|
Title: [ประกวด] ชีวิตในวัยเยาว์ Post by: Suchan.poloplow on August 31, 2007, 05:37:55 AM ออกไปให้พ้นเจ้าเด็กปิศาจ ! เสียงของเด็กชายคนหนึ่งตะโกนออกมาจากกลุ่มของเด็กชายหญิง 10 กว่าคน
ที่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน เมื่อทุกคนได้ยินต่างก็หยุดเล่นและหันไปยังเด็กชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ที่ยืนห่าง ออกไปประมาณ 10 ก้าว สีผิวที่ขาวราวกับสำลีของเด็กชายเมื่ออยู่ในชุดสีฟ้าอ่อนช่างดูน่ารักน่าชัง เหนือนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลมีเรือนผมสีฟ้าอ่อนดูงดงามแปลกตา หากแต่นั่นกลับเป็นสิ่งที่ทำให้เด็ก ๆ ในวัยเดียวกัน หรือแม้ กระทั่งผู้ใหญ่หลายต่อหลายคนรังเกียจเขา เพราะคิดว่าเขาเป็นตัวอัปมงคล หรือคิดว่าเป็นลูกของปิศาจเสียด้วยซ้ำ นิโคลัส ไอ้ปิศาจ พวกเราเคยบอกแล้วไงว่าจะไม่ยอมให้แกเล่นด้วย เสียงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ใช่ ๆ พ่อของฉันเคยบอกว่า เพราะแกเป็นปิศาจมาเกิดพอแม่คลอดแกออกมาแม่แกก็เลยตาย สีผมของแกก็เป็นสี ฟ้าแกต้องเป็นปิศาจแน่ ๆ เสียงของเด็กผู้ชายอีกคนพูดเสริมขึ้นมา ในตอนนี้นิโคลัส(Nicholas Odilon) ได้แต่ยืนเงียบพูดอะไรไม่ออกเพราะสิ่งที่เด็กชายพูดผ่านไปเมื่อครู่แล้วแต่เป็นความจริง ทั้งเรื่องแม่ที่เสียเลือดมากจนเสียชีวิตเมื่อคลอดเขาออกมา หรือเรื่องความผิดปกติของสีผมที่เป็นสีฟ้าของเขา แต่ที่เขาแน่ใจอย่างหนึ่งก็คือเขาไม่ใช่ปิศาจ เพราะพ่อของเขาเคยบอกเอาไว้ว่า พวกปิศาจไม่รู้จักความรัก แต่เขารู้จัก เพราะเขารักพ่อบังเกิดเกล้าที่คอยดูแลเขาคนเดียวมาตั้งแต่ยังแบเบาะ ขณะที่นิโคลัสกำลังจะเอ่ยปากแก้ต่างว่าตนไม่ใช่ปิศาจ พวกเด็ก ๆ ก็หยิบก้อนหินบนพื้นขึ้นมาขว้างใส่เขา นิโคลัสเลือกยืนนิ่งอยู่กับที่แทนการวิ่งหนี ดวงตาสีฟ้าคู่นั้นจ้องมองไปยังเด็ก ๆ ทุกคนด้วยความมุ่งมั่น ก้อนหินก้อนแล้วก้อนเล่าถูกขว้างจากเด็ก ๆ ลอยมากระทบร่างกายอันแสนบอบบางหนักบ้างเบาบ้าง แต่นิโคลัสก็ยังคงอดทนเพราะถ้าเขา วิ่งหนีไปเหมือนที่เคยทำ ก็จะเป็นการยอมรับคำกล่าวหาว่าเขาเป็นปิศาจ ในที่สุดทั่วทั้งตัวของเด็กน้อยนิโคลัสก็เต็มไปด้วยรอยแผลน้อยใหญ่มากมาย ชุดสีฟ้าอ่อนในตอนนี้ดูสกปรก มอมแมม เมื่อเห็นว่านิโคลัสไม่ยอมวิ่งหนีเด็กชายคนหนึ่งในกลุ่มก็หยิบก้อนหิน ที่ขนาดเล็กกว่ากำปั้นของผู้ใหญ่เล็กน้อยขว้างไปยังศีรษะของนิโคลัส เกิดเสียงกระทบระหว่างศีรษะของเด็กน้อยกับก้อนหิน เลือดสีแดงสดค่อย ๆ ไหลออกมาจากจุดที่โดนหินกระแทก ผ่านเรือนผมสีฟ้าและค่อย ๆ ไหลลงมาอาบแก้ม นิโคลัสยังคงยืนอยู่กับที่ ถึงแม้นิโคลัสอยากจะเข้มแข็งต่อไปแต่ความเจ็บปวดที่ได้รับทั้งทางร่างกายและจิตใจ กลับทำให้น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาสีฟ้าพร้อมกับเสียงสะอื้นอย่างน่าสงสาร หยุดนะ พวกเธอทำอะไรนิโคลัสน่ะ ! เสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนที่เจ้าของเสียงซึ่งเป็นเด็กผู้หญิงท่าทางอายุมาก กว่าเด็ก ๆ กลุ่มนั้นราว 2 3 ปีจะวิ่งมาขวางพวกเด็ก ๆ เธอมาขวางพวกเราทำไม ไม่รู้เหรอว่านิโคลัสมันเป็นปิศาจไม่เชื่อดูที่ผมสีฟ้าของมันสิ ปิศาจบ้อบอ อะไรกัน พวกเธอก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าเค้าก็มีเลือดสีแดงเหมือนกับพวกเรา รู้สึกเจ็บเหมือนกับพวกเรา ชั้นจะไม่ยอมให้พวกเธอแกล้งนิโคลัสอีกเป็นอันขาด ถ้าเธอช่วยไอ้นิโคลัสแสดงว่าเธอเป็นพวกของมัน พวกเรารีบจัดการพวกปิศาจกันเถอะ ว่าแล้วพวกเด็ก ๆ ก็เริ่มหยิบก้อนหินเพื่อจะขว้างใส่เด็กผู้หญิงคนนั้น แต่เธอไม่ได้ยืนนิ่งเหมือนนิโคลัสหรือหยิบก้อนหินขึ้นมาเตรียมขว้างตอบโต้ แต่เธอค่อย ๆ ยกมือข้างหนึ่งขึ้นและขยับปากร่ายมนต์เบา ๆ สักพักไอน้ำในอากาศก็ค่อย ๆ มารวมตัวกันเป็นลูกทรงกลมน้ำขนาดเท่าลูกฟุตบอล(Wonder Sphere) ลอยอยู่ตรงหน้าของเด็กหญิง ถ้าใครอยากโดนไอ้นี่ก็เชิญขว้างก้อนหินเข้ามาได้เลย ! ! ! Title: Re: [ประกวด] ชีวิตในวัยเยาว์ Post by: Suchan.poloplow on August 31, 2007, 05:38:40 AM เมื่อเด็ก ๆ เห็นดังนั้นต่างพากันตกใจ รีบทิ้งก้อนหินและวิ่งหนีกันไปคนละทิศละทาง เมื่อเด็กผู้หญิงคนนั้นหันหลังกลับไปก็พบว่านิโคลัสยังคงร้องไห้เบา ๆ มีสีหน้าประหลาดใจอยู่บนใบหน้า เพราะนอกจากพ่อของเขาแล้ว ก็ไม่เคยมีใครมาช่วยเวลาเขาถูกรังแกเลย เด็กผู้หญิงค่อย ๆ เดินเข้าไปหานิโคลัสที่ยืนนิ่งอยู่กับที่โอบกอดนิโคลัสเอาไว้อย่างอบอุ่น ประดุจมารดาโอบกอดทารกน้อย ๆ ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่เป็นไรแล้ว ต่อไปนี้พี่จะคอยปกป้องเธอเอง เมื่อเด็กน้อยนิโคลัสค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ ก็พบว่าตนกำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องนอนของเขาเอง เด็กน้อยจำได้เพียงว่า ระหว่างที่เขากำลังถูกรังแกก็มีเด็กผู้หญิงที่โตกว่าเขามาช่วยเอาไว้ และเมื่อเธอกอดเขา เขาก็ได้ยินว่าพี่จะปกป้องอะไรซักอย่างแล้วเขาก็จำอะไรไม่ได้อีก รอยแผลและรอยฟกช้ำตามส่วนต่าง ๆ ของผิวกายยังรู้สึกเจ็บ โดยเฉพาะแผลที่ศีรษะซึ่งตอนนี้มีผ้าพันแผลสีขาวสะอาดพันอยู่รอบ ๆ ศีรษะ นิโคลัสพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก ทันใดนั้นก็มีมือนุ่ม ๆ คู่หนึ่งมาช่วยพยุงเขา เมื่อเด็กน้อยหันไปยังเจ้าของมือ คู่นั้นก็ได้พบกับเด็กผู้หญิงคนที่ช่วยเขาเอาไว้ กำลังยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน ไม่ทันที่นิโคลัสจะได้ถามว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายกับนิโคลัสหากแต่เต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งวัยและสีหน้าที่ฉาบไปด้วยความเงียบขรึม ก็ได้เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถือถาดเก่า ๆ ที่มีถ้วยน้ำซุปอยู่ ฟื้นแล้วเหรอลูก ชายคนดังกล่าวถามนิโคลัสพร้อมกับพูดต่อไปแทบจะในทันทีว่า ทำความรู้จักกันไว้ซะหน่อยนะ นี่คือพี่ของลูกที่เกิดจากภรรยาคนเก่าของพ่อ พี่เค้าจะมาอยู่กับพวกเรานับตั้งแต่นี้ไป เมื่อพูดจบชายผู้ซึ่งเป็นพ่อของทั้ง 2 คนในห้องก็วางถาดน้ำซุปไว้บนโต๊ะก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป นิโคลัสเคยได้ยินว่าพ่อมีลูกสาว 1 คนกับภรรยาเก่า แต่ถ้าพ่อของเขาอธิบายอะไรให้เขารู้เพิ่มขึ้นบ้างก็คงดีกว่านี้ ระหว่างที่นิโคลัสกำลังนึกคำถามว่าควรจะถามอะไรเด็กผู้หญิงคนนี้ดี เธอก็เดินไปหยิบถ้วยน้ำซุปจากนั้นจึงมานั่งอยู่บนเตียงกับนิโคลัสพร้อมกับค่อย ๆ ใช้ช้อนตักน้ำซุปป้อนให้นิโคลัส นิโคลัสถามขึ้นมาว่า คุณคือพี่สาวของผมจริง ๆ เหรอครับ? จริงสิจ๊ะ เด็กหญิงตอบอย่างใจดีพร้อมกับแนะนำตัว พี่ชื่อ นิโคล(Nichole Odilon) เป็นพี่คนละแม่กับเธอ แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งถามอะไรมากเลย รีบ ๆ กินซุปนี่ให้หมดก่อนแล้วนอนพักผ่อนดีกว่าจะได้หายเร็ว ๆ นิโคลัสทำตามอย่างว่าง่ายโดยการอ้าปากกินน้ำซุปที่พี่สาวตักป้อนให้จนหมด จากนั้นนิโคลัสจึงนอนลงเพื่อพักผ่อนและไม่นานก็หลับ นิโคลจึงนำถ้วยซุปกลับไปวางไว้ที่ถาด แล้วจึงนั่งลงบนพื้นข้างเตียงพร้อมกับนึกสงสารในชะตากรรมของตนเองและของน้องชายต่างมารดา ก่อนที่จะค่อย ๆ ฟุบหน้าลงนอนข้าง ๆ นิโคลัส... ... อีกห้องหนึ่งในบ้านหลังเดียวกัน พ่อของทั้งสองกำลังนั่งครุ่นคิดถึงเรื่องต่าง ๆ ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตอยู่บนเก้าอี้ตัวโปรด นับตั้งแต่เขาจำความได้เขาก็เป็นหนึ่งในทายาทตระกูลโอดิลอน(Odilon)ที่ได้รับการจับตามอง ด้วยผลการเรียนที่ดีล้ำหน้าคนอื่น ๆ ในตระกูล ทำให้เขาเป็นที่คาดหวังของพ่อและแม่เป็นอย่างมาก เมื่อเขาโตขึ้นเขาเป็นนักเวทย์ที่มีความสามารถโดดเด่นอย่างยิ่งในยุคนั้น มีอนาคตยาวไกลและถูกตั้งความหวังจากคนในตระกูลที่คิดว่าในอนาคตเขาจะเป็นถึงผู้วิเศษ(Wonderer) ของแอนดิซอง(Annedisonge)เลยทีเดียว แต่เหมือนโชคชะตากลั่นแกล้งเพราะเขาถูกจับแต่งงานกับลูกสาวของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง เขาจำต้องแต่งงานด้วยความไม่เต็มใจ หลังจากมีลูกสาวคนแรกซึ่งก็คือนิโคลได้ไม่นาน ทั้งสองมีการทะเลาะกันบ่อยครั้งและโดยอารมณ์ชั่ววูบ เขาหนีออกมาอยู่กินกับลูกสาวของลุงซึ่งตนแอบชอบพออยู่โดยยังไม่ได้จัดการเรื่องความสัมพันธ์กับภรรยา เก่าให้เรียบร้อย ทั้ง 2 ต้องอยู่อย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ จากที่เป็นนักเวทย์อนาคตไกลก็ต้องมากลายเป็นชาวบ้านทำรองเท้าขายอยู่ตามบ้านนอก ต้องถูกตัดขาดจากตระกูลเพราะทำเรื่องเสื่อมเสีย ต้องถูกตัดขาดจากพระศาสนจักรเพราะทำบาปผิดต่อศีลสมรส ซ้ำร้ายเมื่อภรรยาได้คลอดนิโคลัสออกมาก็ได้เสียชีวิตเพราะเสียเลือดมาก นิโคลัสซึ่งเกิดจากการแต่งงานอย่างไม่ถูกต้องในเครือญาติก็มีผมสีฟ้า เป็นที่รังเกียจของผู้คน ตนก็ต้องอยู่ตามอัตภาพกับลูกชาย 2 คน และเมื่อไม่นานมานี้เขาก็ได้ทราบว่าภรรยาคนเก่าได้ เสียชีวิตลงด้วยโรคร้ายและนิโคลซึ่งไม่มีแม่คอยดูแลอีกทั้งญาติฝ่ายแม่ไม่มีใครเต็มใจที่จะเลี้ยงดูจึงไม่มีที่ไป ตนจึงได้ติดต่อกับญาติของภรรยาเก่า และรับนิโคลมาเลี้ยงดูเพิ่มอีกคนในที่สุด Title: Re: [ประกวด] ชีวิตในวัยเยาว์ Post by: Suchan.poloplow on August 31, 2007, 05:39:22 AM ตอนเช้าของวันใหม่ได้มาถึงอีกคราหนึ่งวันนี้เป็นวันLUXซึ่งเป็นวันเปิดเรียนของภาคการศึกษาใหม่ นับ
จากวันนี้นิโคลัสก็จะมีนิโคลพี่สาวต่างมารดามาเรียนด้วยอีกคนหนึ่ง ตลอดเวลาช่วงก่อนเปิดเทอมทั้ง 2 คนต่างก็ สนิทสนมกันอย่างรวดเร็วราวกับเป็นพี่น้องคลานตามกันออกมาก็ไม่ปาน นิโคลัสที่โหยหาความรักจากแม่ได้ นิโคลมาคอยดูแลเอาใจใส่ ส่วนนิโคลที่ต้องเสียแม่ไปด้วยโรคร้าย เมื่อตัวเองได้มาดูแลนิโคลัสก็ทำให้จิตใจหายจากความเศร้าโศกลงไปมาก ทั้ง 2 คนเป็นดั่งผู้ที่มาเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปของกันและกัน ช่วงเวลาในทุก ๆ วันที่ผ่านไปนิโคลจะเล่านิทานที่เคยฟังจากแม่ให้นิโคลัสฟัง และเนื่องจากนิโคลัสเคยขาดเรียนบ่อยจากการที่เก็บตัวเพราะไม่อยากถูกรังแกที่โรงเรียน ส่วนพ่อก็ต้องทำงานหนักเพื่อทำรองเท้าขายเลี้ยงครอบครัวทำให้ไม่มีเวลาสอนหนังสือให้ ดังนั้นนิโคลจึงช่วยสอนหนังสือให้กับนิโคลัส และที่นิโคลัสชอบมากที่สุดก็คือเวลาที่นิโคลแอบสอนเวทย์มนต์ธาตุน้ำขั้นพื้นฐานที่ตนเคยเรียนมาให้ เพราะพ่อไม่เคยพูดกับนิโคลัสถึงเรื่องของเวทย์มนต์เลย นิโคลบอกกับนิโคลัสว่าจำเป็นที่จะต้องเรียนเวทย์อย่างง่ายเอาไว้ป้องกันตัว แต่นิโคลกลับต้องแปลกใจเพราะนิโคลัสนั้นสามารถเรียนรู้เวทย์มนต์ธาตุน้ำที่ตนสอนได้อย่างรวดเร็ว จนเมื่อวันเปิดเรียนมาถึงนิโคลก็แทบจะไม่มีอะไรจะสอนนิโคลัสอีกแล้ว เมื่อเข้ามาในห้องเรียน นิโคลเลือกเรียนชั้นเดียวกันกับนิโคลัสเพราะเธออยากที่จะอยู่คอยดูแลน้องชายผู้ น่าสงสารคนนี้ไม่ให้ถูกใครรังแก เมื่อถึงช่วงแนะนำตัวหน้าชั้นทุกคนต่างประหลาดใจที่นิโคลบอกว่าเป็นพี่สาว ของนิโคลัส เพราะนิโคลมีสีผมเหมือนดั่งเช่นคนปกติทั่วไปที่เหมือนกับนิโคลัสมีเพียงนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเล และเค้าโครงหน้าจากผู้เป็นพ่อ ทำให้คนอื่น ๆ ยิ่งมองนิโคลัสว่าเป็นเด็กที่ผิดปกติมากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ ในช่วงพักเที่ยง หลังจากที่นิโคลออกไปพบกับอาจารย์ใหญ่ด้วยธุระเรื่องการย้ายเข้าเรียน เด็ก ๆ ที่อยากจะ แกล้งนิโคลัสก็ได้พากันเดินมาหานิโคลัสที่ริมทะเลสาบน้ำแข็ง ซึ่งนิโคลัสชอบมานั่งกินข้าวเที่ยงที่นี่ นิโคลัส ไอ้เด็กปิศาจ วันนี้แกพาพี่สาวมาเรียนด้วยเหรอ เด็กชายผู้เป็นหัวโจกของกลุ่มถาม ใช่ ชั้นพาพี่สาวมาเรียนด้วย และที่สำคัญชั้นไม่ใช่ปิศาจพวกนายไม่มีสิทธิเรียกชั้นอย่างนั้นเป็นอันขาด แกอย่าแก้ตัวเลยนิโคลัส หลักฐานก็เห็นอยู่ชัด ๆ ขนาดพ่อกับพี่แกยังมีสีผมเหมือนคนปกติ แกต้องเป็นปิศาจแน่ ๆ ชั้นไม่ใช่ ! ! ! แกต้องใช่!!! และปิศาจไม่มีสิทธิกินอาหาร ว่าแล้วเด็กหัวโจกคนนั้นก็เดินเข้ามาหยิบขนมปังซึ่งนิโคลตื่นขึ้นมาทำให้นิโคลัสเป็นอาหารเที่ยงโยนลงไปบนพื้นพร้อมทั้งใช้เท้าเหยียบขยี้จนแบน ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่นิโคลต้องตื่นมาหัดอบขนมปังเพื่อเป็นอาหารทุกวันด้วยความยากลำบาก เพราะตอนที่อยู่กับแม่นิโคลไม่เคยได้ทำสิ่งเหล่านี้มาก่อน ดังนั้นเมื่อขนมปังอันทำด้วยความตั้งใจของพี่สาวถูกย่ำยีอย่างไม่ไยดี นิโคลัสจึงจ้องมองไปยังเด็กหัวโจกคนนั้นราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ กัดฟันแน่น ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลคู่นั้นในตอนนี้ดูขุ่นมัวราวกับน้ำสงบนิ่งที่ถูกก้อนหินกระแทกผิวลงไปทำให้ขุ่นก็ไม่ปาน นิโคลัสค่อย ๆ เค้นคำพูดอย่างยากลำบากออกจากปาก Title: Re: [ประกวด] ชีวิตในวัยเยาว์ Post by: Suchan.poloplow on August 31, 2007, 05:40:02 AM แกควรจะไปขอโทษพี่สาวชั้นในสิ่งที่แกทำลงไป เพราะพี่เค้าเป็นคนทำขนมนี้ขึ้นมา
ชั้นไม่ขอโทษ ไอ้ขนมสวะแบบนี้บ้านชั้นซื้อมาเลี้ยงสุนัขด้วยซ้ำ... ยังไม่ทันที่เด็กหัวโจกคนนั้นจะพูดจบ ลูกทรงกลมน้ำที่มีขนาดใหญ่กว่าลูกฟุตบอล 2 3 เท่าก็พุ่งเข้ากระแทกร่างกายอย่างแรงจนร่างของเด็กคนดังกล่าวลอยไปกระแทกกับผนังของอาคารเรียน เด็กคนนั้นสลบไปในทันที นิโคลัสในตอนนี้ดูราวกับเป็นปิศาจที่น่ากลัว ดวงตาสีฟ้าดูราวกับดวจตาของปิศาจร้ายที่พร้อมจะฆ่าคนได้ทุกเมื่อ เรือนผมสีฟ้าดูคล้ายจะเปล่งรัศมีแห่งความเยือกเย็นอัมหิตออกมา ในมือข้างซ้ายที่ใช้ร่ายเวทย์สักครู่ยังคงมีคลื่นพลังสีฟ้าขาวไหลเวียนอยู่ เมื่อเด็ก ๆ เห็นเหตุการณ์ดังกล่าวต่างพากันกรีดร้อง บ้างก็ร้องไห้ วิ่งไปยังห้องพักของอาจารย์ เมื่อนิโคลัสใจเย็นลงและเริ่มทบทวนในสิ่งที่ตนทำลงไป ความกลัวในความผิดก็เริ่มไหลทะลักเข้ามาในจิตใจอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูกแล้ว เขาเริ่มคิด ต่อจากนี้ทุกคนก็จะมองเขาเป็นปิศาจจริง ๆ เขาจะถูกผู้ปกครองของเด็กคนนั้นเอาเรื่องอย่างถึงที่สุด พ่อของเขาจะต้องเดือดร้อนเพราะการกระทำของเขา เขาอาจจะถูกคนในหมู่บ้านจับไปแขวนคอในฐานะปิศาจที่ทำร้ายคน ตอนนี้ความคิดของนิโคลัสกำลังฟุ้งซ่าน ความทุกข์ถาโถมเข้ามาในใจอย่างร้ายกาจ โดยไม่ทันรู้ตัว เขารู้สึกว่ามีใครซักคนมาอุ้มเขาไปไว้หลังอาคารที่อยู่ใกล้ ๆ ด้วยอาการตื่นตระหนกทำให้ตอนนี้เขาไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น เหมือนกับตนเองกลายเป็นคนที่ไม่มีตัวตนไปแล้ว สักครู่ต่อมาพอสติเริ่มกลับคืนเขาก็จำได้ว่า คนที่อุ้มเขามาหลบตรงนี้ก็คือนิโคลพี่สาวเพียงคนเดียวของเขานั่นเอง! เขาเริ่มวิตกกังวลว่าตอนนี้พี่สาวจะเป็นอย่างไรบ้าง เขาได้ยินเสียงคนเอะอะมากมายอยู่อีกด้านของอาคารที่เขากำลังหลบซ่อนอยู่ เขาค่อย ๆ ย่องไปที่มุมของอาคารและได้มองเห็นนิโคล กำลังถูกครูในโรงเรียนและแม่ของเด็กที่ถูกเขาทำร้าย รวมทั้งชาวบ้านร่วม 20 กว่าคนกำลังสอบสวนพี่สาวของเขา นิโคลจ๊ะ เธอบอกความจริงมาดีกว่าว่านิโคลัสเป็นคนใช้เวทย์น้ำทำร้าย เปโตร ลูกของท่านเศรษฐีนีซาร่าห์ เด็ก ๆ ที่วิ่งไปแจ้งฉันบอกฉันว่าอย่างนี้ พวกเขาเห็นกันทุกคนและเป็นพยานได้ คุณครูใหญ่คะ หนูยังคงยืนยันคำเดิมว่าหนูเป็นคนใช้เวทย์น้ำทำร้ายเปโตรเองค่ะ หนูทำร้ายเขาเพราะเขาเอาขนมปังของหนูมาทิ้งพร้อมกับขยี้มันแหลกคาพื้น หนูทนไม่ได้เลยต้องสั่งสอนไปซะบ้างค่ะ นิโคลพูดพร้อมกับชี้ไปยังขนมปังที่ตอนนี้แบนเละอยู่บนพื้น นิโคลจ๊ะ ฉันเชื่อว่าด้วยวัยวุฒิของเธอที่โตพอ คงจะไม่ถือสาหาความเด็กที่อายุน้อยกว่ากับเรื่องแค่นี้หรอก แต่ถ้าเป็นเจ้าเด็กปิศา.. เอ่อ แต่ถ้าเป็นนิโคลัสล่ะก็ไม่แน่ แต่ครูใหญ่คะ นิโคลัสไม่เคยเรียนเวทย์น้ำมาก่อนแล้วเค้าจะสามารถใช้เวทย์น้ำได้ยังไงคะ พ่อของนิโคลัสเป็นช่างทำรองเท้าคงไม่สามารถสอนอะไรเกี่ยวกับเวทย์มนต์ให้ลูกได้ นิโคลที่รัก เธอกำลังทำให้ฉันหมดความอดทนกับเรื่องโกหกของเธอ เด็ก ๆ 10 กว่าคนสามารถเป็นพยานในความผิดของนิโคลัส และฉันคิดว่าเวทย์มนต์เป็นเรื่องที่เรียนกันได้ โดยเฉพาะถ้าได้เธอที่เป็นเด็กเรียนดีในวิชาเวทย์มนต์ก่อนที่จะย้ายมาที่นี่ ช่วยสอนเขา ครูใหญ่คะ หนูก็กำลังหมดความอดทนกับเรื่องตลกฝืดของครูอยู่เหมือนกัน ก่อนจะปิดเทอมครูก็รู้ว่านิโคลัสไม่มีความรู้ในการใช้เวทย์มนต์เลย ครูพูดถูกก็จริงว่าเวทย์มนต์เป็นเรื่องที่เรียนกันได้ แต่ครูคงไม่บอกหรอกนะคะว่าแค่ช่วงเวลาปิดเทอมจะทำให้เด็กอายุ 7 ขวบสามารถเรียนเวทย์น้ำจนถึงขั้นสามารถเอามาทำร้ายคนได้ Title: Re: [ประกวด] ชีวิตในวัยเยาว์ Post by: Suchan.poloplow on August 31, 2007, 05:40:38 AM ถึงแม้เด็ก ๆ จะสามารถเป็นพยานเอาผิดนิโคลัสได้ แต่เหตุผลของนิโคลก็นับได้ว่ามีน้ำหนักพอสมควร เด็กอายุ 7 ขวบจะใช้เวลาแค่ช่วงปิดเทอมในการเรียนเวทย์น้ำถึงขั้นที่เอาไปใช้ทำร้ายคนคงเป็นไปไม่ได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นครูใหญ่จึงพูดขึ้นมาว่า
เอาล่ะ ในเมื่อฉันไม่สามารถตัดสินได้ว่านิโคลัสผิดตามที่เด็ก ๆ ฟ้องร้อง และเธอก็ยอมรับว่าเธอเป็นคนทำความผิด ถ้าอย่างนั้นฉันจะถือว่าเธอเป็นผู้กระทำความผิด และจะต้องได้รับการลงโทษแม้จะเป็นนักเรียนใหม่ก็ตาม เมื่อครูใหญ่พูดจบ ผู้หญิงร่างอ้วนในชุดที่ดูภูมิฐานซึ่งเธอก็คือซาร่าห์แม่ของเปโตรที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ครูใหญ่ได้เดินมาอยู่ตรงหน้าของนิโคล พร้อมกับใช้ฝ่ามืออันอวบอ้วนฟาดฉาดใหญ่ลงไปบนแก้มขวาของนิโคล ด้วยแรงอันมหาศาลที่ประทับลงไปทำให้แก้มของนิโคลเป็นรอยแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เธอกล้าดียังไงมารังแกลูกชายชั้น โชคดีที่หมอช่วยลูกชั้นได้ทันคราวนี้ชั้นจะเอาเรื่องเธอให้ถึงที่สุด แล้วถ้าไอ้เด็กเหลือขออย่างเธอมารังแกลูกชายชั้นอีกล่ะก็ครอบครัวเธอไม่ได้อยู่เป็นสุขแน่ เมื่อพูดจบนางซาร่าห์ก็กลับหลังหันเตรียมพาร่างอันอวบอ้วนเดินจากไป พอดีกับที่พ่อของทั้ง 2 เดินทางมาถึงที่เกิดเหตุพอดี นางซาร่าห์จึงเรียกร้องค่าเสียหายซึ่งพอ ๆ กับเงินที่ 3 พ่อลูกจะใช้จ่ายได้ถึง 3 เดือน ส่วนนิโคลในตอนนี้ก็กำลังถูกชาวบ้านรวมทั้งครูในโรงเรียนตำหนิอย่างรุนแรง แต่นิโคลก็ยังเข้มแข็งเพราะรู้ว่าสิ่งที่ตนเองทำนั้นทำเพื่อใคร ส่วนนิโคลัสที่มองดูจากมุมอาคารได้แต่ยืนมองด้วยสายตาเจ็บปวด เจ็บปวดที่พี่สาวต้องมารับความผิดแทนตน เจ็บปวดที่ทำอะไรเพื่อช่วยพี่สาวไม่ได้เลย ... จากเหตุการณ์ดังกล่าว นิโคลถูกพักการเรียนถึงครึ่งเดือนทั้ง ๆ ที่ยังเรียนได้ไม่ถึงวัน นิโคลัสก็ไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะถือว่าทั้งหมดเป็นความผิดของตน และตนสมควรที่จะมีส่วนในการรับผิดชอบ อีกทั้งเขาไม่อยากไปโรงเรียนเพราะเขาไม่ชอบสายตาของทุกคนที่มองเขาด้วยความรังเกียจ แต่เขาชอบสายตาของพี่สาวเพราะทุกครั้งที่ดวงตาสีฟ้าสดใสของพี่สาวมองมาที่เขา เขาจะเห็นแต่ความรักและความใจดีซึ่งไม่เคยมีใครบนโลกใบนี้มองเขาด้วยสายตาแบบนี้มาก่อน ส่วนพ่อของทั้ง 2 ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรต่อเหตุการณ์นี้ เอาแต่ทำรองเท้าจนดึกดื่นทุกวันเพื่อหารายได้มาจุนเจือครอบครัว นิโคลัสกับนิโคลก็ช่วยพ่อทำรองเท้าอย่างขยันขันแข็ง จากวิกฤตที่เกิดขึ้นกลับกลายเป็นความสุขเล็ก ๆ แต่มีค่ายิ่งใหญ่ในครอบครัว เวลาผ่านไปครึ่งเดือนก็ครบกำหนดการพักการเรียนของนิโคล ที่โรงเรียนนิโคลถูกมองว่าเป็นเด็กที่อันตรายสำหรับคนอื่น ๆ ทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งด้วย แต่นิโคลัสกลับถูกเพื่อน ๆ ที่ไม่อยู่ในเหตุการณ์คราวนั้นแกล้งเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่บ่อยครั้ง เช่น แกล้งขโมยตำราเรียนไปซ่อน ,แกล้งปาก้อนหินใส่ ,ทำห้องให้สกปรกเมื่อถึงเวรทำความสะอาดของนิโคลัส ฯลฯ เมื่อใดที่นิโคลเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น ก็จะเข้ามาช่วยเหลือนิโคลัสอยู่เสมอ ๆ มีอยู่คราวหนึ่งที่นิโคลัสถูกกลุ่มเด็กที่โตกว่ารังแก เขารู้ว่าการใช้เวทย์มนต์จะทำให้พ่อของเขาต้องเดือดร้อน ระหว่างที่กำลังจะถูกทำร้าย นิโคลได้เข้ามาขวางและได้ต่อยตีกับเด็กกลุ่มดังกล่าว จนสามารถปกป้องนิโคลัสเอาไว้ได้ แต่ตนเองกลับต้องนอนเจ็บตัวอยู่ที่บ้านร่วมอาทิตย์ นิโคลัสจึงหยุดเรียนเพื่อดูแลพี่สาวไปโดยปริยาย จากเหตุการณ์มากมายที่เกิดขึ้นทำให้ความสัมพันธ์ของทั้ง 2 คนแน่นแฟ้นยิ่งกว่าพี่น้องแท้ ๆ เสียด้วยซ้ำ ... Title: Re: [ประกวด] ชีวิตในวัยเยาว์ Post by: Suchan.poloplow on August 31, 2007, 05:41:12 AM สรรพสิ่งในโลกใบนี้ล้วนหาความแน่นอนไม่ได้ การเปลี่ยนแปลงถือเป็นเรื่องธรรมชาติของโลกที่ต้องประสบอยู่เสมอ เวลาแห่งความสุขที่ได้อยู่ร่วมกันไม่ยั่งยืน เมื่อความทุกข์ผ่านเข้ามาย่อมเหลือแต่วันเวลาแห่งความสุขในความทรงจำ
2 ปีต่อมา ครอบครัวที่เคยอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข 3 คนพ่อลูก ก็ต้องมาเหลือเพียง 2 พี่น้องเท่านั้น เพราะผู้เป็นพ่อล้มป่วยเสียชีวิตไป ความเศร้าของการลาจากเป็นสิ่งที่ยากจะทำใจ นิโคลัสไม่กล้าแสดงความเสียใจออกมาเพราะเป็นผู้ชายได้แต่ไปแอบร้องไห้เวลาอยู่คนเดียว ส่วนนิโคลแม้จะเสียใจมากมายสักเพียงไหนแต่ก็ไม่สามารถแสดงความเศร้าโศกได้ เพราะตนต้องทำหน้าที่เป็นหลักยึดที่เข้มแข็งให้กับน้องชาย พิธีศพของพ่อเป็นไปด้วยความเรียบง่าย มีเพียง 2 พี่น้อง เพื่อนบ้าน 3 คน และนักบวชอีก 1 ท่านในพิธี ทั้งนิโคลัส กับนิโคล ตัดสินใจที่จะออกจากโรงเรียนเพื่อทำมาหากินอยู่ด้วยกัน 2 คนพี่น้อง หลังจากการเสียชีวิตของพ่อผ่านไปประมาณเดือนกว่า ๆ ก็มีคนจากตระกูลโอดิลอนเดินทาง ทางทะเลมาหา 2 พี่น้อง เพื่อมาแจ้งว่าตระกูลโอดิลอนมีความยินดีที่จะรับทั้ง 2 คนไปอุปการะเลี้ยงดูให้การศึกษาอยู่กับตระกูลใหญ่ นิโคล ซึ่งนิโคลัสวางใจให้ตัดสินใจแทนตนได้ตอบตกลงแทบจะในทันที เพราะเห็นแก่อนาคตที่สดใสของน้องชาย และตนเอง ในการออกเดินทางทางทะเลเพื่อไปตระกูลใหญ่นั้น ต้องใช้ระยะเวลาร่วม 2 สัปดาห์ ระหว่างที่อยู่บนเรือ 2 พี่น้องพากันเดินชมของต่าง ๆ เรืออย่างสนุกสนาน และชอบชวนกันมาชมทิวทัศน์อยู่บนดาดฟ้าเรือ ตอนกลางคืนทั้ง 2 จะนับดาวบนท้องฟ้าแข่งกัน และมักจะจบลงที่การนับไม่จบเพราะพี่น้องคู่นี้มักจะหลับไปซะก่อน... วันที่ 3 ของการเดินทางสัปดาห์ที่ 2 เกิดพายุฝนอย่างรุนแรง ทั้ง 2 คนอยู่ในห้องพัก นิโคลัสกำลังนอนอยู่บนเตียง ส่วนนิโคลมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสายตาเหม่อลอย พลันสายตาก็มองเห็นอะไรบางอย่างขนาดใหญ่อยู่ห่างจากเรือไม่มาก เมื่อพยายามมองผ่านม่านฝนที่กำลังตกหนักสิ่งนั้นก็พุ่งชนเรืออย่างแรง ส่งผลให้เรือทั้งลำโคลงเคลงคล้ายจะล่ม นิโคลรู้ได้โดยสัญชาติญาณว่าเรือคงจะล่มในไม่ช้า เธอรีบปลุกนิโคลัสและพาออกมานอกประตูพบว่าผู้คนมากมายบนเรือกำลังแตกตื่นกับสิ่งที่กำลังพุ่งชนเรือ มังกรน้ำ! นิโคลได้แต่อุทานด้วยความตกใจ พอตั้งสติได้จึงรีบหาถังไม้เพื่อจะได้เกาะเอาไว้เมื่อเรือล่ม แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเรือก็เกิดพังอย่างฉับพลันจากการถูกมังกรน้ำกระแทก เรือจมลงอย่างรวดเร็วเสียงผู้คนเอะอะโวยวาย กรีดร้องอย่างเสียขวัญ บ้างร้องขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า บ้างกระโดดลงน้ำด้วยความเสียสติ ทุกสิ่งเกิดขึ้นเร็วมากจนเธอตั้งตัวไม่ทัน ตอนนี้เธอจมลงไปในน้ำและค่อย ๆ จมดิ่งลงไปเรื่อย ๆ สิ่งที่คิดถึงตอนนี้มีเพียงอย่างเดียวคือความปลอดภัยของนิโคลัส สติของเธอเลือนหายลงไปทีละนิด ๆ ... Title: Re: [ประกวด] ชีวิตในวัยเยาว์ Post by: Suchan.poloplow on August 31, 2007, 05:41:53 AM พี่นิโคล อยู่ที่ไหน ตอบผมด้วย!!! เสียงร้องของนิโคลัสดังขึ้นท่ามกลางผู้คนที่กำลังเอาชีวิตรอด นิโคลัสตอนนี้กำลังเกาะอยู่บนถังไม้ที่ลอยอยู่บนน้ำพลางร้องหาพี่สาว เสียงของคนเอาชีวิตรอดยิ่งกรีดร้องดังขึ้นเมื่อมังกรน้ำโผล่ขึ้นมาคาบมนุษย์เป็นอาหารครั้งละคนสองคนก่อนที่จะว่ายลงไปใต้น้ำและกลับขึ้นมาใหม่ นิโคลัสพยายามหาพี่สาวเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เมื่อมองลงไปใต้น้ำก็ยิ่งมองไม่เห็นทำให้ไม่สามารถหาพี่สาวได้ นิโคลัสคิดว่าพี่สาวคงจะกำลังมองหาตนอยู่ที่ใดที่หนึ่งของผู้คนที่กำลังแตกตื่น มังกรน้ำยังคงคาบมนุษย์ไปเป็นอาหารอยู่
เรื่อย ๆ นิโคลัสเห็นดังนั้นจึงคิดว่าต้องหาทางจัดการกับมันให้จงได้ เมื่อมันโผล่พ้นน้ำขึ้นมานิโคลัสจึงร่ายมนต์สร้างลูกทรงกลมน้ำขนาดใหญ่กว่าลูกฟุตบอลประมาณ 5 เท่าจำนวน 5 ลูก พุ่งโจมตีใส่แต่นอกจากมันจะไม่บาดเจ็บแล้ว มันยังว่ายพุ่งมาทางนิโคลัสอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะอ้าปากคาบนิโคลัสลงใต้ทะเลไป นิโคลัสรู้ตัวว่าเขาเองยังไม่ตาย แต่ตอนนี้ยังคงอยู่ในปากของมังกรน้ำและเขาถ้าไม่ขาดอากาศหายใจตายซะก่อน ก็คงจะตายเพราะกลายเป็นอาหารมันอย่างแน่นอน แต่ก่อนที่สติจะดับวูบไปเขาได้ภาวนาต่อพระเจ้าว่า ถึงแม้ตนเองจะต้องตายไปจริง ๆ แต่ขอให้พี่สาวของตนรอดชีวิตได้ก็เป็นที่พอใจที่สุดแล้ว ทันใดนั้นเองก็มีเสียงของสตรีนางหนึ่งที่อ่อนโยนแต่ทรงพลังพูดกับเขาในใจว่า เด็กน้อยเอ๋ย ไม่ต้องกังวลถึงอันตรายใด ๆ ทั้งสิ้น เจ้ากับพี่สาวของเจ้าจะปลอดภัยด้วยการคุ้มครองจากข้า นิโคลัสแปลกใจในเสียงดังกล่าวแต่ก็ตั้งใจจดจ่อกับเสียงนั้นต่อไป มิต้องแปลกใจอันใดหรอก นี่คือเสียงของข้า นามของข้าคือ ผืนมหาสมุทรที่ส่องแสงเรืองรอง(Muirgheal ,the Guardian Angel of Oilon) ข้าคือผู้รับใช้ของพระเจ้าสูงสุด ข้าถูกส่งมาเพื่อคุ้มครองตระกูลโอดิลอน หากแม้นมิใช่ความพึงพอใจของข้าก็จะมิมีผู้ใดได้ยินเสียง หรือเห็นตัวของข้าได้เลยแม้นผู้นั้นจะมีพระพรมากมายเท่าใดก็ตาม แต่ที่สำคัญจงจำเอาไว้เถิดว่า เมื่อใดก็ตามที่คนตระกูลโอดิลอนมีความไว้วางใจต่อองค์พระเจ้าสูงสุด แม้นจะอยู่สุดขอบแผ่นดิน สุดขอบแผ่นน้ำ หรือแม้กระทั่งสุดขอบแผ่นฟ้า ข้าจะตามไปปกป้องคุ้มครอง เมื่อสิ้นสุดเสียงของสตรีนางนั้น นิโคลัสก็ต้องแปลกใจเพราะตนเองกำลังนั่งอยู่บนพื้นน้ำแข็งแผ่นใหญ่ที่ลอยอยู่บนผืนน้ำ เมื่อมองไปรอบ ๆ ก็พบผู้รอดชีวิตทุกคนอยู่บนแผ่นน้ำแข็งกำลังงุนงงกับเหตุการณ์ดังกล่าวอยู่เช่นกันเมื่อมองไปที่ด้านหลังก็พบนิโคลที่ค่อย ๆ ฟื้นคืนสติขึ้นมา นิโคลัสรีบเข้าไปกอดนิโคลด้วยความดีใจ นิโคลที่รู้ว่าตัวเองรอดชีวิตจึงโอบกอดนิโคลัสเช่นเดียวกัน แต่ความดีใจก็ต้องหยุดลงเมื่อเจ้ามังกรน้ำพุ่งขึ้นมาจากน้ำอีกคราหนึ่ง ระหว่างที่ทุกคนกำลังตกใจนั้นก็ปรากฏแสงสีรุ้งสาดขึ้นมาเหนือน้ำในบริเวณที่มังกรน้ำอยู่ ชั่วพริบตาเจ้ามังกรน้ำก็กลายเป็นน้ำแข็งไปในทันทีสร้างความพิศวงและโล่งใจให้แก่ทุกคน นิโคลัสเป็นเพียงผู้เดียวที่มองเห็น นางฟ้าองค์หนึ่งซึ่งใบหน้างดงามไร้ที่ติ มีปีกสีรุ้งงดงามที่กำลังสยายออก กำลังลอยอยู่เหนือน้ำซึ่งเมื่อครู่นางฟ้าองค์นี้เองที่เข้าไปพูดในใจเขา ช่วยเขากับทุกคนให้รอดชีวิต และใช้พลังเทพในการแช่แข็งมังกรน้ำ นิโคลัสมองเห็นนางฟ้าองค์นี้ค่อย ๆ ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าซึ่งตอนนี้มีแสงแดดอ่อน ๆ ส่องแสงลงมา ... หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงก็มีกองเรือพ่อค้าจากเมืองท่าผ่านมา 2 พี่น้องและลูกเรือได้อาศัยกองเรือพ่อค้าในการขึ้นฝั่ง ทั้ง 2 ได้ไปอยู่กับตระกูลใหญ่ของโอดิลอนซึ่งเป็นดั่งศูนย์รวมของทุกคนในตระกูล และได้เรียนหนังสือต่อ โดยที่ทั้งคู่เลือกเรียนในสายนักเวทย์เพื่อจะได้เรียนด้วยกัน แต่นิโคลัสผู้มีนัยน์ตาและผมสีฟ้าอันเกิดจากสายเลือดเงือกที่เข้มข้นเพราะเกิดจากการแต่งงานในเครือญาติกลับก้าวหน้าในการเรียนเวทย์น้ำอย่างรวดเร็วและได้เลื่อนชั้นเรียนบ่อยครั้ง และไม่นานก็ได้กลายเป็นนักเวทย์ที่รับราชการกับแอนดิซอง หลังจากมาอยู่ที่ตระกูลใหญ่ได้ 3 ปี นิโคลัสในวัย 12 ปีก็สามารถสำเร็จเป็นผู้วิเศษ(Wonderer)ด้วยอายุที่น้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของแอนดิซอง และกลายเป็นจอมเวทย์ชั้นแนวหน้าที่เก่งกาจสามารถในยุคนั้น Title: Re: [ประกวด] ชีวิตในวัยเยาว์ Post by: Suchan.poloplow on September 01, 2007, 02:04:18 AM (เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย(คนละส่วนกับเรื่องประกวด)
แรงบันดาลใจในการเขียน ก็เพราะชอบพรีคอนOdilonครับ ส่วนตัวคิดว่านิโคลัสเก่งมาก ๆ ที่ได้เป็นWondererตั้งแต่ยังเด็ก บวกกับอ่านข้อมูลในพรีคอนแล้วน่าสงสารจึงอยากลองเขียนดู และออกมาในรูปแบบนี้ครับ ::003:: ในส่วนของเนื้อเรื่องผมพยายามไม่ให้หลุดจากข้อมูลในพรีคอน(ซึ่งก็อาจมีจุดหลุดอยู่บ้าง ::010::)ครับ คือ ถ้าได้อ่านจากพรีคอนเนี่ย เราจะคิดแค่ว่านิโคลัสเกิดในตระกูลดี มีความเป็นอยู่ที่ดี เพียงแต่ถูกรังเกียจด้วยผมสีฟ้า ส่วนในเนื้อเรื่องที่ผมเขียนจะเขียนให้นิโคลัสมีความเป็นอยู่ที่ยากลำบาก การที่นิโคล กับนิโคลัส มีแม่คนละคนกันก็เพื่อเสริมเหตุผลว่าทำไมนิโคลที่เกิดก่อนจึงไม่มีสีผมสีฟ้า นั่นก็เพราะนิโคลมีเลือดของคนนอกตระกูลครึ่งนึง ส่วนนิโคลัสมีเลือดของคนในตระกูลทั้งตัวครับ ปล. ช่วยติชมด้วยนะครับ จะได้เป็นแนวทางในการพัฒนาต่อไป ขอบคุณครับ_/ll\_ ปล2. ส่งชื่อ - ที่อยู่ ไปทาง IM แล้วนะครับ Title: Re: [ประกวด] ชีวิตในวัยเยาว์ Post by: Suchan.poloplow on September 03, 2007, 10:19:22 PM ไม่มีคนCommentเลย ::008::
Title: Re: [ประกวด] ชีวิตในวัยเยาว์ Post by: Nihil on September 04, 2007, 05:15:51 PM เนื้อเรื่องลื่นไหล ถ่ายทอดธรรมชาติและอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครออกมาได้อย่างน่าสนใจมากครับ ::013::
ชอบที่เอาเนื้อเรื่องจาก precon จากเท่าที่อธิบายบน counter มาผูกเป็นเรื่องได้น่าสนใจดีครับ ::013:: |