามาในบาดแผล ทันทีที่แสงสว่างจางลงจิเคียวก็ค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วปล่อยมือของโคลัสลงช้าๆ ทำได้ไงเนี่ย!!!... สุดยอดไปเลยโคลัสจ้องมองแผลที่หายสนิทราวกับไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเลย รีบไปกันเถอะ... ทั้งสองเดินตรงไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ความเหน็ดเหนื่อยเริ่มทวีคูณมากขึ้นทุกๆครั้งที่ก้าวเท้า ไม่ไหวแล้ว!! นายไปต่อเถอะ เค้าเดินต่อไม่ไหวแล้วในที่สุดโคลัสก็ตะโกนออกมาแล้วทรุดลงไปนั้งอยู่ที่พื้น ไม่นึกเลยนะว่านายจะเป็นคนที่ยอมแพ้อะไรง่ายๆอย่างนี้จิเคียวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ถ้านายยอมแพ้ตอนนี้มันก็เท่ากับที่นายอุส่าห์ทำมาก็เท่ากับศูนย์ คิดดูสิบางทีเราอาจจะใกล้เจอมันแล้วก็ได้ นั่นสิ...บางทีมันอาจจะอยู่ข้างหน้าเรานี่ก็ได้โคลัสเริ่มมีกำลังใจและลุกขึ้นเพือที่จะเดินต่อ แต่ทันใดนั้นเอง บางสิ่งบางอย่างก็เข้าจู่โจมพวกเขาทันทีโดยไม่รู้ตัว มังกรขนาดใหญ่ที่กำลังโมโหเกรี้ยวกราดปรากฏเบื้องหน้าทั้งคู่ เกล็ดของมันเป็นสีดำมันวาว หางยาวเรียวประดุจแส่ที่พร้อมที่จะฟาดฟันทุกสิ่งทุกอย่างที่ขว้างทาง กรงเล็บอันใหญ่ของมันจิกเสื้อของจิเคียวแล้วยกขึ้นประจัญหน้ากับมัน โคลัส!!! ทำอะไรสักอย่างสิ ฉันอยู่ข้างบนนี้ทำอะไรไม่ได้เลยจิเคียวตะโกน จะให้ทำยังไงดีหละ? ในเมื่อฉันเวทย์มนต์ก็ไม่มี วิทยายุทธก็อ่อนหัดโคลัสตะโกนตอบ ไม่จริงหรอก คนๆนึงอย่างน้อยก็ต้องมีอะไรดีสักอย่าง ลองนึกดูดีๆนะว่านายมีพลังอำนาจด้านใดเด่น แล้วนายก็เอาอำนาจนั้นแหละ - - จิเคียวไม่ทันพูดจบเสื้อที่แขวนอยู่กับปลายกรงเล็บของมังกรก็ขาดดัง แครก! แล้วร่างของชายหนุ่มก็ค่อยๆร่วงหล่นเข้าไปในปากของมังกรอย่างช้าๆ ไม่!!!! โคลัสตะโกน ในขณะนั้นเองพายุฝนฟ้าคะนองก็ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว สายฟ้ากระหน่ำฟาดมาที่ตัวของมังกรอย่างไม่ยั้ง ร่างของจิเคียวถูกลมพายุหอบมาอยู่ที่พื้นอย่างปลอดภัย เห็นมั้ยบอกแล้วว่านายต้องทำได้จิเคียวบอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม นู้น...ดูสินั่นมันตราสัญลักษณ์นิเขาชี้ไปที่ตรารูปดอกกุหลาบสีเงินที่ถูกพันด้วยคำขวัญประจำโรงเรียนที่ร่างอันนิ่งสงบของมังกรนอนถือไว้อยู่ แล้ว...นายไม่ไปเอามาหละ มันเป็นของนายไม่ใช่หรอ นายเกือบจะต้องเสียชีวิตไปแล้วนะ นายสมควรที่จะได้มันมากกว่าโคลัสชี้แจง อะไรกันนี่ดูดีๆ ฉันได้มาตั้งนานแล้วจิเคียวโชว์ตราสัญลักษณ์ของตัวเอง นายนั่นแหละไปเอามาก่อนที่มังกรจะตื่น เร็วๆ ชิ!ไหนบอกยังไม่มีไง โกหกกันนิโคลัสพูดก่อนที่จะเดินไปหยิบตราสัญลักษณ์ คนอุส่าห์มาช่วยนะ ยังมาว่าอีก ทีหลังไม่มาช่วยแล้ว... +-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+- Title: Re: @@ นิยายSMN Epi XIX Legendary of Rose Garden @@ (Fan Fic.) Post by: :::: AD12ENaL!Ne :::: on October 12, 2008, 05:17:12 PM ก่อนอื่นก็ต้องขอแสดงความยินดีกับทุกๆคนที่ผ่านการทดสอบรอบแรกไปได้ แต่...ยังเหลือการทดสอบอีกหนึ่งรอบ นั่นก็คือการสัมภาษณ์ อีกสักครู่ศาสตราจารย์มาทิลด้าจะแจกใบให้พวกเธอกรอก ข้อมูลให้ละเอียด แล้วรอฟังประกาศชื่อเมื่อชายชราคนเดิมพูดจบ หญิงสาวร่างเล็กวัยประมาณสามสิบต้นๆ ผมหยิกฟูสีชมพูแปร๊ด ด้านหลังแว่นตาพลาสติกสีดำหนาเตอะคือตัวตากลมโต เธอเดินหอบเอกสารกองใหญ่มาในชุดเปรี้ยวปริ๊สสสสสีเดียวกับผมของเธอ
เอาหละมารับเอกสารทีละคน ไม่ต้องแย่งกันนะ ได้ทุกคนเธอวางเอกสารไว้บนโต๊ะ แล้วประกาศ แค่นี้ก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ยังจะมาสัมภาษณ์กันอีกเนอะโคลัสบ่นกับจิเคียวหลังจากที่รับแบบสอบถามแล้ว เขียนๆไปเหอะจะเข้ามั้ยหละโรงเรียนหนะจิเคียวดุ เอ่อ...ว่าแต่นายจะเลือกเรียนวิชาพิเศษอะไรหละ ไม่รุเหมือนกันสิ อาจจะเลือกอะไรที่มันง่ายๆไว้ก่อน เพราะเราไม่ได้เก่งเหมือนนายนิโคลัสพูดอย่างตำหนิตัวเอง งั้นเอาอันนี้ดีกว่าศาสตร์การชักจูงจิตใจ กับ พยากรณ์ศาสตร์ น่าสนุกดี ฮ่าๆ ฟูจิวาระ จิเคียว เชิญเข้าห้องสัมภาษณ์ได้แล้วค่า...ศาสตราจารย์มาทิลด้าตะโกนเรียกชื่อ จะเลือกอันนั้นก็ได้ สู้ๆเข้า ไปก่อนหละบายๆจิเคียวพูดทิ้งท้ายก่อนเดินหายเข้าไปในห้องสอบสัมภาษณ์ พอจิเคียวหายเข้าไปในห้องโคลัสก็ตั้งหน้าตั้งตากรอกใบสมัครต่อ จนกระทั่งศาสตราจารย์มาทิลด้าขานชื่อเขา เขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วสูดหายใจเข้าเต็มปอดหนึ่งครั้งก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องสอบสัมภาษณ์อย่างมั่นใจ ยินดีต้อนรับ โคลัส อินดิเจสทัสชายชราพูดอย่างเป็นกันเอง เป็นยังไงบ้างกับการทดสอบรอบแรกหละ? ก็...ดีนะครับ แต่ว่ากว่าจะผ่านออกมาได้ก็ถือว่ายากเลยทีเดียวโคลัสตอบ งั้นหรอ แล้วทำไมเธอถึงคิดที่จะมาสมัครที่โรงเรียนนี้หละ ในเมื่อในเมอร์ริเซียก็มีโรงเรียนอีกตั้งหลายที่?ชายชรายิงคำถามซะยาวเหยียดจนคนตอบถึงกับอึ้ง คือว่าผมอยากจะลองค้นหาพลังของตนเองดูหนะครับ ผมเชื่อว่า คนๆนึงอย่างน้อยก็ต้องมีอะไรดีสักอย่างโคลัสตอบ พลางนึกขำตัวเองที่เอาคำพูดของจิเคียวที่บ่นตัวเองมาใช้ ชายชรานั่งอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนที่จะถามต่อว่า แล้วพลังอะไรในตัวเธอที่เธออยากที่จะค้นหามันหละ? อ่อ...ยังไม่รู้สิครับ เพราะว่าผมเองก็ไม่ได้เก่งด้านไหนเลย ฮ่าๆๆโคลัสหัวเราะร่า แต่ว่าตอนที่อยู่ในห้องทดสอบผมสามารถเรียกเมฆฝนได้นะครับ แต่ผมไม่รู้วิธีที่จะควบคุมมัน งั้นรึ...ถ้าอย่างนั้นสิ่งนี้อาจจะช่วยให้เธอควบคุมมันก็ได้ชายชรายื่นกุญแจให้กับโคลัส หมายความว่า... เธอผ่านการทดสอบทั้งหมดแล้ว เธอได้รับคัดเลือกเป็นนักเรียนของ เซนต์ โรเซตต้า อะคาเดมี่ชายชรากล่าว นี่คือกุญแจห้องพักของเธอรับไว้สิ โคลัสรับกุญแจจากชายชราแล้วเดินออกจากห้องสัมภาษณ์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม... ไง! ยิ้มหน้าบานมาเชียวจิเคียวทักหลังจากเห็นโคลัสเดินออกมาจากห้องสัมภาษณ์ ผ่านฉลุย!!!โคลัสพูดพร้อมกับโชว์กุญแจให้จิเคียวดูเพราะจำคำพูดของนายจากห้องทดสอบรอบแรกได้นะเนี่ยถึงผ่านมาได้ คำพูดอะไรหรอ?จิเคียวถามอย่างงงๆ คนๆนึงอย่างน้อยก็ต้องมีอะไรดีสักอย่างโคลัสเลียนเสียงจิเคียวแล้วทำท่าบ่น นิล้อเค้าหรอ มานี่เลย จะหนีไปไหนจิเคียววิ่งไล่จับโคลัสที่วิ่งแผ่นแนบไปแล้ว *~*~*~*~*~ End Of Chapter I *~*~*~*~*~ 2 B Continued *~*~*~*~*~ Title: Re: @@ นิยายSMN Epi XIX Legendary of Rose Garden @@ (Fan Fic.) Post by: :::: AD12ENaL!Ne :::: on October 12, 2008, 05:22:26 PM โฟ่แตกกานที่ http://www.santoninogame.com/yabb/index.php?topic=44946.msg500819#msg500819 ได้เรยจร้า
|