|
Title: เอาละคับ Chapter เริ่มต้นนะคับใครอยากมีส่วนร่วมเชิญดูกระทู้อันล่างคับ Post by: Fieldy on March 28, 2008, 06:28:37 PM ณ. ผืนแผ่นดินอันกว้างใหญ่ไพศาลที่มีชื่อว่า ทวีปเมอริเซีย
และในทวีปอันกว้างใหญ่นี้ได้มีอาณาจักรอยู่ 3 แห่ง ตั้งอยู่บนทวีป คือ อาณาจักร ซาโลม , แอนดิซอง และ ฟิเลเซีย และนอกจากอาณาจักรทั้ง 3 แลัว ยังมีสถานที่อยู่สถานที่หนึ่ง ซึ่งอยู่ทางเหนือของทวีปโดยที่สถานที่นั้นเป็นป่าเขา ซึ่งมีชนเผ่าหลายชนเผ่าอาศัยอยู่ โดยหลักแล้วจะมี เผ่าสมิง เผ่าฟูดินัน และ เผ่าป่าทมิฬ อาศัยอยู่ แต่อาณาจักรก็มีลักษณะภูมิอากาศและภูมิภาคที่แตกต่างกันไป โดยที่อาณาจักรซาโลมนั้นมีความแห้งแล้งมาก อาณาจักรฟิเลเซีย มีความอุดมสมบูรณ์ที่พอเหมาะ ส่วนอาณาจักรแอนดิซอง โดยที่พื้นที่ส่วนมากติดกับท้องทะเล ทำให้มีระบบนิเวศ์ณที่สมบูรณ์พอเหมาะเช่นกัน แต่มีเพียงป่าแห่ง มีความอุดมสมบูรณ์มาก ระบบนิเวศ์ณดีทุกอย่าง แต่ละทวีปก็มีความเป็นอยู่กันอย่างสงบ แต่หลังจากนั้นไม่นานก็เกิดเรื่องขึ้น Leraje, the Torment Of War และเหล่า Sin พร้อมทั้งเหล่าอสูรกาย ปีศาจ ที่มาพร้อมกัน ได้ผุดขึ้นมาจากนรก ตรงส่วนกลางของทวีป เมอริเซีย พร้อมทั้งได้ทำลายหมู่บ้านในระแวกนั้นจนสิ้น ระหว่างนั้ Leraje ก็ได้บงการเหล่า Sin และพวก ปีศาจ ให้ทำลายล้างมนุษ์ยเพื่อสร้างโลกใหม่ Title: Re: เอาละคับ Chapter เริ่มต้นนะคับใครอยากมีส่วนร่วมเชิญดูกระทู้อันล่างคับ Post by: Fieldy on March 31, 2008, 06:44:24 PM Chapter 1 The Satan Invades
ณ ป้อมรักษาการณ์แห่งอาณาจักรฟิเลเชีย " เฮ้อ...น่าเบื่อจังเลย " ทหารนายหนึ่งได้พูดขึ้น พร้อมกับนั่งท่าไก่วห้างบนลังไม้ " เฮ้ย!! แกจะบ้าเรอะรีบลุกขึ้น เดี๋ยวแม่ทัพชาร์ลก็เห็นเข้าหรอก " เพื่อนทหารอีกคนนึงได้พูดขึ้น " จะไปเห็นได้ยังไงแม่ทัพชาร์ลไม่ได้มาที่นี่ซะหน่อย " ทหารคนคนที่นั่งได้พูดขึ้นมาอีก " แกนี่ไม่รู้อะไรเลยรึ แม่ทัพชา...." " มีอะไรกันรึ " น้ำเสียงชองชายคนหนึ่งดังขึ้น " หือ " ทหารทั้ง 2 ได้หันหน้าไปทางต้นเสียงพร้อมกับทำหน้างงเล็กน้อย โดยที่ภาพที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขานั้นเป็น ชายร่างใหญ่ อายุราวๆ 20 กว่าๆ ในชุดเกราะสีเขียวมันวาว มีผ้าคลุมสีแดง แต่ถึงกระนั้นก็มิอาจบดบังร่างกายที่ผึ่งผายของเขาได้ ไหล่ที่กว้างกำยำและหลังที่ยืดตรงของเขาเอื้อให้เห็นถึงอิริยาบถที่กระฉับกระเฉงและตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึมสำรวมบ่งบอกถึงความเป็นผู้ที่สงบและอดทน และที่เอวของเขามีดาบสีเทา(Kunigunde, the Sword of Charles )เหน็บอยู่ด้วย " ม..ม...แม่ทัพชาร์ลลล!!!! " ทหารทั้ง 2 ได้ตะโกนขึ้นมา ใช่แล้วคนที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าพวกเขา ก็คือ ชาร์ล แม่ทัพแห่งฟิเลเซีย(General Charles) ที่พวกเขากำลังพูดถึง ทันใดนั้นเองทหารที่นั่งบนลังไม้นั้นก็ได้รีบลุกขึ้นมา ทำความเคารพ " หึ..เจ้าควรจะให้ข้าบอกเรื่องนี้กับ องค์กษัตริย์ ซิกมันต์ดีรึไม่ดีห๊ะ " แม่ทัพชาร์ลได้พูดขึ้น เพียงแค่นั้นทหารคนนั้นก็หน้าซีด พอแม่ทัพ ชาร์ล ได้เห็นดังนั้น แม่ทัพ ชาร์ล ก็หัวเราะออกมาดังลั่นแล้วเดินจากทหารทั้ง 2 นายไปโดยที่ไม่พูดอะไร ************************************************************************************ ขณะนั้น ณ ที่พำนักของนักบวชชั้นสูงใกล้กับวิหารหลวง มีบิช็อบท่านหนึ่งกำลังอ่านหนังสืออยู่ภายในที่พำนักของนักบวชชั้นสูง ชื่อของเขาคือ เกรเกอรี่( Gregory, the Bishop of Felasia ) นักบวชหนุ่มแห่งฟีเลเซียเกรเกอรี่อยู่ในชุดสีขาวบริสุทธิ์คาดทอง เสื้อตัวในและผ้าคลุมสีน้ำเงินเข้มอันเป็นสีของท้องฟ้า เขาสวมหมวกประจำตำแหน่งสีขาวบริสุทธิ์ประดับอัญมณีสีน้ำเงินเข้มมีลวดลายสีทองยิ่งทำให้ดูสง่าและศักดิ์สิทธิ์นัก ภายในห้องถูกตกแต่งด้วยเครื่องเรือนโทนสีอ่อนและขาว สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆมีไม่มากนัก เว้นเสียแต่ของใช้ที่จำเป็นต่อกิจวัตรประจำวันเท่านั้น ที่ผนังด้านหนึ่งมีตู้หนังสือขนาดใหญ่สูงจนจรดเพดาน ทุกๆชั้นล้วนเต็มไปด้วยหนังสือปรัชญาและศาสนา ใกล้กันนั้นมีโต๊ะหนังสือสีน้ำตาลเข้มที่ทำจากไม้เนื้อแข็งตั้งอยู่ บนโต๊ะนั้นมีหนังสือปกแข็งและม้วนกระดาษวางอยู่อย่างเป็นระเบียบ ไม่ใกล้ไม่ไกลนักมีห้องเล็กๆที่ถูกกั้นแบ่งด้วยฉากไม้ฉลุสีครีม ภายในนั้นมีแท่นคุกเข่าสำหรับอธิษฐานภาวนา บนแท่นนั้นมีหนังสือคัมภีร์ที่ถูกอ่านค้างไว้วางอยู่ ลึกเข้าไปอีกฟากหนึ่งของห้องมีเตียงเดี่ยวสี่เสาที่ทำจากไม้เนื้อแข็งสีน้ำตาลเข้มปูด้วยผ้าเนื้อนุ่มสีขาวสะอาด " ท่านบิช็อปเกรเกอรี่....ท่านบิช็อปเกรเกอรี่ ท่านอยู่ที่ไหนน่ะ " เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้น " ท่านบิช็อปเกรเกอรี่...ท่านบิช็อปเก... " " กระหม่อนอยู่นี่ ท่านซิกมันต์ " เสียงของบิช็อบหนุ่มพูดแทรก ที่แท้คนที่เรียกบิช็อปเกรเกอรี่ก็คือ องค์กษัตริยฺ์ซิกมันต์(Sigmund 3rd, the King of Felasia ) พระองค์มีอายุเพียงแค่ 16 ปีใบหน้าที่หล่อเหลานั้นแสดงถึงความมุ่งมั่นอย่างชัดแจ้ง ริมฝีปากบางเชิดขึ้นเล็กน้อยบ่งบอกถึงความหยิ่งทะนงได้เป็นอย่างดี ดวงตาสีเขียวเข้มราวกับสีของทุ่งหณ้าที่เขียวชอุ่ม ในชุดนักรบเต็มยศโดยที่ชุดของเขาเป็นชุดสีเขียวสลับกับสีเหลืองเล็กน้อย มีผ้าคลุมสีขาวครีบคลุมอยู่ และตัวของเขาก็มีดาบสีทองปลอกดาบสีเขียว(Felasia Royal Sword)ประดับอยู่ด้วย นั่นคงจะเป็นเพราะ กษัตริย์ซิกมันต์ หมกหมุ่นอยู่กับสงครามและหนืงสือเหล่านี้เป็นแน่แท้ " ท่านซิกมันต์มีธุระอันใดรึ " บิช็อปเกรเกอรี่ถาม " ท่านบิช็อป..ข้ามีเรื่องจะปรึกษากับท่าน " กษัตริย์ซิกมันต์พูดขึ้น " เรื่องอะไรรึ " บิช็อปเกรเกกอรี่ถามกลับ " เมื่อไม่กี่คืนมานี้ข้าฝันเห็นว่า ข้ายืนอยู่บนระเบียงของปราสาท ในระหว่างที่ยืนอยู่นั้น ข้าได้มองลงไปในเบื้องล่าง เห็นชายชุดดำคนนึงยืนอยู่บนผืนทรายและตรงหน้าของชายชุดดำ มีดาบเล่มให่ปักอยู่บนผืนทราย ระหว่างที่ข้ามองอยู่นั้น ชายคนนั้นก็ดึงดาบออกจากผืนดิน ทันใดนั้นเองจู่ๆ ท้องฟ้าก็เปลี่ยนเป็นสีดำ และตรงจุดที่ชายชุดดำอยู่ก็ได้มีปีศาจวนเวียนอยู่ ในระหว่างนั้นนางฟ้าแห่งดาบฟรานเชสก้าปรากฏกายเหนืออาณาจักรฟีเลเซีย นางฟ้าปรากฏมาท่ามกลางท้องฟ้าสีดำมืดผืนแผ่นดินมีสีแดงเลือด " กษัตริย์ซิกมันต์ค่อยเล่าอย่างช้า " และสายตาของนางฟ้ามองออกไปไกลจนดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด ข้าอย่างให้ท่านทำนายให้ข้าที " บิช็อปเกรเกอรี่หลับตาและนั่งอย่างสงบพร้อมพูดทบทวนเรื่องที่กษัรติย์ซิกมันต์ได้เล่ามาอย่างเบา ทัดในนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นร่างของเขาก็เริ่มสั่น และใบหน้าของเขาก็ซีดเผือก " ท..ที่ท่านบอก..บอกว่าไม่กี่วันที่ผ่านมานั้น " " ช..ช่วยบอกข้าหน่อยว่า จริงๆแล้วมันผ่านมาแล้วกี่วัน " บิช็อปหนุ่มพูดขทั้งที่ปากสั่น ซิกมันต์ทำท่างงเล็กน้อย ของอาการของบิช็อปหนุ่ม " คงซัก 5-6 วันกระมัง " " 5..6 วัน " บิช็อปหนุ่มตะโกนขึ้น ทันใดนั้นเองเขาก็รีบเดินไปเปิดหน้าต่างพร้อมทั้งหยิบกล้องส่องทางไกลแล้วมองออกไปรอบๆ " แย่แน่ ต้องแย่แน่ๆ " ซิกมันต์ครุ่นคิดกับคำพูดของบิช็อปเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยถาม " ที่ท่านบอกว่าแย่นี่ มันคือลางร้ายใช่ไหม " บิช็อปรีบหันหน้าไปมองพระพักตร์ของซิกมันต์พร้อมทั้งยืนกล้องส่องทางไกลให้ กษัตริย์หนุ่มรีบคว้ากล้องส่องทางไกลแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง ****************************************************************** " แย่แล้ว..ท่านแมทัพชาร์ลเกิดเรื่องใหญ่แล้ว " ทหารนายหนึ่งตะโกนขึ้นพร้อมวิ่งไปหาแม่ทัพชาร์ล " เกิดเรื่องอะไรรึ " แม่ทัพชาร์ลถามอย่างใจเย็น " ท่านรีบขึ้นไปบน ป้อมรักษาการอาณาจักรเถิด " สิ้นคำที่ทหารได้พูดนั้น แม่ทัพชาร์ลรีบวิ่งขึ้นไปบนป้อมรักษาการณ์ พร้อมทั้งถามทหารที่รักษาการอยู่บนนั้น ว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้นทหารรักษาการได้ยื่นกล้องส่องทางไกลให้แก่ตัวเขา หลังจากที่แม่ทัพได้กล้องส่องทางไกลนั้น แม่ทัพรีบส่องกล้องออกไป ทันใดนั้นแม่ทัพชาร์ลถึงกับเหงื่อตก เพราะภาพที่เขาเห็นคือฝูง ปิศาจ นับพันตนได้มุ่งหน้ามายังอาณาจักฟิเลเซีย ระหว่างที่แม่ทัพชาร์ลอึ้งอยู่พักนึง แม่ทัพชาร์ลก็ได้สติแล้วรีบสั่งการทหารรักษาการ " พวกเจ้าจงรีบสั่งการลงไปให้ เตรียมกองทัพเพื่อปกป้องอาณาจักรไว้ ส่วนข้าจะรีบไปรายงานองค์กษัตริย์ซักมันต์ " ทันที ที่แมทัพพูดจบ เขาก็รีบมุ่งหน้าลงไปยังข้างล่างของป้อมรักษาการ แล้วเขาก็รีบขึ้นมาของเขาตรงไปยัง ปราสาทฟิเลเซีย ************************************* จบ Chapter 1 ********************************************************************** |