Summoner Master Forum

   ในอดีตกาลของโลกอันแสนกว้างใหญ่ไพศาลใบนี้  มีตำนานเล่าขานเรื่องต่างๆมากมาย และหนึ่งในตำนานเหล่านั้นยังมีตำนานของเหล่านักรบผู้กล้าแห่งทวีปที่หายสาปสูญ และทวีปนั้นถูกขนานนามว่า "Merrisia"
   
นานมาแล้ว เมื่อครั้นในผืนน้ำยังเต็มไปด้วยสัตว์ร้าย ท้องฟ้ายังเป็นของมังกร และผู้คนยังอยู่กันด้วยความรัก

.......Chapter  I :: Another Sun......
    เมื่อมหาสงครามแห่งทวีปMerrisiaซึ่งเต็มไปด้วยความวุ่นวายและสับสน การสละชีวิตของเจ้าหญิงอลาน่าได้ทำให้พื้นแผ่นดินกลับมาสงบอีกครั้ง แต่มันจะเป็นเช่นนั้นได้อีกนานแค่ไหน ดังเช่นเมื่อมีแสงสว่างย่อมต้องมีความมืด หากไร้ซึ่งความมืดก็ย่อมไร้ซึ่งแสงสว่าง เมื่อมีความสงบก็ย่อมจะมีเหตุอันทำให้เกิดความวุ่นวาย....
    อิสฮานเจ้าชายแห่งซาโลม พระองค์ก็เหมือนมนุษย์ทุกๆคนบนโลกนี้ที่ย่อมมีจุดแข็งและจุดอ่อนที่ต่างกันถึงแม้พระองค์จะมีความกล้าหาญในการรบ แต่พระองค์มิสามารถที่จะตัดสินใจอนาคตของอาณาจักรหรือแม้กระทั่งคามรักของพระองค์เองได้ เดิมทีพระองค์คิดว่ารักแท้คือรักที่มอบให้แก่กันโดยปราศจากเงือนไข แต่เมื่อพระองค์เติมโตขึ้นและผ่านเรื่องราวต่างๆมากมาย พระองค์ถึงได้รู้ว่ารักแท้บางครั้งก็ทำให้เจ็บปวด เพราะสิ่งที่พระองค์ควรจะทำคือแต่งงานกับซูไลก้าเพื่อดำรงไว้ซึ่งความสัมพันธ์อันดีกับลาซาลและจะสร้างความมั่นคงทางการเมืองอย่างสมบูรณ์ แต่ พระองค์ไม่ต้องการให้วานาอันซึ่งเป็นคนที่พระองค์รักด้วยความจริงใจนั้นเป็นเพียงนางสนมในฮาเร็มเท่านั้น....
   "ดวงอาทิตย์แห่งซาโลมมิได้มีเพียงดวงเดียวเท่านั้น....." นาซาอีตื่นขึ้นนางรู้ดีว่าความฝันของนางนั้นชี้ถึงการมาของบางสิ่งที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักซาโลม นางมิรอช้ารีบค้นหาบันทึกโบราณ บันทึกการทำนาย และพงศาวดารของซาโลม......
   ขณะที่ชาวซาโลมกำลังรอการตัดสินใจครั้งสำคัญของอิสฮานอยู่นั้น มิใช่ว่าทุกคนจะทนรอพระองค์ได้ ซูไลก้าเจ้าหญิงแห่งลาซาลได้หายไปจาห้องบรรทมโดยที่นางสนมได้พบกับจดหมายที่เจ้าหญิงทิ้งเอาไว้
   
    อันตัวท่าน ชายผู้มีเพียงรักเดียว ข้าขอสรรเสริญท่าน หากแต่เพียงผู้หญิงที่ท่านรักมิใช่ข้า ขอให้ท่านจงมีความสุขกับหญิงที่ท่านรัก ท่านไม่ต้องห่วงเรื่องความอยู่รอดของซาโลม ตัวข้าเข้าใจว่าท่านต้องการอะไร ข้านั้นจะไปขอร้องบิดาให้คืนดีกับซาโลม ข้าเชื่อว่าบิดาของข้าจะเข้าใจ
                                                                                     ซูไลก้า
(ที่มันสั้นเพราะไม่รู้จะเขียนอะไรดีอะ)


เดวมาต่อดีก่า แฮะๆ

เรื่องเก่าๆๆๆๆๆ ล่ะ

ไม่นึกว่าจะเอามาแต่งจริงๆเหอะๆยังไงอย่าลืมเรื่องเก่าด้วยละกันอุส่าอ่าน

หากปรัชญาทางเทวศาสตร์ฟีเลเซีย กล่าวไว้ว่า
  "มนุษย์คือดาบในพระหัตถ์ของพระเป็นเจ้า อันมีหน้าที่ปราบสิ่งชั่วร้ายผดุงไว้อันความยุติธรรม"

ในขณะที่ปรัชญาทางเทวศาสตร์ของแอนดิซองได้เปรียบไว้ว่า
  "มนุษย์เป็นดังถ้วยที่รองรับพระพรจากพระเจ้าเพื่อแจกจ่ายต่อให้ผู้อื่น ภาชนะแตกต่างกันไปตามแต่ละคน เพื่อที่จะรับพระพรที่แตกต่างกันออกไป และขนาดของภาชนะจะแตกต่างออกไปตามคุณนามความดีของผู้นั้น"

สำหรับซาโลมนั้นอาจดูเป็นชนชาติที่ป่าเถื่อนไร้ซึ่งศาสนา แต่พงศาวดารโบราณของซาโลมได้มีบทหนึ่งกล่าวถึงการนับถือพระเจ้าของซาโลม โดยได้มีกล่าวถึงปรัชญาทางเทวศาสตร์ของซาโลมไว้ในพงศาวดาวไว้ว่า
  "มนุษย์เป็นดังคบเพลิงหรือแสงสว่างของพระเจ้าที่จะคอยชี้ทางสว่างให้แก่เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ความสว่างของแสงแตกต่างกันไปตามแต่ละคน เพื่อที่จะชี้นำเพื่อนมนุษย์ในเรื่องต่างๆกันออกไปตามแต่ประสงค์ของพระเป็นเจ้า และขนาดของแสงสว่างนั้นจะแตกต่างออกไปตามคุณนามความดีของมนุษย์ผู้นั้น"



ไว้เดียวจะแต่งต่อทั้งสองเรื่องนั่นแหละ ::013:: ::013::  แต่หลังจากสอเตรียมเสร็จ  ::010::

เย้ยยยย หนีมาเรื่องนี้แล้วหรอ  ::019::   กลับไปเดี๋ยวนี้เลยนะ  ::019:: จะอ่านๆๆๆ แง่งๆๆๆ

ปล..เรื่องนี้ก็โอเคนิสๆ  ::010::

อ่านแล้วมันไม่รู้สึกอิ่มในแต่ล่ะตอนน่ะมันดูขาดๆหายๆเซงเล็กน้อย  :'(

มันยังแต่งไม่เสร็จและไม่ว่างแต่งต่อ การแต่งแบบขาดๆหายๆ ทำให้มันดูน่าตื่นเต้น น่าติดตาม(ตามหลักจิตวิทยา)

ไว้หลังวันที่25 ดิ ได้อ่านแบบเต็มๆแน่นอน

หาจริงอ่ะ - - แต่ผมว่าทำบ่อยๆมันก็ไม่น่าอ่านอ่านะ ประมาณว่ามันสั้นเกินไป

อ่าน่ะ อยากอ่านๆๆ

เห็นด้วยยยยยย  ::011::